[open] Little mouse, you're going to die!

Roxy wist dat ze een beetje had gelogen over de bloodclanners. Roxy hoopte maar dat ze Moonstorm en Mistmoon niet in problemen had gebracht. Roxy kreeg van de rosse poes een kans om te vluchten. "Nog één vraag en dan kom hier nooit meer. Het is begrepen. Maar hoe noemen jullie?" miauwde ze nog vlug naar de poezen. Roxy zette haar klaar om te springen. Ze bleef nog op de boom staan tot de poezen hun namen hadden gezegd. De rosse poes zat toch nog niet aan tien.


- Oeps, ik had het niet door.

De rogue vroeg om hun naam. Briarpaw negeerde het en telde rustig verder. "Wij? Wij zijn Cute en Killer. Zij is Cute en ik ben Killer." Ze wierp een veelbetekenende blik naar Salmonpaw. Natuurlijk was Salmon weer de 'gevaarlijkste'. "Maar laat je door haar naam niet om de tuin leiden Cutey hier scheurt katten die haar tegenwerken aan stukjes. Dus... zeven... acht... ik zou maar opschieten als ik jou was..." Ze greens gemeen in de richting van de rogue. "En laat de naam Killer jou ook niet om de tuin leiden," begon ze. "Zij is namelijk het grootste watje van het hele gebied." Die rogue had wel lef, om zo hier te blijven staan. En het was nog zo'n lilliputter. "Vijf." Briarpaw verhief haar stem, om duidelijk te maken dat het mormel zo snel mogelijk weg moest. "Vier." Ze schraapte met haar poten over de grond en sloot haar ogen, als ze bij één nog niet weg was, zou de kat ervan langs krijgen.

dit is echt heel flut, sorry^^

Roxy kreeg hun namen en dat was alles wat ze wou. "Bedankt, doei, tot nooit meer!" miauwde Roxe en ze sprong van de boom. Zonder om te kijken rende ze naar de grens van de thunderclan. Dat stak ze over en rende ze terug naar huis. Cute en killer, dat zijn bloodclannamen. Ze moeten iets met een -paw hebben. Dat wist Roxy zeker. Al een geluk was ze er zonder scheuren eruit gekomen.


Rox is het topicje uit XD

Die rogue had een lef om hun naam te vragen maar de hare zelf niet te vertellen. Achja, dacht Briar, wat maakte het ook uit. Met haar ogen gesloten telde ze rustig verder en hoorde de rogue gedag zeggen. Ze hield het bijna niet meer. Ze hadden net gedreigd haar aan te vallen en die zei simpelweg 'doei'. Domme, domme rogue. Ze schudde haar hoofd en grijnsde. "Één" Briarpaw opende haar ogen en wist dat de rogue al weg was, maar als ze zelfs het topje van haar staart nog zag zou ze erachteraan sprinten. Maar er was niets meer van haar te bekennen, behalve de stinkende walm die haar lijfgeur zou moeten zijn. De poes kokhalsde op het moment dat Salmon begon te spreken; "Nou, dat was een anti-climax. En ik had me nog zo op een gevecht verheugd." Briarpaw lachte kort met haar mee. "Je kan niet alles hebben in het leven," mauwde ze grijnzend en keek naar de struik die nog een beetje na trilde van de rogue die erdoorheen was gestormd. "Helaas niet.." Zelf had ze zich er ook enorm op verheugd, maar het gaf haar een zelfvoldaan gevoel om te denken dat de rogue enkel en alleen door haar dreigementen al was weggevlucht. Ze was helemaal geen goede vechter! "Hoe dan ook, we kunnen nog steeds opscheppen dat wij, de grote Killer en Cute, eigenhandig een rogue van het territorium gejaagd hebben." "De grote Cute en zwakke Killer," verbeterde ze haar. Salmon negeerde het en ging verder: "Dus, Cute, wat zullen we nu gaan doen?" De rosse kattin fronste en dacht na. Misschien zouden ze het geurspoor van de poes kunnen volgen en haar in haar eigen kamp een verrassingsaanval bezorgen, peinsde ze. Uiteindelijk besloot ze het niet te zeggen, het zou wel een dom idee zijn. "Geen idee, wat denk jij?" bracht ze er tenslotte uit.

Ze zuchtte en wierp een quasi-boze blik naar Salmonpaw. Nja, de leeghoofdige Cute moest iets verzinnen terwijl de slimme, bedachtzame Killer op haar luie kont zat. No way! "Waarom bedenkt slimme, bedachtzame Killer niet iets?" stelde ze grijnzend voor. Als ze zichzelf zo zat te complimenteren mocht ze dat ook waarmaken. Briarpaw zuchtte en ging zitten. Starend naar de hemel bedacht ze iets, al had ze geen flauw idee wat. Ze konden iets lleuks doen, maar misschien beter iets met 'nut'. "Misschien kunnen we de prooi terugbrengen naar het kamp?" Ze klopte met haar poot op het zand, dat nu opstoof. "Of we kunnen nog even verder jagen. We hebben tenslotte nog niet zoveel gedaan." De lucht werd al rozig van kleur, ze zouden moeten opschieten.

Briarpaw moest bijna lachen toen Salmon haar waarschuwde voor de spitsmuis. Dat kwam omdat Salmon haar nooit, maar dan ook nooit zou hebben gewaarschuwd voor het 'gevaar'. Ze groef de lijster op en ging terug naar Salmon. Daar legde ze de twee prooien even neer. "Ik denk toch niet dat het giftig is," mauwde ze schouderophalend. "Want anders zou ik al lang ziek zijn geweest, ik heb al dikwijls spitsmuis gegeten." Ze nam de twee beesten terug in haar mond en vertrok terug naar het kamp. "Kwowm we nog?"

Briarpaw begreep de grap van Salmon niet. "Hm, dat verklaart een hoop..." Ze fronste. "Dat verklaart een hoop... Wat?" Salmon gaf haar een vriendschappelijke duw tegen haar schouder en nam haar prooi weer in haar mond. Samen vertrokken ze richting het kamp. Al zou ze het nooit toegeven aan Salmonpaw, ze had een toffe dag gehad. Zelfs het gespot, geval en sarcasme. Ze moest al bijna lachen bij het denken aan haar grote flater om die stomme lijster te vangen. Het rotbeest!

-flut sorry :3

Ze had heus wel door wat Salmonpaw probeerde te doen, voorop lopen en dus "subtiel" de leiding nemen. Geen sprake van! Met enkele passen beende ze de poes weer bij en lette erop dat ze niet meer achter raakte. De rest van de wandeling verliep in stilte. Normaal zou Briarpaw dat ongemakkelijk vinden, maar nu was het ontspannend en rustgevend. Wat logisch was na een drukke dag met Salmonpaw. Terug bij het kamp legde ze haar prooi op de bijna lege prooistapel en draaide zich naar Salmon. "Dus, Killer," mauwde ze. "Zullen we maar even iets in ons eentje gaan doen?" Meteen nadat ze dat had gezegd vloog de rosse poes de apprentice den in en zocht haar nest op. Binnen enkele seconden gleden haar ogen toe en viel ze in slaap.

-Topic uit