[open] Little mouse, you're going to die!

Ze wandelde naar Salmon toe, die terwijl"Niet slecht" zei. Haar grijns werd nog breder, ondanks de twee elkaar nog niet lang kenden, wist Briar wel al dat ze niet vaak complimenten gaf. Ze merkte dat haar achterpoot niet goed meegaf, terwijl ze naar de apprentice toeliep. Haar grijns werd vervangen door een grimas, en veranderde snel weer terug in een gespeelde grijns. Zo min mogelijk hinkend kwam de kattin tegenover de ander staan. Nu ze kon klimmen zou ze het zeker vaker doen, altijd als ze de kans kreeg. Plots herinnerde ze zich dat ze eigenlijk waren gaan jagen. "Zullen we verder jagen?", vroeg ze dan maar, rond zich heen kijkend, haar maag begon stilaan te grommen, en de zon zakte al een beetje naar beneden, de schemering kleurde een roos licht hoog in de lucht.

"Zou je dat wel doen met die poot?", vroeg Salmon uitdagend, en Briar keek gespeeld verveeld terug. "Wat bedoel je?", mauwde ze verbaasd, alsof ze niet wist dat haar poot niet helemaal gezond was. Haar maag rommelde kort, dus zonder op haar reactie te wachten begon ze te wandelen, op zoek naar prooi om te vangen. Ze zouden bijna terug naar het kamp moeten, maar dan konden ze op z'n minst enkele prooi meenemen, zeker nu de prooistapel altijd zo leeg leek te zijn door het koude weer en de prooi die zich klaarmaakte voor een winterslaap. De katten in haar clan begonnen er magerder uit te zien en zij ook, dit was absoluut niet haar favoriete seizoen van het jaar, zeker niet. Altijd te fris, overal dorre bladeren waardoor je jezelf dikwijls verraadde als je op prooi joeg en op enkele dorre bladeren stapte. Briarpaw keek om zich heen, het zal moeilijk worden om prooi te vinden.

Briarpaw hoorde geritsel, spitste haar oren en wou eropaf sluipen, maar zag dat Salmon al bezig was. Maar toen ze echter dicht in de buurt van de prooi was focuste ze zich op iets anders, een bosmuis, terwijl vlak voor haar neus een spitsmuisje zat rond te scharrelen op zoek naar iets om te eten. In sluiphouding ging ze eropaf, maakte een grote sprong en landde mooi op de muis, zelfs voor die nog maar doorhad wat er aan de hand was. Met een snelle beet doodde ze het beestje en trippelde naar Salmonpaw toe. Eindelijk bij haar legde ze haar prooi op de grond en groef er wat zand over, om het later weer op te komen halen. Ze focuste zich weer op de geluiden in het bos en sloot haar ogen, ze had geleerd dat als je dat deed, je je andere zintuigen beter kon stimuleren zodat je beter kon ruiken en horen. Ze hoorde zelfs de ademhaling van hen tweeën, zo goed hielpen die gesloten ogen dus. Plots kwam de zwakke geur van een mus haar neus binnengedrongen. Het proefde niet ver weg, en ja hoor, al gauw kwam er een klein vogeltje met een nootje tussen haar snavel aangetrippeld. Ze legde haar oren plat en sloop muisstil op de vogel af. Ze zag dat de vogel haar vleugels sperde om weg te vliegen, hier had ze dus niets gevonden, maar het beestje had nog niet door dat er andere dieren aanwezig waren. Wanhopig spurtte Briar op de mus af en sprong in de lucht om het beestje uit de lucht te scheppen, al was het nog geen staartlengte hoog.

-sorry voor het late antwoord x(

Achter zich hoorde ze een gegrinnik, maar ze liet zich niet uit haar 'concentratie' halen. Met haar rechterklauw kon ze net de vogeltje beetgrijpen en belandde mooi op haar poten op de grond. Of... wat je er ook mooi aan kon vinden. Door de mus in haar klauw landde ze op de dode -gelukkig voor het beestje- mus waardoor ze haar evenwicht verloor en om tuimelde. Ze stond op en begroef de vogel, maar ze keek Salmonpaw niet aan. Die zou wel aan het gieren van het lachen zijn, zo hard dat er geen geluid uit kon komen. Waarom was ze ook altijd zo klunzig? Kon ze nu nooit eens iets goed doen? Ze zuchtte en draaide zich om naar de poes, wat zou haar reactie zijn? En zal Briarpaw het leuk vinden?  Dat ziet u de volgende keer.

flut en sorry voor het zooooooo late antwoord

Roxy klom in een hoge boom. deze boom stond in de thunderclanterritorium. Roxy had heel mooi uitzicht daar vanboven. Ze dook snel ineen toen ze twee andere poezen zag aanwandelen. Ze waren aan het jagen dacht Roxy aan hun houding te zien. Roxy zag hoe de rosse poes de mus net wou pakken. Roxy was zo geïnteresseerd hoe de poezen joegen. Roxy stond een beetje te ver naar voren en kantelde om. Ze kon net haar klauwen aan de boom vasthangen. Roxy hoopte dat ze geen geluid had gemaakt, maar of de poezen haar angst rook dat wist ze niet.

May I?

Het was duidelijk, Salmonpaw verging van het lachen. Geweldig. "Briarpaw, Briarpaw. Niemand vangt een vogel vermakelijker dan jij." Ze begreep er het grappige wel van in en lachte mee. "I know," zei ze. "I'm sooo hilarious!" Gilde ze en paradeerde alsof ze op de 'cat'walk stond. Plots hoorde ze een geritsel. Ze keek naar Salmon om te vragen of zij het ook had gehoord. En ja hoor, ze zag haar focussen. En plots grijnsde ze."Briarpaw, vergeet de jacht. Avontuur is gearriveerd." Ze snapte het even niet en fronste, tot de vieze wildekattengeur tot haar doordrong. Rogue. "Tijd om de indringers te verjagen." Ze lachte, omdat ze wist dat ze overdreef. Het was er overduidelijk maar één. Ze ging in gevechtshouding staan en grijnsde nog harder toen ze angstgeur rook? Zozo, het is een mietje, wat doet een mietje op het trotse Thunderclanterritorium? Ze keek naar Salmonpaw. "Het is een bange schijtlijster," spotte ze lacherig. Oh, this made her day...

Ze zag de bange rogue de boom voor hen inklimmen en moest nog harder lachen. "Wat hebben jullie tegen andere katten? Ik heb mee gezorgd dat jullie een grote prooihoop hebben. Danken jullie me zo?" miauwde het bange mormel. "Ach, wat heeft ze een schattig hoog stemmetje," spotte Salmonpaw. Briar greens, "Ach ja, ze is toch nog zo klein!" Haar staart zwiepte vrolijk heen en weer, de poes leek voorlopig nog niet van plan om uit de boom te komen, en zij niet om er in te klimmen, nee, absoluut niet, dus ging Briarpaw terug normaal staan. "En hoe heb jij dan in StarClansnaam onze prooistapel opgehoogd? Voor zover ik weet zijn rogues als jij vooral bezig met onze prooi stelen!" riep Salmonpaw. De rosse poes lachte en wandelde enkele rondjes rondom de boom. "En zelfs al zou jij ons hebben geholpen," vervolgde ze Salmons zin, "wie zegt dan dat jij dat niet voor iets hebt gedaan? Een lesje kruidenkunde misschien? Of... Misschien heb je iemand uit onze clan meegenomen om samen met jou rogue te worden." Ze stopte met wandelen en keek omhoog. "Kom er dan uit! Lafaard! Ben je misschien te bang om het tegen ons op te nemen?" riep ze naar boven en wandelde terug naar waar ze daarnet stond. "Een leugenaar én laf," fluisterde ze grijnzend in Salmons oor.

-onze kluns is being mean x'D

"Ach, wat heeft ze een schattig hoog stemmetje," spotte de ene poes. "Ach ja, ze is toch nog zo klein!" miauwde de rosse poes. Daar kwam de volgende vraag op Roxy afgestormd. "En hoe heb jij dan in StarClansnaam onze prooistapel opgehoogd? Voor zover ik weet zijn rogues als jij vooral bezig met onze prooi stelen!" riep de andere poes. De rosse poes lachte en wandelde enkele rondjes rondom de boom. "En zelfs al zou jij ons hebben geholpen," vervolgde de rosse poes , "wie zegt dan dat jij dat niet voor iets hebt gedaan? Een lesje kruidenkunde misschien? Of... Misschien heb je iemand uit onze clan meegenomen om samen met jou rogue te worden." "Kom er dan uit! Lafaard! Ben je misschien te bang om het tegen ons op te nemen?" riep de rosse poes naar boven en wandelde terug naar waar ze daarnet stond. Roxy schrok van de poezen. Waarom deden ze dit? Roxy wist niet of ze de namen van de katten mocht opnoemen die haar hadden geholpen. "Een kater van jullie clan heeft me geleerd hoe ik adders moet doden. Ik heb samen met twee andere thunderclankatten nog een paar manen geleden een das verjaagd uit het bos hier." begon Roxy. Ze wist dat de poezen direct met haar konden afrekenen. "Graaf daar achter die boom, een paar vossenlengtes van jullie. Daar liggen wel zeven dode diertjes die ik net heb gevangen voor jullie." Roxy wees met haar staart naar de plek waar ze de diertjes had begraaft. Nu moeten de poezen haar wel laten gaan.

Ze lachte de rogue recht in haar gezicht uit toen ze zei dat ze voor hen had gejaagd. "En wat dan nog? Je denkt toch niet dat ThunderClan de hulp nodig heeft van een zielig roguepoesje?" Gevatte opmerking, vond ze. Wat een loser, ze was zo bang dat ze zelfs haar prooi - gestolen prooi - aan hen wou geven. "Zal ik eens wat zeggen," mauwde Briarpaw hevig. "Als eerste: wij eten geen voedsel dat is vergiftigd door rogue poten. En ten tweede: waarom jaag jij op Thunderclangebied? Je hebt geen recht hier te zijn, en al zeker niet te jagen. Of dat het nu voor ons is of niet." Dat stond vast, rogue hadden een eigen territorium, en het was groot, konden ze daar dan niet blijven? "Oefening baart kunst, zeker?" fluisterde ze nog lachend terug op Salmons opmerking over liegen. Zij zou zeker veel hebben gelogen, over haar 'kunsten' als jager en vechter, onze beroemde Salmonpaw. Briarpaw grinnikte om haar eigen opmerking.

De rogue deed een hele uitleg waar ze maar met een half oor naar luisterde, het was niet interessant en het kon haar niet schelen. Toen Salmon begon te praten stopte ze haar dromen en knikte onderwijl het luisteren. "We geven je één kans om uit de domme boom te klimmen en als de hazewind hier vandoor te gaan, anders klimmen we in die boom om je er persoonlijk uit te meppen," riep ze naar boven, maar hoopte dat haar woorden voldoende indruk maakten. No way dat ze terug ging klimmen, ze had haar poot net nog verzwikt, zo dom was ze nou ook weer niet. "Ik tel tot tien," riep ze en ging zitten. Briarpaw telde tot tien terwijl ze de poes zittend recht in d'r ogen aankeek.

-beetje flut^^