Gathering 09 - 10 -'11

Crookedstar had in het kamp even sitl gestaan... arme Dapplekit. Al zouden ze het hele woud moeten doorzoeken... ze zouden de dader vinden. Voor Dapplekit... voor de kitten. Als het aan Crookedstar lag... zouden ze voor Leopardfur.... voor Willowkit... voor Tigerpaw.... voor de Riverclan en voor Dapplekit een einde eraan maken en alles doen om hem terug te krijgen. Er was een enkele kitten verdwenen maar dat was er nog steeds 1 teveel. De dader..... zou hier vna lusten! ''Succes mijn vriend en leider ik hoop dat deze Gathering voorspoedig en goed verloopt''. zei Stormtail en toen knikte hij eerbiedig. Nu konden ze hun weg vervolgen en dat deden ze. De tocht naar Fourtrees was hard wetende dat er een kitten alleen was, verdwenen... weg.... dat de daders onbekend waren.... en dat het de kitten was.. van zijn vorige deputy. Leopardfur, zij rent nu mee met Starclan samen met haar andere kittens. Hij had het teken gegeven dat de katten zich mochten verspreiden maar in stilte bleef hij even staan, biddend voor een teken.... dit is een zware en erge tijd voor Riverclan. Tijdens zijn stille mars na de rots zag hij Snowrose huilen en hij hoorde haar tranen om de kitten. Een clangenoot is een familielid.... niet een vreemde. In een clan is iedereen met elkaar verbonden... en nu was Dapplekit verdwenen. Crookedstar zuchtte en liep weer verder in stilte. De spanning was te voelen en hij hield zich sterk, de stemmen van de clankatten galmden in zijn oren... maar zijn gedachten waren gericht op Starclan, op alle clangenoten die ze de laatste tijd waren verloren of kwijtgeraakt, aan de ziekten, de dood, vijanden en overledenen. Alleen zijn gedachten dwaalden van dood... naar leven. Naar nieuwe liefdes en geluk in de clan, vriendschap, loyaliteit, barmhartigheid en geboorte. Jonge kittens die de toekomst mee moesten maken, nooit meer mocht er een kitten verdwijnen. Dit is en moest de laatste keer worden, voor iedereen... niemand mocht dit lijden meemaken. NOOIT MEER! In gedachten zei Crookedstar 'Voor Leopardfur.... voor Dapplekit. Voor iedere Riverclan kat die leefde, lief had en over diens vrienden waakte.... voor Riverclan!' Tegen de tijd dat hij klaar was, was hij bij de rots en sprong op zijn plaats. "Hollystar," zei Crookedstar kalm en knikte licht naar de windclanleider. Niet zeker.... misschien... misschien was het echt een andere clan die de kittens had gestolen.

-....poked de gathering. LEEF-

Nieuwsgierig kwam Minnowpaw de gathering plek opgestuiterd. Dit was de tweede keer dat ze op een gathering was en het beviel haar prima. Haar nieuwsgierige oogjes keken rond terwijl ze naar de massieve groep katten keek. Misschien kon ze met iemand praten? Of was ze misschien te laat? Een beetje beteuterd gingen haar oren hangen terwijl ze rond keek en ze zag dat iedereen al in gesprek was. Ze wou mensen ook niet gaan storen in hun gesprekken... Dat zou namelijk zeer onbeleefd zijn en ze wou net zoals haar mama nooit onbeleefd zijn. Naja.. niks aan te doen. Ze kon altijd nog rondlopen en rond kijken. Een vrolijk zuchtje ontsnapte uit haar mond terwijl ze dat zich bedacht en ze knipperde eventjes met haar ogen. In het zilverige maanlicht leek haar vacht wel licht te geven. Ze keek een beetje geërgerd rond toen ze merkte dat ze zo opviel. Hoe kon ze dan rondkijken en af en toe eventjes stiekempjes luisteren? Maar alsnog vermengde ze zich in de groep met katten, nieuwsgierig rondkijkende en rondneuzende. Ze had nog geen woord gesproken, en ze was ook nog steeds ietwat klein in vergelijking met de andere katten. Maar dat maakte ze wel op met enthousiasme en karakter, of niet dan? Haar oogjes twinkelden nieuwsgierig terwijl ze naar de maan keek, maar ze maakte een grote fout, ze keek niet waar ze liep en ze botste tegen iemand aan. "Oef!.." Riep ze uit, om vervolgens weer op te springen en uitgebreid haar excuses aan te bieden. "Oh het spijt me! Het was niet mijn bedoeling, ik keek niet waar ik liep!" Miauwde ze geschrokken, haar oren platleggende.

Achter haar clangenoten aan trippelde een sierlijke witte poes met blauwe ogen. Haar pels was schoner dan ooit en haar kop was trots geheven. Stilletjes tilde ze haar witte voetjes op en ging iets harder lopen om achter haar voormalige mentor te gaan lopen. Ze was er trots op dat Stormtail haar mentor was geweest, en ze wist dat hij ook trots op haar was. Hoewel ze nog altijd een hoop verborg over haar liefde voor Moonpaw, hoopte ze dat haar Clan haar vertrouwde. Even zakte haar oren toch weer af, ze maakte zich eigenlijk heel veel zorgen over de verdwenen kittens. Waar zouden ze zijn, wie zou ze hebben meegenomen? Haar blauwe ogen staarden in de verte en een zachte zucht verliet haar mond. Toch keek ze er wel naar uit om weer naar een gathering te mogen. Nu zou ze Moonpaw weer kunnen zien. Bij de gedachte aan de kater begon haar hart sneller te kloppen. Ze was blij dat haar zus het goed had opgenomen, maar toch maakte ze zich zorgen. Ze wist dat haar zus inderdaad zou doen wat ze beloofd had, maar nu moest ze nog beter opletten. Stilletjes trippelde ze tussen de katten door, opzoek naar haar Moonpaw. Ze schrok op toen er ineens een kat tegen haar aanliep. "Oef!.." riep de onbekende kat uit en de witte poes herstelde haar balans en keek even om naar de kleinere poes die tegen haar aan was gelopen. "Oh het spijt me! Het was niet mijn bedoeling, ik keek niet waar ik liep!" Miauwde het poesje geschrokken, haar oren platleggende. de witte poes neeg even haar kop en glimlachte kort. '' Het geeft niet hoor,'' miauwde ze vriendelijk en schudde haar pels even uit. ''Jij bent van de ThunderClan nietwaar?'' Vroeg ze vriendelijk en ging maar even zitten. ''Ik ben trouwens Snowcrystal, en jij?'' Vroeg ze rustig en keek weer even om zich heen.

Angelvoice was meegelopen met haar Clan. In haar hoofd dacht ze aan de kittens die gestolen waren. De angst waar hun nu in moesten verkeren, als ze nog in angst konden verkeren.. Meteen smeet Angelvoice die gedachte uit haar hoofd en keek op hoe een grote langharige kater haar Clanleader begroette. Crookedstar.. Dacht Angelvoice even. Maar daanra bedacht ze zich gelijk weer iets. Wisperwind, zou ze er al zijn? Zoekend keek de kleine poes rond tot ze de zwarte vacht van Wisperwind zou zien. Ze liet de Windclankatten achter zich en keek even zoekend op tot ze tegen een kat aan botste. Licht gromde ze tot Angelvoice begreep dat ze veel kleiner was als de kat waar ze tegenop was gebotst. Even dook ze inneen maar keek daarna de kat aan. In haar eigen clan was ze niet bang, maar andere clankatten behalve Wisperwind waren toch lichtelijk eng. "Sorry.." Murmelde Angelvoice zachtjes en keek op tegen wie ze was opgebotst.

(iemand zin om met dit engeltje te posten?)

Minnowpaw's ogen waren wijdopengesperd toen ze naar de grotere poes staarde die duidelijk uit een andere clan kwam, want ze herkende haar niet. Haar oren waren lichtjes naar achter gelegd. Ze begon zachtjes te beven toen de poes zich omdraaide en haar aankeek. Ze was sneeuwwit, en had blauwe ogen. Op dit moment leken ze zo door haar heen te kijken, te priemen. Maar het antwoord wat kwam, was gelukkig niet zo gemeen als ze verwacht had. ''Het geeft niet hoor,'' Miauwde de poes, op een vriendelijke toon. Langzaam stopte het jonge poesje met beven en ze slaakte een opgeluchte zucht. Misschien had ze het toch nog niet meteen verknalt. De spanning die op de gathering heerste was verstikkend, het leek alsof het zo kon gaan ontbranden en dat er vonken door de lucht konden vliegen. ''Jij bent van de ThunderClan nietwaar?'' Vroeg de poes. Meteen schoot Minnowpaw weer op uit haar gedachtes en keek ze ietwat verlegen op. Voorzichtig knikte ze, "Ja.. ik ben een Thunderclan kat.." Miauwde ze zachtjes en ietwat verlegen. Voorzichtig volgde ze het voorbeeld van de sneeuwwitte poes. "U bent van de Rivierclan.. toch?" Vroeg ze voorzichtig, ze wou graag beleefd zijn. ''Ik ben trouwens Snowcrystal, en jij?'' Vroeg de poes, Snowcrystal vervolgens. Minnowpaw boog haar kop ietsjes, "Ik ben Minnowpaw," Miauwde ze voorzichtig. Vroeger had ze er bijgezegd dat ze de dochter van Bluestar was, maar nu voelde dat gewoon niet goed meer. Waarom zou ze het erbij zeggen?

Het poesje leek helemaal niet op haar gemak hier, alsof het gewoon te druk was. Snwocrystal had haar wel zien beven, maar deze poes was toch niet bang voor haar? Als antwoord op haar vraag of ze van de ThunderClan was zag ze het poesje voorzichtig knikken. "Ja.. ik ben een Thunderclan kat.." Miauwde ze zachtjes en ietwat verlegen en Snowcrystal glimlachte even vriendelijk. "U bent van de Rivierclan.. toch?" Vroeg het poesje voorzichtig en Snwocrystal knikte heel even. "Ik ben Minnowpaw," Miauwde ze voorzichtig. Snwocrystal knikte weer, maar nu als teken dat e het begreep. ''Ja ik ben inderdaad van de RiverClan, en noem me alsjeblieft geen U.'' Ze grinnikte even. Ze kon niet heel veel ouder zijn dan deze jonge poes. ''Dat U doet me zo oud voelen, en dat terwijl ik dat helemaal niet ben.'' Ze snorde even geamuseerd en sloeg haar staart om haar voorpoten. ''Maar je hebt een mooie naam Minnowpaw, ken je toevallig een Moonpaw. En weet je misschien of hij hier is?'' Ze stelde haar vraag luchtig omdat ze niet wilde dat deze jonge poes wist dat ze Moonpaw zeer goed kende.