| | walking... running.. falling... | |
| Haribo 16
| |
| Onderwerp: walking... running.. falling... wo 30 nov 2011 - 9:27 | |
| Met rustige tred wandelde Raccoontail door het hoger gelegen gras van de vallei. Het puntje van zijn staart en zijn oren kwamen er nog net bovenuit, maar het gras werd al weer lager, en binnen de korste keren stond hij weer bij een grasveld met veel lagere grassprieten. De geur van rpooi, muis, maakte hem alert. Hij dook in elkaar en volgde de geur, die een stuk verder weg was dan hij dacht. Hij zag de muis scharrelen tussen een boom en het gras, en hij zag zijn kans schoon. Hij wiebelde me zijn achterwerk, dat langzaam omhoog kwam en sprong. Maar de muis had hem opgemerkt en was zijn holletje onder de boom in gesprint. Met en beteutert gezicht keek Raccoontail naar waar de muis verdwenen was, dit zou geen goeie dag worden als hij zelfs een muis niet te slim af kon zijn. Hij miauwde even van blijdschap toen hij weer een geur rook. Maar het was gen prooi, en zijn spieren verstrakte zich, terwijl hij met dicht geknepen ogen keek naar rde ritselende struiken achter de boom. Toen schoot er iets groots op hem af, en van schrik en reflex sprong hij op en rendde weg, steeds weer achterom kijken. Het was een das! Zonder dat hij het wist, brachten zijn poten hem ten val, hij rolde verder en verdween in een diepe kuil. Met zijn nagels in de donkerbruine grond geharkt hield Raccoontail stand, en wachtte tot de geur van de das weer weg ging, wat uiteindelijk gebeurde. Maar Hij viel, en kwam met en harde bons op zijn rug in de kuil terrecht. Hij begon met een hulpmauw, om te kijken of de andere katten in deze hele omgeving hem zouden horen en kunnen redden.
[Slatebreath] |
| | | Jacqy 273 Actief "Oh it's been a hell of a ride, driving the edge of a knife,"
| |
| | | | Haribo 16
| |
| Onderwerp: Re: walking... running.. falling... za 14 apr 2012 - 16:57 | |
| Raccoontail was opgelucht toen hij de zwart-witte gedaante van Slatebreath, zijn jongere zus, naar beneden zag springen, en haar zachte stem vroeg of hij zich had bezeert. Hij haalde even adem, en liet de paniek los, die hij zonet had gevoeld toe nhij daar alleen was, en de grondwanden op zich af voelde komen, hij haatte kleine ruimtes.''Het gaat...Wel goed denk ik,'' Zei hij rustig, en hij stond op.''Alleen mijn poot steekt,'' Begon hij, en hij durfde er niet op te staan, dus sloeg hij zijn start om zijn poten, een gebruikelijke gewoonte. Hij voelde telkens de vreselijke pijn die Slatebreath had meegemaakt, haar vacht was nou niet bepaald wat je kon zeggen...Mooi, maar Raccoontail hield van haar met hart en ziel, in broer en zus liefde dan. Hij glimlachtte even onschuldig, om zijn gedachten aan de kant te schuiven en weer terug te komen naar het heden, maar de gedachtes wisten neit van wijken en kwamen terug. Raccontail als kitten, treurig kijkend hoe Slatebrath werd gepest, getreiterd, en uitgedaagd, zelf had hij nooit voor haar durven op komen, bang om zijn waardigheid die hij gekregen had, hij zuchtte even schudde even met zijn kop, de gedachtes vervlogen.''Maar nu is dus de vraag, hoe komen we hieruit?'' Zijn grijze ogen richtte zich op Slatebreath, die hem net met haar gorene oogjes had onderzocht. Zijn snorharen trilde nog even van de schok, en de dassenlucht dreef opnieuw zijn neusgaten binnen, maar hij was gerusgesteld, de Das kwam niet terug, het was een oude geur. Hij richtte zijn blik naar boven, waar de zon begon te zakken, en toen in de diepe groene ogen van Slatebreath, die afstaken tegen haar zwart-witte vacht. |
| | | Jacqy 273 Actief "Oh it's been a hell of a ride, driving the edge of a knife,"
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |