Clear

Het was leuk om te zien dat het vrijwel meteen al beter lukte. De eerste poot haalde ze meteen uit de lucht, en de tweede ook. Vervolgens raakte ik haar weer een keer, maar ze herstelde zich snel weer en ging gewoon weer verder. Na een tijdje kwam ik er niet meer langs, een wist ze bijna alle slagen te stoppen. "Gaat lekker zo!" Mauwde ik enthousiast en onder de indruk van hoe snel ze het geleerd had. "Als je zo door gaat ben je in no-time een ninja." Voegde ik er grijnzend aan toe. Na een tijdje nam Roughflower weer afstand, en opende ze haar ogen weer. "Oké dan!" Haar grijns was aanstekelijk, en ik grijnsde dan ook terug. "Zullen we het nu wat gaan toepassen in wat sparen?" Ik knikte enthousiast. "Als je dat durft tenminste," Sprak ik plagerig.

Ik grinnikte even bij haar opmerking, waarin ze naar mij verwees als de meester. "Klinkt goed," mauwde ik goedkeurend met een grijns op mijn gelaat. Vervolgens keek de cyperse poes mij uitdagend aan, en met een scheve grijns staarde ik terug. "Kom dan!" Mauwde ze, terwijl ze zich klaarmaakte voor het gevecht. Ik volgde haar voorbeeld, en ging in de gevechtspositie staan. "Weetje zeker dat je wel durft? Nu kan je je nog terugtrekken," Sprak ik uitdagend. Vervolgens wachtte ik even, net zoals ik had gedaan bij de oefening van daarnet, op het goede moment. Toen sprong ik plotseling naar voren, recht op Roughflower af.

Haar felle reactie deed mij grijnzen, en ik keek toe hoe ze zich klaarmaakte voor de verdediging. Vervolgens viel ik aan, maar de poes wist nog net op tijd mijn aanval te ontwijken en met een plof landde ik op de grond waarop Roughflower zo net had gestaan. Ik wist dat ze meteen in de tegenaanval zou gaan, dus ik sprong zonder te kijken weg van de plek waar ik stond en zo voorkwam ik dat mijn tegenstander haar doel raakte, mijn slechts mijn achterpoot schampte. Vliegensvlug draaide ik me weer naar haar toe, en in een fractie van een seconde bekeek ik mijn situatie. Ik keek nu op de flank van de poes, waar ik dus ook op af stormde, met de intentie om haar op de grond te werken.

Toen ik de poes met mijn aanval onder me wist te krijgen, grinnikte ik even triomfantelijk. Ik voelde hoe ze me met haar achterpoten van me af probeerde te duwen, maar ik hield haar stevig tegen de grond. "Je eet te veel, dikzak," Ik lachte even, en keek haar plagerig aan. "Dat is al mijn spierwee.." Nog voor ik mijn zin af kon maken voelde ik hoe mijn poten onder mijn lijf vandaan werden geduwd, door Roughflower die gebruikt maakte van de afleiding en op die manier onder mij vandaan wist te rollen. Ik viel met een plof op de grond, maar herpakte me en sprong snel weer overeind. "Well played," Mauwde ik grijnzend.

Roughflowers woorden ontgingen me bijna, zo gefocust was ik nu. We waren zeker aan elkaar gewaagd. Ik volgde iedere beweging die ze maakte toen ze naar me toe liep, en merkte hoe haar spieren zich aanspanden, waardoor ik wist dat ik een aanval kon verwachten. Zo kon ik net op tijd wegduiken voor klap richting mijn kop, en doordat ik nu open blik had op haar buik beukte ik weer tegen die aan, dezelfde tactiek als daarnet hergebruikend.

Ik wist Roughflower al weer op de grond te werken, en hield haar daar weer op gedrukt met mijn poten. Even leek ze geschrokken door mijn aanval, maar al snel haalde ze weer uit naar mijn kop. De eerste klap wist ik te blokkeren met mijn eigen poot, maar de tweede raakte me vol in mijn gezicht, waardoor ik mijn grip even verslapte en haar op die manier de kans bood om te ontsnappen uit mijn greep.

Roughflower wist, terwijl ik verslapt was door de rake klap, onder mij vandaan te kruipen, en hijgend bleef ze een stukje van mij vandaan staan. Ik merkte dat ik zelf ook buiten adem was, en mijn borstkas ging snel op en neer. "Jij wint," Mauwde de cyperse poes, en ik grijnsde een beetje. "Bedankt voor het gevecht," Sprak ik vervolgens, en dat meende ik echt: het was een goed gevecht geweest, ook al was het maar training. "Is er nog iets wat jij graag wilt doen?" Ik dacht even na, en haalde ten slotte mijn schouders op. "Heb jij nog suggesties?" Mauwde ik met een vragende blik in mijn ogen. "Ik vind alles best, zolang het maar niet al te intensief is," Voegde ik daar grijnend aan toe, terwijl ik merkte dat ik nog steeds lichtjes hijgde.

Ik dacht even na over Roughs suggestie. Natuurlijk was dat een prima idee: de clan kon altijd wel wat meer eten gebruiken. Ik haalde dus dan ook mijn schouders op en knikte. "Sounds like a plan," voegde ik daar aan toe, en even bleef ik staan. Toen begon ik een willekeurige richting op te lopen, terwijl ik de poes wenkte. "Hierheen?" vroeg ik even, maar het was meer een retorische vraag. Vervolgens stak ik mijn neusje de lucht in, op zoek naar prooi.

Ik keek naar Roughflower, die met gesloten ogen intens leek te luisteren naar alle geluidjes en bewegingen in het territorium. Ik volgde haar voorbeeld, en stak mijn neusje in de lucht, maar voor ik mijn handeling kon afmaken werd ik al aangetikt door de cyperse poes. Al snel hoorde ik een geritsel in de bosjes, en mijn kopje schoot in de richting van het geluid. Prooi. Weer maakte ik aanstalten om te ruiken wat het was, maar weer kon ik dit voltooien doordat Roughflower antwoord gaf op wat ik wilde weten. "Een lijster." Ik verstijfde even kort. Een lijster. Vrijwel meteen schoten mijn gedachten naar mijn vader. Ik was sinds zijn dood nog nooit een lijster tegen gekomen, de vogel waar hij weliswaar naar vernoemd was, en een lichte schok trok dan ook door mijn lichaam. Bewegingloos bleef ik staan, terwijl Roughflower al in de sluiphouding ging staan. Waarom ik zo reageerde wist ik niet. Misschien was het omdat ik nooit echt gedeald had met de dood van één van de katten waar ik het meest naar had opgekeken. Het enige wat ik wist was dat ik dit beestje niet zomaar kon doden, ook al had de clan het nodig.

Langzaam begonnen mijn hersenen weer uit shock te raken, maar ik bewoog nog altijd geen spier. Wat moest ik nou doen? Eigenlijk moest ik deze vogel vangen. Ik moest denken aan de hongerige kittens en elders die thuis in het kamp zaten te wachten op mijn eten, en aan de barre tijden die er aan zaten te komen waarin ieder hapje eten meehielp. Ik moest denken aan de clan, mijn familie. Maar ik kon het nu niet. En ik vond het ongelooflijk zwak en egoïstisch van mezelf, maar als ik het zou doen, zou het bijna zijn alsof ik mijn eigen vader zou vermoorden. En dat was het natuurlijk niet, dat begreep ik ook wel, en ik wist ook niet waarom ik zo over reageerde, en waarom ik zo stom deed.. Ik zag hoe Roughflower op de vogel afsprong, en hoe deze die miste, en hoe de vogel wegvloog, recht op mij af. Ik slikte even. "Sorry," fluisterde ik haast onverstaanbaar, en op het laatste moment sprong ik met een krachtige beweging van mijn poten de lucht in, en op die manier wist ik het beest uit de lucht te plukken. Snel en genadig beet ik het dood, en ik sloot even mijn ogen terwijl ik een schietgebedje maakte naar starclan. Dankjewel, pap.