Faking Flowers, Pretty Colours... {Open}

Met een zwakke glimlach trippelde Yu naar de oude toestellen. Dit was een plek die ze had gezien met Claw, en ze was hem niet vergeten. Een verlaten twoleg plek, vol met gekleurde dingen. Een 'speeltuin' Noemde ze het. Belachelijk, maar mooi. De poes liet haar groene kijkers glijden over de speeltoestellen. Ze hadden betere tijden gekend. Vele waren ingedeukt, vervallen. De ooit zo felle kleuren waren verbleekt door wind en weer. Als een verwelkte, geknakte bloem was deze speeltuin. Maar dat was waarom ze hem zo mooi vond. Ze liep naar een vervaagd blauw ding toe, en klom erop. Het was stijl en zat vol met gaten, maar uiteindelijk kon ze toch een stabiel plekje vinden. Het leek een beetje als zitten in een boom, al was deze vele malen kouder. Het was laat, en Yu draaide haar zwart-witte kop naar het schouwspel waarvoor ze hier was gekomen: Een prachtige zonsondergang. De kattin herinnerde zich hoe ze er ook van had genoten als rogue: Zonsondergangen waren de mooiste dingen die er waren volgens haar. Ze betrapte zichzelf op een zucht van geluk.

{Open!}

Ze merkte een nieuwe geur op, maar besloot hem te negeren, voor nu. Kort hierna werd Yu vergezeld door een bruine poes. Een member. Deze nestelde zich naast haar, om mee te genieten. "Hallo." "Goedenavond," Groette ze terug. Het was niet per se raar voor een member om tegen een young-one te praten, maar het meeste dat ze had gehoord was neerbuigend. Deze poes leek een gewone conversatie te willen houden. "Wat is je naam? Ik ben nieuw." Ze liet haar verdediging een beetje zakken, en ontspande zich. "Mijn naam is Yu." Zei de kattin, met haar ogen nog steeds op de zonsondergang gefixeerd.

De poes vertelde heel wat informatie. "Mijn naam is Raza. En je bent nieuw? Waar kom je vandaan, als ik vragen mag? En, welkom in de Elite." Het was fijn om voor de verandering eens niet afgekat te worden. "Ïk ben inderdaad nieuw. Rogue." De zon was nu ondergegaan, het het warme oranje en roze had plaatsgemaakt voor het donkerblauw van de nacht. Dit was een van de mooiste dingen die er waren, ze was dol op slapen onder de sterren. Als rogue had ze niet anders gedaan.

"Rogue... En wat brengt je in de Elite?" Bijna begon Yu de toon te wantrouwen, maar besloot het niet te doen. "Ik kwam jullie leader tegen, en omdat ik niet echt een plan had ben ik naar de elite gegaan." Ze gebruikte express Claw's naam niet, in angst dat Raza iets ging vermoeden. Ze zag dat de bruine kattin naar boven keek, en ze deed hetzelfde. "Mooi hé." Merkte Yu op. "Als je het zo ziet heeft het iets magisch, je zou bijna begrijpen waarom clankatten in starclan geloven." De zwart-witte poes keek weer even grijnzend naar de member. "Met de nadruk op bijna." Clankatten waren en bleven idioten in haar ogen. Zelfs Cyber had iets gezegd over dat Moon een clankat was... Het zou in elk geval een hoop verklaren.

Haar opmerking leverde een interessante reactie op. "Ik zal nooit begrijpen hoe dom die beesten zijn! Leven na de dood? Waar slaat dat op in hemelsnaam. En katten die je dan in de gaten houden? Wat een onzin." De spotting spatte er van af, evenals de walging, en misschien woede? Yu kon het niet helpen om een beetje te lachen. Het was grappig als iemand vol passie iets haatte. "Er was laatst nog een shadowclanner binnengelaten, als ik me niet vergis. Daar deel ik de toren dan mee." Ze waren rond de zelfde tijd binnen gestroomd, al was deze een stuk jonger. Het zou de kattin niks verbazen als die alles door zou kleppen tegen d'r clanvriendjes. Mar ze vertrouwde op haar vader, die wist heus wel wat hij deed.

"Luister, ik ben misschien wel wat ouder, maar ik bedoel, zo erg kan je het toch niet aan me zien? Ik voel me jonger dan ik ooit was geweest!" Yu grinnikte. Dit leek op het type dat omging met jongere types. Deze zou nog stellig volhouden dat ze jong was op de leeftijd van 80 moons. "Je ziet er jong uit," Zei de kattin, "Voor een member." Grappend stak ze haar tong uit. Ze wist dat ze nu een grote kans had om haar oren eraf geklauwd te hebben, maar dat risico nam ze. Met een beetje geluk nam Raza het goed op.

"Jij ziet eruit als een kitten. Dat zou je nou ook niet bepaald willen." Kaatste Raza terug. De poes lachte. "Fair enough." Ze hoefde geen wedstrijd te winnen. Ze wou gewoon genieten van de nacht van de sterren, van de stilte afgezien van het geklets. Yu keek naar de two-leg dens, afgebakend van het kamp door schuttingen. Sommige lichtjes flikkerde binnen, sommige waren stil en donker. Het was een raar gesprek en een rare ontmoeting die ze hier hadden. "Kom je hier vaker?" Ze had dit plekje uitgekozen omdat ze er vrijwel zeker van was dat ze alleen zou zijn. Maar Raza was geen ongewenst gezelschap. Onverwacht, maar niet onprettig.

"Hmpf, ligt eraan." Zei de bruine poes, met opgehaalde schouders. "Soms zijn hier irritante tweebenen, de mini versies. Een soort kittens alleen dan in twee-benen. En iets groter dan dat, stinkend en rook van hun af komend. Een weet je, dat hoef ik niet." "Zeker, begrijpelijk." Ze had nog geen two-leg kits gezien, en van wat ze hoorde moest ze daar blij om zijn.

"Ik neem aan dat jij hier nog niet zo vaak geweest bent? Of kwam je al toen je Rogue was?" Yu schudde haar kop. "Ik bleef weg bij de two-leg plaats, voor katten zoals jij." Ze maakte een grapje, maar kon net zo goed serieus zijn. Dit was een moordenares. Iedereen in de elite, en zij snel ook. Het was best eng om dat te bedenken. Ze zou katten vermoorden die het verdienden. En misschien zwakkelingen die sowieso dood zouden gaan. Kittypets, bevoorbeeld. Die zou ze toch moeten vermoorden om een waardig member te worden. "Hoe is het om voor het eerst iemand te vermoorden? " Raza moest het weten, zij was immers een echt member en oud genoeg. Zij had al zeker een kat vermoord, misschien meer.

Hij was al een tijdje opzoek naar zijn mentor. Een vraag bleef rondspoken in zijn hoofd. Toen hij haar eindelijk had gevonden liep hij nonchalant op haar af, hij had niet gezien wie er in haar gezelschap was. "Hee, Raza, wanneer begonnen de trainingen nu ook alweer?" Miauwde hij luid terwijl hij op de kattin afliep, toen viel zijn oog op de zwart-witte poes erlangs, Yu. "Ook hallo, Sweetheart." Grijnsde hij met een lichte twinkeling in zijn ogen, maar die liet hij al snel verdwijnen. Het was gevaarlijk bij de Elite om emoties te tonen, dat had hij al ondervonden. En dat Yu hem nu ongeveer wel mocht, dacht hij, betekende niet dat hij zijn bijnaam voor haar zou laten vallen.

››May I ? xD