Mark
18
Actief
''I'm not weird. I'm just different.''
| |
|  Onderwerp: not weird.. just different.  ma 29 jul 2019 - 13:45 | |
| Een aanlokkelijke zoete geur maakte de kitten hongerig en nieuwsgierig. Sinds hij een sappige besje gevonden had en dit opgepeuzeld had was hij erg aangetrokken geworden aan die heerlijke smaak en geur. Het trok hem meer aan dan de warme melk die zijn pleegmoeder hem gaf of de stukjes muis die hij zo nu en dan wel eens eten mocht. Hij vond het eigenlijk niet eens lekker.. die papperige vloeistof of dat stugge vlees waar hij op kauwen moest. Nee, de voorkeur om wat zoetig’s in zijn mondje te hebben was groots waardoor hij zelfs begon te weigeren om normaal voedsel te eten. De walm die vanuit de den zijn neusje streelde maakte hem aan het watertanden. Zijn buikje knorde direct. Zou hier misschien in deze den iets voor hem liggen wat hij eten kom? Iets wat niet zo vies was zoals prooi of melk? Nieuwsgierig stopte hij zijn kopje door de ingang en keek onderzoekend om zich heen. De verschillende geuren tintelde zijn snorharen en kort wreef hij met zijn voorpootjes over elkaar zoals hij vaker deed. Voorzichtig stapte hij veder de den in en keek rond. Het zag er maar allemaal indrukwekkend uit en daar werd zijn brein maar al te gelukkig van. Niks was er zo leuk voor de fragiele kitten dan iets nieuws ontdekken. @Routnose |
|
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars
| |
| | Onderwerp: Re: not weird.. just different. wo 31 jul 2019 - 0:24 | |
| 
Blegh. Honing was dan wel erg zoet en rook lekker, het bleef ook altijd verschrikkelijk plakken. Routnose had eerder zelf wat gehaald en deed nu een poging om de honing in een bakje geweven van bladeren te gieten. Erg soepel ging dat niet door de plakkerige vloeistof en Routnose had al haar aandacht nodig, maar het was een welkome afleiding. Na de dopod van Panthersoul en Oceanstar had ze eerst niets anders gedaan dan in haar nest liggen treuren, totdat de boze en teleurgestelde blikken haar terug op haar poten hadden gedwongen. Nu werkte ze zich de treurnis in, zocht de moeilijkste taakjes en was tot diep in de nacht bezig. Het was vermoeiend, maar werkte therapeutisch. De poes keek even wat verbaasd op toen er opeens een koppie haar den in tuurde. Hierdoor stootte ze het bakje om. "Ah!" bracht ze geschrokken uit, maar zette nog net op tijd het bakje weer recht voordat de gouden vloeistof was ontsnapt. Ze zuchtte opgelucht, maar nu zaten haar poten wel onder de plakkerige honing. "Oh, ehm, hoi Erminekit, kom je op bezoek?"
It is both a blessing and a curse to feel everything so very deeply |
|
