{Search patrol part 2} Look under every rock

Het spoor leidde hen weg van de redwoods en aan het ruisende geluid dat steeds dichterbij klonk dichter en dichter naar the rapids. Een angstige gedachte dook op in haar hoofdje - wat als Mole verdronken was? Wat als ze uitgegleden was en de rapids ingevallen was? De slanke kattin slikte nerveus en wierp een blik op Rumble, proberend om zelfzeker en optimistisch over te komen. In ieder geval hadden ze al meer spoor dan niets, toch?

Vervolg van https://www.warriorcatsnl.com/t39579-search-patrol-tribe-storyline-look-behind-every-tree#846633

Met elke stap die ze zette leek de geur van bloed sterker en sterker te worden. Haar hart zonk naar de grond - ze wist niet of ze nog moest geloven in een happy ending. Arme Mole, wat had die gedaan om dit te verdienen? Maar Grace stapte moedig verder, neus aan de grond, tot ze bij de rapids aankwamen. De geur van het ruisend water was bijna allesoverweldigend; maar ergens vond Grace dat op dit moment wel fijn. Het overstemde het geluid van haar gedachten. De slanke kattin keek om naar haar jongere metgezel. "Pas op voor het water!", riep ze over het ruisen heen, misschien luider dan gemoeten had - maar alle zintuigen leken vermenigvuldigd te zijn door de inspanning en de emotie.

Grace negeerde het gebrom van de to-be. Nu was niet het moment om daardoor afgeleid te worden. Haar uitdrukking was serieuzer dan ooit tevoren terwijl ze vooruit liep en de geur van bloed steeds sterker werd; tot haar blauwe blik plots een stapel rotsen opmerkte. Vandaar kwam de geur. De hunter versnelde haar pas tot ze erbij aankwam; en in de schaduw was er bloed, te veel bloed misschien zelfs.. Het duizelde haar even; geschrokken zette ze een pas achteruit. "..Rumble?", mauwde ze, haar stem trillerig van de schok, en even durfde ze om te kijken om te zien of de to-be het ook gezien had. Bloed was niet het enige dat zich tussen de rotsen bevond; enkele plukken vacht dwarrelden nog in de wind. Hier was zonder twijfel iets heel ergs gebeurd.. Maar van Mole, of haar lichaam, was geen spoor te bekennen.

Terwijl Rumble haar aanmaande om te blijven staan en ondertussen de lucht afspeurde, liet Grace haar blik glijden over de plek bloed en de plukjes vlag. Eéntje werd opgepikt door de wind en dreef van hen vandaan, steeds sneller en sneller tot ze hem niet meer kon zien. De jonge kattin zwaaide onrustig met haar staart en zette een stap vooruit, ook al wist ze dat Rumble haar had gevraagd te blijven staan. "We moeten verder lopen, de sporen verdwijnen..", mauwde ze, haar woorden snel. Elke seconde telde!