Little flowers [flower]

Blueberry hinkelde langs de two-leg huizen, ze staarde met haar ogen door de tuinen heen. Stiekem hoopte ze Flamefall te zien, de kater die haar er had ingeluisd maar vervolgens ook geholpen. Ze wiebelde geïrriteerd haar oren en drukte de gedachtes uit haar kop. Al dagen zwierde de gedachtes nog door haar hoofd, ze werd er gek van. Ze focusste zich weer op het doel waarvoor ze hier was, eten. Het was lastig eten te vinden als je zwaargewond was. De muizen kwamen immers niet je mond in gelopen. Met een flik van haar staart vervolgde ze hinkelend haar weg.

Ze was net op haar terugweg naar de boerderij begonnen, na één van haar regelmatige bezoekjes aan het drukke plaatsje. De bruine kattin ging voorzichtig te werk: overal stoppend en oplettend. Ze wilde immers niet vermorzeld worden door één van die vreemde mensenvoertuigen, dat zou deze goede dag wat minder maken. Toen ze eindelijk weg was van de grote weg, waagde Flower het om een paar tuinen te doorkruisen om een stuk af te snijden. Plotseling rook ze een andere kat, en ze wist dat ze die niet uit de weg kon gaan als ze zo snel mogelijk terug wilde zijn. En daarbij was er ook geen echte reden om te vluchten voor iemand die ze niet kende. Met een gracieuze sprong dook ze over een schutting heen en lande op de stenen stoep, bijna recht tegenover de kat die ze geroken had. Oh, zo dichtbij had ze het niet verwacht. "Hey daar, ik.." Ze staakte haar begroeting toen ze zag dat de andere kattin gewond was.

Blueberry deinsde geschrokken terug toen een bruin witte kat van de schutting af sprong en precies voor haar lande. Blueberry herkende de geur van rogue vermengt met die van two-legs. Waarschijnlijk een boerderij katje. "Hey daar, ik.." ze staakte haar begroeting toen ze pas echt goed naar de bloodclanner keek. Blueberry keek haar fel aan, "Ook hallo." miauwde ze wat droogjes. Blueberry merkte dat ze best wel vermoeid was na de wandeling dus besloot ze te gaan zitten. Ze sloeg haar staart over haar voorpoten heen. Haar borst rees redelijk snel op en neer.  

De blik van de ander stond niet bepaald vriendelijk, waarschijnlijk was ze niet erg gediend van het plotseling opduiken van onbekende katten. Flower kon al gauw concluderen dat het een bloodclankattin was, ze kon zich haar ontmoeting met Brat immers nog goed herinneren, wat betekende dat ze zich waarschijnlijk niet zou inhouden als Flower iets verkeerd deed. "Heb je daar geen hulp mee nodig? Je ziet er niet uit alsof je zo nog ver gaat komen" Merkte de boerderijkattin op. Dit kon twee reactie teweegbrengen: Woede of Dankbaarheid voor het stille aanbod om te helpen.