Soms vroeg ze zich wel eens af of ze haar training ooit af zou ronden. Vechten ging haar uitstekend af, zeker omdat ze dat buiten haar trainingen om nog best veel geoefend had, en jagen ging ook prima, maar ze had nog altijd het idee dat ze nergens iets van snapte en dat was sinds het gevecht alleen maar erger. Ze wist nog steeds niet of ze nou het juiste had gedaan of niet, of ze van de RiverClanner af had moeten blijven, of juist feller uit had moeten halen naar zijn resterende clangenoten. Toch had ze voor het eerst de indruk gekregen dat anderen het ook niet allemaal wisten, want die hadden er flink wat verschillende meningen op na gehouden. Misschien was het beste wat ze kon doen uitvogelen wie wat vond, zodat ze in ieder geval wist welke mening ze wanneer moest aanhouden. Dus probeerde ze zich te herinneren wie wat had geroepen bij de vorige ceremonie, toen iedereen zo vreselijk boos op iedereen was geworden, en die inspanning had haar de halve nacht wakker gehouden, waardoor ze met nogal wat slaap in haar blauwe ogen opkeek toen haar vader haar wekte. Snel kwam ze overeind, fatsoeneerde haar pluizige vacht was, en probeerde er alerter uit te zien dan ze zich voelde.

Oh, blijkbaar had ze een plukje mos gemist. Ze keek gauw even naar haar staart om te zien of daar niet ook nog wat in was blijven hangen en daarna volgde haar vader en mentor vlug naar buiten. Focussend op het woordje 'snel' treuzelde ze niet voor ze een kleine prooi van de stapel zocht. Ze deed sowieso niet graag lang over het eten als er iemand op haar wachtte, en bovendien zou het maar gulzig lijken als ze iets groots pakte, zeker als er al zo weinig lag. Het leek alsof de prooi niet snel genoeg en tegelijkertijd veel te snel op was. "Op", zei ze om aan te geven dat ze klaar was om te gaan. Bedoelde hij iets specifieks als hij 'de dag' zei?

Haar vader had ook iets kleins voor zichzelf uitgezocht en Homepaw was blij dat zij hetzelfde gedaan had. Toen ze allebei uitgegeten waren en Tigergaze aankondigde dat het tijd was om op pad te gaan, sprong zijn dochter op om hem te volgen. Ze liepen het kamp uit, waar de eindeloze graslanden zich voor hen uitstrekten, een ontzettend gevoel van openheid en vrijheid opbrengend, al besefte Homepaw heel goed dat hun territorium minder grenzeloos was dan het leek en minder eindeloos dan een maan terug. Ze overwoog te vragen wat het plan voor de dag was, maar besloot uiteindelijk toch maar in stilte af te wachten wat haar vader voor haar in petto had.