The end of the White Lion [Clanevent]

Andere katten kwamen erbij en Frost keek ze aan. Het werden er steeds meer en ze stond eigenlijk op het punt om weg te gaan toen Sweetheart een stel woorden zei die haar aandacht trokken. De blik die Frost gaf was duidelijk. De poes moest haar bek houden. Barksound zou niet liegen. Hij was een loyale warrior. Toen de apprentice begon over de geur die er duidelijk wel was knikte ze naar haar. De poes had gelijk. Ze zei het misschien op een wat botte toon, maar de geur was er duidelijk. Ook zij kon het ruiken. "Wat Thornpaw wil zeggen," kort keek ze naar de oudere apprentice. Daarna keek ze de poes aan. "de geur is er." Het klonk wat streng, maar zo kon ze zijn. De nette poes kon verschrikkelijk zijn als het nodig was. Ineens voelde ze een harde duw tegen haar schouder en ze zette geschrokken een poot neer om in evenwicht te blijven. Haar blik ging naar haar brutale zus. Zij was heel anders dan Frost. Na haar woorden keek ze Sweetheart strak aan. "Kijk nou eens", zei ze en ze trok kort haar mondhoek op. Haar strenge blik was wel al snel weer terug.

Ondanks de afstand die de jonge kattin bewaarde kon ze het grootste gedeelte van het geruzie nog volgen. Zenuwachtig drukte ze haar oren in haar nek waarna ze snoof. Het was haar broer die was overleden en ze wou niets met het geroezemoes te maken hebben. Als ze een beetje respect hadden voor de familie en vrienden van Whitelion zouden ze dat ergens anders voortzetten. Natuurlijk wou ze wel weten wat er met haar broer gebeurd was, maar nu niet. Nu wou ze in vrede en rust afscheid van hem kunnen nemen. Het liefst had ze zich naast zijn witte vacht opgekruld en de rest van de dag niet meer bewogen. Dat betekende ook dat ze meer van het geruzie mee zou krijgen. Dat kon ze niet aan. Een zwaar gevoel zorgde ervoor dat de zes manen oude kitten haar kop neerlegde. Doodstil lag ze daar dan, starend in het niets. Ineens nam ze een bekende stem waar, die van Spottedwish. Een kat waarmee ze wel eens gesproken had als jonge kitten. 'Stelletje kittens,' miauwde de kattin wat Oceanpaws aandacht prikkelde. Haar blauwe ogen, waarin de tranen prikten keken de kattin nieuwsgierig aan. Wat zij niet had kunnen zeggen, kon de warrior duidelijk wel. 'Volgens mij gaat het er nu om dat Whitelion dood is en niet wie of wat wat de oorzaak hiertoe was. Laat dat maar aan de medicine cat over. Daarbij is het aan de familie om nu te rouwen, en volgens mij belemmeren jullie hen nu. Dus, als jullie nu even kunnen laten zien dat jullie deftige en nette katten zijn, houd dan gewoon je bek nu eens dicht. Starclanverdomme.' Vervolgde ze streng. Oceanpaw stond voorzichtig op waarna ze naar Spottedwish toe strompelde. Langzaam ging de jonge kattin naast haar zitten en drukte dankbaar haar neus tegen de gevlekte warrior aan. 'Dankje Spottedwish,' fluisterde ze met gebroken stem. Haar kopje liet ze even hangen waarna ze naast de kattin ging liggen. Het liefst liep ze nu naar Brindleleaf toe. Alleen wou ze haar mentor niet storen terwijl ze met haar zoontje en Lizardpaw bezig was. Daarbij verdiende haar nichtje ook troost. Haar vader was immers nu ook naar Starclan verhuisd. Iets dat nooit leuk was. Ondanks het feit dat Oceanpaw wist dat Whitelion niet altijd de juiste keuzes had gemaakt en ook een keer haar als kitten licht had verwond, hield ze van hem. Het bleef haar familie, en dat zou hij ook altijd blijven ook. Haar kopje verborg ze in Spottedwish haar vacht waarna ze de tranen uit haar ogen voelde druppen. Al kende ze de warrior niet super goed, ze kende haar beter dan vele andere katten, katten die nauwelijks respect hadden getoond met hun geschreeuw en gestres. Een paar katten leken naar Spottedwish haar preek wat netter te spreken. Al wist ze niet zeker of iedereen haar had gehoord. Afscheid werd er door sommige genomen zonder zich te verwikkelen in de discussie. 'Spottedwish?' Murmelde de kattin voorzichtig. 'Is dit hoe jij je voelde toen Lionroar weg moest?' Fluisterde ze onrustig. Gespannen haar adem inhoudend.

Rushingghost liep gespannen het kamp binnen, want hij hoorde aardig wat ruzie en hoorde woorden als Riverclan, dood en Whitelion. Het zal toch niet waar zijn, Whitelion gedood door Riverclan?. Toen hij veel katten rondom een grote witte lichaam zag, werden zijn ogen zwaar van de tranen. Een sterke en lieve Deputy dood. Ook al was niet iedereen het met hem eens, maar hij mocht Whitelion enorm. Hij heeft fouten gemaakt, maar dat doen alle katten. Ook hij. "Niet weer een deputy dood. Is hij echt vermoord door Riverclan?" jammerde hij. Terwijl hij dat zei, liep hij met gebogen kop naar Whitelion en raakte hem aan met zijn snuit. Maar hij deinsde achteruit toen hij de geur rook. Hij rook de geur van Riverclan, maar ook een vreemde geur die hij niet thuis kon brengen."Wat is die vreemde geur bij hem?? Ik ruik naast Riverclan nog een onbekende geur." Hij keek rond en zag paar katten verbaasd kijken, maar velen bleven doorgaan met ruzie maken. "Kunnen jullie ophouden met dat geruzie, want dit is gewoon hartstikke respectloos tegenover onze vermoorde Deputy." Rushingghost zei tegen Whitelion "May Starclan light your path!"

Een preek van Spottedwish kwam omhoog en eigenlijk werd de blik van Frost er alleen maar pissiger ervan. De blik verzachtte toen ze merkte dat ze zichzelf gewoon had laten gaan. Haar meestal rustige karakter kon ook wel een breken. Kort keek de poes naar Spottedwish deze keer zachter. Ja ze kon merken hoe ze zichzelf had laten gaan. Ze stond op keek Sweetheart even aan en knikte naar haar. Haar manier van sorry zeggen, maar zij was natuurlijk niet te grof geweest. Wel wat grof en dat gaf ze nu toe. Een zucht kwam uit haar mond. Nog één keer keek ze naar de dode deputy en daarna draaide ze zich om. De vele katten die zich hadden verzameld viel haar nu pas op. Zij had Whitelion niet goed gekend. Anderen hadden hem gehaten of van hem gehouden. Nee zij geen van beide. Met een draai draaide ze weg en duwde Timberwolf en haar zus Northernlight wat aan de kant om er langs te kunnen. Niet bot of zoiets. Ze wou er gewoon even langs. Het was een aardige duw geweest. De poes wou weg voordat ze zich opnieuw liet gaan in de ruzie. Zodra ze uit de menigte was ging ze weer op zoek naar haar den.

Een kleine maar warme glimlach verscheen op zijn gelaat toen zijn moeder met haar wang langs de zijne streek. Zelfs in tijden als deze liet ze toch altijd weten dat ze er voor hem was, en hij stelde het op prijs. Het gekibbel tussen zijn Clangenoten vulde zijn oren. De geur van Riverclan had volgens Barksound rond het lichaam van Whitelion gehangen, maar Sweetheart kon de geur niet opmerken en dus ontstond er bijna een soort ruzie over de theorie dat een Riverclanner Whitelion gedood had. Dat was nu wel voor een andere keer, want hij kreeg Lizardpaw in het oog. Zijn moeder zag haar ook en zei dat hij mee moest komen, wat hij ook netjes en in stilte deed. Het gekibbel rondom de dood van Whitelion was iets dat zijn vriendin vast niet kon gebruiken. Haar moeder probeerde de Medicine Cat Apprentice gerust te stellen, maar de jonge kattin verlangde naar stilte. Het brak Quiet's hart om haar zo te horen snikken, en toen ze zichzelf weg trok uit zijn moeder's greep en wegrende, ging hij achter haar aan. Iemand moest bij haar zijn.

- Topic uit.