I have questions

Onderwerp: I have questions ma 22 mei 2017 - 22:51

Why did you leave me here to burn?
I'm way too young to be this hurt
Counting wounds and I am trying to numb them all

De lucht kleurde rood, oranje, roze en alle tinten die daarbij in de buurt kwamen. Sandflower was moe geweest, maar ze had zich toch met grote moeite omhoog gehesen, maar het uitzicht maakte alles goed. Ze was hoger geklommen dan de vorige keren, gewoon omdat ze zich beneden in de cave nogal benauwd voelde zo nu en dan. Zelfs de bomen van het woud in het dal en de open velden waren benauwend. Daarom dat ze het hogerop had gezocht, daar waar weinig katten zich maar durfde te wagen omdat er nesten van grote vogels waren. Maar Sandflower bleef op een gepaste afstand, ze was niet zo dom om die wezens te storen. De zandkleurige kattin was gaan zitten en had haar staart om haar poten geslagen, terwijl ze toekeek hoe de prachtige kleuren langzaam maar zeker donkerder werden en de lucht zich begon te vullen met sterren. Het waren hun voorouders die nu op haar neerkeken. Haar zusje, haar neefje, haar nichtje, haar grootouders. “Vergeef me..” mompelde ze zachtjes terwijl ze haar oren liet hangen. Ze was zwak geweest, ze had dit niet gewild. Dit was een fout, dit zou alles kapot kunnen maken. Haar leven verpesten. Ze had het gewild, maar niet op deze manier. En al zeker niet nu. Sandflower vond zichzelf nog altijd vreselijk lelijk zonder haar ene oog, met de wond die voor altijd zichtbaar zou zijn. Ze was haar zusje verloren, de andere was mentaal niet in orde op dit moment en had haar steun nodig en haar broertje was hem gepeerd samen met de kater die ze als één van haar beste vrienden had gezien. Nee, haar leven was niet stabiel genoeg voor dit alles. Maar ze moest sterk zijn, voor zichzelf en voor wat er komen zou. Wat ze niet wist, was dat hetgeen wat ging komen sneller zou zijn dan gepland.

I gave you all of me
My blood, my sweat, my heart, and my tears
Why don't you care, why don't you care?

Sandflower voelde een steek in haar buik. Auch. Dat had ze wel vaker de laatste tijd. Misschien moest ze even gaan liggen. Ze vond een plekje onder een kleine struik die over een rots heen groeide en waar de grote vogels niet zo makkelijk bij zouden kunnen wanneer ze terugkwamen. Voor een moment beet ze haar tanden op elkaar. Verdorie nog aan toe. Sandflower legde haar kop neer op de harde, koude stenen ondergrond en richtte haar goede oog op de sterrenhemel. Misschien had ze de cave niet moeten verlaten, maar het was zo benauwd daar. Ze had vrijheid nodig, eventjes een moment voor zichzelf voordat ze zich weer groot moest houden voor alles en iedereen. Voor haar nichtjes en neefje, haar zusje, haar vrienden en voor ThunderClan. Ze was een warrior, ze had zich bewezen dat een oog haar niet kon stoppen van dit alles. Maar.. dat stond op het punt om te veranderen. De zandkleurige poes voelde een paniekerig gevoel in zich opkomen. Nee.. het kon niet nu gebeuren. Het was veel te vroeg. Misschien moest ze proberen nog terug te raken naar de cave.. maar de gedachte om dat te doen was al snel verdwenen. Ze kon zichzelf niet verplaatsen nu, dat zou alles alleen maar erger maken. “StarClan..” mompelde ze terwijl ze haar ogen dichtkneep. Het deed zoveel pijn.

I was there, I was there, when no one was
Now you're gone and I'm here
I have questions for you

Ze zouden veel te vroeg komen. De kattin kromp in elkaar toen de pijn heviger werd. De pijn werd met de minuut heviger. Sandflower wilde haar klauwen ergens in slaan, maar er was niets behalve steen waar haar nagels zachtjes overheen kraste. Dat was misschien ook wel pijnlijk, maar minder dan de pijn die haar buik moest verdragen nu. En daar gebeurde het dan. De eerste kitten kwam ter wereld. Het was sneller gegaan dan verwacht, maar ze had wel zo hard haar kaken op elkaar geklemd dat ze een beetje door haar lip heen had gebeten. Het was een rossig katertje, met een beetje wit in zijn vacht vermengd. Sandflower likte het jonge wezentje automatisch droog, al zag ze dat er een paar strepen van haar eigen bloed - van de wond die ze zojuist door haar eigen tanden had gemaakt - op het witte gedeelte van zijn vacht kwamen. De kattin schoof het katertje naar haar buik, zodat het kon drinken. Een zacht piepend geluid kwam uit de keel van haar zoontje, het klonk niet helemaal in orde, maar de bevalling ging verder en tijd had ze niet om er meer aan te besteden. Een tweede kitten werd geboren, een dochtertje dit keer. Ze had een aparte vacht, een mengeling van meerdere kleuren. Ze was werkelijk waar prachtig, net zoals haar zoontje. Misschien snapte ze nu de verrukking van Redpetal en Snowdance toen ze hun kittens hadden gekregen. Het was.. het was een totaal nieuw iets. Ook dit kleintje trok ze meer naar zich toe, likte het droog en legde haar bij haar iets oudere broertje. Sandflower legde uitgeput haar kop neer, na twee kittens voelde ze zich al kapot. Ze kon niet meer. Buiten hoorde ze het geluid van een vogel, het was iets bij haar vandaan neergestreken. Automatisch bewoog ze wat met haar oren, sloeg ze haar klauwen uit, maar als het goed was kon het beest haar niet zien door de struik die er half voor hing. Maar ruiken en horen kon hij haar wel. StarClan, bescherm mij. Een volgende kitten maakte ondertussen zijn weg naar buiten. Vermoeid tilde ze haar kop op, en begon het gestreepte katertje te wassen. Hmn. Een verschrikte uitdrukking verscheen op haar gezicht toen ze zag dat er iets goed mis was. Het katertje had geen ogen. Tranen welde op in haar ogen. Oh StarClan. Ze was nu al een vreselijke moeder. Met moeite slikte ze, en haar lichaam begon zachtjes te schudden. Tranen stroomde uit haar ogen. Ze was nu eventjes niet sterk. Ze was gebroken, ze had iemand nodig om op te steunen maar die was er niet. Ze was moe, ze kon niet meer. Wat als ze hier straks doodging? De vogels zouden haar kittens eerder vinden dan de clankatten en dan zouden ze allemaal heengaan. Dan was ze wel weer bij Snowdance.. maar het was haar tijd nog niet. Ze kon niet doodgaan, net zoals haar kittens. Dat kleine beetje hoop, dat zorgde ervoor dat ze het af kon maken met nieuwe energie. Een wit dochtertje. De tranen bleven in haar ogen staan terwijl ze ook deze kitten naar zich toetrok, met het laatste beetje kracht wat ze nog over had, en diens witte vacht deels droog likte. Vermoeid liet ze haar kop vallen. Het was klaar. Ze had het gedaan. Tranen van verdriet en tranen van geluk. Voor een moment moest de kattin bijkomen, maar tilde toen haar kop op om naar haar kleintjes te kijken. Vier in totaal, twee zoontjes en twee dochtertjes, allemaal uniek op hun eigen manier. “Boarkit,” zei ze tegen haar oudste zoon. De naam had een grotere betekenis dan het misschien leek. “Whirlkit,” zei ze tegen haar eerste dochtertje, de tweede die geboren was en met de meest aparte vacht van hen allen. Ook deze naam had voor de zandkleurige kattin een betekenis die niet iedereen meteen zou snappen. “Pipkit,” zei ze tegen haar tweede zoontje, degene die zonder oogjes geboren was. Ze moest wel twee keer slikken, maar het was nu eenmaal zo. Misschien was het wel de invloed van StarClan geweest. En dan als laatste de witte kitten, daarvoor had ze al een naam gehad toen ze het wit in haar ooghoek had gezien. “Snowykit.” Ze de vogel weer krassen. Sandflower krulde zich angstig om haar kittens heen, ze was zwak om te vechten op dit moment.

Number one, tell me who you think you are?
Number two, why would you try and play me for a fool?
Number three, why weren't you, who you swore that you would be?

[ alleen wie toestemming hebben hier posten svp ]

Hє ℓινєѕ ιη уσυ, нє ℓινєѕ ιη мє
Hє ωαтcнєѕ σνєя єνєяутнιηg ωє ѕєє
Iηтσ тнє ωαтєяѕ, ιηтσ тнє тяυтн
Iη уσυя яєƒℓєcтιση, нє ℓινєѕ ιη уσυ

Mother of Dragons:

Onderwerp: Re: I have questions ma 22 mei 2017 - 23:19

De kater had gewoon even zijn middagje met een gezellige wandeling willen vullen, misschien zou hij dan wel wat nieuwe tribe katten tegenkomen, die waren immers best interessant vond hij. Maar het mocht geen rustige middag zijn, want toen hij steeds hoger de berg op liep, begon hij langzamerhand de geur van Sandflower te ruiken. En normaal zou hij daar blij van worden, maar het was de tweede geur die hij rook die hem verontrustte. Bloed. De seal point kater spande zijn spieren aan en nam het op een loopje. Dit was niet goed. Wat was er gebeurd? Had een Tribe Kat haar aangevallen? Nee.. nee, wie viel zo'n lieve en mooie poes nou aan? Hij schudde de gedachte weg en versnelde zijn tempo. Eenmaal dichtbij gekomen zag hij dat een adelaar best laag richting een struik vloog. Hij kon nog net onder de stuik een zandkleurige pluk van Sandflowers vacht waarnemen. Oh hell no, die vogel bleef mooi bij haar uit de buurt. De kater spande zijn spieren aan en deed waarvoor hij geboren was: hij maakte een hoge, snelle sprong en landde met zijn lichaam tegen de zijkant van de grote vogel aan. Genoeg om deze uit balans te brengen, genoeg om deze weg te stoten. De vogel krastte en vloog weer in de lucht, maar hij had geen idee of deze weer terug zou komen. Hij slikte, bang voor wat er zich onder de struik bevond. De seal point kater stak zijn hoofd zonder pardon naar binnen en vond het bijna genant toen hij zag wat er gaande was. Ze had kittens. Oh boy. Was dit niet een of ander privé gelegenheid voor haar, de kittens en haar partner? Enige jaloezie stak in hem op. Waarom had ze hem niet gekozen? Deze onderdrukte hij en hij keek haar aan. "Need a hand?" Zei hij, grijnzend, aangezien hij haar angstige postuur had opgemerkt.

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: I have questions di 23 mei 2017 - 22:55

Het jonge wezentje was nog niet volledig klaar om geboren te worden. Zijn lichaam was nog bezig met zich ontwikkelen zodat hij over een tijdje wel klaar was om ter wereld te komen, maar blijkbaar had het leven een ander pad voor hem en zijn siblings in petto. Hij zou worden geboren, op deze specifieke plaats net na zonsondergang. Op de hoogste berg, omgeven door grote vogels die hongerig in de buurt van zijn moeder rondfladderden. Het katertje zou de eerste zoon van de zandkleurige kattin worden. Toen hij geboren was voelde hij de tong van zijn moeder die zijn vacht schoon likte, maar iets leek niet helemaal goed te zijn. Een schor geluid kwam uit zijn keel toen hij voor het eerst lucht inademde. Zijn longen deden pijn en zijn ademhaling was niet stabiel. Ja, het te vroeg geboren worden had zijn tol geëist, zijn longen waren niet ver genoeg ontwikkeld geweest. Het was niet zo erg dat hij per direct ten dode was opgeschreven.. misschien over een paar uur wel.. misschien morgen.. misschien over een paar maanden.. misschien over een paar jaar. Maar voor nu leefde het katertje. De ondergrond was koud en niet aangenaam, dus kroop hij maar in de richting van de warme vacht van zijn moeder en piepte zachtjes. Zijn longen deden pijn wanneer hij dat deed, maar hij vond de plaats waar warme melk zijn buikje vulde. Het katertje was rood met wat witte vlekken zo hier en daar op zijn lichaam. Boarkit werd zijn naam, zo besliste zijn moeder dat toen alle vier de kittens ter wereld waren gekomen. Al snel dommelde hij in slaap, zoals veel kittens die net geboren waren, en kreeg dus ook weinig mee van de andere plotselinge aanwezige.

тнєѕє αяє тнє тнιηgѕ, тнє тнιηgѕ ωє ℓσѕт
I have questions WIshDIV

тнє тнιηgѕ ωє ℓσѕт ιη тнє ƒιяє, ƒιяє, ƒιяє

Onderwerp: Re: I have questions zo 4 jun 2017 - 21:07

_{Het moment was te vroeg. Het witte meisje en haar drie andere siblings waren nog niet klaar voor de wereld, de grote boze wereld. Ze hadden zich nog niet goed ontwikkeld. Misschien was het de wil van Starclan, misschien was het een vloek die ze had meegekregen. Misschien was het de wil van haar tante, waar het meisje naar vernoemd zou worden. Wilde haar tante een misvormd zelfbeeld –hoe ze zichzelf zag- aan haar zus schenken. Misschien werd ze gedwongen. Niks was zeker. Het enige wat zeker was, was dat het kleine poesje er nog niet klaar voor was. Net zoals haar littermates. Stuk voor stuk niet klaar, niet volledig. En de het was dus ook 100% procent zeker dat ze allemaal iets zouden hebben. Iets… vreemds.

Eén voor één gingen de kittens naar de buitenwereld. De échte wereld. De witte kitten –die ongelooflijk veel op haar dode tante leek (dit kan ik gewoon niet te vaak benadrukken lmao)-was als laatste aan de beurt. Eenmaal buiten, piepte ze zwakjes. Ze was moe! Het had haar zoveel energie gekost, en toen haar vliesje weggelikt werd, ademde ze zwakjes. Ze werd naar de buik geleid waar warmte en voedsel was. Echter nam ze van het laatste geen gebruik, maar kroop ze ineen en viel al gauw in slaap.}

Onderwerp: Re: I have questions di 6 jun 2017 - 17:42

Angstig had ze zich om haar pasgeboren wondertjes gekruld. Ze hoorde de grote vogel krassen, het zou niet lang duren voordat het de verzwakte kattin zou vinden en haar alles af zou nemen. Misschien zelfs haar eigen leven, want ze kon zich niet verdedigen op dit moment. Ze had amper de energie gehad om haar kittens fatsoenlijk droog te likken. Ze hoorde het beest luider krassen op dit moment, wat ervoor zorgde dat ze haar ogen dichtkneep. Deels omdat ze het niet wilde zien wanneer het beest haar kittens opvrat, deels om sterk te blijven en haar tranen binnen te houden. Toen ze plotseling een vertrouwde stem hoorde opende ze haar ogen, die nog volstonden met de tranen. Ze herkende de gestalte van Dustrise. En ze schaamde zich. Voor hoe ze hier lag, met vier kittens, wat moest hij wel niet denken. Ze knikte zachtjes, terwijl er een paar tranen uit haar ogen drupte. Ja, ze had wel wat hulp nodig op dit moment, ondanks dat ze haatte om het toe te geven.

Hє ℓινєѕ ιη уσυ, нє ℓινєѕ ιη мє
Hє ωαтcнєѕ σνєя єνєяутнιηg ωє ѕєє
Iηтσ тнє ωαтєяѕ, ιηтσ тнє тяυтн
Iη уσυя яєƒℓєcтιση, нє ℓινєѕ ιη уσυ

Mother of Dragons:

Onderwerp: Re: I have questions do 8 jun 2017 - 19:59

Een kleine kitten werd gemaakt. Niets meer of minder. Het was erop of eronder. Nu, laat het mij even snel uitleggen. Er was een kater, groots en machtig en die liet wat vocht los om mij en mijn siblings te maken. Eerst was er natuurlijk een mama nodig, een cel. Dat was Sandflower, een niet zo mooie poes door haar littekens, maar met een leuk karakter. Bedrogen ging ze door veel stress, dat moet je mij niet zeggen. Daarom ontwikkelden de vruchtjes zich niet goed, maar elk uniek.

Het poesje voelde een zuigkracht. Er was iets gaande dat ze zich nooit meer zou herinneren. Toen zij werd geboren was ze het eerste poesje. Haar vacht leek op een verre tante met het patroon van haar vader erin en het stukje aan haar oogje en borstkas, misschien ook een pootje was duidelijk geërfd van haar mama. “Whirlkit.” De stem klonk minder gedempt als ze gewoon was, maar vertrouwd. Toch angstig door de nieuwe sensaties sperde ze haar piepkleine bekje open op wat piepjes te slaken. Ze werd wat warmer door iets ruw en werd dichterbij geduwd. Daar stootte ze een beetje onvriendelijk op tegen een bolletje. Door het duwtje kwam er iets uit. Haar roze tongetje nam het druppeltje op. Hmmm! Ze sloot haar kaakjes op het bolletje dat nu van haar was en liet zich vullen met de heerlijke vloeistof. Whirlkit sloot kort daarna haar oogjes, om dromerig in slaap te vallen.

while the warble of the birds echoes in the silence .

Onderwerp: Re: I have questions ma 12 jun 2017 - 22:31

De kater liet zijn blik kort over de vier kittens vallen die ze ter wereld hadden gebracht. Hij voelde wel degelijk een steek bij de gedachten dat ze een andere kater had, maar aan de tranen in haar ogen te zien toen ze deze openden, zou hij daar beter niet naar kunnen vragen. Wie weet was het wel een totale mousedung kater geweest. Dust haalde even kort zachtjes adem en glimlachte lichtjes naar haar. "Niet huilen, anders moet ik ook straks huilen." Zei hij, lachend, om de situatie wat minder verdrietig te maken. "En ze zijn prachtig.. je kittens." Een vriendelijke glimlach krulde over zijn lippen, waarna hij zijn blik op de vier kittens wierp. Want ze waren inderdaad prachtig. "Net zo mooi als hun moeder." Mompelde hij wat zachter, maar vast hoorbaar voor de poes. Hij haalde weer even diep adem en zette een stap terug, om te checken over de vogel nog rondslingerde. Ergens in de verte, ja, maar niet dichtbij op het moment. Hij stak zijn kop weer terug in de struik. "Kan je lopen?" Hij kon de kittens immers niet alle vier dragen, ze moest hem meehelpen.

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: I have questions ma 10 jul 2017 - 21:16

Het verhaaltje begon altijd tragisch, of nee... Dat was de climax van een verhaal right? Waar de prins een bandiet bleek te zijn, uit op geld, en waar tranen rolden bij het verlies van hoop. Enkel om later, in de toekomst, te worden overwonnen. maar... Hoe noemde je een verhaal die begon met een climax? Die nooit in vrede en geluk was gekomen? Hoe noemde je dat? Gewoon een leven...? Het gebeurde zo vaak, noch was er zo weinig geluk voor iets dat nog maar net de wereld in kwam, niet dat hij het besefte, hij was er nog maar net. En hij mistte het nu al, hij mistte zijn ogen, het vermogen om ooit te gaan zien. Hij was een blinde man, een verloren man, voor altijd.
Toen die blinde man dan ook ter wereld kwam, zonder de ogen waarmee zijn siblings waren geboren, had er tragedie in de lucht gehangen. maar dat had hij niet gewild, maar besef was er nog niet, dus kon het dan al met die kwestie gebracht worden. Nee, niet echt. Maar hij was er... En hij leefde. Hij was sterk, dat zeker. Misschien sterker dan de rest, een echte ridder, geboren uit bloed, klaar om een geld te zijn, een blinde held. Een ridder zonder zwaard, klaar om een gevecht in te duikelen om ten dode te vallen; dat was hij, Pipkit. Het pasgeboren jong van zijn eenogige moeder Sandflower. Oh, de ironie.

Fab & late heck yea

. little blind prince .

Onderwerp: Re: I have questions vr 14 jul 2017 - 14:33

dustrise and kits • emilie

De kater zei dat ze niet moest huilen, omdat hij anders ook moest gaan huilen. Ze moest het hem toegeven, hij had een vreemde manier van anderen opvrolijken. Hij zei dat haar kittens prachtig waren en dat hielp niet echt voor de tranen die ze in haar ogen had. Zonder de kater.. wie weet wat er dan was gebeurd. Sandflower was te zwak om de roofvogels nu weg te houden, al kon adrenaline veel met je lichaam doen. De zandkleurige poes had vier kittens ter wereld gezet, maar niet allemaal leken ze gezond. Het was de karma van StarClan die haar strafte nu. Net zo mooi als hun moeder. Sandflower slikte en keek omhoog naar de kater, die checkte of er nog roofvogels waren. Oh, hij zou eens moeten weten wat er nu door haar heenging. Zijn woorden gaven haar nieuwe kracht, voor nu. "Ja.." mompelde ze terwijl ze traag overeind kwam. Haar kits moesten naar een veilige plaats. Door het bloedverlies was ze wat duizelig en dus leunde ze een klein beetje tegen de kater aan, terwijl ze haar zandkleurige kop boog om Snowykit en Whirlkit van de grond af te rapen, haar twee dochtertjes.

we leave our

footprints behind and carry on

Hє ℓινєѕ ιη уσυ, нє ℓινєѕ ιη мє
Hє ωαтcнєѕ σνєя єνєяутнιηg ωє ѕєє
Iηтσ тнє ωαтєяѕ, ιηтσ тнє тяυтн
Iη уσυя яєƒℓєcтιση, нє ℓινєѕ ιη уσυ

Mother of Dragons: