[Levens halen] Look at the stars

De zon piepte nog maar net over de horizon heen toen Thornface langzaam zijn ogen opende. Hoewel hij misschien meer dan ooit had genoten van de warmte die zijn slapende Clangenoten uitstraalden, had hij maar licht geslapen door de gebeurtenissen van de vorige dag. Silverstar had zijn laatste leven verloren, wat duidelijk een bedrukkende sfeer had achtergelaten binnen de Clan. Thornface had afscheid genomen van de oude leider, maar hij had de vigil overgelaten aan de katten die veel dichter bij Silverstar hadden gestaan dan hijzelf. Daarbij had hij nog een lange en zware dag voor de boeg. Hij stond voorzichtig op, zijn poten al wat uitrekkend, waarna hij stilletjes de Warrior’s Den uit liep. Hij werd direct begroet door de kou die deze winterochtend met zich mee had gebracht, en even wenste hij dat hij terug mocht gaan slapen – maar hij wist dat, als alles goed ging, dit de laatste nacht was die hij in deze Den had doorgebracht.

De bruine kater liep alvast richting de Medicine Den, maar met elke stap die hij zette leek er een nieuwe zorg bij te komen. Zou alles goed gaan op de reis naar de Highstones? Zou StarClan hem als leider accepteren? Zou zijn Clan hem als leider accepteren? Zou hij het wel goed doen? Zou hij nog wel dezelfde kat zijn wanneer hij terug zou komen, die avond? Hij schudde even stevig zijn hoofd om deze gedachten kwijt te raken, waarna hij ging zitten om te wachten op Rousebell en de Warriors die hem zouden begeleiden. De dreiging van BloodClan bleef immers groot, maar het was ook fijn om wat meer katten te hebben die hem met vier poten op de grond konden houden.


Tag: Rousebell, Silvervine, Bramblethorn, Eveningglow, Dustpaw

Rustig schudde hij zijn dikke bruine vacht uit en zijn helder gele ogen gleden over de muis die hij voor zich had liggen. Echt veel trek had hij niet, maar gezien de reis die ze gingen ondernemen moest hij zichzelf er toch maar naar zetten. Het was rustig in Thunderclan, of nou ja, hij hielt zich rustig in de clan. De afgelopen paar manen, vooral de tijden dat ze in de bergen hadden gezeten, had hij de tijd gehad om na te denken over wat er allemaal gebeurd was in zijn apprentice tijd. Voor nu wist hij zeker dat hij zich weer volledige op zijn clan moest richten en zijn geloof in Starclan was weer bijna net zo sterk als voorheen. Iets wat hij nu ook weer wilde gaan bewijzen door met Thornface mee te gaan naar de Highstones. Hij had nu al twee leaders zien komen en gaan, toen hij jong was had hij Firestar bijgestaan, daarna was Silverstar gekomen, maar de leader was vredig overleden, dus nu mocht Thornface het overnemen. Hij gunde het de kater, hij was een goede deputy geweest. Bramblethorn rekte zich uit, hapte nog een paar keer in de muis en liep daarna naar de roestbruine kater die binnen nu en een paar uur zijn officieel nieuwe leader zou zijn. "Thornface," begroete hij de kater, voordat hij om zich heen keek. Waarschijnlijk was hij niet de enige die mee ging, maar was hij wel de eerste aanwezig. Ah, het zij zo.

Waarschijnlijk was ze niet de enige die niet als de beste had geslapen die nacht. Silverstar was overleden en de volgende dag zou ze met Thornface en een klein gezelschap richting de Moonstone reizen. Thornface mocht misschien zenuwachtig zijn maar zij was dat ook. Mistgaze had vertelt dat zij met de Deputy mee moest in plaats van dat haar voormalig mentor zelf zou gaan. Dit was voor haar ook nieuw dus was ze ruim op tijd al wakker. Ze wilde de porties kruiden op tijd af hebben. Net op het moment dat ze klaar was kwam Thornface naar haar den. "Thornface," begroette ze hem. Haast in synchroon met Bramblethorn die op dat moment ook aangelopen kwam. De zilvertabby begon de reiskruiden uit te stallen. Drie kleine porties voor de warriors en een iets grotere portie voor de apprentice die mee zou gaan. Thornface mocht zelf geen kruiden omdat hij met Starclan zou dromen. Zelf nam ze voor de zekerheid ook niets.

Dustpaw had de nacht nauwelijks kunnen slapen door de spanningen. Hij mocht mee met Thornface naar de Moonstone waar de leider zijn negen levens zou halen. Hij was dan ook al wakker toen Eveningglow hem kwam halen bij de apprentice den en hij knikte kort naar haar voor hij de den verliet zonder de andere apprentices wakker te maken. Goedemorgen." Begroette hij haar voor hij zijn blik naar de anderen liet gaan. Hij zag Thornface, Rousebell en Bramblethorn al staan. Hij kon bijna niet wachten om te gaan, maar wist dat hij zich wel netjes moest gedragen.

Stilletjes keek de jonge warrior even op toen hij wat katten hoorde wakker worden. Met een zachte zucht kwam hij overeind en rekte hij zich even kort uit, hierbij lettende dat hij niemand wakker tikte in het proces. Kort keek hij even rond met zijn tweekleurige ogen waarna hij even zijn pels uitschudde en een korte lik over zijn schouder bracht. Zo, hij was ook weer netjes in orde, klaar voor een nieuwe dag te beginnen. Over een nieuwe dag gesproken... Vandaag zou hij samen met wat andere warriors hun nieuwe leader Thornface naar de highstones begeleiden. Ergens vroeg hij zich af hoe groot de patrouille van de andere nieuwe leaders was geweest; zoals van Tallstar en Oceanstar. Zij waren recent leaders geworden of hadden toch hun naam ontvangen... Recent. Hij was opgegroeid in de tijd dat deze twee naar de top waren geklommen. Maar vandaag was de eerste keer dat hij dit soort fenomeen van dichtbij kon aanschouwen. Met snelle passen liep de grijze tabby de den uit. Hij begroette kalm wat katten die zich klaarmaakte om de ochtendpatrouille te doen en draaide zich vervolgens weg van hun. Hij had zijn eigen patrouille om zich op te focussen. Al snel spotte hij zijn leader en de rest van het gezelschap. Met een zwiep van zijn pluizige staart benaderde hij hen om vervolgens even netjes te knikken naar elk van hun. Eveningglow en Bramblethorn waren de andere twee warriors die mee zouden gaan op deze reis. Kort glimlachte hij even naar beide, om even te knikken naar hen. Vervolgens keek hij naar Thornface, om hem ook met een knikje te begroeten, wat hij vervolgens ook deed naar hun medicine cat. Toen keek hij even om naar het jong dat meeging op de reis, Dustpaw, en toverde hij even een aangename en open glimlach op zijn gezicht. Als hij het goed had was Dust de broer van zijn eigen apprentice, Snowpaw. Beide waren ze zonen van Dangerdance, een elder die Silver eigenlijk best respecteerde. Kort richtte hij even zijn ogen naar de hemel, om vervolgens zijn aandacht weer te richten op de bruine kater. Nu was het wacten op instructies.

Bramblethorn was de eerste die zijn kant op kwam en haast op hetzelfde moment werd hij begroet door Rousebell. Allebei begroetten zij hem met zijn naam. Het was een raar idee dat hij bij zijn terugkomst mogelijk nooit meer zo genoemd zou worden. "Goedemorgen Rousebell, Bramblethorn," groette hij hen terug, waarna ook Silvervine zich bij het groepje voegde. Thornface knikte hem toe, waarna hij richting de Apprentices’ Den keek. Eveningglow en Dustpaw waren al wakker, dus zij zouden zo meteen ook wel naar hen toe komen. De zenuwen begonnen toch weer wat op te spelen en Thornface gaf zijn borstkas een vlugge lik in een poging wat te kalmeren. Zijn blik gleed vervolgens naar de kruidenhoopjes die Rousebell ondertussen had uitgestald. Hij zou er zelf niet van mogen eten, maar het was belangrijk dat zijn reisgenoten dat wel deden. "Ik stel voor dat we vertrekken zodra iedereen zijn kruiden op heeft," zei hij, terwijl hij zijn blik door het groepje liet gaan. Hij wilde hen (en zichzelf) niet opjagen, maar er zat toch enige haast achter deze reis – hij moest immers vóór Moonhigh terug zijn om een Deputy te benoemen.