Us {moonhigh patrol}

Roughflower, die opgekruld lag naast Lurkingshade werd gewekt door de zachte stem van Emberspark. Ietwat versuft keek de poes op en knikte naar Emberspark. Ze gaf haar partner een lik over haar wang, waste vervolgens haar eigen vacht en verliet de den. Ze stapte al snel op Emberspark af. "Wat een luxe joh, gewekt worden voor de patrouille," merkte ze met een grijns op. Dit ging vast een gezellige patrouille worden. Haar partner, zwager-figuur en Amberhunt.

Amberhunt werd direct wakker van Emberspark's stem, hij was niet zo'n vaste slaper. De jonge warrior liep naar buiten en waste zijn vacht ook, het was zijn eerste patrouille als Warrior. Maar ja, het was ook zijn tweede dag als Warrior dus ja... "nou, zijn jullie klaar voor deze nachtwandeling?" vroeg hij grijnzend toen hij klaar was met wassen en hij keek terug naar binnen, alleen Lurkingshade nog en dan zouden ze klaar zijn om te gaan. "wat voel ik me een kleintje tussen jullie grote Warriors" merkte hij op. De laatste tijd was moeilijk voor hem geweest, de reunie met zijn roquefamilie die hij bijna nooit kon zien had hem meer duidelijkheid gegeven maar het had hem ook laten zien dat hij een happy family wel kon vergeten. Daarom was het goed om nu een beetje te lachen.

"Roughflower, Amberhunt, Lurkingshade, zijn jullie klaar?" Hij was geen vaste slaper, in feite had hij nog niet geslapen vannacht, en keek even op nadat hij even met zijn oortjes had gewiebeld, waardoor hij even diep adem haalde en emotieloos keek naar zijn broer, om even te knikken. Hij kreeg meteen een lik over zijn wang en keek even kalm naar zijn tabby partner om even zacht te snorren naar haar.. Hm... Hij likte haar ook even en trippelde de den uit om zich even uit te rekken en te knikken naar zijn oudere broer. "Wat een luxe joh, gewekt worden voor de patrouille," Hij keek even naar Rough en glimlachte zwakjes naar haar. "Iedereen zal wel jaloers zijn op wat een luxe wij hebben~" bracht ie kalm uit. "nou, zijn jullie klaar voor deze nachtwandeling?" Hij knipperde even en keek naar de jonge warrior die dit had gezegd. "wat voel ik me een kleintje tussen jullie grote Warriors" Hij kon het niet laten even te rollen met zijn ogen, omwille van het feit dat hij een van de kleinste warriors was in shadowclan. Het was ook niet zo dat hij 'groots' was of iets zoals ugh... oud... Hij was amper 20 moons, echt niet zo oud als je het hem vroeg. Hij wilde net zijn bek openen om te zeggen dat ze konden gaan, maar hij werd eraan herinnerd dat hij hier niet de patrol leader was. Hij was nooit echt een leiderfiguur geweest, toch niet in de ogen van anderen, maar hij had veel te vaak de neiging om de dingen als eerste te zeggen en te doen... Maar dat maakte hem niet meteen een leider...

Roughflower lachte even bij de opmerking van Amberhunt. "Zolang ben ik ook nog geen warrior, hoor," reageerde ik op de kersverse young warrior. Roughflower was op haar dertiende moons warrior geworden, dat was dus zo'n zeven moons, als het niet iets langer is, geleden. De rol van Lurkingshade's ogen waren haar echter ook niet ontgaan, waardoor ze hem een duw gaf met haar heup, gevolgd door een plagerige blik. Vervolgens gaf Emberspark aan om te vertrekken en volgde de cyperse warrior, de cypers gevlekte kater het kamp uit, klaar voor de patrouille. "En wat gaan we allemaal doen tijdens deze patrouille?" Vroeg ze aan Emberspark. De maan werd even bedekt door een een klein wolkje, maar verder was het een heldere nacht.

Amberhunt voelde zich op zijn gemak tussen de andere warriors, Lurkingshade, Emberspark en Roughflower leken hem wel aardige katten. Toen gaf Emberspark aan dat ze zouden gaan en Roughflower volgde hem na gevraagd te hebben wat ze zouden gaan doen, Amberhunt volgde hen ook. "Hoe zit het nu eigenlijk met Windclan, hoe groot is de kans dat wij een 'verdwaalde' patrol van hun kant tegen komen?" vroeg de young warrior nu veel serieuzer. Hij zou klaar zijn voor een gevecht maar hij keek er niet naar uit. Amberhunt keek om zich heen, de geluiden uit het bos maakten hem normaal rustig maar nu maakten ze hem juist meer gespannen.

"Dat zouden ze wel moeten zijn." zei Ember op wat hij had gezegd. DE gevlekte kater keek even kalm naar zijn broer... Heh... "Zolang ben ik ook nog geen warrior, hoor," zei Rough op wat Amberhunt had gezegd. Lurk was al langer warrior dan haar, hij was immers warrior geworden rond zijn 11 moons ofzo, een weekje vroeger kon ook. HIj had uitstekende resultaten gescoord op alles dus het was ook niet vreemd geweest. Toen hij echter een duw kreeg in zijn zij keek hij even op... Eeeh... Hij glimlachte even schuin naar de tabby en haalde even zijn schouders op... Ah, ze kende hem toch... Heh. "Welkom bij de club," Klonk er van zijn broer. "Laten we gaan dan." besloot hij uiteindelijk ook te zeggen. Hij stond al klaar en wandelde rustig achter de rest aan. Hij besloot zijn oren gespitst te houden terwijl hij onbewust zijn pels wat meer opzette... Was hij gespannen... Uh... kon goed zijn. "En wat gaan we allemaal doen tijdens deze patrouille?" vroeg de tabby poes. "Hoe zit het nu eigenlijk met Windclan, hoe groot is de kans dat wij een 'verdwaalde' patrol van hun kant tegen komen?" Hm? "De kans is groot, anders zouden we er niet op uit gestuurd worden op dit uur," zuchtte hij zwaar geïrriteerd. Hij liet de vraag van Rough over aan zijn broer, want hij was nu alweer minder goed door die andere kat.

Oké dan, beginnen bij de Windclan grens, haar favoriet. Vervolgens stelde Amberhunt zijn vraag, waarop Roughflower haar lippen op elkaar perste. Dat was vanzelfsprekend, toch? Had hij niet opgelet als Apprentice? Maar goed, het zou wel door de zenuwen komen, dat begreep ze dan ook wel. Op een goed tempo stapte het groepje katten door. Bij de woorden van Emberspark knikte Roughflower. "Dat zal ook zeker niet gebeuren," liet Roughflower weten en ze knipoogde naar haar partner, wetend dat zijn zorgen-trigger wel geraakt zou zijn. Maar haar lieve partner moest zich er maar overheen zetten dat Roughflower van avontuurlijke aard was. En ja hoor. De geur van Windclan was sterk aanwezig en daar, vlakbij de grens zag Roughflower een warrior zitten. Ze zag het dan niet duidelijk, maar vooral de geur afkomstig van het gestalte liet haar weten dat het een Windclanner was en deze had een prooi. "Dief!" Grauwde Roughflower dan ook meteen hardop. Alleen zo zou je merken of het ook daadwerkelijk gestolen was of niet. Direct bij de kern beginnen. Ze viel echter niet aan, dat zou alleen gedaan worden als Emberspark het aangaf, hij leidde deze patrouille tenslotte.

geweldig, domme opmerking nummer twee was gemaakt. Echt heel erg fijn dit, Emberspark probeerde hem nog te zeggen dat Lurkingshade het goed bedoelde en dat geloofde Amberhunt graag hoewel hij he niet helemaal geloofde. Misschien moest de rode kater gewoon proberen even zijn mond te houden totdat er iets gebeurde wat echt commentaar nodig had. De kans was, volgens Emberspark, reëel dat ze een Windclankat tegn zouden komen. Nog geen halve minuut later rook Amberhunt een onwelkome geur, de geur van Windclan. Roughflower scheen het ook geroken te hebben, ze ging richting de grens en net in Windclan gebied zat een Warrior met een prooi. Roughflower grauwde meteen dief. Het leek Amberhunt wel een slimme aanpak, als iemand snel moest antwoorden zouden ze kunnen zien of diegene de waarheid sprak of snel een verhaal bedacht. De jonge warrior besloot niet zelf nog een intilligente opmerking te maken ookal had hij daar wel zin in. Misschien kwam het toch gewoon door de spanning dat hij zo deed, nu maar hopen dat dit niet tot een moeilijke discussie zou komen want dan zou hij wel eens in de verleiding kunnen komen om weer iets slims te zeggen...

Kalm was hij de rest gevolgd en had hij wat rond gekeken, maar hij wist als hij het gesprek zou volgen het enkel zou volgen in gesnauw en droge blikken van hem af. Heel erg aardig, dat wist ie, maar het probleem was dat anderen het niet zo fijn vonden en hij was discreter geworden ofzo right? Yeah, dat was het zeker... Ookal was hij het niet compleet zeker als hij het zo vroeg. Uiteindelijk bleek er een dief te zijn en wel meteen keek hij alrt op, zijn groene ogen glansden in het maanlicht. Windclan ugh... geweldig. ''Punt een: Dit konijn behoort toe aan Windclan.'' Klonk er. ''En punt twee: Wie is hier nou een dief? Jullie clan had ons gebied gestolen, Starclanzijdank hebben we het teruggewonnen.'' De kleine gevlekte kater zette een stap naar voren en keek strak naar de poes die de oorzaak was van de commotie. "Is dat ter zake nu?" klonk er ijzig kil van de ander. "En ik zou maar wat dimmen, want je bent alleen," klonk er koel en eentonig van de gevlekte kat af. Hij zou geen feiten gaan opsommen, geen onnodig kibbel erbij halen. Als ze niet wilde luisteren zou er slaag volgen, punt.

De poes reageerde een soort dreigend en rustig te gelijk. Dat was vreemd, maar maakte niet uit. De dreiging in haar stem zorgde er voor dat Roughflowers vacht rechtop stond. Vervolgens begon de poes over het gebied die Windclan terug gewonnen had en werd ze herinnerd aan het feit dat Innerstar nog steeds verdwenen was. Het was nog maar een paar dagen geleden, maar dan nog. Vervolgens sprak haar partner en Roughflower hield haar slechtziende blik strak op de Windclan poes gericht. Precies, zij was maar in haar eentje. De poes sleepte echter het konijn mee. Maar dat kon niet! Of het beest nou eerlijk op haar terrein gevangen was of niet, daar waren geen bewijzen voor, dus het stuk prooi behoorde gewoon tot Shadowclan. Emberspark sprak en nog voor de Windclan poes kon beslissen om te vertrekken stapte Roughflower naar voren. Shadowclan had dat konijn nodig. "Scheer je weg, maar zonder dat konijn, die behoort tot Shadowclan!" Het boeide Roughflower niks dat Emberspark hier de patrouille leider was, op dit moment. Dat konijn was van Shadowclan.

OOC: Kon het niet laten het typische Shadowclan karakter uit de boeken er in te gooien c:

De windclanpoes ging nogal arrogant en dreigend doen, dit irriteerde Amberhunt nogal. Toen moest ze hen er weer per se aan herinneren dat Windclan 'hun' land terug hadden, Amberhunt zou nooit degene zijn om een gevecht te beginnen maar deze kat lokte het een beetje uit. Het viel hem en de rest van de clan nogal zwaar dat hun leider vermist was. Lurkingshade wees de poes erop dat ze maar alleen was, eindelijk was Amberhunt het eens met hem eens. Toen sleepte de Windclanwarrior het konijn mee, verder het windclanterritory in. Emberspark sprak nog even maar voor de poes kon antwoordde miauwde Roughflower fel dat ze weg moest gaan maar dat ze het konijn achter moest laten. Op zich was Amberhunt het daar wel mee eens, "hebben jullie niet al genoeg van ons afgenomen?" Vroeg de rode kater op zijn normale, kalme toon. Het was precies wat hij voelde en ook al zou het waarschijnlijk weinig effect hebben was het toch fijn om het gezegd te hebben.

Kalm luisterde hij naar de woorden van zijn mede warriors en hij schraapte zijn keel toen dat allemaal geluid had. "Windclanner," zei hij scherp terwijl hij een stap naar voren deed, nee, meerdere en zo de grens over ging zonder er echt enig respect voor te tonen. "Als je niet wilt luisteren dan demonstreer ik het even," zei hij scherp. "Kijk naar mij, Windclanner, dit heb jij gedaan," zei hij strak, zijn gifgroene ogen gloeiden in het maanlicht. "Je hoorde goed wat ze zeiden," klonk er bijna afdwingend van de ander, scherp, vijandig, emotieloos, kil. "Scheer je weg zonder de prooi," gromde hij.