Don't you dare

Zelfs in de zomer werd het moeras niet volledig droog. Het was nou eenmaal hun gebied, iets wat Shadowclan Shadowclan maakte. Andere clans zouden misschien hun neus ophalen bij modder en kikkers, maar het was zoals ze waren. Het was eens stukje gebied, uniek voor hun. Zoals Riverclan de rivier had en Windclan hun heides. Maar hun gebied was gevaarlijk, kon je opslokken als je even niet oplette. Er leefden meer jagers in dit moeras dan slechts katten: moerasslangen werden zo nu en dan gespot. En Settleddust had er nu ook één in het oog. Je zag ze niet vaak, maar hij was duidelijk zichtbaar, zijn grijs, glimmende schubben glanzend in het zonlicht. Settleddust bleef doodstil zitten, kijkend naar het beest, wetende dat hun beet gevaarlijk was. Levensgevaarlijk zelfs, soms. Hij probeerde in slow-motion naar een droger stukje land te sluipen. Zo lang je de slang niet stoorde, zou hij hem ook niet storen. Simpel zat, toch?

+ Rudepaw eerst

Het lukte hem niet om de drassige, diepe plekken in het moeras te ontwijken. De jonge kater had nog geen oog voor waar hij zijn poten moest zetten om deze droog te houden. En dus waren zijn poten voor een keer niet wit maar bruin van de modder. Het deerde hem echter niet en hij hupte afwezig verder op de stukken die hem droog leken. Echt bij de dag was hij niet. Het had Rudepaw de hele dag dwarsgezeten als een doorn in zijn vacht. Hij kon maar niet om het feit dat zijn moeder zijn ceremonie niet had bijgewoond. Tuurlijk, dat kon ze niet, ze was er niet meer. Op het moment van de ceremonie zelf was hij zo overdonderd geweest. Nu pikte het hard. Waren zijn dromen vanaf nu gevuld met haar geur? Hij schudde zijn kop en probeerde zijn gedachten te wissen. Hij zag Settleddust daardoor pas laat en het gestroomlijnde lichaam van een slang nog een hartslag later. Abrupt hield hij zijn pas in. De slang kronkelde traag uit het water. Rudepaw snoof de rare geur op en volgde nieuwsgierig zijn bewegingen van een afstandje. Hij probeerde oogcontact te maken met Settleddust om te zien wat hij van plan was. Aanvallen of weg sluipen?
 

Een beetje klungelig gespetter deed zijn oren draaien. Hij keek langzaam om en zag het zwart-witte lijf van Rudepaw dichterbij komen. Hij hield zijn adem even in en keek met grote ogen naar de apprentice, die de slang ook al door gekregen had. In een seconde klikte hun blikken samen en heel zachtjes suste hij de apprentice. Settleddust was nog niet bang dat ze gegrepen zouden worden, ze waren best een flinke prooi voor een slang. Maar als hij zich bedreigd zou voelen, zou hij toeslaan. Settleddust hief zijn poot van de grond, sinds hij geen staart meer had om mee te signalen, en wees richting het meer droge gebied. De slang gleed enkele staartlengtes bij zijn poten over het land. De deputy hield zijn adem in en zette een pasje achteruit, bijna als in een dans met de slang. En nog een pasje achteruit. De tong van de slang kon hij inmiddels haarscherp zien. Oké, hij had niet zoveel zin om nóg een ledemaat te verliezen, dus please geen bijten.

De slang bewoog zich nog even rustig op zijn buik voort op het moment dat zijn blik die van Settleddust kruiste. Rudepaw begreep waar hij op doelde. Wegsluipen. Zijn ogen gleden naar het hogere, droge stuk waar Settleddust poot voor poot naartoe zette. Zachte en berekende stappen. Hij ging de slang liever uit de weg dan het aan te vallen. Rudepaw hield gespannen zijn lichaam stil, enkel zachtjes door zijn voorpoten zakkend. Als de slang toch ging aanvallen, zat hij klaar. Klaar om te springen en het een klap te geven. En dus liet hij zijn aandacht niet verslappen. Zijn ogen gleden van de slang naar Settleddust die naar achter sloop, en weer terug naar de slang. In een haverklap veranderde de slang plots zijn houding. Onverwacht richtte de slang zijn lichaam van de grond, zijn kop sissend naar boven gericht. Geschrokken en vol met adrenaline sprong de Apprentice van de grond. Met uitgestoken poot sloeg hij de slang, alvorens weer een pas van de slang vandaan te springen.

Sukkel! Wat gebeurde er? Hadden ze plotseling bewogen? Maar de slang kwam opeens overeind en Settleddust zijn adem stokte in zijn keel toen hij schrok. Maar Rudepaw was sneller en sloeg zijn klauw tegen de kop van de slang aan, om vervolgens weg te springen. Shit, had hij nu de aandacht? Settleddust sprong nu weer naar voren om de slang vanuit een andere richting te slaan, zo lang hij maar niet achter de apprentice zou gaan. ‘Ren!’ schreeuwde hij nog, voordat hij nog een keer tegen de kop van de slang sloeg toen die weer sissend omhoog rees, om vervolgens ook een zo'n groot mogelijke sprong bij hem vandaan te maken. Zijn poten deden veel modder opspatten, maar hij had geen tijd om ook maar te knipperen. Hij scheurde zo hard als hij kon richting droger gebied. Oké, dit was niet zoals het volgens het boekje moest gegaan.