Overture

Het werd steeds gezelliger in zijn den. Alleen aan het soort gezelligheid kon wat gedaan worden. Het was Foxtrail die zijn hoofd liet zien, alsof er honing aan de kont van zijn zusje zat die hij de hele dag moest volgen. Tragisch. Rabbitcharm leek nog steeds haar mierzoete gal te spuwen over alles en iedereen in de den. Dat was oké, daar zou hij zometeen mee dealen. Ze pikte het zaadje op en keek er naar, Ashenpatch leek duidelijk klaar met de situatie en zocht een uitweg in Foxtrail. Over die kater gesproken, hij keek hem aan. Dood serieus. Hij was zo klaar met die gozer, elke keer stak hij zijn neus in zaken waar zijn neus geen plek had. "Foxtrail, je was inderdaad door Blazesong aangewezen om te gaan jagen met Ashenpatch. Misschien maar beter dat jullie daar aan beginnen, anders verlies je nog meer daglicht." merkte hij droogjes op. "Ik stond namelijk net op het punt om je zusje te doen. Dus als je later terug zou willen komen voor waar je eigenlijk voor kwam dan graag." tenzij je wilt kijken. Hij hoopte dat de boodschap duidelijk was. Hij had Foxtrail al niet heel erg gemogen toen ze nog apprentices waren, maar nu hij met Rabbit samen was leek het allemaal net nog wat lastiger.

<sub>Oeioeioei, als zijn moeder zag wat hij nu aan het doen was zou hij vast en zeker een draai om zijn oren krijgen, maar het gesprek werd zó interessant toen Rabbitcharm en Foxtrail de leaders den in liepen dat het hem niet lukte om weg te lopen. Hij lag languit op zijn -nogal bolle- buik en met zijn oortjes in de richting van alle katten gericht. "Sjeempie" fluisterde hij zachtjes naar zijn kevertje Hansje die op zijn poot zat. "Grote katten zijn dramatisch zeg" sprak hij bijna onhoorbaar naar de kever die tegen zijn zin in waarschijnlijk nog steeds bij de jonge kater zat. Er werden nog meer woorden gewisseld, woorden waarvan hij de betekenis misschien niet helemaal kende, maar hij nam ze aan als slecht. Als je ouder was was je toch alleen maar negatief aan het praten.

Ploverkit ademde een keer diep in en uit voordat hij overeind sprong en in hun richting rende. Zijn groene oogjes vonden die van Ashen even en hij begon met een hoog stemmetje te gillen. "GEEN ZORGEN JONKVROUW" Het was duidelijk dat hij de baard nog niet in de keel had, maarja. "IK KOM U REDDEN" hij rende met een redelijke snelheid en dansende vetjes op Rabbitcharm af en beukte met zijn lichaam tegen haar schouder aan.

+super plover to the rescue voor zijn jonkvrouw <3</sub>

Misschien moest ze eens de rollen om gaan draaien. Hem als een hondje gaan volgen en vervolgens zijn overwinningen het leven zuur maken. Hij was een hypokriet, en het maakte haar telkens bozer. Hij was even goed bezig met poezen en misschien zelfs hier en daar, het enige was dat hij ze niet mee zijn nest in nam. En waarom niet? Om kits. Nou, die zou zij ook niet krijgen, dus in hoeverre was wat zij deed erger dan hij? Of wilde hij haar enkel beschermen omdat hij haar zwak vond? Hij zou eens moeten weten. Rabbitcharms ogen flikkerden vijandig naar haar broer, en Ashenpatch leek de spanning niet al te erg te kunnen waarderen. Verassing verassing, ze stopte Wolfstars zaad niet meer in haar mond. Ze geloofde niets van het verhaal dat ze samen zouden gaan jagen, maar liet het voor wat het was. "Oh had dat gezegd! Foxtrail wilt sowieso met liefde een poes-," ze werd onderbroken door haar lover, wie wel een zeer duidelijk was in zijn verwoording. Rabbitcharm was een beetje gevangen tussen heel hard lachen of beledigd zijn dat Wolf haar claimde als een voorwerp. Dan alsnog, ze had waarschijnlijk dezelfde opmerking gemaakt, daarom gniffelde ze ook eventjes en keek met een scheve glimlach naar haar broer. Ze wilde een scherpe opmerking terug geven toen ze plots werd overvallen door iets kleins. Geërgerd keek ze naar haar belager, wat een kleine kitten bleek te zijn. Met een walging haar ogen maakte ze zich los van hem. "Kittens horen niet in de leaders den," sprak ze kalm, al was het duidelijk dat ze daar moeite voor moest doen. Het was een zoontje van haar vriendin, immers. "Ik zou heel gouw teruggaan naar de nursery voordat ik je moeder erbij haal," en ze wist hoe Dainty kon zijn, dus hij ongetwijfeld ook. Kittens moesten gewoon uit haar buurt blijven, zeker kittens met schijnbaar een doodswens. Rabbitcharm liet net haar vacht wat meer plat liggen toen haar broer weer zijn mond open trok. En niet een beetje ook, besefte ze zich toen zijn woorden inzonken. Dat was de druppel. Rabbitcharm kwam soepel overeind en zwaaide met haar achterste terwijl ze naar Wolfstar liep, toen ze haar broer aan keek was haar blik gevuld met een zeer kille woede. "Ik denk niet dat Wolfstar iets mist, broertje, zeker niet iets wat jij zou kunnen geven. Dus hup, ga eens jagen. Ik laat mijn hevige behoeftes niet stoppen door jouw aanwezigheid, hoor." hij had een grens overschreden.