Start up a conversation [open]

Zou dit echt de toekomst van de Clans worden? Verhuizen naar een plek die ze niet eens wisten te vinden? En wat zou er met hun oude thuis gebeuren? En wat nou als StarClan niet met hen mee zou reizen? Cherrypatch wilde eigenlijk niet geloven dat dit de waarheid was, hij wilde niet vertrekken en alles achterlaten, maar nu de natuur zich compleet tegen de Clan, alle Clans, gekeerd had zat er weinig anders op.
Samen met zijn Clangenoten was hij naar de Highstones gereisd om daar samen te komen met de andere drie Clans. Er hing een vrij ongemakkelijke sfeer hier, maar dat was ook niet anders te verwachten. Hij had meerdere katten horen klagen, zowel van zijn eigen als de andere Clans, hij was het zelf ook niet volledig eens met de beslissing maar hij wilde StarClan niet tegenspreken. Het was inmiddels hun profetieën die ervoor gezorgd hadden dat de Clans nu hier stonden en StarClan wist, van wat Cherry er zelf van wist, altijd wat het beste voor de nog levende Clankatten was.
Bekijk het van de positieve kant, je hebt nu wel een goede kans om wat te doen aan dat gebrek aan kennis over de katten die niet uit de ShadowClan komen. Die gedachte bracht hem in een iets minder nerveuze stemming. Zijn kennis van Niet-ShadowClanse katten kwam niet veel verder dan de namen en uiterlijken van de leaders en misschien enkele deputies, dus daar zou wat aan gedaan moeten worden als hij samen met ze op reis zou gaan. de calico kater besloot om op een van de katten die hij niet herkende als een van zijn eigen Clangenoten af te stappen en hopelijk een gesprekje te kunnen voeren.
"Hoi," sprak hij tegen de voor nu nog onbekende kat. "Ook zo nerveus over de reis die gemaakt moet worden?"
Cherry hoopte echt dat hij deze kat niet stoorde...

Open voor (momenteel) één niet-ShadowClan kat
((dit speelt zich af wanneer alle Clans al bij de highstones zijn, obviously))

Posts komen mogelijk langzaam want ik ben vaak ongemotiveerd en lui of vergeet gewoon om te posten

this is either madness

or brilliance

Hopelijk hadden de leaders de juiste beslissing gemaakt. Hij wist niet hoe ze het uiteindelijk geconcludeerd hadden, maar alle clans gingen weg. Op zoek naar leefbaar gebied. Zoveel kittens en elders die verhuisd moesten worden. Stonepaw was de hele tijd dicht bij Ravenkit gebleven. Niet om hem lastig te vallen, de kitten kon best voor zichzelf zorgen, maar gewoon om een oogje in het zeil te houden. Om in te grijpen, moest het nodig zijn. Uiteindelijk had een queen de kitten aan zijn zicht onttrokken. Ze had hem even een bezorgde blik toegeworpen, waarop de apprentice zich snel uit de poten had gemaakt. Hij wilde niet dat iemand zich zorgen maakte om hem. Hij was oké, voor zover de omstandigheden dat toe lieten.

De jonge tom had zich wat afgezonderd van de rest van zijn clan. Hoewel hij het liefst van al bij zijn clangenoten was, wilde hij nu even alleen zijn. Al was dat vrijwel onmogelijk, gezien er honderden katten op dezelfde plek waren. Het duurde dan ook niet lang voor hij aangesproken werd door een warrior. "Hoi," Begroette die. Stonepaw draaide zijn kop naar de kater om, een klein glimlachje om zijn lippen. "Ook zo nerveus over de reis die gemaakt moet worden?" Vroeg hij vervolgens. De tabby knikte. ”Ja, best wel. Zelfs onze elders hebben dit nog nooit meegemaakt”, Antwoordde hij naar waarheid. Subtiel proefde hij even de lucht. Zijn training was dan wel on hold gezet, hij mocht zichzelf best blijven testen. ”ShadowClan?” Vroeg hij daarom voorzichtig.

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?

De kat die hij had aangesproken leek er geen probleem mee te hebben. "Ja, best wel. Zelfs onze elders hebben dit nog nooit meegemaakt," sprak de kat. Het was een jong uitziende kater, Cherry ging er van uit dat hij nog maar een apprentice was. De lapjeskater knikte begrijpend als reactie op zijn gesprekspartner.
"ShadowClan?" vroeg de apprentice daarna.
"Huh?" Cherrypatch was even in de war gebracht door de vraag van de bruine tabby. "Oh, je bedoelt of ik van ShadowClan ben? Jep, dat klopt." antwoordde hij zodra hij doorhad wat de apprentice bedoelde. "Ineens alle Clans bij elkaar hebben is wel echt wennen." En ik ben al niet altijd zo snel van begrip... Dat laatste voegde hij er in zijn gedachten zelf aan toe.
Hij checkte de geuren in de lucht even, nu alle Clans op één plek waren want alle geuren gingen door elkaar heen. Gelukkig voor Cherry waren zijn reuk- en herkenningsvaardigheden goed genoeg om de "basisgeuren" van de Clans een beetje uit elkaar te houden. "Verbeter me als ik het mis heb, maar jij bent een RiverClankat, toch?" vroeg hij aan de andere kater, gewoon om zeker te zijn.

Posts komen mogelijk langzaam want ik ben vaak ongemotiveerd en lui of vergeet gewoon om te posten

this is either madness

or brilliance

Even dacht Stonepaw dat hij de warrior beledigd had. Straks was hij gewoon helemaal geen ShadowClanner en had hij zijn trots gekrenkt. "Huh?" Was zijn reactie geweest. De apprentice trok even ongemakkelijk met zijn oortjes. "Oh, je bedoelt of ik van ShadowClan ben? Jep, dat klopt." Ging hij toen verder. Ongezien haalde hij opgelucht adem. Hij had er dus toch niet naast gezeten. ”Ja, dat bedoelde ik. Ik eh.. Ik oefen nog”, Gaf hij toen met een zwak glimlachje toe. Echt heel oud was hij nog niet, maar geuren leren was iets wat elke apprentice in zijn eerste weken leerde. Hij had al kennis mogen maken met WindClan, maar ShadowClan nog niet. "Ineens alle Clans bij elkaar hebben is wel echt wennen." Vertelde de calico toen. Hij knikte instemmend. ”Zeg dat wel. Je bent de allereerste ShadowClanner die ik zie”, Greens hij.

Een Gathering had hij nog niet meegemaakt, maar dit was er wel een, soort van. "Verbeter me als ik het mis heb, maar jij bent een RiverClankat, toch?" Zei de tom vervolgens. ”Jazeker”, Zei hij, enige trots in zijn stem te horen. Hij was blij om een RiverClanner te zijn. De beste Clan, in zijn ogen. Maar dat zei iedereen vast over zijn eigen Clan. ”Mijn naam is Stonepaw”, Stelde hij zichzelf toen voor. Zo vlakbij Highstones en onder deze omstandigheden zou zijn mentor het vast niet erg vinden dat hij met een ShadowClanner praatte, toch?

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?

"Jazeker," zo beantwoordde de bruine tabby zijn vraag, trots was merkbaar in de stem van de jonge kat. Cherrypatch was aan de ene kant wel blij om een Riverclanner getroffen te hebben, ShadowClan's banden met de andere Clans waren namelijk niet allemaal zo goed als die met RiverClan en wie weet was een kat van de WindClan minder blij geweest om met hem, een ShadowClankat, te spreken. "Mijn naam is Stonepaw," stelde de apprentice zich voor. "Aangenaam kennis te maken, Stonepaw. Mijn naam is Cherrypatch," sprak de gevlekte warrior, die probeerde om rustig en vriendelijk over te komen ondanks alle spanning die door de grote reis door zijn hoofd ging. Gewoon niet aan denken, grote haarbal! 't komt wel goed. Zei hij in gedachte tegen zichzelf.

Posts komen mogelijk langzaam want ik ben vaak ongemotiveerd en lui of vergeet gewoon om te posten

this is either madness

or brilliance

De jonge apprentice vroeg zich af hoe lang de semi-vriendschappelijkheid tussen de Clans nog zou duren. Oké, ze waren nu bij highstones, dus hier gaan vechten zou geen enkele kat in zijn kop halen. Maar wat als ze weer onderweg waren? Wat als ze bij een geschikt gebied langskwamen dat maar geschikt was voor één van hun Clans? Hoe gingen ze dan beslissen wie er blijven kon en wie verder moest? De Clan met de meeste elders of kittens, dat leek logisch, maar als iedereen moe en geïrriteerd was.. Dan was logica ver te zoeken. Zou de voorlopige vrede waarin ze nu samen zaten dan nog wel stand houden?

Zorgen voor later, maar Stonepaw was nu eenmaal een denker. Zijn kopje was altijd druk. Om zichzelf snel weer af te leiden van zijn eigen gedachten, richtte hij zich weer op zijn gesprekspartner, die zich voorstelde als Cherrypatch. Een warriornaam dus, al had hij al lang door dat deze tom oud genoeg was om warrior te zijn. En het prikkelde zijn nieuwsgierigheid, net zoals altijd met warriors. ”Hoe is het om warrior te zijn bij ShadowClan?” Vroeg hij, zijn kop een tikje scheef. Hij vroeg zich af of het heel anders was dan hun warrior-bestaan of niet.

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?

Stonepaw stelde een vraag die de ShadowClankat niet aan had zien komen. "Nou, Eh.. Hmmm...." dat was zijn tijdelijke antwoord. Ja, hoe ging hij dit nou beantwoorden? Na een korte denkpauze had hij een begin voor zijn antwoord gevonden. "ShadowClan warrior zijn is best leuk, denk ik? Ik hou alleen niet zo van vechten en dus probeer mijn Clan voornamelijk te helpen door te jagen, waar ik ook best goed in ben zo lang ik niet mijn prooi achterna hoef te rennen. Ik ben meestal niet snel genoeg om ze dan nog te kunnen pakken." sprak hij terwijl hij er even bij ging zitten. Dit was een beter antwoord geweest dan dat gemompel van zojuist. De grote lapjeskater zuchtte voordat hij nog wat zei. Ik hoop dat, als we een nieuw thuis vinden, er meer prooi in ons territorium zal zijn dan dat er nu is door al die rot-regen."

OOC: mijn posts zijn een beetje fluttig, sorry ^^"

Posts komen mogelijk langzaam want ik ben vaak ongemotiveerd en lui of vergeet gewoon om te posten

this is either madness

or brilliance

Gezien Cherrypatch de eerste ShadowClanner was die hij ooit sprak, kon hij het niet laten om een beetje informatie te verzamelen. Sowieso was hij altijd nieuwsgierig naar de warriors, van eender welke Clan. Die ene keer dat hij in een patrouille had gezeten die een WindClan delegatie had onderschept, was hij ook nieuwsgierig geweest. Maar toen had Butterpact hem gezegd dat hij vijandig moest zijn. Iets wat de jonge en vooral beïnvloedbare apprentice zonder twijfelen had gedaan. Maar nu was er niemand om hem te vertellen dat hij afstand moest houden van de andere Clans. Iets wat ook redelijk onmogelijk zou zijn, gezien ze met zoveel op een relatief kleine plek zaten.

Cherrypatch leek wel bereid om die informatie met hem te delen, al raakte hij blijkbaar niet zo snel uit zijn woorden. Stonepaw luisterde geïnteresseerd naar de uitleg die toen echter wel volgde. ”Ik hoop dat, als we een nieuw thuis vinden, er meer prooi in ons territorium zal zijn dan dat er nu is door al die rot-regen." Klonk het besluit van de warrior. De apprentice knikte instemmend. ”Ik hoop dat er ergens een rivier is”, Voegde hij er aan toe. Iets wat geen enkele niet-RiverClanner zou snappen maar hé, zonder een rivier zou RiverClan zich nooit kunnen settelen.

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?

Cherrypatch

♥Male
♥ShadowClan
♥Warrior

♥144 Words
♥Tag: Stonepaw

De bruine apprentice knikte instemmend als reactie op wat de ShadowClankat zojuist gezegd had. "Ik hoop dat er ergens een rivier is," zei Stonepaw daarna, waar Cherrypatch op zijn beurt met wat geknik op reageerde. "Dat hoop ik ook voor jou en de rest van de RiverClankatten." Cherrypatch mocht dan wel geen RiverClankat zijn op welke manier dan ook, maar hij kon wel een beetje begrijpen dat de RiverClankatten graag een rivier zouden willen zien. Zonder rivier zouden ze immers geen RiverClankatten meer zijn, het zat in de naam van hun Clan dus het moest wel erg belangrijk voor hen zijn. Nu Cherrypatch er zo over na dacht kwam hij er op dat voor hem de schaduwen ook belangrijker waren dan dat hij had verwacht. De schaduwen hielpen hem tijdens de jacht, op de momenten dat hij op zijn prooi af sloop en zo.

OOC: -

Posts komen mogelijk langzaam want ik ben vaak ongemotiveerd en lui of vergeet gewoon om te posten

this is either madness

or brilliance

De regen had het hen inderdaad wel onmogelijk moeilijk gemaakt. Hij had niet verwacht dat water zo verwoestend kon zijn. In zijn korte leven had hij de rivier, en in die essentie ook gewoon water, gezien als iets wat leven schonk. Waar ze prooi konden vinden en mooie schelpjes en steentjes. De rivier had hem gevormd tot wat hij was, een echte RiverClanner. Niks zou hetzelfde zijn als ze geen goeie rivier vol vis konden vinden. Het was niet dat ze niet in staat waren te jagen op land, maar het zou gewoon nooit juist aanvoelen. "Dat hoop ik ook voor jou en de rest van de RiverClankatten." Merkte Cherrypatch op. Stonepaw glimlachte naar hem. Hij was best oké, tegen zijn verwachtingen in.

Om het maar even over een heel andere boeg te gooien, besloot hij om opnieuw een van zijn favoriete vragen te stellen. Met dit soort vragen kon hij elke warrior eindeloos bestoken. ”Heb jij ooit al een apprentice gehad?” Klonk die vraag. Het bleef hem mateloos interesseren. Het liefst leerde hij zoveel mogelijk bij, zowel over andere Clans als over het warrior zijn en het mentorschap. Wetende dat het ooit wel eens zijn beurt zou zijn, en dan was hij liever toch een beetje voorbereid.

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?

Cherrypatch

♥Male
♥ShadowClan
♥Warrior

♥90 Words
♥Tag: Stonepaw

Voor zijn opmerking over de rivier kreeg Cherrypatch een glimlach van Stonepaw terug, gevolgd door een vraag. "Heb jij ooit al een apprentice gehad?" vroeg de apprentice. Het antwoord op de vraag was voor de ShadowClan warrior erg simpel. Hij schudde zijn kop enkele keren heen en weer. "Nog niet," was zijn antwoord. Hij hoopte wel dat er in de toekomst misschien een kans voor hem zou zijn om een jonge kat van zijn Clan te trainen tot warrior maar voor nu zat dat er nog niet in voor hem.

OOC: Nog 'n soort flutpost, sorry

Posts komen mogelijk langzaam want ik ben vaak ongemotiveerd en lui of vergeet gewoon om te posten

this is either madness

or brilliance

Het antwoord van Cherrypatch stelde hem een tikkeltje teleur. Het was vreemd dat de warrior nog geen apprentice had. Voor zover hij zich kon herinneren had ShadowClan ook een hele hoop apprentices gehad de laatste tijd. Dat de calico niet capabel genoeg was voor het mentorschap, sloot hij ook uit. Hij leek heel geduldig te zijn, vriendelijk, maar voor zover hij het kon inschatten had hij ook heel wat kennis om te delen. Niet met hem natuurlijk, een ShadowClan apprentice werd sowieso op heel wat andere dingen getraind dan een RiverClanner. Zouden ze leren zwemmen? Of waren ze ook niet zo happig op zich in het water begeven, zoals de Clans die aan hun gebied hadden gegrensd?

Stonepaw besloot om het maar gewoon te vragen. Als Cherrypatch genoeg had van zijn vragen, zou hij het wel zeggen, toch? ”Waren er eigenlijk rivieren in het ShadowClan bos?” Vroeg hij nieuwsgierig. Hij was er zelf nooit geweest, wat logisch was, hij zou geen ander territorium zomaar binnendringen.

A silver line, a disease on the horizon. A whistling in the trees - it marches on. It's like a tide - impatient and insincere. A threat born on the wind - it marches on. A weight on the air I feel it in the silence. Take a second to listen, the earth starts to shake, the sky begins to fall. Can you hear it coming down?