Do you understand?

Met een zachte zucht keek Crowfur om zich heen naar de zieke katten die zich bij elkaar verzameld hadden en ergens op een apart plekje in de grot lagen zodat ze elkaar niet aan zouden steken. Sommigen waren nog maar recent ziek geworden en zagen er dus nog redelijk sterk uit, maar er waren er ook die al langer ziek waren en met de dag ferm aftakelden. Tot nu toe leken de medicine cats nog altijd geen remedie gevonden te hebben voor de ziekte en Crowfur kon alleen maar hopen dat hijzelf en Leopardpaw de ziekte niet over zouden krijgen. En hij hoopte dat Crowcall natuurlijk ook niets overkwam, hoewel hij meende haar de laatste keer te hebben horen hoesten toen hij haar zag. Natuurlijk werd het ook kouder en het feit dat ze zich in de bergen bevonden, kon er natuurlijk wel eens voor zorgen dat katten het op hun longen kregen. Hij kon alleen maar hopen dat het bij een simpel hoestje bleef en dat Crowcall de ziekte niet zou krijgen. Hij had geen idee wat hij zou doen als ze op een dag zou aankondigen dat ze de ziekte had en dat haar lichaam aan het aftakelen was. Hij wilde er eerlijk gezegd ook niet aan denken en daarom bande hij de gedachte zo goed mogelijk uit zijn kopje. Het was natuurlijk niet eerlijk om de feiten zo erg te onderdrukken, maar hij vond het nog minder eerlijk dat hij met de huidige ellende die hij al meemaakte met heel het geheim van zijn verboden relatie dat openbaar was gemaakt nog meer ellende mee zou moeten maken. Hij vond het heel erg dat katten ziek werden, maar had ook een beetje de egoïstische houding dat het beter een ander kon overkomen dan dat hijzelf, Leopardpaw of Crowcall ziek zou worden. Of iemand anders waar hij heel veel om gaf, maar dat waren toch de twee katten die hij echt niet ziek wilde zien worden. De tom zuchtte om zijn eigen gedachten en keek op toen hij zachte pootstappen hoorde. Hij herkende Routpaw algauw en kon het niet helpen dat hij een tikkeltje medelijden met haar voelde. Ze had een hoop druk op haar schouders en dat werd er met de dag niet beter op. En dus besloot hij om op te staan en naar haar toe te gaan. Als hij dan toch gebonden was aan de grot en niet naar buiten mocht, kon hij zich net zo goed nuttig maken voor zijn medicine cat apprentice. “Routpaw,” sprak hij met een knikje. “Is er iets wat ik kan doen om je te helpen?”