Little do you know

Er was zoveel om te ontdekken. Teveel voor een kitten van zijn grootte: aan het eind van de dag kwam de jonge kitten meestal uitgeput terug van zijn ontdekkingsreis en na een preek van zijn pleegmoeder (want hij mocht nog helemaal niet de nursery uit van haar) ging hij dan ook lekker naar bed om een goede nachtrust te krijgen. Echt uitslapen daar deed de kitten niet aan: de dutjes die hij over de dag verspreidde, waren meestal ook weer snel over. Vandaag was weer zo'n dag waarop hij de Nursery uit was gesneaket. Nieuwsgierig liep hij door de cave heen. De eerste paar gaten van de grot had hij al ontdekt de afgelopen paar weken, maar er was natuurlijk veel meer te zien hier. De uitgang, die had hij nog niet echt bereikt. Iedere keer als hij vrij dichtbij kwam, waren er altijd wel katten om hem terug naar de Nursery te brengen. Een kitten van zijn grootte hoorde niet zo dicht bij de uitgang te zijn - was hun mening altijd. Nieuwsgierig bleef hij staan bij een van de gaten, even snuffelend of er iets te vinden was. Het rook leeg en echt diep was het gat niet. Meer een kleine inham in de wand van de grot. Hij haalde zijn schouders wat op en keek weer om zich heen. Zijn blik bleef haken op een pad omhoog langs de rand van de grot. Oeh. Zou hij.. daarop kunnen klimmen? Nieuwsgierig rende hij ernaar toe en veel sneller dan hij had gedacht, begon hij aan de klim. Echt ver kwam hij niet. Zijn klauwtjes verloren hun houvast al vrij vlot op de gladde rand van een van de kuiltjes en voordat hij het wist lag hij weer op de grond. Hij had zichzelf net niet kunnen opvangen met zijn pootjes, waardoor de lucht even uit zijn lichaam werd geslagen. Oeps. Kort hapte hij naar lucht, waarna hij opstond en de klap van zich af probeerde te schudden. Zijn amberen ogen gleden weer naar de muur.
Nog een keer proberen, misschien?

& Flight

Hij wreef een keer met zijn poot over zijn hoofd heen. Gelukkig had hij zich daar niet pijn aan gedaan, maar de klap had hem wel even lichtelijk duizelig gemaakt. Voor een twee manen oude kitten was iedere klap hard, waarschijnlijk. Zijn amberen kijkers gleden omhoog toen hij pootstappen op zich af hoorde komen. Oh nee, oh nee! Nu zat hij vast in de problemen, want hij was nog veel te jong om hier te zijn. Hij was van plan weg te rennen, maar dat ging niet echt want daar was hij veel te duizelig voor, dus bleef hij gewoon staan. Hij wilde niet afgaan door een poging te nemen tot een sprint en dan weer volledig op zijn bek te gaan. De kitten keek de kat die hem benaderde poeslief aan. Misschien kon hij zichzelf hier wel gewoon uitspreken. "Prima hoor!" Zei hij met een grote, vriendelijke glimlach. "Ik was net bezig met een spelletje!" Ja, het was een spelletje geweest, geen ontdekkingsreis. "Wie bent u?" Snel het onderwerp veranderen, misschien werkte dat bij deze poes..