Best friends until the end of time

Het was niet verrassend dat de grijs-gestreepte poes bij de met mos bedekte uitgang van de Apprentice's Den stond. Ochtenden waren haar casual magic. Met een grote geeuw, nogal ongracieus voor haar doen, rekte ze haar lichaam loom uit. Haar rug krulde zich en haar poten rekte ze ver uit. Ze gaf haar vacht een paar lekken en staarde onder het nog zwakke zonlicht over de open plek. Meteen verscheen een ros met wit kopje voor haar ogen. Whitepaw! Ze snorde zacht en raakte ook diens neus aan als begroeting. “Heb je zin om op een ochtendwandeling te gaan?" Vroeg haar vriendin haar meteen. "Oh zeker!" Antwoordde ze met een glimlach. Misschien was het omdat ze nog half lag te slapen dat ze nu pas dacht dat ze om Stormlight's toestemming moest vragen. En White waarschijnlijk ook nog aan haar mentor. "Eigenlijk.." Begon Sagepaw twijfelend. Aan de ene kant wilde ze de Warrior niet wakker maken..en daarbij, ze gingen toch snel terugkeren. Ze richtte haar blik weer op de rosse poes en vervolgde: "Ach, lead the way vuurbal!"

Ze volgde Whitepaw's rosse poten, lichtpoots om haar Clangenoten niet wakker te maken. Het was niet ontzettend vroeg maar ze kende wel wat katten die graag bleven maffen. Sagepaw schudde haar kop lichtjes terwijl ze het riet rond het kamp doorliep. Het riet had een laagje dauw, wat opmerkelijk was voor een ochtend in Greenleaf. Het kietelende gevoel van nat riet over haar vacht achterwege latend, stemde ze in met het voorstel van haar vriendin. "Ja even mijn schoonheidsslaapje uitwassen." Grapte ze, hoewel niet helemaal gelogen. Het tweetal was dan ook sneller bij de stromende rivier dan anders. De warmte van zonhoog zorgde er deze keer niet voor dat ze trager liep. Het was net heerlijk fris. Helemaal niet zo fris als in Leaf-bare maar aangenaam koel. Al gauw maakte Sagepaw haar poten nat aan de oever en boog haar kop om te drinken.

Het water stroomde langs haar voorpoten verder stroomafwaarts. Ze nam rustig enkele slokken van het water en voelde haar hoofd meteen helder worden. Op een afstandje van haar, had Whitepaw haar snuit van het wateroppervlak opgeheven en waadde verder de rivier in. En toen in een fractie van een hartslag gebeurde het. Een luide plons drong Sagepaw's kop omhoog. Haar ogen vergrootte zich tot kralen toen ze het wit-rosse lichaam van Whitepaw onder water zag verdwijnen. Even stond ze aan de grond genageld maar schoot toen in actie. "WHITE!!" Ze zwom richting Whitepaw, de stroming trekkend aan haar poten. Sagepaw zag niks voor ogen, er was geen spoor van haar vriendin te zien in het water. Waar ze onder gegaan was, was niks meer te zien. Tot Whitepaw's kop een stuk verder terug boven kwam, gevolgd door een luide help. "IK KOM!" Water stroomde Sagepaw's mond in maar verwoed probeerde de afstand tussen hen te overbruggen. Ze kwam echter geen pootlengte voorbij door de hevige stroming en zag met wilde ogen toe hoe Whitepaw verder van haar af dreef.

De poes werd verder naar achter geduwd in het water terwijl ze met krachtige pootslagen probeerde naar Sage toe te zwemmen die ook op haar afkwam. Alle hoop leek even verloren te zijn; zelfs met haar grote bouw slaagde het water er in haar weg te duwen alsof ze een klein mini visje was. Toen de jonge kattin verder de stroming in dreef botste ze tegen een grote, glimmende steen waar ze meteen een grip in zocht en zo even kon vasthouden met haar klauwen. Voorzichtig trok ze zich wat overeind en zocht haar balans op de steen. De rots was wel midden in de rivier, ze kon niet vanaf hier naar de oever springen. Er was nu geen uitweg te vinden, en haar vriendin zat nog steeds in het water. Wat moest ze doen? Ze zat vast en ze konden niet allebei op deze rots anders zouden ze weer de rivier in vallen. Snel keek ze rond met haar groene ogen maar veel hoop hadden ze niet. Er waren takken, maar die zouden te snel afbreken. Daar verderop was er wel nog een rots bij de oever, maar als ze die niet zouden kunnen grijpen zouden ze beiden fataal verloren zijn. De kattin bleef lichtjes paniekerend op de rots staan.