One day I will see you again

Ze knipperde een paar keer met haar felgele ogen en tilde toen haar kopje op. Ze gaapte even terwijl ze vervolgens een lik over haar poot gaf. Haar trainingen met Neverdream gingen goed. Het was de eerste dag dat de kattin haar een dag vrij had gegeven. Nou ja vrij, ze mocht zelf gaan jagen of mos zoeken. Dus stond ze op in haar nest en rekte zichzelf even lekker uit. Voordat ze haar nest uit stapte en de apprentice den uit trippelde. Even gleed haar blik om haar heen, maar toen liep ze in de richting van de doorgang van het kamp. Ze kon meteen wel eventjes gaan. Misschien ging ze wel jagen bij Tallpines. Eigenlijk ging ze expres zo ver weg, maar dat hoefde niemand te weten natuurlijk. Stiekem hoopte ze dat als ze daar kwam wanneer niemand haar echt in de gaten hield, dat ze haar vader dan weer zou zien. Ze hield haar bek een stukje open om alle geuren goed in haar op te kunnen nemen terwijl ze haar tocht naar Tallpines maakte. Ze moest alle prooi die haar pad kruiste proberen te vangen natuurlijk.

[First Snowdance]

Snowdance was bijna nooit hier te vinden, dus wat deed ze hier eigenlijk? Het antwoord op die vraag wist ze ook niet, maar het boeide haar weinig. Ze was op jacht, en het was haar eerste opdracht als warrior, en die moest en zou ze voltooien. Dus wandelde ze door de gure wind, en hoewel dat beter was dan de hitte was dit zeker ook geen pretje. En al helemaal niet met die onvoorstelbare droogte. Je zou verwachten dat het wel eens een keer weer zou regenen, maar nee hoor. Het neerslag hield zich nog steeds stil. Een geur drong haar neusgaten binnen. Ze kon het niet helemaal direct plaatsen, maar al snel zag ze de eigenaar. "Hallo Eveningpaw", miauwde ze vriendelijk, terwijl ze met haastige passen naar de jonge apprentice liep. Misschien dat ze wel samen met haar kon gaan jagen, als zij tenminste ook op jacht was.

Foxdung, dat was niet de bedoeling geweest. De wind blies de geur van een andere ThunderClanner naar haar toe. Ze herkende de geur als die van Snowdance, een kattin die pas warrior was geworden. Ze herstelde zich snel, waardoor toen Snowdance haar kant op kwam. Het niet meer aan haar te zien was, dat ze er van baalde dat ze niet meer alleen was. Ze was er heel goed in om een pokerface op te zetten en respectvol te glimlachen. Dat deed ze dan ook. “Goedendag Snowdance.” Sprak ze beleefd. Ze sprak altijd met twee woorden tegen katten die ouder dan haar waren. Die katten hadden meer ervaring dan dat zij had en van hen kon ze nog leren, die verdienden dus respect. “Was jij ook van plan om te gaan jagen mevrouw?” Vroeg ze aan de sneeuwwitte kattin, terwijl ze kort met haar snorharen trok.