queen sized bed

Hij had gehoord wat er was gebeurd, of eigenlijk wat er niet was gebeurd. De kattin welke vanaf nu de elder den haar thuis moest noemen had op haar leeftijd al aarig wat teleurstellingen tegemoet moeten komen en Bee wist niet zo goed wat hij moest doen. Hij wilde niet die idioot zijn die ineens verschrikkelijk luid tegen haar begon te praten, zoiets zou hem niet in dank afgenomen worden, dus had hij besloten dat er teveel mos en gras in zijn nest lag en dat die van Moraine wel wat extra kon gebruiken. Met zijn bek vol met gras en mos liep hij een aantal keer heen en weer om deze bij te vullen en knikte toen hij zag wat hij gedaan had, niet doorhebbende dat de kattin nog in haar nest lag toen hij hiermee bezig was.

+ Moraine

Verbaast keek de kater naar de hoop mos die sprak en dacht even dat hij nu echt gek begon te worden, maar toen hij de kop van Moraine zag glimlachte hij schaapachtig naar haar. "Sorry, ik had je niet gezien" miauwde hij ter verontschuldiging naar haar en trok met een oor. "Je nest zag er gewoon nog al leeg uit dus ik wou hem bijvullen" legde hij uit en voorzichtig schoof hij het van haar af, naast haar het nest in in plaats van bovenop haar als een soort kers op de taart.

Even dachr hij dat hij nog een uitbrander van de jonge elder zou krijgen, maar dit leek niet het geval te zijn. Ze glimlachte naar hem en miauwde een "Dankje". Met een kort knikje en een glimlach bracht hij voorzichtig zijn poot naar haar gezicht en veegde wat gras van tussen haar oren vandaan. "Zonder hoed is het toch beter" zei hij met een kleine grins, gebarend naar de mos die zojuist van haar kopje gleed en in haar nest terecht kwam. "Misschien dat het zo wat beter is, en zachter." Miauwde hij met een schouderophaal toen het mos en gras niet meer bovenop haar lag.

Met een glimlach keek de kater naar haar en pakte een plukje van de grond die hij had laten vallen tijdens het heen en weer lopen. "Zo," miauwde hij en keek weer naar haar nest met eengoedkeurende knik. "Het is natuurlijk niet het beste nest wat je je hier zou kunnen wensen, maar het kan erger denk ik" zei hij zachtjes en zijn kop schoot naar links toen er een vliegje langsvloog. De kater zakte een beetje door zijn voorpoten terwijl zijn staart van links naar rechts zwiepte, klaar om de vlieg tussen zijn voorpoten te vangen en sprong. Het vliegje zoemde onder zijn poot en toen hij deze optilde om te kijken vloog deze meteen al weer weg waardoor hij met een pruillip naar Moraine keek.

De kattin lachte toen de vlieg wegvloog en zijn dramatische pruillip maakte plaats voor een glimlach. Hij had haar, sinds ze naar deze den verhuisd was nog niet veel horen lachen, dus dit maakte hem zeker blij. Al snel zag hij dat Moraine het ook wou proberen om de vlieg te vangen, maar toen ze de vlieg niet te pakken kreeg liet ze haar kopje hangen en Bee liet zijn oren even hangen toen ze weer verdrietig leek. "We kunnen het ook samen proberen?" Stelde hij voor terwijl hij vanuit zijn ooghoek de vlieg in de gaten hield. "Want ik ben nu niet zo snel meer en ik denk dat hij nog heel snel bent." Knikte hij en gaf haar een snel likje tussen haar oren zoals hij altijd deed bij to-be's, kittens en nu dan de nieuwe elder. "Ik weet zeker dat het ons samen lukt," voegde hij daarna nog toe en wachtte op een antwoord van haar.

Hij zou zeker zijn best doen om haar leven in deze verschrikkelijke den zo aangenaam en gezellig mogelijk te maken, ook al wist hij nu al dat dat hem niet altijd zou lukken. Als je je best niet deed kwam je sowieso nergens. ”Ja! Dus dan... ehmmm... dan besluipt u van die kant” ze wees met haar poot naar waar hij moest gaan staan en zo stilletjes en onopvallend mogelijk liep hij naar de plek toe terwijl ze verder vertelde wat haar plan was om de grote vlieg te vangen. ”naar de vlieg toe en dan vliegt hij weg en kan ik hem vangen!” Bee knikte. Zolang Moraine de vlieg maar zou vangen was hij allang blij. Ze had het tot nu toe verschrikkelijk gevonden in de den en als zoiets simpels als samen een vlieg vangen het beter kon maken dan zou hij dat doen totdat hij er dood bij zou neervallen. ”Drie… Twee…” Begon hij en knikte nogmaals naar haar om aan te geven dat hij de vlieg haar kant op zou jagen. Met een ”Boe” van de kater vloog de vlieg in de richting van de shecat en gespannen keek hij haar aan, hopend dat ze hem zou kunnen vangen.

Met gespannen spieren keek hij toe hoe de kitten in de lucht sprong en bijna de vlieg miste, maar ze had hem en Bee grijnsde breed. ”Ja!” riep de jonge elder en Bee liep weer naar haar toe om hun (haar) prooi te bekijken. "Goed gedaan Moraine" miauwde hij trots en tikte even tegen de vlieg aan met zijn poot voordat hij haar een lik tussen haar oren gaf. "Zonder jou hadden we hem echt niet kunnen vangen." Vertelde hij haar en knikte om het te bevestigen. Hij had wel vaker naar die vlieg uitgehaald terwijl hij in zijn nest lag, maar hij had nooit echt de moeite gedaan om de vlieg te vangen wat nu goed uitkwam.