We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje di 21 jun 2016 - 11:29
Ik stel mezelf de laatste tijd een hoop vragen... geen flauw idee waarom ik het doe.. Het zijn voornamelijk drie vragen die ik telkens herhaal, deze vragen zijn "Wie ben ik?", "Wat ben ik?" en "Wat is er mis met mij?". Ik weet het antwoord op de eerste vraag, de tweede en derde kan ik zelf niet beantwoorden want het antwoord verschilt iedere keer dat ik het mezelf vraag. Wie ben ik? Ik ben Marieke [doopnamen en achternaam horen hier, maar die ga ik niet zomaar op internet zetten], voor sommige mensen ook wel bekend als Tick. Wat ben ik? Een mens. Vrouwelijk. Autistisch. Raar. Er zijn zoveel mogelijke antwoorden op dit omdat de vraag niet bepaald specifiek is. Wat is er mis met mij? Weet ik veel, dit antwoord verschilt iedere keer...
stuff:
icon art by Babs
Silhouette
Member
Aiméeeeeeee 1371 Actief I was born to die
Like everyone on earth
But I want to be the reason
You fulfilled your purpose
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje di 21 jun 2016 - 21:29
A birthday isn's about the oresents or the fact that you're a year older, it's anout how you spend it, how you celebrate, at least that's how i see it. So what do i do when i'm alone andhave no one to celebrate and am surounded by my own depression, pulling me down deeper and deeper into a black hole of hate and loneliness??? I wish i wouldn't have to live through this, not only on a day that should be spend with friends and family but also on an every day basis..
Snowdrop
StarClan
The A Doc 2733 Actief Je t'aime, je t'aime toujour... I am forever yours.
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje wo 29 jun 2016 - 17:54
Spoiler:
Ik voel me verschrikkelijk en gwn leeg. Ik voel me iets teveel als het enigste kind van een ander. En ik voel me daardoor aan de kanten geschoven. ik heb het gevoel dat niemand me wilt en dat ik er gwn ben omdat mn mam voor me moet zorgen. Ik ben gwn zo jaloers op die andere kinderen van die andere man, ik wil ook aandacht. Ik wil ook dingen die zij krijgen. Ik ben misschien 17 maar ik wil ook gwn een mama die naar me omkijkt en voor me zorgt en die nie gwn heel de dagen Foxdung tegen me doet. Ik zit srs te denken aan mezelf iets aan te doen gwn voor de aandacht. Ik wil gwn aandacht. Ik wil gwn dat ze voor me zorgt, dat ik een keer word geprezen, is dat teveel gevraagd? Een knuffel mss? Ik ben het zat, zat, zat! Ik word gwn om het minste hier uit huis gezet. Ik bedoel, dit is al de derde keer dit jaar dat ik uit huis word gezet! En ja ik heb mss dat rotkind geslaan, maar wat wil je als je heel de dagen word uitgelachen door die zogenaamde moeder van je en haar kinderen van de andere man. Ik wil niet meer, ik wil echt niet meer. Mag ik aub een nieuwe mam? Mag ik aub een iemand die wel om me geeft en die me wel een knuffel kan geven als ik het nodig heb.
Ik kan het niet meer aan, ik kan het niet meer aan. Ik wil dit niet meer. Ik wil dit echt niet meer en ik moet gwn... Ik wil gwn iemand die voor me kan zorgen. Want al 10 jaar lang zorg voor mezelf en ik ben het zat. Ik wil gwn een mama en een papa die samen zijn en van me houden. Niet twee mensen die me slaan, kleineren en uitlachen. Alsjeblieft, ik wil echt niet meer...
Sleep Tight Snowdrop ♥
Cyber
Member
lau benenkauwer 3305 Afwezig You are closer to heaven than i'll ever be.
CAT'S PROFILE Age: ||8,5 long years|| Gender: Tomcat ♂ Rank:
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje do 30 jun 2016 - 16:27
@Bo2, mijn zomboke, oké Bo, nu is het genoeg! weet je nog? nog geen één of twee jaar geleden praatte ik zowat elke dag met je. Uren dat we skypten! vaak met een hele grote groep. Je had al vaker gezegd dat je geslagen werd en gekleineerd, zelfs door je eigen moeder. Ik heb genoeg gezegd dat het genoeg was en je iets er aan moet doen. Je zei telkens dat je niks kon doen of het geen zin had. Ik zei, ga praten met je ouders. Maar dit hielp niet of je deed het niet, dat is duidelijk. Ik heb al eens bij mijn therapeut gezegd hoe bezorgd ik was en dat ik op punt stond om de kinderbescherming te bellen. Ga hulp zoeken, als ze je buitensmijten geven ze niet genoeg om je om bij hun te blijven. Ben je al 18? anders kun je pleeggezin of jeugdhuis. Ben je al 18, dan zoek hulp bij vrienden of andere familie. je bent 17, niet? laat me iets weten en ik bel de kinderbescherming, ik zweer het. Ik wil enkel het beste voor je <3 ga praten, desnoods op school of bij vertrouwenspersoon. Praat met je ouders etc mijn pb is open voor jouw, echt.
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje do 30 jun 2016 - 16:58
x:
Soms voel ik me gewoon zo.... nutteloos. Er is niets waar ik bijzonder goed in ben, er is niets waarin ik uitsteek. Soms vraag ik me wel eens af wat er zou gebeuren als ik er niet meer was (no worries, ik heb echt geen zelf moord gedachtes, maar soms denk ik er wel over na). Ik weet dat ik geweldige vrienden heb die om me zouden rouwen,maar na 10 jaar? Dan ben ik gewoon nog een naam die misschien wat herinneringen oproept en verder niets. En 20 jaar later? Dan ben ik alleen nog maar een naam in deze overbevolkte aardbol. Ik doe er gewoon niet toe. Er zijn zoveel mensen jonger of ouder dan mij die echt wat betekenen, die iets nuttigs doen. En ik? Ik ben gewoon een niemand. Ik ben niet bijzonder speciaal, ik ben niet bijzonder slim,ik ben niet bijzonder aardig, ik ben niet bijzonder lelijk of mooi, niet bijzonder goed in tekenen of wat dan ook. Het enige wat ik doe is dag in dag uit hetzelfde, ik zit vast in deze routine en ik ben niets. En aan de ene kant zeg ik mezelf dat dat goed is; ik heb een goed leven en doe het prima.Er zijn zoveel mensen die het Veel slechter dan mij hebben en ik mag echt niet klagen. Maar aan de andere kant kan ik me gedachten er niet vanaf krijgen. Ik wil iets betekenen, ik wil ergens in uit blinken. Ik wil gewoon bestaan. Ik wil niet oud worden, een baan krijgen, een partner krijgen en sterven zoals bijna iedereen,want dan beland je even goed in de vergetelheid.
It is both a blessing and a curse to feel everything so very deeply
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje zo 3 jul 2016 - 15:08
Hoe kan het toch dat ik mezelf onzeker blijf maken door dingen op te zoeken die me eigenlijk niks meer zouden moeten boeien
-:
Ik zocht net muziek op van het bandje van de ex van mijn vriend. Vroeger hadden mijn vriend en ik iets voor ander half jaar, dat ging uit en een dag of twee later had hij iets met die chick... Ik heb hem er echt om gehaat en ik kan nog steeds niet over die chick, maar goed. Ik vind dr 100x mooier dan mezelf, ze doet een hoger niveau ze zit in een band (dan wel echt super slecht muziek, maar ze kan zingen), en ik... ja, ik zit op de vavo, ik doe karate maar mag nu even niet intensief trainen omdat mijn eten verslechterd is door stress en shit, ik heb t allemaal niet zo goed voor elkaar... maar toch zou ik enorm blij moeten zijn omdat ik weer iets heb met mijn vriend en ik dol blij ben en hij ook... en we hebben elkaar vergeven en het is allemaal goed en ik ben smoor verliefd... en toch maak ik mezelf onzeker met die chick en ugh...
Acefray
Dorpsslet
Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje di 5 jul 2016 - 13:53
Omdat ik wss gek word als ik dit niet ergens zet:
En ja hoor, we zijn weer zo ver gekomen dat ik alle schuld krijg van de fouten in de wereld. Of in ieder geval alles hier. Mijn moeder blijkt niet te kunnen begrijpen dat ik dingen per ongeluk kan vergeten en ik ook hobby’s heb. Ze zeurt dat ik te weinig beneden ben. Maar waarom denk je? Omdat het zo aanlokkelijk is beneden te gaan zitten waar je iets tegen je zin moet doen zonder te klagen en het altijd maar eindigt in een preek waar je indirect helemaal kapot word gemaakt. Leuk hoor. Er hoeft maar een ding gezegd te worden op de tv en daar gaat ze weer voor de komende 2 uur. Logisch dat ik liever boven zit en hopeloos probeer te werken aan mijn hobby’s. Ik teken, ik rpg, ik ben een vormgever. Ik weet dat je alleen maar ziet wat ik maak en wat ik ervoor moet kopen maar het is toch te begrijpen? Te begrijpen dat ik hier dingen in uit die ik niet tot woorden kan brengen en dat ik meer zou willen horen dan alleen “Oké, gaan we nu slapen?” als ik mijn werk laat zien. Dat het bijna vernederend is dat je mijn werk afschrijft omdat je niet uit wilt leggen dat ik anders denk dan de familie. “Het was voor school, nee hoor, Jamie zou nooit een geweer uit zichzelf tekenen” Bedankt dat je mijn werk zo makkelijk af kan schrijven als een concept van school, dat neemt totaal niet weg van de trots die ik had. Maar het ergste is nog dat ik nu van alles kwalijk word genomen terwijl zíj degene is die mij depersonaliseerd. Ik heb heel mijn leven gehoord dat ik alles tegen haar zou kunnen zeggen. En dat doe ik, ik vertel over dat ik me depressief voel en dat ik al mijn lust voor mijn hobby’s begin te verliezen. Ik bel paardrijden steeds af, ik teken nauwelijks meer als ik het doe is het een wonder als ik het af maak, ik post weinig en ze zijn vaak leeg en inhoudloos. Ik lees niet meer, ik heb hier 7.5 boeken liggen die ik nog moet lezen terwijl dit normaal iets was dat ik in 2 weken kon doen. En dit zeg ik, ik zeg dat ik me leeg voel en het enige wat ik te horen krijg is “Stop er mee” Waarna ze net doet of deze informatie háár leven expres erger maak. “Bedankt dat je dit zei nu ga ik met een k*utgevoel weg” En ja hoor daar krijgen we weer de rant dat ik op hém lijk. Hoevaak moet ik nog zeggen dat ik niet zoals hem ben, ondanks wat mijn achternaam ook zeg ik ben nooit zo geweest. Hoelang moet ik verdomme nog doorgaan met mijn best doen om te bewijzen dat ik geen drugsverslaafde ga worden, dat ik niemand zal vermoorden en dat ik niet zo ben. En daar gaan we weer, ik lieg weer dat alles goed gaat als ze ernaar vraagt omdat ik weet dat ik hiermee de schade kan verminderen. Nog steeds zit ik een hele dag op mijn bed te zoeken naar mijn passie om door te werken. Maar ik lach, ik zeg dat het goed gaat, zorg dat niemand er last van heeft. Ik ben moe, maar ze lijkt niet te realiseren dat dit meer een mentaal iets is dan iets fysieks. En vandaag, ze belt me in de pauze en ik hoor meteen dat ze boos op me is. Er word me bot vertelt wat ik ga doen en ik trek het niet meer, ik zeg weer dat ik het gewoon niet weet. Dat ik niet weet wat ik moet zeggen als tegenargument over iets wat ik niet eens heb gedaan. En ik weet zeker dat ik het weer te horen krijg als ze thuis is. Hoe ik ineens anders ben. Nee, ik ben altijd dit geweest, je ziet het gewoon niet. Ik ben nu gewoon op het punt dat ik het niet altijd meer kan inhouden en dat ik op het punt sta dingen te zeggen die ik niet wil zeggen. Maar ik weet niet hoelang ik het nog kan velen dat mijn achternaam als scheldwoord word gebruikt in dit huis en dat mijn gevoelens niks meer zijn dan iets onhandigs. Dat mijn uiting mening naar pubertijd geschoven word, samen met de rest van mijn karakter trekken die je niet aanstaan. Nee, dit volgroei ik niet, nee dit is geen moment. Nee, ik moest niet gewoon ongesteld worden, wat je meteen begint te claimen als ik alles weer opkrop zoals ik goed kan. Kijken hoe het vanavond gaat lopen, het punt dat ik goed nieuws heb over mijn opleiding zou niks uitmaken zeker? Ik werk dag en nacht voor die verdomde school, ik ga een jaar overslaan als beste van de topklas en mijn gemiddelde is het hoogste wat een 1ste jaars heeft bereikt. Mijn cover is uitgekozen van alle klassen en zal gedrukt worden om aan nieuwe leerlingen te geven. Maar dit maakt niet uit right? Nee, want zo ben ik gewoon. Zit in mijn genen. Beiden ouders konden goed werken. Maar ja, kijk waar die zijn geëindigd. Bedankt voor de motiverende woorden. Ik zou gewoon willen dat er voor een keer naar me gekeken kan worden als een echt persoon die haar eigen beslissingen maakt. Die zelf hard werkt om die klote naam van zich af te schrijven, om meer te zijn van “De dochter van” Dat ik een sterke mening heb en dat ik deze zelf heb moeten vormen. Dat ik niemand na praat. Dat ik een persoon ben dat in zichzelf trekt en dingen opprop. Dat ik nooit zal worden zoals jij bent en daar blij mee is. Ik ben het gewoon zat om een niemand te zijn, die alles moet doen zonder op te spreken en niet ongelukkig mag zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van je, ik zal mezelf niks aan behalve het huidige uithongeren, maar ook ik breek op een bepaald punt. En ik wil breken, ik wil zeggen wat ik net tegen mezelf heb gezegd maar ik WEET dat ik zo niet ben en gewoon door zal lullen tot het voor nu gefixed is. Tot het voor jou weer goed is.
Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje wo 6 jul 2016 - 20:59
wtf ben ik?!:
well... to answer that question: een aandachtshoer, een autistische idioot, behoorlijk suïcidaal (maar zonder succes), niet de persoon die ik wil zijn, veel te slecht in omgaan met sociale situaties, niet goed bij mijn hoofd, iemand die veel dingen veel te persoonlijk neemt, iemand die altijd denkt dat alles wat misgaat haar schuld is zelfs als ze weet dat dat niet zo is, te dom om werkelijk iemand met een bovengemiddeld IQ te zijn.
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje do 28 jul 2016 - 19:57
Ugh, ik heb 't idee dat m'n leven alleen maar bestaat uit werken en school. Uitgaan vind ik niet leuk en m'n vrienden zijn altijd bezig met van alles. Ik wil ook leuke dingen doen, herinneringen maken, uit de sleur komen
Cyber
Member
lau benenkauwer 3305 Afwezig You are closer to heaven than i'll ever be.
CAT'S PROFILE Age: ||8,5 long years|| Gender: Tomcat ♂ Rank:
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje vr 5 aug 2016 - 21:13
een heel probleem dat mn eigen dikke vette schuld is:
Dusssssssss nou ja. Ik had/heb een vriendin voor gelek bijna 11 maand. Een vriendinnetje dus. Sylke, mijn Sylke. In mijn opname was er echter een meisje genaamd Marie die nou ja.. me wel beviel. Ik weet niet maar om een of andere reden heb ik al van kleins af aan problemen met sociale situatie en vooral als deze met emoties en gevoelens te maken hebben. Mijn mams noemt me gevoelensblind, zoals je kleurenblind kunt zijn. Ik voel mijn gevoelens wel maar ze zijn warriger en onduidelijker voor me. Ik begrijp ze niet en kan er geen naam op plakken, of ik plak er zelfs de foute naam op. Dus ik wist niet of ik nou verliefd was op marie of haar gewoon leuk als vriend(in) vond. Nou zegt mijn goeie vriend Bram van op de opname dat ik vreemdga door hier zelfs nog maar aan te denken en ik HAAT vreemdgaan dus ik dacht dat het Sylke minder zou kwetsen als ik het gewoon (ik vermelde erbij: voor even!) uit maakte VOOR EVEN. Om na te denken, gevoelens te ontwarren. Maar ik kom in de living van de opname en iedereen was mega boos op me dat ik het uit had gemaakt via sms. Omdat ik niet durfde via bellen en haar maar 1 of 2x per maand zie. ik ga die namiddag naar huis en omg ik was ZO in paniek!! Ik direct tegen Sylke van 'ik kan niet zonder je' etc ze was echt gekwetst.. ik had haar zo gekwets.. ze was bang om opnieuw in relatie met haar te gaan.. na wat er gebeurd was met haar vorige lief.. dat was toen 'aan, uit, aan, uit,..' en hij bleef haar kwetsen om dan wenend naar haar terug te komen. EN DAT WIL IK NIET DOEN. En dat had ik me voorgehouden NOOIT NIET te doen. Maar ik deed het na 11 maand toch.. puur door mn verwarheid van gevoelens en mn depressie die me er nog eens extra onzeker maakt en bovenal: slecht advies van een persoon dat eigenlijk niet echt om me geeft want na de opname zie ik hem waarschijnlijk toch nooit niet meer.. nu is het uiteindelijk wel terug aan tussen mij en Sylke.. maar ja.. het gaat zo ongemakkelijk en ze is zo bang om weer gekwetst te worden.. en zoals ze zelf zei heeft ze tijd en vertrouwen nodig en vertrouwen gaat lang duren om op te bouwen.. maar dat lukt ons wel.. hopelijk.
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje za 6 aug 2016 - 20:40
Moest het echt even kwijt:
Ik ben het hier thuis zo zat, alles wordt op mij afgeregeerd hier, mijn moeder en broertje doen wat verkeerd en daardoor raakt mijn vader gefrustreerd, wat hij daarna op mij afregeerd. Waarom wordt het altijd op mij afgeregeerd? Damn, ik wil hier zo graag weg. Het zal hem waarschijnlijk toch niet boeien als ik weg ga, dan zoekt hij het ook maar uit. Dan wil ik al mijn geld ook terug dat ik aan ze heb geleend en dan boeit het me ook niet meer dat ik ze in de geldproblemen breng, want het is verdomme mijn geld.
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje zo 21 aug 2016 - 22:41
Echt alles gaat mis >< Mijn stiefvader negeert me al anderhalve maand, heeft letterlijk niets meer tegen me gezegd, m'n ma die had aangekondigd dat ze kanker had en heeft nu ook weer de schouderspier gescheurd...
Lekker twee maanden vakantie verspild aan werken dat ik moet doen voor een schuld af te betalen... >< Ik ben pas terug begonnen met tekenen en had graag een fatsoenlijke tekentablet aangeschaft... Dat gaat er wss nie van in huis komen...
En dan bij paardrijden.. tja... Daarnet parcours gesprongen, wat ook gefilmd is enzo maar telkens na de laatste sprong schoot ze weg omdat ze iets eng vond achteraan de piste... En ook iets met m'n galop, dat ze zeiden dat ik al zolang reed en ondertussen wel moest kunnen aanvoelen wanneer ik de juiste of foute galop heb. Ja dat kan ik, maar als ik stress heb denk ik aan alles tegelijk en doe ik alles tegelijk fout >< Nouja, dat gedacht heb ik dan toch... Over anderhalve week begint school weer.. een volledig nieuwe school voor mij. Maar ook hebben ze mij aangeboden om in september te blijven werken (weekendwerk)... Maar idunoo, ik had me zo verheugd op deze vakantie, heel de zomer door goed doortrainen met paardrijden maar daar is niet veel van in huis gekomen. Niet alleen ik had niet veel tijd, maar m'n coach is twee keer op internationaal geweest en dan een week op vakantie en deze donderdag gaan ze naar Holland tot zondag voor wedstrijd >< En als ik niet moest werken om een schuld af te betalen had ik altijd mee kunnen gaan! Echt waar... -zucht-
En had ik het al over m'n fiets? Die een stomme platte band kreeg om HALFZEVEN verdomme terwijl ik naar m'n werk fietste? Lekker een paar km terug naar huis kunnen stappen. Die dag zelf, na werk, kon m'n ma me niet halen. Bus komt in de vakantie pas om de twee uur en wat doet deze stomme trien? D'r bus missen.. Tja, de bus reed gewoon door. Dan maar met een wildvreemde meegereden, want tja, uiteindelijk kan ik "m'n plan" wel trekken.
Uiteindelijk gaat het wel goed op het vlak van paardrijden, maar niet goed genoeg voor mijn eigen principes. Ik wil net zo goed zijn als die hoge wedstrijdruiters, als m'n coach, als zijn vriendin, als zijn vrienden en klanten... Mss klinkt het stom maar in dat wereldje voel ik me echt gewoon een buitenbeentje omdat iedereen zo goed kan rijden behalve ik >< Maar familie had me gezegd dat als ik niet goed genoeg was, ze allang hadden gezegd dat ik niet meer mocht terugkomen. Maar geld die uitspraak nu nog? Nu ik ze ook persoonlijk ken en ze me gewoon niet meer kwijt willen omdat ik alle klusjes doe, ook als ze weg zijn? Zodat ze mij simpelweg echt als stalhulp beschouwen? Of de persoon die toch wel alles regelt als zij weg zijn? Ik weet het echt niet meer. En mss kwam het omdat zijn vriendin slecht gezind was omdat het daarvoor niet goed ging met haar paard, maar aangezien ze zei "je rijd hier nu toch allang genoeg om te weten wanneer je in de juiste galop zit" is m'n zelfvertrouwen weer -1000.... gegaan. Mss stop ik er wel beter mee :') Hoelang ben ik hier nu al mee bezig? Gvd bijna een jaar. Oké, ik kan nu wel in zulke korte tijd 1.30 springen. Ik kan een parcours springen. Ik kan véél meer dan daarvoor, maar waarom voelt het dan aan alsof ik dat niet kan? :') Omdat ze me niet op wedstrijd laten gaan? Wss. Ik heb gewoon zoveel vragen.
Maar omdat ik weer dat stomme verlegen kind ben dat niet durft te zeggen wat ze wilt, zal ik wss altijd als slavin worden beschouwd. Iemand die toch alles doet wat ze vragen.
Ik voel me echt gewoon zo nutteloos nu >< En het ergste van al is dat mijn boulimie van afgelopen maanden ervoor heeft gezorgd dat mijn stiefvader me letterlijk als "dood" beschouwd, m'n ma enorm afstandelijk is na de talloze ruzies en m'n broers gewoon... tja... er niet over praten. Het voelt aan alsof iedereen die ik lief heb me in de steek heeft gelaten, of ik hun.. Mja. Nog een jaartje en dan ben ik 18. Maar dan weeral die vraag: Ik rijd nu bij m'n coach, maar wat als ik achttien ben hé? Wat dan? Waar ga ik dan rijden? Zal ik daar mogen blijven? Want dat is tbh wat ik wil, maar willen zij dat ook?
Onderwerp: Re: Lucht-je-hartje 
di 21 jun 2016 - 11:29
