(04 - 10 - '19) Windclan Ceremony

Hij was... ergens teleurgesteld maar ook opgelucht? Er was hem verteld dat Burnetbliss haar taken om hem op te leiden tot warrior niet meer zou kunnen vervolgen en dat hij bij de volgende ceremonie een nieuwe mentor zou krijgen die wel naast zijn of haar taken hem kon opleiden tot een volwaardige warrior. Hij vond het jammer, want hij klikte heel erg goed met Burnetbliss en ze kende veel over zijn familie... Hell, ze had zelfs zijn vader nog gekend op een manier die de meeste katten niet hadden gekend. Dus ja, hij was ergens teleurgesteld maar aan de andere kant blij dat iedereen eerlijk was geweest en hem hadden verteld dat ze hem niet kon opleiden. Hij hoopte dat dat niks uit maakte voor hoe ze tegen hem reageerde.. Natuurlijk zou iedereen hier een goede mentor kunnen zijn, niet voor niets was iedereen hier warrior geworden! Dus hij had er volledig vertrouwen in dat het goed zou komen. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen bij de Tall Rock voor een Ceremony!" galmde er door het kamp heen. Hij liep meteen zijn den uit, rustiger dan de eerste keer toen hij een mentor kreeg, maar nog steeds even enthousiast vanbinnen. Sabrefur begon erover dat de dagen korter aan het worden waren en de zon niet meer zo fel scheen als eerst, dus dat hij aan alle katten vroeg extra goed hun best te gaan doen de komende manen. Hij knikte even begrijpend op de woorden van de kater, was logisch natuurlijk! Whitefur vertrok ook uit de nursery om haar warrior taken weer op te pakken en Milkykit werd benoemd tot Milkypaw, waarbij ze Shatteredice als mentor kreeg. "Milkypaw! Milkypaw! Milkypaw!" Riep hij mee met een grote glimlach. Het was zo leuk om te zien hoe de nieuwe apprentices benoemd werden! Vooral als hij ze kende! "Falconpaw, kom maar naar voren. Jij hebt een nieuwe mentor nodig en die rol zal vervult worden door Stallionstar. Hij zal je verder trainen tot Moor Runner." Zijn ogen begonnen zowat te stralen, waarna hij naar voren liep met een brede glimlach en zijn neus tegen die van de grote leader aan drukte. "Laten we een Warrior van je maken" mauwde de kater, waarop hij -was dit uberhaupt wel mogelijk??- nog breder glimlachte en even knikte. Als laatste werd Wisteriakit naar voren geroepen, die werd benoemd tot Elder. Hij voelde een pijnlijke steek bij die benoeming. Hij zou het zelf vreselijk hebben bevonden om als jonge kater een elder rang te krijgen, vooral omdat kittens meestal nog grote dromen hadden om ver te komen in het leven. Elder hoopte hij te worden na een lang leven als warrior. Hij slikte even moeilijk, proberende het weg te slikken. Hij moest er niet te lang overna denken. Hij zou haar wel een keertje opzoeken en haar dingen over buiten vertellen. Als hij goed getraind was kon hij haar ook meenemen naar buiten voor een wandeling! De ceremonie werd beëindigd, waarna hij naar de grote gevlekte kater keek die hem naar zich toe wenkte. Hij liep er meteen naar toe, proberende niet uit het veld geslagen te zijn door de laatste benoeming. De kater keek hem serieus aan, dit soort dingen waren ook heel serieus.. "Morgenochtend bij de opkomst van de zon wil ik je bij de uitgang van het Camp zien" sprak de kater, waarna hij even naar het andere koppel die benoemd waren. Hij knikte even begrijpend en trok even iets met zijn oren. "Vragen?" klonk er vervolgens van de kater of, waarop hij voorzichtig knikte. "Wat als.. Wat als Wisteriak-wisp uiteindelijk wel mentaal bij trekt..?" vroeg hij voorzichtig terwijl hij naar de kater keek. "Kan ze dan nog wel een warrior worden?" vroeg hij zachtjes. Hij vond dit verschrikkelijk. Hij zat misschien iets te vaak in de nursery -en ook zijn eigen ervaring- om te weten hoeveel kittens er naar uitkeken om warrior te worden. En dat hij tot voor kort zelf ook nog in de nursery had gelegen en met veel van de kittens dezelfde den had gedeeld. Het deed toch wat met je.

Stallionstar keek hem nadenkend aan toen hij aan hem vroeg of mocht Wisteriawisp bijtrekken mentaal gezien ooit nog kon gaan trainen voor warrior. Hij hoopte het zo voor haar. Hij hoopte dat ze het niet erg vond, dat ze het aan kon maar hij was bang van niet. "Ik ben bang dat dat nooit gaat gebeuren Falconpaw, daarom heb ik na goed overleg met Sabrefur en onze Medicine cat dit besluit genomen. Het is geen gemakkelijk besluit geweest" klonk er met gedempte toon van de kater af, waarop hij langzaam knikte. Dus dit was in overleg gegaan met Routnose? Of met Lizardpath? Onbewust zochten zijn ogen kort Routnose, ze was een aardige poes die hem al wat geleerd had over wat kruiden.. Vond ze dit ook moeilijk? "De benoeming van een Kitten naar Elder, daar denk ik niet licht over. Wel kun je later, als je meer training hebt gehad met haar een wandeling gaan maken in het territorium" klonk er, waarop hij even langzaam knikte terwijl zijn ogen weer terug gingen naar de grote kater voor hem. Hij wilde ook niet zeggen dat hij er licht overna had gedacht.. Hij vond het gewoon... Zielig, verdrietig dat ze dit nooit kon meemaken zoals hij dit op dit moment aan het meemaken was. Dit mentor contact, trainingen, alles onderzoeken.. Hij vond het verschrikkelijk dat zij dit niet kon meemaken. "Ga maar op tijd slapen vanavond, dan kunnen we morgen de training oppakken en ervoor zorgen dat jij zo snel mogelijk met Wisteriawisp eropuit kan" mauwde de kater waarna hij hem een knipoog gaf. Hij glimlachte lichtjes en knikte even instemmend. Zeker! "Zal ik doen." sprak hij met een standvastige knik. "Ik zie u morgenochtend. Uitgang van het kamp." herhaalde hij de instructies die hij eerder had gekregen van zijn nieuwe mentor. "Dan ga ik nu naar mijn vrienden toe." sprak hij met een rustige glimlach. Om zijn gedachten te verzetten van arme Wisteriawisp.