Billenkoek

Het was nu enkele dagen na de benoeming van Owlbate, na de uitbarsting van Burnetbliss en al die nieuwe opschudding in de clan. Die nacht had Oceanstar haar bezocht in haar dromen en hoewel haar lichaam nog steeds ondervoed was, de donkere cirkels nog steeds onder haar ogen stonden, voelde ze voor het eerst sinds dagen genoeg kracht om iets te doen wat ze al langer geleden moest doen. Routnose was geen held, ze vermeed confrontaties en liet problemen liever dood bloeden dan dat zij degene was die alle verantwoordelijkheid nam. Maar dit was haar vriendin. Zelfs al leek dat niet meer zo, en wilde weten wat er aan de hand was. Wat ze gedaan had, wat er toch gebeurd was en bovenalles wat er op ging in de kop van de flame point poes. Daarom had ze haar aangetikt en gevraagd naar de Medicine cat's den te komen, nadat ze zeker was dat er geen anderen aanwezig waren en ze onder twee ogen konden spreken. Want dat was wel nodig

&Burnetbliss

De laatste dagen had ze zich kunnen focussen op de trainingen van haar apprentice, Falconpaw. Hij was een slimme knaap en daarbij een snelle leerder. Voor het eerst in een lange tijd had Burnet warmte gevoeld bij hem, hij gaf haar hernieuwde energie... Een reden om s ochtends op te staan en je werk te doen... Met... Plezier. Het was fijn weer zo iemand te hebben. Het voelde vreemd aan, maar ergens was het gewoon ook natuurlijk. Haar dag kon dus niet meer stuk... Tot er iemand haar benaderde en haar aantikte. Kort keek ze op, waarna ze wel meteen met haar ogen rolde en achter de medicine cat aan sjokte. Er was inderdaad een heleboel waar ze over moesten praten, maar Burnet was niet het type om over haar problemen te praten... Of met haar problemen... En voor haar was Routnose een probleem geworden. Eenmaal aangekomen in haar den, ging ze zitten. "Ja?" klonk er enkel, droog en koud en vertrokken van alle liefde die er ooit in had gebruist... Voor haar. Ooit, in een ander leven... Toen ze nog jong en onwetend was geweest.

Ze had zich voorgenomen om professioneel te blijven, om dit aan te pakken zoals ze met al haar patiënten deed. Het enige verschil was dat Burnetbliss niet haar patiënt was, maar haar beste vriendin. Of althans, dat was ze, voordat alle genegenheid uit die blauwe ogen was getrokken en ze enkel nog maar vermeden werd door de flame point. Toen ze binnen kwam en haar houding nog altijd hetzelfde was, zelfs in privé, brak er iets in de poes. Ze was al zo moe, zo kapot door verdriet en ze kon dit niet ook nog hebben. "Wat is er toch mis met je? Met ons?" kwam er wat gefrustreerd maar boven alles verdrietig uit. "De laatste tijd doe je alsof je me niet kent. Is er iets wat ik verkeerd heb gedaan? Is er iets gebeurd? Wat het ook is, vertel het me! Ik kan het niet hebben dat mijn beste vriendin me behandelt als een vreemdeling, a-als een vijand!" anders dan Burnetbliss droeg Routnose haar hart op haar mouw en was ze slechts moeizaam in staat haar emoties te verbergen, waardoor ze enkel gefrustreerd en teleurgesteld in zichzelf haar tranen weg moest knipperen.