Background figure

Zijn pels straalde van de sterren die in zijn donkere arealen lagen. hij was nieuw, hij was oud, hij was alles wat hij op aarde was geweest. Toen zijn poten hem nog droegen over het droge brandhout en langs de sparren waarvan diens naalden de grond verbluffend sierden. Het had nog op zijn geheugen gelegen, hoe hij voor het eerst de naalden op zijn pootkussentje voelden prikken en hoe zijn blik even had geglinsterd bij het korte gevoel van pijn en evenredigheid. de kater met de stralende pels wandelde verder en ging kalm zitten om zijn groene, stralende blik op de met sterren bedorven grond te leggen. Wachtende op degene die net vader was geworden, wachtende op degene die bij hem zou komen. Hij voelde nog steeds niks branden in zijn borstkas, nog steeds niks. Maar tja het was niet dat hij op aarde nog iets zou kunnen bereiken na al die maanden like dat wist hij wel, hij was toch maar even daar geweest voor de lol ofzo idk, niemand cared, hij carede niet. Het enigste wat nu moest gebeuren was dat Ace zich bij hen zou voegen. Hun generatie was niks speciaals geweest, dat zag ie al van mijlen ver, dus ze waren toch beter af dood.

Het was zo raar geworden. Vanuit Starclan had Roughflower gezien hoe Lurkingshade verliefd was geworden op de medicine cat van Shadowclan. Ze had het niet begrepen en zichzelf hartstikke vervangen gevoeld. Maar dan nog, het leven ging door wanneer de ander dood was. Innerstar had haar gerustgesteld en er voor gezorgd dat Roughflower vrede kon nemen met het feit dat ze gestorven was, of nee, vermoord. Net als Innerstar, waar ze dus nu, in Starclan achter was gekomen. Door Sinclaw. Ze had zich geschrokken en begrepen tegelijkertijd gevoeld.
Sterren glinsterde in haar wilde, cyperse vacht. Haar helderblauwe ogen glinsterden al even fel, vol met sterren. Haar omgeving glinsterde. Alles was mooi, alles was prachtig. De dood was prachtig en dat verbaasde haar en ze wist niet hoe ze zich er door moest voelen. Net als dat ze niet wist hoe ze zich moest voelen toen ze hem daar zag. Lurkingshade. Haar ex-partner die zich bij hun had gevoegd. "Lang niet gezien," miauwde ze. Haar stem was al even hemels, al zat er een klein scherp randje in. Maar wat maakte het nog uit? Zodra je stierf, kwam alles naar boven, elke verstopte geheim, elke leugen kwam naar boven, werd duidelijk en bekend.

Hij keek niet eens op naar haar want wat was het waard? "Lang niet gezien," Klonk er van haar af en het enigste wat hij even kon doen was naar haar kijken. Sommige konden ook nooit over fouten heen komen. Rara wie was de boosdoener daar van? Emoties. Zijn gezicht strak en emotieloos zoals die altijd in zijn leven was geweest werd naar haar gedraaid. Zijn ogen gloeiende tussen zijn met sterren gevulde gevlekte pels. "Kom je me nu afblaffen omdat ik doe wat ik wil met mijn leven, Roughflower?" zei hij even kalm. "Ik laat je al weten, maar ik denk dat het toch overdadige moeite is voor jou, dat wat je ook doet of gaat zeggen het me allemaal niks scheelt," zei hij op een vlakke toon. Hij zat daar maar, alsof het effect dat starclan had op anderen niet op hem inwerkte. Hij zag er levensmoe uit, hij zag er uit alsof hij klaar was met alles. Waarom was er geen stilte nadat je moest sterven? Waarom moest dit bestaan? Hij kon maar beter het probleem nu maar sneren, het had toch geen enkele waarde.
"Ja, ik hield niet van je,"