Run

De zwarte tom lag opgerold in zijn nest. Zijn lichaam bekleed met de plakkerige goedjes die de medicine cats op zijn wonden legde. Ze waren al dicht genoeg maar Chivypaw en de rest bleven de ´kuur´ doorzetten, hopend dat de geneeskrachtige planten een van zijn vele aankomende littekens zou verminderen al was de kans nihil en wisten ze dat net zo donders goed als hem. Het was verspilling van kruidens want na enkele minuten schudde hij het er toch weer vanaf, er waren meerdere katten die dit meer konden gebruiken dan hem. Littekens. agh. Hij was blind, hij kon zichzelf niet zien dus het boeide hem vrij weinig en als katten bang werden van zijn uitzicht moesten ze zich maar omdraaien dacht hij. Niks kon hem meer schelen. Alles was een kwestie van tijd tot hij hier weg mocht, weg van deze wereld en dan hadden ze geen last meer van zijn afschuwelijke aanzicht. Ravenfall luisterde naar de regen spatten buiten de cave. Het was de enige wat hem nog leek te kalmeren. Het ritmische getik van de druppels die uit de lucht vielen doorspoelde de benauwde grot en gaf hem eindelijk de zuurstof waar hij al moons naar zat te snakken. Niemand liet hem meer naar buiten om een luchtje te scheppen sinds zijn ongeluk en dat maakte de tom gek. Gek van binnen en het was maar een kwestie van tijd tot hij doordraaide. Zo snel als hij kon toen hij doorhad dat de medicine cats even weg waren schudde hij de goedjes van zich af en liep weg. Honger knabbelde aan zijn maag en de tom wou net naar de prooistapel stappen toen hij ergens over heen struikelde. Kwaad -met een lichte angst van de schrik- siste hij. Iets was voor zijn voeten te komen liggen en nu lag hij hier, uitgebreid op de grond als een zeester. Konden de katten hun nesten niet ergens anders neerleggen dan hier midden in deze klote cave. "Debiel!" Grauwde hij nadat hij langzaam opkrabbelde. "Wat is er mis met jou!? Ga je klote nest ergens anders neerleggen" Gromde hij terwijl hij woedend zijn blinde ogen op zijn nieuwe vijand richtte. Iedereen zou hem nu gaan uitlachen door die val.. ugh. Foxdung leven.

De bruine warrior had de zwarte kater niet opgemerkt. En voordat hij hem kon waarschuwen struikelde hij al over hem. Blurryface stond meteen op om naar hem toe te lopen. "StarClan, ben je ok-" "Debiel! Wat is er mis met jou!? Ga je klote nest ergens anders neerleggen!" Grauwde hij opeens. Waardoor Blurryface even een stap achteruit moest zetten. Had hij dat echt verdiend?

Een stem in hem zei dat hij het snel moest aanpakken. Wat eerst niet goed gelukt was. Dus schudde de kater zijn kop en versmalde zijn ogen. Alsof hij totaal een ander iemand was. "Kijk zelf uit." Zei hij terug met een verontwaadige neusophaal. Wat dacht hij wel dat hij niet was? De verdomme leader? Het was een RiverClanner nog wel.

Ugh. Waarom had hij dit weer? Kon Starclan hem niet gewoon een dag rust gunnen? Een Mousedung dag. De tom kon zijn eigen nek wel omdraaien, jezus f!ck. Nadat Ravenfall zich wat meer hersteld had schudde hij zijn zwarte vacht uit, "Kijk zelf uit." Reageerde de ander terug. De littekens die over zijn lichaam liepen en zijn witte niksziende ogen waren goed zichtbaar toch leek het de andere kat het een goeie terug opmerking te vinden. Woede borrelde op in de zwarte lichaam van de elder en kwaad drukte hij zijn lange oren in zijn nek. "Oh ja het spijt, ik zal volgende keer beter UITKIJKEN" Riep hij ongelooflijk. Was deze kat nou ontiegelijk dom?  "I cannot see! IM legally blind you idiot!" Ravenfall zwiepte nijdig met zijn staart. Als hij nog z´n opmerking zou gaan maken dan zal hij de tom hier voor hem eens een goeie klap geven dat hij enkel nog maar sterretjes zag.

Zijn staart was weer nijdig heen en weer aan het zwiepen. Hij ging zelf maar bepalen wat hij moest doen en wat niet. En zijn nest bleef mooi daar. De zwarte kater- dat veel te jong uitzag om een elder te zijn- drukte zijn oren naar achteren. En al snel merkte Blur op dat hij best wel veel littekens had. "Oh ja het spijt, ik zal volgende keer beter UITKIJKEN." Riep hij uit. Waardoor de bruine kater met zijn ogen rolde. Dramaqueen. "I cannot see! IM legally blind you idiot!" Nu pas kwam het te binnen. Right, dat kon hij toch al amper zien. Alleen zijn ogen hadden een grijsblauwe kleur maar hij had nog nooit een blinde kat gezien. "Waarom loop je dan ook rond." Zei hij terug. Echter was zijn stem wat gedempt terwijl hij wegkeek. Alsof hij al wist dat de zwarte kat de macht al gewonnen had.

Was dat een serieuze vraag of zat die hem enkel wat te stangen omdat die blind was en hij niet? Hij hoopte op de tweede want anders was deze kat echt oliedom, wat was er mis met hem serieus? Waarom liep hij rond? UHM moest hij dan zijn hele leven in een goddahm nest gaan liggen tot hij wegrotte?! Ravenfall keek hem aan, zijn witte niksziende ogen tot spleetjes geknepen. De geur die de tom met zich meedroeg vertelde de elder dat hij een Shadowclanner was. Ofcourse, harteloze k*t beesten. Als hij niet al genoeg shit had moest hij deze halvegare ook de les eens wijzen. Hij was misschien nog jong, hij was wel een elder en elders werden gerespecteerd alleen snapte deze vlo dat niet. "Waarom adem jij" Kaatste hij terug. Het was technisch precies dezelfde vraag, misschien snapte de Shadowclanner nu hoe ongelooflijk dom hij was, en hoe zijn vraag geklonken had.
Starclan sta me bij, bad hij in stilte.

De kat leek niet bepaald blij te zijn met de vraag. Waardoor Blur zelf vond dat hij amper wat aan zijn zielig leventje kon doen. Tja, als je blind was kon je tegen alles aanlopen. Hij kon toch ook makkelijk om prooi vragen als hij er zin in had? Niet zomaar rondlopen en de anderen de schuld geven van zijn blindheid. StarClan. "Waarom adem jij?" Kaatste hij de vraag terug. Wauw, waar sloeg dat nou op? "Kan je echt niks beters verzinnen?" Zei hij terwijl hij een grinnik moest inhouden. Straks zou hij ook denken dat hij hem aan het uitlachen was. Maar dit was eerlijk gezegd een best amuserende situatie. "Ik heb een neus en longen, daarom adem ik, en daarom adem jij."

Starclan help, haal deze gozer van de aarde af want jeez. Ravenfall moest zich inhouden om zijn klauwen niet in zijn achterlijke kop te slaan. "Ben je nu echt serieus? Tering zelfs een kitten heeft meer verstand dan jou" Zei hij grommend. Oh wat wou hij hem nu toch eens graag een kaakstoot geven. "Ik weet niet welke draadje er los bij je zit vriend maar als je nou niet snel je grote bek houdt breek ik je poten, dan zullen we die vraag van jou van:´Waarom loop je dan rond´ even nog is een keer stellen" Mauwde hij, nu iets kalmer dan zonet. "Wat ben je nou eigenlijk? Een apprentice die net een halve dag zijn mentor toegewezen heeft gekregen? Misschien kun je hem dan vragen als je mentor je haarfijn zou kunnen uitleggen wat het bekend om respect te hebben voor elders" Zijn oren waren nog steeds in zijn nek gedrukt maar zijn stem klonk steeds kalmer, zo kalm dat de vrieskou zijn adem leek te bevriezen. "Of steekt jullie zogenaamde clanleadertje jullie aan met zijn babygedrag? En kunnen jullie allemaal niet meer verstadig nadenken?" Hmm. Eens zien als die nu wel redelijk antwoord kon geven of als die inderdaad net z´n grote kleuter is als hun leidertje.

M'kay, snel beledigd. Zo kon het ook. "Ben je nu echt serieus? Tering zelfs een kitten heeft meer verstand dan jou." Blur trok een wenkbrauw op. Dat was makkelijk. Hij had snel geleerd dat als hij iemand irriteerde en diegene een hele tantrum uitgooide, dat hij zelf kalm moest blijven. Dat maakte de andere meer geïrriteerd omdat hij zelf wist dat het nergens op sloeg. "Is dat om het feit dat je zelf eentje bent of-" "Ik weet niet welke draadje er los bij je zit vriend maar als je nou niet snel je grote bek houdt breek ik je poten, dan zullen we die vraag van jou van:´Waarom loop je dan rond´ even nog is een keer stellen." Naja, hij werd gelukkig even snel kalm als boos, pluspuntje dan maar. "Als je kan zien waar ze zijn," zei hij licht giechelend. Wat ben je nou eigenlijk? Een apprentice die net een halve dag zijn mentor toegewezen heeft gekregen? Misschien kun je hem dan vragen als je mentor je haarfijn zou kunnen uitleggen wat het bekend om respect te hebben voor elders." De bruine kater zwiepte even met zijn staart. "Nou, tenminste heb ik een mentor kunnen hebben, jij... Niet." Oké, Blurry- BLUR, kalm blijven. Hij mocht geen ruzie maken op zijn eerste dag als warrior. "Of steekt jullie zogenaamde clanleadertje jullie aan met zijn babygedrag? En kunnen jullie allemaal niet meer verstadig nadenken?" Oké, nu had hij geen enkele motivatie om zichzelf te beschermen. Want ten eerste, de zwarte kater was Tallshadow aan het uitschelden, niet hem. "Ik hoop het niet." Miauwde hij vervolgens terug met nog een ontsnappende giechel. Een blinde, boze kat was altijd grappig. Hij kon zo nu en dan ergens naar toe lopen en stond hij tegen een muur te schreeuwen.

Oke, nu was die echt de lijn overgetreden. Wat hij tegen hem zei brak zijn hart -van wat er nog over was- in kleine stukjes. Scherven van een gebroken ruit. Al liet hij het niet zien dat het hem raakte. Karma zal hem terug krijgen, hij zal boeten al moest hij het zelf doen. Deze Shadowclanner zou er ooit achterkomen hoe het was om blind te zijn. Ravenfall klemde zijn kaken ondertussen op elkaar, zijn woede proberend in te houden. Hoe durfde hij. Hoe durfde deze malloot om met zijn blindheid te spotten. Het was genoeg, hij wou niet meer zwak overkomen omdat hij geen zicht had. Hij wou niet dat katten dachten dat ze alles bij hem konden maken. Zonder waarschuwing ontblootte de tom zijn klauwen en wist met een harde slag de ander goed te raken met zijn scherpe nagels dwars over zijn kop heen. Hij zou eens laten zien wat hij in petto had, daar had hij geen ogen voor nodig! Nadat de elder een warme vloeistof over zijn poot heen voelde stromen sprong hij naar voren en beet richting zijn nek, zijn tanden doorborend in het vlees van de shadowclanner, oh hij zal de tom voor hem zo ernstig mogelijk te verwonden. Heck, wat zou hij spijt krijgen om hem zo te beledigen.

- toestemming voor powerplay

Hij wou net iets terugzeggen. Omdat hij dit al steeds meer amuserend begon te vinden. Hoe zo'n kleine apprentice tegen hem probeerde te bekvechten. Alsof het zintuig van zien al niet handig genoeg was. Zijn grijns op zijn gelaat verdween al meteen toen de zwarte kater opeens op hem afstormde. De bruine warrior wou eerst wegspringen maar hij had al zijn klauwen in zijn huid bij zijn kop gekregen.

Nadat hij zijn ogen weer open had en hij nogmaals een pijnlijk gevoel door zich heen kreeg vanuit zijn nek was het hem net gelukt om een grauw te laten ontsnappen. Net toen hij zichzelf los wou rukken werd was een andere kat erbij gekomen en de RiverClankat weggeduwd. Waardoor Blurryface op de grond viel. Tranen sprongen al uit zijn ogen. Van de pijn en schaamte. Dit was al gênant genoeg. Hij had ruzie gezocht met een andere Clankat vlak na zijn warriorceremonie. Beschaamd keek hij neer naar de grond. Nog hevig ademend van de schrik. "Wat heeft dit te betekenen. Ik dacht dat jullie wel beter waren opgevoed!" Hij had het lef niet omhoog te kijken. Maar aan de geur te ruiken was het een WindClanner. Echter zei de ShadowClanner nog steeds niets. Zijn poot langzaam naar de wond tussen zijn ogen drukkend. Waardoor hij al snel bloed op zag. Hoe kon hij dit laten gebeuren?

Het leek niet lang te duren want nadat de zwarte tom zijn tanden in de Shadowclanners nek had werd hij al snel van hem afgehaald. Een nieuwe geur walmde op in zijn neus. Windclan. Het was Oceanbreeze, de nieuwe clanleader. De elder had haar eens een keer gesproken een paar moons geleden toen hij nog een onschuldige kleine kitten was, maar nu zag hij er uit als een echte Riverclanner. Zijn fragiele lijfje was opgegroeid tot stevig gebouwde postuur die vele littekens met zich meedroegen. Het was duidelijk dat er zuivere maine coon bloed door zijn aderen stroomde. Misschien was het daarom zo gemakkelijk gewest om de tom voor hem te aanvallen, hij was jong maar groot. Oceanbreeze of star whatever sprak hen toe maar de zwarte riverclanner luisterde niet. Zijn flanken zwoegen en kwaadheid stroomde van zijn lichaam af. Van binnen was hij gebroken en moest hij zichzelf in bedwang houden om niet in huilen te barsten, deze kat had hem te diep geraakt maar geen haar op zijn pels die er aan dacht om hier een potje te gaan janken waar zijn vijand bij stond. Ravenfall merkte amper op dat er een nieuw iemand zich kwam mengen.

Ze was zonet wakker geworden. Aangezien haar slaap behoorlijk veranderd was. Ze bleef heel laat op, meestal naar de sterren kijken. En sliep pas als ze de zon zag opkomen. Tuurlijk moest dat veranderen voordat ze apprentice zou worden. Want ze had duizend keer gehoord dat je heel vroeg zou moeten opstaan voor de trainingen. En als ze dat ritme niet opving zou er wat problemen komen.

Haar slaperige gedachtes werden al snel weggewaaid door een geluid van wat gegrauw en gesis. Waardoor ze meteen haar kop richtte op twee katten. Ze herkende de zwarte wel. Dat was haar broer! De kattin wou Ravenfall meteen al begroeten- totdat ze hoorde wat de bruine kat te zeggen had. Bespottende opmerking over zijn blindheid. Mistykit versmalde haar ogen al meteen voordat ze langzaamaan dichter liep. Hoe durfde hij haar broer te pesten? Echter, net voordat ze ernaartoe wou rennen begonnen ze al te vechten. Waardoor zij zelf al meteen overstuur raakte. "STOP!" Probeerde ze boven al dat grauwen en gesis te komen. Al leek het alsof ze haar niet konden horen. Gelukkig kwam Oceanbreeze tussen de twee katten en duwde Ravenfall weg van de onbekende kat. Meteen al trippelde de jonge kattin richting haar broer. Waardoor ze hem snel een paar rustgevende likjes gaf op zijn schouder en een kopje. Omdat niemand hem zo mocht aanvallen. De ShadowClanner had het vast wel verdiend.
"Je hebt nu geen groot mondje, he?" Siste ze plotseling naar de bruine tabby dat op de grond lag. Vast wel beschaamd naar de grond kijkend. Dat zal hem leren. "Als je spot met een RiverClanner krijg je dit, stomme muizenbrein.  Jullie ShadowClanners zijn geen heldere denkers." Nogal verontwaardigd stak ze haar neus op terwijl ze weer naar haar broer keek. Zo, dat kreeg je ook als je met haar broer spotte. Al had ze de zwarte ShadowClanner niet opgemerkt totdat hij ertussen kwam. ”Wil je beweren dat ShadowClan warriors een slechte opvoeding krijgen?” Vroeg hij. Duidelijk aan Oceanbreeze, maar Mistykit vond dat ze dit zelf wel kon antwoorden. "Zo te zien mogen jullie wel wat verbetering in het opvoeden doen!"

Chivypaw had zichzelf even rust gegeven. Had de Vulture Drop een keer op en af gerend en daarna iets gaan eten en ook meteen gemerkt dat Ravenfall zijn compressen eraf had gesmeten. Mopperend redde ze nog wat blaadjes, maar de rest moest ze weg gooien. Jammer dan. Hij kreeg geen verzorging meer. Het leek hem allemaal niets meer uit te maken. Chagrijnig ging ze naar hem opzoek. Niet moeilijk. Dat stom beest stond ruzie te maken over de hele Cavern. Ze wachtte even tot de gemoederen tot rust kwamen. Zelf er tussen komen vond ze onnodig omdat Oceanstar er al was en blijkbaar ook nog een Shadowclanner. De zilveren poes trippelde naar voren en knikte naar Tigergaze die nu aan het praten was. Toen hij gedaan had sprak zei: "Iemand had een Medicine cat huhm apprentice nodig." Tja, technisch gezien niet, maar praktisch was een apprentice ook altijd goed. "Daarbij is respect een schone zaak." Ze kon een hele ratel afsteken. Die nog iets zou betekenen, maar de rest had al zo veel gezegd. Daarbij was het bij die jonge katten altijd oor in oor uit. Huhm, ze moest zelf niet zo veel zeggen. Ze tikte op de schouder van de irritanterik die nooit luisterde. Terwijl doof en blind geen goede combinatie was. "Met jouw spreek ik nog wel, na dit alles." Ze dempte haar stem, maar het was nog wel quasi hoorbaar. Ze moest Ravenfall aan het werk zetten. Geen kruiden, hoewel hij er de kennis voor had en de neus, was hij blind. En alleen Jayfeather heeft het voor elkaar gekregen om dat te kunnen. Elke keer als ze even ging rusten, zou hij mee moeten. Joggen, uithouding, leren om niet te struikelen over dingen. Zoals die Shadowclanner bijvoorbeeld. Althans, ze kon het proberen.

Meerdere katten begonnen zich om hen heen te staan, hij voelde de blikken op zijn pels branden en hen warme stinkende ademhaling over zijn pels. Shit, shit, shit. Wat had hij gedaan? Had hij werkelijk een Shadowclan warrior neergehaald? Aan de ene kant voelde hij zich trots over het feit dat hij kat had geowend die hem eerst belachelijk zat te maken over zijn zicht maar aan de andere kant voelde hij zich diep verdrietig, boos en schuldig. Toen zijn zuster voor hem opkwam drukte hij even dankbaar zijn neus teven haar wang aan maar ze moest zich inhouden hoe leuk het ook was om haar zo boos te zien tegen de kat waar hij zonet een klap aan uitgedeeld had. Oceanstar sprak veder, maar bij hem ging het enkel de ene oor in en de andere uit. Hij heeft in zijn korte leven al genoeg preken gehad, hij zal later wel zijn excuses aanbieden of iets dergelijks maar voor nu moest hij zichzelf sterk zien te houden awel de tranen hem in zijn ogen sprongen toen hij Chivypaw hoorde. Mousedung. De zwarte tom probeerde zijn vochtige weg te knipperen voor zover het lukte en hield zijn kop nu wat lager. De medicine cat apprentice mauwde wat voor ze veder sprak op een gedempte toon: wat dus uitmaakte dat het enkel voor hem was bedoeld. "Met jouw spreek ik nog wel, na dit alles" Ravenfall slikte de brok in zijn keel weg en knikte voor hij schuldig zijn neus onder haar kin stak als gebaar dat het hem speet. Ruzie met iemand boeide hem werkelijk geen snars maar als Chivy boos op hem werd.. oei.