{Clan meeting} Rats!

Innerstar was nog geen minuut uit de medicine cat den en liep al door naar de hoge rots. Ratten hadden haar het leven genomen toen de leider een apprentice had willen redden. Ze had de apprentice gered en de rest was ook oké, daar was Innerstar Starclan eeuwig dankbaar voor. Maar zijzelf had wel een leven verloren, wat inhield dat Innerstar er nog maar acht had. Helemaal aangesterkt was de leidster nog niet, maar sterk genoeg om niet meer in de medicine cat den te hoeven liggen. Vier dagen geleden had alles nog zo goed geleken, was er een ceremonie geweest, maar twee dagen na de ceremonie was het mis. De dag er voor had Tallshadow haar verslag gegeven en hieruit had Innerstar het besluit genomen om de Carrion Place als verboden gebied te bestempelen. "Laat alle katten zich bijeen komen voor een Clanmeeting!" Klonk de stem van Innerstar, nog iet wat schor door de verzwakking, maar verder wel krachtig. "Ik heb een belangrijke mededeling voor jullie," ging Innerstar verder. "Mochten jullie het nog niet weten, ik heb een leven verloren. De Carrion Place zit vol met ratten, veel meer dan normaal, daarom verbied ik iedereen om daar naar toe te gaan zonder toestemming van mij of Tallshadow," sprak Innerstar. "Het is daar nu levens gevaarlijk en ik wil niemand verliezen uit deze clan," sprak Innerstar duidelijk.  "Als iemand gesignaleerd wordt bij de Carrion Place kan deze een fikse straf verwachten," vervolgde ze, nu haar blik strak over de apprentices heen glijdend, gezien die nog wel eens de fout in konden gaan. "Zijn er nog vragen?" Vroeg ze toen, als katten meer verheldering wilden of meer wilden weten.

Graag actief reageren op dit topic!
Vervolg op:
- https://www.warriorcatsnl.com/t28992-moonhigh-border-patrol-borders-with-windclan-and-rogue-territoriy
- https://www.warriorcatsnl.com/t29807-losing-1st-life-rat-bites
- https://www.warriorcatsnl.com/t29892-death-is-a-painful-truth
- https://www.warriorcatsnl.com/t29957-special-patrol-rat-investigation
- Gesprek Tall x Inner (moet nog komen)

Volepaw stak haar hoofd uit de apprentice den bij de oproep van Innerstar, haar mentor. Nu er een paar dagen gepasseerd waren, kon ze onthouden dat de leader haar mentor was. De dingen die de afgelopen dagen gebeurd waren, waren echter aan haar voorbij gegaan. Ze was al blij met het kunnen onthouden van haar mentor. Innerstar was ondertussen begonnen met haar uitleg en Volepaw luisterde dan ook in stilte naar wat er gezegd werd, al zou het wel eens kunnen dat ze deze informatie al snel vergat. "Het is daar nu levens gevaarlijk en ik wil niemand verliezen uit deze clan," Toen haar blik op blad viel, die de vorm had van de maan, was haar aandacht even weg. "Als iemand gesignaleerd wordt bij de Carrion Place kan deze een fikse straf verwachten," Volepaw keek terug op toen Innerstar vroeg of er nog iemand vragen wilde stellen. Volepaw keek van links naar rechts en boog zich vervolgens voorover om het maan-vormig blad met haar neusje aan te raken.

Thornfang was net gevraagd om op jacht te gaan toen er ineens een clanmeeting bijeen geroepen werd. Meteen was de kater alert en voegde zich bij de andere katten terwijl hij luisterde naar de woorden van zijn moeder. Ja, het nieuws was al bij hem binnen gekomen, dat Innerstar een leven verloren had. De kater had zelf gezien hoe haar lichaam het kamp binnen getild was door Waspsting gevolgd door de apprentices die mee geweest waren op de helse patrouille. Vervolgens liet Innerstar duidelijk weten wat er aan de hand was en dat de Carrion Place verboden gebied geworden was. Thornfang vernauwde even zijn ogen. Innerstar maakte ook duidelijk dat er een straf op zou staan als iemand zonder toestemming zich daar zou bevinden, waarbij haar blik duidelijk over de apprentices heen gleed. Thornfang richtte even zijn blik op zijn apprentice, niet ver van hem vandaan, en keek vervoglens weer naar Innerstar. Hierna stelde zijn moeder de vraag of er nog vragen waren. "Worden er wel patrouilles daar gehouden om het in de gaten te houden? Zodat we weten wanneer de ratten erger worden, of juist minderen?" Vroeg de kater aan zijn moeder, waarna hij zweeg om haar antwoord af te wachten.

De jonge warrior liet haar prooi vallen op de prooistapel en keek goedkeurend naar een apprentice die hetzelfde deed. Ze was blij om te zien dat de prooistapel groter werd, dat er niemand echt honger leed, al was de stapel al hoger geweest. Winddancer keek op toen Innerstar een clanvergadering bijeenriep. Wat zou er aan de hand zijn? De tabby poes ging zitten voor de hoge rots, samen met de rest van haar clan. Ze fronste. De stem van haar leader klonk zwakker dan ze gewend was, ietwat schor zelfs. De woorden van de zwarte poes schokten haar. Innerstar had een leven verloren? Dat was niet goed. Ze zou haar leader nooit verraden door haar bevel te negeren, en dus sloeg ze goed op in haar hoofd dat de carrionplace nu verboden gebied was. Ze had trouwens ook geen zin om haar leven te riskeren, dus dat was dat. Bij de vraag van Thornfang keek ze even naar hem. Dat was een goede vraag, en ze zou zich meteen aanmelden moest Innerstar iemand nodig hebben in een patrouille om dat te controleren.

Seversnake kapte zijn gesprek met een elder af toen Innerstar haar stem liet horen. Meteen was zijn aandacht op de Shadowclan leidster gevestigd. De woorden die ze uitsprak waren niet geheel nieuw, maar alsnog schokkend, al viel er weinig van zijn gelaat af te lezen. Hij was dan ook niet bang voor een stel ratten en het verbaasde hem ook enigszinds dat de leidster een leven aan die beesten verloren had. Dat was ook het enige wat hij schokkend vond. Dat de Carrionplace tot verboden gebied werd verklaard vond hij eveneens raar. Ratten waren prooidieren en juist waar nu veel prooi vandaan was te halen werd als verboden bestempeld. Thornfang, een andere warrior, stelde een vraag over patrouilles daar, een goede vraag. Seversnake zelf hield zijn bek gesloten en wachtte rustig de reactie af van Innerstar. Patrouilles daar zouden toch op z'n minst gehouden moeten worden?

Ook Roughflower was er bij gekomen toen er een ceremonie bijeen geroepen was. Ze had geïnteresseerd geluisterd. Ze vond het heel erg dat Innerstar, haar oma, een leven verloren had, maar was Starclan dankbaar dat ze haar gekozen hadden als leidster. Anders had Innerstar er nu dus niet meer gestaan. Een zuchtje rolde over haar lippen toen Innerstar liet weten dat de Carrion Place als verboden gebied bestempeld was. Niemand mocht daar dus meer komen. De vraag van haar oom, Thornfang, was dan wel weer een goede vraag. Want ja, werden daar dan ook geen patrouilles meer gehouden? Roughflower vermoedde dat het wel zo zou zijn. Met haar neus zocht ze naar de geur van Lurkingshade, zou hij hier nu ook tussen zitten? Ze pikte zijn geur niet direct op en zoeken had geen nut, want straks verwarde ze Lurkingshade met Seversnake of Strugglebug, of iemand, dat was niet de bedoeling, natuurlijk.

Ze zuchtte geïrriteerd over haarzelf. Alles deed aan hem denken. Haar god daarboven. De Carrionplace was afgesloten, net wanneer zij daar elke dag kwam. Daar hadden ze de liefde bewezen aan elkaar en elkaar ontmoet. "Als iemand gesignaleerd wordt bij de Carrion Place kan deze een fikse straf verwachten," vervolgde haar leader. Ze keek naar haar witte poten. Dit was sowieso een straf van Starclan. Van Ravenheart zelf. Hoe had ze zo in fout kunnen gaan. "Zijn er nog vragen?" Dauntrose keek naar Innerstar. Zelf zat ze met te veel in haar kop om erover in te zitten. Of om vragen te vormen. Ze had het zelf al bevestigd, was niet eens naar Acefray moeten gaan om het te weten. Snel zou haar buik dikker worden en zouden de vragen komen.

Hij had met een half oor geluisterd naar wat Innerstar te zeggen had, om uiteindelijk toch zijn kop te draaien naar de zwarte kattin. Het was voor hem wennen geweest, om de ander de taak van zijn oma te zien overnemen... Hij was niet zo snel met veranderingen, maar hij liet het dan ook niet doorkomen in zijn gedrag... Hij knipperde kalm toen er vraag kwam van Thornfang. De jonge kater sloot zijn ogen even en dacht na over de situatie. Al snel had hij een oplossing in zijn gedachten liggen, maar met een strakke, bijna ijskoude blik keek hij naar Innerstar, om haar antwoord af te wachten. Het tipje van zijn staart wiebelde even heen en weer terwijl hij alles nog steeds in zich opnam... Hij wende echter al snel zijn kop af toen hij een bekende rook en stond op waarna hij naar de tabby kattin wandelde en even zijn neusje tegen haar flank duwde. "Is er iets?" klonk er enkel, zacht genoeg om de rest niet te storen... Hij wist niet waarom maar die woorden moesten gewoon even langs zijn lippen komen.

"Laat alle katten zich bijeen komen voor een Clanmeeting!"

Alle katten! Dat was hij ook toch? Met een vluchtige blik achterom besloot Wolfkit dat het zijn beurt was om een ceremonie bij te wonen. Snel trippelde hij tussen de katten door. Hij werd steeds groter en leek onderhand al op een apprentice, hoewel hij nog wel een paar maandjes moest wachten tot het echt zo ver was. Maar dat maakte hem niet uit, hij kon mooi mengen en misschien dat niemand hem dan zag! Hij zag Innerstar staan, zij vertelde over de Carrionplace die vol zou zitten met ratten. Wolfkit had er nog nooit eentje gezien, maar hij had wel verhalen gehoord over ze. Vieze beesten, leken het hem. Niemand mocht nog naar de plek toe gaan, wat hij ergens wel jammer vond. Het voelde alsof de plek belangrijk was, maar hij wist niet zeker waarom. Iets dat hij niet goed kon plaatsen en ook snel wel weer vergat. Innerstar was uitgesproken en de kitten liet zijn blik rondgaan. Er zaten veel katten bij elkaar nu en het was de perfecte tijd om rustig is wat rond te kijken. Zijn blauwe kijkers bleven hangen op een poes in de menigte. Ze was driekleurig, met blauwe ogen net als hij! Maar ze zag er wat somber uit. Met rustige stappen ging hij naar haar toe. "Gaat alles goed, mevrouw?" vroeg hij toen aan haar, zijn blauwe ogen keken vast in die van haar.

Tag: Dauntrose

Dauntrose wikkelde haar gekleurde staart om zich heen. Haar gedachten waren zo bewolkt. Ze bestond uit niets anders dan hem. Er gleed een traan over haar wang. Ze was er niet bij geweest, maar had wel om hem gerouwd. Haar leven draaide om niets anders meer. Warrior taken waren voorbij. "Gaat alles goed, mevrouw?" Een klein stemmetje wekte haar gedachten weer. Ze keek geschrokken in de richting van de kit. Haar ogen sperden zich open en ze moest moeite doen om haar mond niet open te laten glijden. Wat? Ze groef naar iets in haar geheugen. Dit was de kitten die onlangs in de clan was gekomen. Vader en moeder buitenstaander. Toch deed ze hem aan iets denken. Het sloeg haar hart tot moes. Ze leek op haar kitten. Thawpaw en die had sprekend op zijn vader geleken. Het was alsof ze in de ogen van Ravenheart keek. Ze schudde haar hoofd. Hij had iets gevraagd. "Ja hoor, alleen, de Carrionplace was altijd mijn lievelingsplekje." Ze bracht haar warmste glimlach naar voren. "En nu kan ik er niet meer heen. Maar geen zorg, ik vermaak me wel." Hoewel het moeilijk was om vrolijk te doen, probeerde ze toch zo goed en zo kwaad mogelijk naar hem te knipogen. Haar oog bleef vastplakken. Ze gromde. "Knipogen is niet bepaald aan mij besteed hé." Met haar gevlekte poot wreef ze haar oog weer open. Zo dat was beter.

Sommigen leken geschokt, anderen leken zich niet heel erg zorgen te maken. Zolang ze niet op de Carrionplace kwamen, was er ook geen probleem én zolang de ratten daar bleven, natuurlijk. Dauntrose, de vriendin van Ravenheart, leek het echter niet fijn te vinden. Ze zag Wolfkit naar haar toe gaan en met haar praten en dat deed haar bijna glimlachten, echter hield ze haar gezicht in plooi, want haar zoon, Thornfang had een vraag gesteld, die vele anderen ook leken te willen stellen. Innerstar wierp een blik op haar deputy, Tallshadow en vervolgens weer op Thornfang. "Zeker zullen er patrouilles gehouden worden en deze wordt geleidt of door Tallshadow of door mij. De patrouille zal alleen gevuld zijn met ervaren warriors. Ook zullen de patrouilles gehouden worden om in de gaten te houden of andere katten zich toch gewaagd hebben op het gebied. Zo'n patrouille zal uit vijf katten bestaan, inclusief te patrouille leider. Verder gaat Tallshadow hier zelf over," sprak ze, met een knikje naar haar deputy. Wat haar betrof kon Tallshadow meteen wel een patrouille bijeen rapen.

De jonge warrior fronste eventjes toen Innerstar zei dat het alleen ervaren warriors mochten zijn. Ze was nog jong, maar daarom niet zo dom - toch begreep ze het ergens wel. Haar leader wou niet dat ze katten kwijtraakten omdat ze onoplettend waren. Desondanks hield dat Winddancer niet tegen. Toen de zwarte poes zei dat Tallshadow er zelf over ging, zette ze voor ze het doorhad een stapje naar voren. Ze wou helpen om haar clan veilig te houden, maar ze zei niets. Misschien was ze nog te jong, vonden ze haar niet verantwoordelijk genoeg. Ze vertrouwde wel dat de Leader en de Deputy de juiste beslissing zouden maken.

Roughflower schrok even op van het onverwachte neusje in haar vacht, maar ontspande meteen bij de geur van Lurkingshade. Dat was fijn. Hij vroeg of er iets was, na dat Innerstar had gesproken en er was gevraagd naar vragen. "Ik vind het maar niks... die ratten," murmelde ze. Het idee dat haar krachtige oma, Innerstar er een leven aan had verloren was toch echt wel beangstigend. Thornfang stelde zijn vraag, wat een hele goede vraag was. Roughflower luisterde toen ook naar het antwoord van Innerstar. Alleen ervaren warriors zouden op patrouille gaan. Auwch, dat was Roughflower zelf dus nog niet. Dat zou nog wel even een paar moons duren. Maar misschien kreeg ze het voor elkaar. Toen werd gezegd dat Tallshadow hierover de leiding zou hebben keek ze afwachtend naar de kater. Wetend dat zij niet gekozen zou worden. Waarschijnlijk warriors als Dauntrose, Thornfang zelf en Waspsting... Ze wendde zich weer tot Lurkingshade. "Ik kan niet wachten tot ikzelf ook tot de 'ervaren warriors' behoor," merkte ze op. Maar misschien bedoelde Innerstar ook wel gewoon warriors vanaf twintig moons, maar dat wist ze niet.

"Ik vind het maar niks... die ratten," klonk er van de jonge poes af. Hij knipperde even en keek toen schuin op naar de leader, die de vraag van Thornfang zou beantwoorden. Iets dat hem ergens wel nieuwsgierig maakte, aangezien hij ook iets in zijn kop had. De vraag was alleen of zijn roekeloosheid overeenstemde met de ander. Hij gokte op een 5% kans dat het overeen zou komen, want leaders waren vaak niet roekeloos. Daarbij was Lurk iemand die al het werk op zich zou nemen als het zou kunnen. Zijn uitdrukkingloos gezicht bleef echter nog steeds gericht op de zwarte kattin. "Zeker zullen er patrouilles gehouden worden en deze wordt geleidt of door Tallshadow of door mij. De patrouille zal alleen gevuld zijn met ervaren warriors. Ook zullen de patrouilles gehouden worden om in de gaten te houden of andere katten zich toch gewaagd hebben op het gebied. Zo'n patrouille zal uit vijf katten bestaan, inclusief te patrouille leider. Verder gaat Tallshadow hier zelf over," aha. Hij zuchtte even en keek weer naar Rough. Het feit dat oudere katten meer problemen konden hebben met onder andere rennen, wat een vluchtplan zowat kon dwarsbomen, was hier iets dat hem wel irriteerde. Des te ouder je was, des te ervarener, maar ook des te erger je lichaam je eraan toe was. Hij was een van de snellere katten van de clan en zou een vluchtplan altijd voorop stellen. Daarbij zou een grote patrouille voor min en pluspunten zorgen, dus hij had zo zijn twijfels. "Ik kan niet wachten tot ikzelf ook tot de 'ervaren warriors' behoor," hoorde hij plots. Hij keek even verrast op. Ah... "Ik denk dat het best gevaarlijk voor je is, Rough... Zelfs als je ervaren zou zijn..." zei hij zachtjes. "En ik denk dat je binnenkort wel tot die categorie behoort, we worden namelijk nog steeds ouder..." bij die gedachte slikte hij even en beet hij op zijn onderlip. De gedachte van een stap verder gaan. Maar hijzelf was zelf te nerveus het op te brengen, maar iets in hem... Wilde het toch.

Roughflower wist niet of ze eigenlijk al tot de ervarene warriors behoorde. Ze had al een gevecht achter de rug, meerdere zelfs. Tevens was ze nu over de twintig moons heen en behoorde ze dus niet meer tot de young warriors. Hield dat niet in dat ze nu een ervaren warrior was? Zijzelf vond zichzelf nou niet bepaald roekeloos meer. Maar het was niet aan haar om daar over te beslissen, wat ze ook van zichzelf vond, het maakte niet uit, het was wat Innerstar of Tallshadow van haar vonden. En dan te bedenken dat Tallshadow ook niet de oudste was. Maar hij was wel degelijk ervaren, hij was de deputy. "Ik denk dat het best gevaarlijk voor je is, Rough... Zelfs als je ervaren zou zijn..." Roughflower 'keek' even met een kleine frons naar Lurkingshade. Zijn zorgzaamheid stelde ze op prijs, maar doelde hij hiermee op haar ogen? Roughflower wist zelf ook wel dat het weer achteruit zou gaan, naarmate ze ouder werd. "En ik denk dat je binnenkort wel tot die categorie behoort, we worden namelijk nog steeds ouder..." Nu zette ze een glimlach op en gaf ze Lurkingshade een por. "Je klinkt als een oude opa, Lurking," snorde ze en ze gaf hem een likje langs zijn wang. Ja, ze was niet bang om zijn liefde voor hem openbaar te uiten. Verder in gaan op haar frons ging ze niet. Ze wou namelijk niet over haar ogen beginnen. Zijzelf in ieder geval niet. Roughflower zou net zo lang door gaan tot ze tegen een boom aan liep en een ander haar er op aan zou spreken en haar warriorschap door een ander afgenomen zou worden. Zijzelf zou er nooit over beginnen, want dan wist ze het wel, dan behoorde ze over een moon tot de elders.

Aangenaam verrast keek Winddancer op toen haar naam door Tallshadow genoemd werd als deel van de patrouille. Blijkbaar vond hij haar ervaren genoeg om mee te gaan. De grote tabby trippelde naar haar oud-mentor toe en wachtte daar op de rest van de patrouille. Tuurlijk, ze vond het rattenprobleem niet bepaald leuk, maar ze vond het zo fijn dat hij haar genoeg vertrouwde om mee te gaan. Alles wat Winddancer ooit wou was haar vader trots maken - en nu dat niet meer ging, was zijn broer misschien een goede vervanger. De grote poes glimlachte lichtjes, maar niet te opvallend. Straks dacht haar clan nog dat ze hield van ratten die katten vermoorden.

De gevlekte poes werd uit het gesprek getrokken. Ze keek op, haar ogen stonden de laatste tijd altijd glazig. De patrouille zou haar goed doen. Ze trippelde naar Tallshadow en Winddancer die er al stonden. Met een glimlachje gaf ze de poes een duwtje. "Ervaren warrior hé." Ze knipoogde naar de wit-bruine poes.