Reflections in the ice

Met een rustige blik stapte Squirreltail door het territorium van haar clan heen. Voor het eerst sinds tijden kleefde er geen modder aan haar poten. Een welkome afwisseling, maar nu moest ze toegeven dat het heel erg vreemd voelde. Eerder tegen het nare aan. Het hoorde ergens ook wel weer bij het territorium. De eindeloze sneeuwval niet. Een zacht zuchtje ontsnapte van haar lippen terwijl ze richting de meertjes liep. Als kitten was ze hier bijna een keer verdronken toen ze in een stoute bui het kamp uit gevlucht was. Naja, dat behoorde aan het verleden. Nu was ze ouder en wijzer. Of tenminste, dat hoopte ze dan. Met een stille sprong, landde ze op één van de omgevallen boomstammen die in de meertjes lagen. Zo kon ze makkelijk oversteken. De stam voelde echter glad onder haar poten aan en ze moest haar nagels erin slaan wou ze niet omvallen. Eventjes keek ze opzij naar het meertje wat ze nu aan het oversteken was en haar wenkbrauwen gingen verbaasd omhoog. Verrek, zelfs dat was bevroren. Geïnteresseerd keek ze er eventjes naar. Ze kon zelfs nog wat kleine visjes onder het ijs zien zwemmen. Voorzichtig ging ze op haar buik liggen en strekte ze haar pootje uit. Het zag er zo makkelijk uit het ijs gewoon te breken en de visjes eruit te scheppen, en de verleiding daartoe was ook zo enorm groot. Maar was het verstandig? Ze gebruikte haar dikke, pluizige staart sowieso al voor het geval dat, zodat ze haar evenwicht niet ging verliezen.

Met een geconcentreerde blik in haar groene ogen staarde Squirreltail naar de visjes die onder het ijs doorschoten. Ook kon ze haar eigen reflectie zien in het water. Haar smalle kopje, haar flonkerende groene ogen, maar eigenlijk had ze niet heel erg veel boodschap aan haar eigen reflectie, eerder aan wat erachter schuil ging. Weer reikte ze uit met haar voorpootje, maar toen er een schaduw over haar heen viel trok ze deze geschrokken terug. Meteen keek ze op, haar oortjes iets naar achter gelegd. Ze blies echter opgelucht weer uit toen ze zag dat het Thistleheart maar was. Ze ging weer rechtop zitten op de boomstam en gaf haar voorpoot een paar vlugge likken om toch nog de schijn te geven dat ze nog maar iets waardigheid had. "Hallo Thistleheart," Groette ze vriendelijk, "Ik keek naar de vissen achter het ijs," Miauwde ze, om haar gedrag nog iets uit te leggen. Ze schudde haar vacht eventjes iets uit terwijl ze Thistleheart aankeek, "En wat doe jij hier dan? Ben je uit patrouille gestuurd?" vroeg ze vervolgens om een gesprek te beginnen.

Met een sierlijke, vloeiende beweging ging Squirreltail zitten, haar nagels had ze nog steeds in de schors van de omgevallen boom geslagen, het was glibberig genoeg om ervanaf te glijden, dus ze paste redelijk goed op. Haar kop ging eventjes nieuwsgierig scheef terwijl ze Thistleheart aankeek. "Ik? Nou, nee ik ben er alleen op uit gegaan. Wat tijd voor mezelf weet je wel?" Miauwde Thistleheart. Een zacht gegrinnik ontsnapte uit Squirreltail's mond terwijl ze de woorden van Thistleheart aanhoorde, "Nou, dan moet dit wel een enorme tegenvaller zijn," Miauwde ze, al grinnikend, "Nu ben je namelijk niet meer alleen, of niet dan?" Een onschuldige glimlach speelde op haar lippen terwijl ze tot haar poten kwam, "Dan zal ik je maar alleen laten," Ze gaf hem nog eventjes een plagende knipoog terwijl ze al wat achteruit begon te stappen.

Een vrolijke lach speelde nog steeds op Squirreltail's lippen terwijl ze Thistleheart aankeek, haar staart zwiepte al even vrolijk door de lucht. Nu zat ze hem eerlijk gezegd meer te plagen dan dat ze iets anders deed. En daar was ze ook behoorlijk goed in. Dus nog steeds bleef die doodonschuldige lach op haar gezichtje staan, maar ging dit keer gepaard met de overbekende plagerige twinkeling in haar ogen. "Als ik graag alleen zou willen zijn, zou ik toch nooit op je zijn afgestapt?" Vroeg Thistleheart aan haar. Squirreltail keek hem weer aan. "Hmmm... Logica" Miauwde ze rustig, "Maar ja, wie weet had je me wel niet gezien," Vervolgde ze terwijl ze haar tong uitstak. "Naja, ik geloof je dan maar," Vervolgde ze, met een plagerige twinkeling in haar ogen, "Maar dan ook alleen maar omdat je zo'n schattig koppie hebt," en opnieuw stak ze plagerig haar tong naar hem uit.

Een vrolijke glimlach speelde nog steeds op haar lippen terwijl ze naar Thistleheart luisterde. Hij was begonnen met grinniken na haar geplaag. Missie geslaagd, of niet? Ze rekte zich eventjes rustig uit en krulde vervolgens haar pluizige staart over haar voorpoten heen. Ze hield haar kop eventjes scheef terwijl ze wachtte op de reactie van Thistleheart. "Nou dankje," Reageerde Thistleheart op haar terwijl hij zijn kop boog. "Jij bent anders ook heel schattig hoor." Duidelijk gemaakt arrogant hief Squirreltail haar kop omhoog, "Ik weet, ik weet, dank u," Miauwde ze, op een overdreven arrogante en gemaakte toon waarnaar ze weer in de lach schoot. "Nee, bedankt, echt" Verbeterde ze zichzelf uiteindelijk op een vrolijke, maar normale toon. Niet langer dat gemaakte arrogante stemmetje. Ze zette haar vacht iets op, toch was het wel behoorlijk koud. Nieuwblad mocht snel weer op de deur kloppen wat haar betrof.

Eventjes keek ze Thistleheart nog eventjes aan, maar vervolgens ontsnapte er een gaap uit haar mond. De kou maakte haar slaperig... Best wel vervelend eigenlijk. Ze zette haar vacht iets op tegen de priemende bries en krulde haar staart nog iets strakker om haar pootjes heen. Haar slanke lichaam had nou eenmaal weinig vet op haar botten en haar vacht was enkel dik bij haar staart. Voor de rest was ze niet echt pluizig. Ze begon iets te gaan verzitten, de schors van de boom voelde ook koud aan onder haar poten. Met een geschrokken gil gleed ze echter van de boomstam aan. Het fragiele laagje ijs brak met gemak onder het gewicht van de impact en ze ging kopje onder in het water van het meertje. Even kon ze het gat waar ze doorheen was gevallen niet meer vinden en krasten haar nagels wanhopig over de onderlaag van het ijs. Eindelijk vond ze het gat weer terug na een paar secondes wat voor haar wel een eeuwigheid leek. Al spartelend kwam ze weer boven water, naar lucht happende. Met haar nagels probeerde ze grip te vinden op de rand van het ijs, al vond ze daar niet veel van. Het brokkelde eerder af onder haar poten...

K-k-koud... Zo enorm koud... Het water priemde moeiteloos door haar vacht heen en raakte haar naakte huid aan. Het onttrok alle warmte uit haar lichaam en ze voelde haar spieren al langzaam verstijven. Wanhopig hield de jonge poes zich vastgeklampt aan de kant, zich uit alle macht vasthoudende. Haar kaken klepperden zachtjes op elkaar van de kou terwijl ze weer een poging waagde. Plotseling voelde ze haar nekvel omhoog getrokken worden, en keek ze omhoog naar wie haar nu eigenlijk omhoog trok. Thistleheart, hij was er ook nog, natuurlijk. Maar hoe erg hij ook zijn best deed, hij kreeg haar niet de boomstam opgesleept. "H-help.. Alsje..b-blieft..." Miauwde ze zachtjes, al klappertandende. Uiteindelijk lag ze op de kant, hijgend van opluchting. "D-dank je..." Maar alsnog had ze het erg koud. Ze zag er eerder uit als een hoopje ellende dan de trotse poes die ze net nog was.

Huiveringen gingen over haar huid heen en ze probeerde haar door water gladde vacht overeind te zetten, dit lukte niet omdat het door het water allemaal aan elkaar geplakt zat. Ze was helemaal doorweekt, verkleumd tot op het bot. Ze rilde dan ook zachtjes en zat daar maar. Een plotselinge warmte liet haar opschrikken en meteen draaide ze haar kop om. De neiging tot wegdeinzen was groot, ze was niet heel erg gesteld op lichamelijk contact. Dat kon je ook duidelijk aan haar lichaamstaal merken. Maar voor nu was het zo heerlijk warm, dat ze het toestond. Ze sloot haar ogen eventjes en liet de warmte haar overspoelen. "Nu ben jij ook doorweekt... Het spijt me..." Murmelde ze zachtjes terwijl ze haar ogen eventjes half sloot.

De bries woei door haar vacht heen en verkleumde haar nog erger. Het maakte dat ze zich zo enorm koud voelde... Thistleheart's staart was lekker warm, maar haar bovenlichaam was koud. Ze gaf dan ook wat snelle likken over haar borstkas en rug, daar het vocht al uit haar vacht dwingende. Dat werd al ietwat beter... Maar het was nog steeds niet echt geweldig. Ze rilde nog steeds lichtjes. En ze voelde zich boven alles ook nog eens schuldig dat ze Thistleheart zo in de problemen bracht. Straks werd hij nog ziek omdat hij dankzij haar nat was geworden. Nee, dat had ze liever niet op haar geweten. Ze kneep haar ogen eventjes halfdicht terwijl ze daarover nadacht en opnieuw trok er een huivering door haar lichaam heen. "Het geeft niet, je hebt het vast heel koud." Mompelde Thistleheart tegen haar. Zachtjes knikte Squirreltail als reactie. "Ja.. heel erg koud.." Miauwde ze zachtjes, "Maar dankzij mij jij straks ook," Haar vurige temperament as op het moment eventjes afgekoeld.

Stilletjes begon ze zichzelf droog te likken, streek voor streek van haar ruwe tong. Al langzaam begon ze op te warmen, maar haar vacht was nog steeds vochtig. Wat een rot gevoel. Dit was ook de laatste keer voor een lange tijd dat ze naar de vissen ging kijken. "Ik snap niet dat de Riverclan hier iets aan vind," Mompelde ze met een diepe frons op haar voorhoofd. "Het is zo koud... En het blijft overal tussen zitten," Een grijns begon weer op haar bibberende lippen te spelen, "Vage katten..." Ze schudde haar vacht nog maals uit, liet druppeltjes elke kant opspetteren. Toen besefte ze zich pas wat ze nou eigenlijk aan het doen was. "Oeps." Miauwde ze geschrokken terwijl ze Thistleheart aan keek, "Dat was niet helemaal de bedoeling..." Maar daarna kwam weer dezelfde plagerige glimlach op haar lippen tevoorschijn, maar temperament kwam langzaam weer terug. "Maarja... Jij hebt ook een veel dikkere vacht," Miauwde ze met een half uitgestoken tong.