Queen of the tree

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Rustig wandelde de jonge poes mee met de grote groep katten toen ze in haar ooghoek echter een grote boom zag schoot ze er meteen naartoe. De groep had inmiddels even besloten pauze te nemen en dat zorgde ervoor dat ze deze gigantische boom kon gaan ontdekken! Lachend sprong ze naar het ding en met een grauw van opwinding besloot ze haar nagels in de schors te planten in een poging naar boven te komen.

-Elkkit

Met kleine pasjes hobbelde het kleine pluizebolletje achter een paar oudere katten aan. In tegenstelling tot wat ze verwacht had, vond ze deze reis best leuk. Wel vermoeiend -ze kon best een pauze gebruiken op dit moment- en soms eng, maar het was toch ook een soort avontuur. Gelukkig leek de hele groep nu tot stilstaan te komen, was het dan toch tijd voor pauze? Ze struikelde bijna over een boomwortel en keek een beetje verbaasd opzij toen ze iets in haar ooghoek zag bewegen. Een poes van ongeveer haar leeftijd was opgewonden de boom aan het beklimmen, of tenminste, was het aan het proberen. Voorzichtig liep ze er naar toe, een beetje verlegen om iets te zeggen. Misschien vond ze Elk maar stom! Maar de poes zag er redelijk vriendelijk uit, ze kon het altijd proberen toch? "Lukt het?" miauwde ze toen nieuwsgierig.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Ze had verhalen gehoord over stoere thunderclanners die bomen beklommen met hun sterke klauwen en lange staarten en dat klonk allemaal zo gaaf... De kleine rosse poes wilde ook zo gaaf lijken hoor! "Lukt het?" Klonk er plots waardoor ze even met haar amberkleurige oortjs flikkerde en omkeek. Met haar helderblauwe ogen zag ze een bruinachtig poesje en ze kantelde even haar kopje toen ze de geur van windclan kon onderscheiden. Ze was duidelijk een poes van haar clan. "Ja hoor!" zei ze waarna ze haar spieren aanspande en even langzaam hoogte won, moeizaam... maar het lukte! Yes!

Ze wiebelde even onrustig met haar oortjes toen er niet direct een antwoord kwam, maar toen keek de poes om. "Ja hoor!" klonk er vervolgens, en Elk glimlachte verlegen. Zou ze het ook proberen? Ze wist niet of ze dat wel durfde, straks faalde ze nog en stond ze voor gek! Ondertussen kam de rosse poes boven haar steeds verder omhoog. "Wat goed!" zei ze met grote fonkelende oogjes. Het was best wel een grote boom, ze hoopte maar dat de poes niet zou vallen want dat zou vreselijk zijn. Maar ze had wel vertrouwen in haar. "Uhm.. is het moeilijk?" murmelde ze voorzichtig, ze wilde graag ook meedoen.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

"Wat goed!" Hehehe! Ze grijnsde even zachtjes en langzaam maar zeker kwam ze aan bij een tak die wat boven de grond hing. Hij was niet zo groot en breed maar zeker sterk genoeg voor de kleine om te staan. trots sprong ze erop... EVen verloor ze haar evenwicht... en met een wilde slag van haar staart herstelde ze deze even vluchtig om haar kop trots op te brengen naar een hogere positie. "Uhm.. is het moeilijk?" Ze knikte meteen. "Heel erg! Je moet echt heel erg sterk zijn om het te kunnen hoor!" zei ze even grinnikend.

Geïntrigreerd keek Elk toe hoe de poes verder omhoog klom. Paniek sloeg haar om het hart toen ze bijna dreigde te vallen, maar gelukkig hield haar staart haar in evenwicht. Nu zat ze op een kleine tak, en knikte als antwoord op haat vraag over of het moeilijk was. "Heel erg! Je moet echt heel erg sterk zijn om het te kunnen doen!" zei de andere poes. Elk hield even haar kopje scheef, niet goed wetend of het een grapje was of niet. Uiteindelijk besloot ze dat het uiterst serieus moest zijn bedoeld. "Dan moet jij wel erg sterk zijn." zei ze verwonderd. Misschien kon ze het maar beter niet proberen.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Natuurlijk viste ze naar complimentjes. Langzaam maar zeker had ze het genot gevonden om bewondert te worden door anderen... van haar leeftijd. Als ze ouder waren meenden ze het vaak niet en dat begon ze door te krijgen... maar jonger of even oud, dat was een ander verhaal. "Dan moet jij wel erg sterk zijn." Ze knikte even. "Ja! Dat ben ik zeker!" zei ze boffend terwijl ze even glimlachte. "Vast veel sterker dan alle andere kittens~" klonk er met een fiere houding van haar af.

De poes knikte weer, en Elk bekeek het figuurtje daarboven hoog in de boom met ontzag. "Ja! Dat ben ik zeker!" zei de poes vol overtuiging. "Vast veel sterker dan alle andere kittens." voegde ze eraan toe. Elk bleef haar met grote oogjes bekijken. "Dat denk ik ook wel ja..." gaf ze vervolgens toe na even nagedacht te hebben. Kon zij dat ook maar! Ze dacht niet dat ze zelf zo sterk was. Ze keek even kort naar haar pluizige bruine voetjes, ze zagen er niet erg sterk uit. Toen kreeg ze ineens een ideetje. "Zou... zou je me het misschien kunnen leren?" vroeg ze voorzichtig.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

De kitten was duidelijk onder de indruk en dat liet haar grijnzen, het voelde zo goed, het leek haast strafbaar om je zo goed te voelen over zoiets. Was dat goed voor haar? Niet meteen, maar dat waren zorgen voor later, zorgen die ze zich nooit zou maken, aangezien ze nooit haar richting opgetost zouden worden. "Dat denk ik ook wel ja..." En ze knikte even dudielijk instemmend terwijl ze rustig even een stapje naar voren zette op de tak. Ze had dit niet helemaal doordacht opdat ze niet goed wist hoe ze eigenlijk terug naar beneden zou komen maar dat was een probleem voor later, niet? "Zou... zou je me het misschien kunnen leren?" Huh? "O... oh... Uhm..." snel denken burn. "N-nee! Want het is heel erg belangrijk dat je je eigen techniek vind, voor iedereen is het anders!" klonk er met trots van haar af. Yes, dat was het zeker!