Gezellig, wie wil?

Aangezien ik me zoooo verveel en het niet echt opschiet hier. Wie wil er met me RPGen. Gewoon bla. Ik kom wel lekker naar het bos ofzow. Je ziet maar wat je doet.
_______________________________________________________________________________

Een rode kat sloop door de struiken van het bos. Rusty was op jacht en had net een muis geroken. Het was tijd om eens een echte muis te vangen. Heel voorzichtig sloop hij voort, terwijl hij ervoor zorgde dat de wind naar hem bleef toe waaien en dat hij geen takje zou raken. Toen hij eenmaal dichtbij genoeg was bewoog hij zijn lichaam even op zijn poten en sprong toen met een elegante boog naar de muis. Het dier vluchtte, maar Rusty's poten waren sneller en drukte hem tegen de grond. Hij wilde zich net naar de muis toe buigen toen een rammelend, kletterend geluid hem stoorde.

Verwilderd schoot hij overeind uit zijn mand. Zijn halsband, die de naam Rusty op zich had, schuurde ongemakkelijk tegen zijn nek. Het was zijn huisvolk maar geweest die hem te eten gaf. Het kletterende geluid was het geluid van harde brokjes die in zijn bak vielen, het gerammel van het pak waar het eerst in had gezeten. Een van zijn tweebenen liep langs en haalde haar hand over hem heen. Rusty schoot naar zijn bakje om te eten. Rustig nam hij een paar happen van de zoute, smakeloze brokken. Ook het water dat naast zijn eten stond had een rare, ijzerachtige smaak. Rusty zuchtte even en wandelde naar de deur. Daar was de opening naar buiten. Hij kroop door het voor hem gemaakte gat, wat mensen een kattenluik noemen, en baande zijn weg tussen de bloemen door. Zijn huisvolk hield van bloemen, maar het grootste deel van de tuin bestond uit gras. Rusty lette niet op de vertrouwde omgeving die hij al veel te vaak had moeten zien. Met een soepele sprong belandde hij op het tuinhek, wat eigenlijk een stenen muurtje was, met genoeg ruimte om lekker op te zitten. Toen hij een goed plekje had gekozen ging hij zitten en krulde zijn staart om zijn poten. Verlangend staarde zijn groene ogen naar het bos dat aan de andere kant van zijn tuinmuur lag. Er was een groot grasveld, met een pad waar tweebenen wandelde en daarachter lag een groot bos. Het woud was vol van geuren en Rusty was maar al te nieuwsgierig naar alle avonturen die je daar zou beleven. Hij had van veel katten gehoord dat het gevaarlijk was. Dat het bos vol zat met gevaarlijke dieren waaronder enorme, wilde katten. Ze doodde iedereen die zich daar liet zien en niet veel katten kwamen terug na een reisje naar het bos. Toch trok het hem aan, hoe veel verhalen hij ook had moeten horen.

Met een zachte landing belandde hij aan de andere kant van zijn tuinmuur. Het was tijd om het bos te verkennen, hij had nu lang genoeg naar de wildenis zitten staren. Misschien zou hij een muis kunnen vangen en daarna weer terug keren naar zijn huis, maar hij wist dat hij niets met zekerheid kon zeggen. De verhalen over wilde katten gonsde nog na in zijn hoofd.

De wind woei koel tussen de bomen door die de geur van een vreemde mee bracht. De vogeltjes waren bezig met het zoeken naar wormen die op een openplek in het bos was net als vele openplekken. Een kater lag lekker lui tegen een boom en keek rustig naar die bezige vogeltjes. even sloot hij zijn ogen en het duurde niet lang voor de kater sliep.
De nacht was onrustig want de bomen vielen als of een enorme voet grassprieten om trapten. Crookedstar rende voor zijn leven om elke vallende boom te ontwijken en een hard brullend geluid weerklonk tussen de vallende boomstammen. Crookedstar keek over zijn schouder en zag een tweebener hard staan lachen. Een woede borrelde op in zijn maag en hij wilde het liefste die tweebener aanvallen, maar de vallende bomen maakten dat onmogelijk. Opeens viel een boom zo dat Crookedstar geen kant meer op kon.
Crookedstar schok wakker en zag dat de vogeltjes net wegvlogen, een vreemde geur berijkte zijn neusgaten en Crookedstar stond op en zijn rugharen gingen al omhoog staan. Zijn leven was nooit altijd gemakkelijk geweest, maar hij moest zich altijd al bewijzen. Crookedstar liep rustig naar de plek waar de geur het, het sterkte was. Een rode kat liep in de verte en Crookedstar begon boos te blazen.

Spottedkit werd langsam wakker. Ze streckte zich en keek om zich heen. Idereen was aan het slapen, dat was geen wonder, omdat het nog heel vroeg was. De wind blies hard, maar het regende niet. Langsam liep ze door het kamp. Langs alle slapende katten. Veele sliepen ongerust, ze waren bang voor iets. Spottedkit wist niet veel, de grote katten zeiden haar niet veel, ze was te jong. Maar ze is zo nieuwsgierig. Ze was nu bijna bei de laatste kat aangekomen, die Crookedstar was. Plotseling schoot Crookedstar overeind. Spottedkit schrok ervan en verstoppte zich achter een van de slapende katten. Crockedstar liep ergens naartoe. 'Waar gaat ze heen?' dacht Spottedkit. Langsam deed Spottedkit een stap. 'Zal ik hem naalopen?' vroeg Spottedkit aan zichself. Spottedkit dacht na. Toen ging ze er achteraan, omdat ze wilde weten waar Crockedstar naartoe ging. Ze liep heel langsam, ze wilde niet dat hij haar zag.

Rusty keek zijn ogen uit in het bos, tot hij opeens geblaas hoorde. Zijn vacht prikkelde en ging direct overeind staan. Zijn staat flufte uit en hij leek een stuk groter. Zijn groene ogen keken naar de kat in de verte. Hij was veel te groot om het tegen hem op te nemen. Vanaf hier zag hij zijn spieren en de kracht die in hem zat. Deze kat moest wel bekend zijn in het bos. Rusty wist niet zo goed wat hij moest doen. Hij was nieuwsgierig naar deze kat, maar het leek alsof hij hem als een bedreiging zag. Heel voorzichtig deed hij een stapje achteruit. Zijn rode vacht vlammend als vuur in het zonlicht. Zijn oren stonden naar voren om elk geluid op te vangen wat uit de richting van de grote kater kwam. Dit was geen goede situatie. Als de kat hem iets aan wilde doen, dan zou hij dat zonder aarzeling kunnen doen. Rusty zag niet dat de kater gevolgd werd door een kitten.

Crookedstar zag een kleine rode kater niet ver bij hem vandaan staan en een pas achteruit deed, de haren op de rug van Crookedstar gingen recht overeind staan en toen het zonlicht over de vacht van de jonge kater scheen sprong Crookedstar naar voren dook naar links en in een poging die rooie te rammen draaide kater zich weer naar de vreemde toe en stormde recht op hem af. Nadat Crookedstar vlakbij was duwde hij de jonge kater om en zetten zijn nagels uit om het katertje niet weg te kunnen laten lopen. Zijn blik zocht die van Rusty en de blik van Crookedstarstond dreigend. 'Wat doe jij hier!?' Vroeg Crookedstar met een zachte grom in zijn stem en hij hielt Rusty scherp in de gaten. zijn doel was het om geen vreemde in zijn gebied toe te laten, tenzij ze daar een heel erg goede reden voor hadden. Het geen was dat
Crookedstar niet wist was dat een kitten hem gevolgd was en dan nog wel eentje die niet van zijn clan was, maar daar was Crookedstar nu helemaal niet mee bezich en dat zou een zorg voor later zijn. Crookedstar bleef Rusty aankijken en wachten op zijn antwoord.

Spottedkit liep langsam achter Crookedstar aan. Ze kende hem niet echt, ze wist aleen dat hij de clanleader van de riverclan was, maar meer ook niet. Ze was gewoon nieuwsgierig waarom hij zo opgewonden was. Plotseling zag Spottedkit een andere kat uit de bosjes komen. Hij was rood en klein, en ze wist zeker dat hij nergens bijhoorde. Crookedstar sprong op hem en zij "Wat doe jij hier!?". Zijn gezicht zag er erg boos uit en zijn nagels waren vlakbij het gezicht van de vreemdeling. Plotseling schoot Spottedkit iets te binnen, deze kat had ze eerder gezien. Ze dacht goed na......'Toen ik bij de tweebeenen was lag hij op het hek!'. Ze had in herinnering dat hij aardig was en ze wilde niet dat Crookedstar hem nu ging doden. Meteen sprong ze uit de bosjes en lande prezies naast hun. "Je mag hem niet doden! Hij is aardig en doet je niets!", schreeuwde Spottedkit hard.

Rusty had geen tijd meer om echt te reageren. Als poesiepoes had hij nog niet de reflexen van een echte wilde kat, laat staan de kracht om het op te nemen tegen deze grote, felle kater. Hij voelde hoe de nagels van de kater in zijn vacht boorde en slikte even. Hij lag op de grond met het grote beest op hem en er was geen uitweg. 'Ik.. ik' begon hij en vermande zich. 'Ik kwam het bos onderzoeken' zei hij krachtiger en keek de kater aan met zijn groene ogen. De zon scheen nog steeds op zijn vlammende vacht. Plotseling kwam er een nieuwe stem, een vanuit de bosjes. Iemand had hem zien zitten op het hek bij zijn tuin. De stem klonk jong, als die van een kitten. Plotseling schoot er een lapjes kitten uit de bosjes en landde naast Rusty en zijn belager. Hij keek de kleine goed aan en daarna weer naar de grote kater. Ze zei dat hij hem niet mocht doden, dat hij aardig was. Met een dankvolle glans in zijn ogen keek hij heel even naar de kitten en daarna weer terug. Wat zou deze kat ermee doen? Zou hij wel luisteren naar een kitten?

(Melina ik vind echt dat je het heel goed doet ^^ Ga zo door)

Crookedstar hoorde een peip stemmetje de stuiken uitkomen en keek het kitten aan die niet van zijn clan was, maar dat maakten niet veel uit, want het katertje had al een goede reden gegeven waarom hij hier was. Crookedstar's ogen stonden nog steeds fel en streng, maar zijn houding bleef dreigend. langzaam trok hij zijn nagels terug en stapte van de rode kat af. en keek Spottedkit strak aan. 'Hoor jij niet in het gebied van je eigen clan thuis?' vroeg Crookedstar met een wat vriendelijkere stem, maar hielt de strenge toon aan. De blik van de kater gleed weer naar Rusty en hij ging zitten. 'Niet dat het goed keur, maar je zult je eerst moeten melden voor je weer eens te dichtbij de grensen van de clan's komt!' zei Crookedstar sarcasties en hij keek toe hoe Rusty zich gedroeg. Zijn oren vingen de geluiden van het bos op en die klonken rust gevend. Crookedstar moest zijn gebied wel verdedigen net als de andere clan leiders, dat wist Crookedstar zeker, want ook hij had zich moeten bewijzen een waardige leider te zijn. Het was niet altijd doden, maar ook laten leven hoe zeer je de tegenstander ook uit je gebied wilde hebben. Crookedstar wachten tot een van de andere zouden reageren, maar intussen hielt hij de boel scherp in de gaten.

(ik kom ok maar eens, want ik maak ook nog steeds flut berichtjes)

Hawkpaw kende vele gebieden in hun gebied. Ze was er erg vaak en hoewel ze niet echt sterk was altijd klaar om vreemde de andere kant op te wijzen uit hun gebied. Sloom liep ze door en zette ze haar nagels in de boom die voor haar stond. Het was een grote sterke boom en ze krapte er in. Zo hielt ze haar nagels goed en liet het zien dat ze er langs was gekomen. Na en uurtje te hebben gelopen kwam ze bij een geur spoor van haar leider Crooked star. Hij was de genen die het meest op haar leek vergeleken met de rest van de clan. Nieuwsgierig liep ze zijn richting op tot ze hem hoorde blazen."wat is er aan de hand"dacht ze geschrokken en rook ook nog twee anderen katten. De een kende ze wel en de ander was onbekend maar wel van de andere clan. Snel als ze kon rende ze naar de plek waar ze stonden. Al snel zag ze wat er was. Ze stopte vlak achter haar leider en maakte zich groot . haar haartjes overeind en haar nagels er uit. Ze lette op de beweging van iedereen. Het was moeilijk want het waren er drie. Van de kitten maakte ze zic niet zorgen. Ze zou haar niks aan doen. De rode kater maakte haar meer zorgen. Die had ze al eerder gemerkt maar nu zou ze laten zien dat ze geen mietje was. De gestreepte poes keek haar leider aan. Misschien moest ze wachten op zijn beslissing. Ze kon er ok voor kiezen de kitten op te pakken en bij de grens neer te zetten. En echt aanvallen zou ze ook niet doen. Ten slotte was ze nog niet zo goed en je kan niet zomaar iemand aanvallen zonder een waarschuwing te geven. Dat zou niet goed zijn.
Hoewel de omgeving het leek te voelen dat er iets was probeerde ze zo kalm mogelijk te zijn. Crookenstar leek goed te weten wat hij deed dus was er zeker minder zorgen. Eigelijk zou ze hier niet eens bij hoeven te zijn.

Spottedkit keek Crookedstar aardig aan. "Dank je!", zei ze tegen hem. Ze wist dat ze niet bij zijn clan mocht komen, maar hij had haar niet aangevallen, en de rode kat ook niet. Ze bestudeerde de rode kat goed. Het was echt die kat die ze bij de tweebeeners had gezien, maar wat deed hij eigenlijk hier? Wist hij niet dat hij hier niet mocht komen? Ze wilde vrienden worden met die rode kat en weten hoe hij heet. Spottedkit is zeer nieuwsgierig en wil altijd weten wat er aan de hand is en ze denkt dat die rode kat misschien net zo is. Net toen ze een stap naar de rode kat deed, schoot er een andere kat uit de bosjes. Deze kat kende ze ook, ze heette Hawkpaw en was in de clan van Crookedstar, waarschijnlijk kwam ze om hem te helpen. Ze was opgewonden en haar vacht stond overeind. Spottedkit schrok en sprong achteruit. Toen ze zag dat Hawkpaw geïnteresseerd was in de rode kater ging ze op haar af en ging voor haar staan. "Hou op, hij is aardig, hij doet je niets en als je hem aanvallt krijg je met mij te maken!", zei Spottedkit tegen Hawkpaw.

Crookedstar rook de geur van Hawkpaw dichterbij komen, maar al snel stond ze naast hem en de kater keek de poes even aan die veel op hem leek. 'Hawkpaw neem het kitten en breng haar naar de grens, want dit is iets dat voor ouderen is!' zei Crookedstar met een zekere vastheid in zijn stem en hij keek Hawkpaw even aan. Spottedkit nam het hem vast kwalijk, maar een kitten van 2 weken hoorden nog bij zijn moeder te zijn, dacht Crookedstar en hij keek weer naar de rode kater die verder nog niets gezegt had. Crookedstar wilde meer over de kater weten en zijn blik werdt strenger. 'wat wilde je nog meer doen in het bos?' vroeg Crookedstar en zijn staart begon gevaarlijk heen en weer te zwiepen.

Rusty keek verbaast op naar alles wat er om zich heen gebeurde. De kat had hem los gelaten en hij stond nu tegenover hem. De kitten die het zo voor hem op genomen had nam het nu weer voor hem op toen er een derde kat verscheen. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en herkende de poes die hem wat had verteld over Clans enzo. 'Jij noemde me poesiepoes, jij bent de poes van de rivier' zei hij tegen haar en keek weer naar de grote kater. 'Ik heb het al gezegd. Zijn katten nieuwsgierig of niet?' zei hij tegen hem en keek hem aan met zijn groene ogen. Hij hoopte dat ze hem zouden laten gaan. Het zou niet goed aflopen als beide katten hem aan zouden vallen en een kitten van twee weken zou daar niet zo veel aan kunnen doen.

Steelpaw ontwaakte net en kroop naar buiten, een paar seconden ging hij in de net verschenen zonnestralen staan.
Toen hij weer verder ging merkte hij dat hij spottedkit nog niet had gezien, plotseling rook hij haar geurspoorn het kamp uitleiden.
Hij snelde weg want een kitten alleen in het bos was erg gevaarlijk.
Na een tijdje speuren ziet hij spottedkit maar naast zag hij Hawkpaw hij begon aan een sprint en kwam tussen spottedkit en Hawkpaw terecht, hij zette zijn haren rechtovereind en zei: Blijf bij haar vandaan ik ben misschien een leerling maar vechten kan ik!

(Praten kun je het beste in ' ' of " " zetten. Verder mooie post )

Spottedkit keek Hawkpaw boos aan. De roode kat begon te praten, Spottedkit keek hem aan. Ze hoopte dat de twee katten op hem zouden horen, maar ze was daar niet van overtuigt. Plotseling sprinte een kat uit de bosjes en belande prezies voor Spottedkit. Het was Steelpaw en Spottedkit hoopte dat hij haar zou helpen. Ze keek hem aan, ze had hem nog nooit zo gezin. Hij beschermd haar, hij is haar held. Plotseling voelde ze iets, wat ze nog nooit eerder gevoeld had. Ze kreeg buikpijn, maar het was geen pijnlijke buikpijn, het was mooie buikpijn. Spikkelkit begreep dat niet. Ze keek hem schattig aan. Toen dacht ze weer aan waarom ze gekomen was en keek Hawkpaw weer aan.

Steelpaw was woest geworden een rivier clan strijder die aan een donderclan kitten komt, steelpaw voelde de woede in hem borrellen hij groef onopvallend met zijn rechter klauw in de grond klaar om op ieder moment aan tevallen.
Met een klein beetje beheersing zei hij : wat doe je hier bij spottedkit ik geef je een paar seconde en anders wordt het rennen!

Zou je de tekst die je zegt in ' ' of " " willen zetten. Dat leest echt veel prettiger.

een zwarte kat ongezien bij mens en kat sprong naar hun toe keek hun aan met vijandige ogen en zei ''kan ik meedoen met het gevecht".
Voordat ze uitgesproken was sprong ze boven op steelpaw en sloeg hem met een fikse klap tegen een boom.
ze draaide en keek naar hawkpaw en zei met een gemeen toontje "volgende".
Ze sprong op en ....

Emberstorm liep zwijgend tussen de bomen en genoot van de stilte. Ze sloot haar ogen en ging liggen, genietend van de zon die op haar pels scheen. Ontspannen ademde ze diep in en legde ze haar kop op haar poten. Eindelijk had ze wat tijd voor zichzelf om uit te rusten. Ze opende met een zacht geblaas 1 oog toen ze een kabaal hoorde. Ze opende haar andere oog toen het geluid luider werd en sprong op. Ze krulde haar bovenlip even nijdig en liep naar de bron van het geluid toe.

steelpaw zag vanuit zijn ooghoek een zwarte kat die hem gewoon uitdaagde met haar woorden, maar terwijl ze bezig was met haar zin sprong ze boven op steelpaw en slingerde hem tegen een boom.
Steelpaw zag haar omdraaien naar hawkpaw en dacht '' als ze met hawkpaw klaar zijn gaat ze achter spottedkit aan en geen kat verdient te sterven"
Hij sprong nog net tegen haar aan toen ze wou gaan springen.
Hij kwam pijnlijk terecht en hij hoorde in zijn laatste seconden van bewustzijn de zwarte kat gillen en steelpaw dacht "ik heb tenminste haar verjaagd".
Toen werd alles zwart.
Toen hij wakker werd


(sorry voor dat dubbel punt en de voglende moetmijn stukje even afmaken moet iets snel doen)

(van steelpaw (zeg als je het niet goed vindt) )
Steelpaw werd wakker maar 10 minuten later verder was iedereen er nog Hawkpaw was er nog en spottedkit ook.


(dineira)

Dineira schrok zich rot toen Steelpaw tegen haar aankwam ze gilde luid en rende zich als een gek weg bang voor een nog hardere klap.
Ergens waar ze alleen was begon ze te huilen en dacht "waarom moet ik altijd bedreigen en aanvallen bij de eerste die ik zie"
ze huilde de helenacht tot ze honger kreeg.
Ze sloop rustig en behoedzaam en in de nacht leek ze net onzichtbaar ze sloop en sprong een boom in en daarzag ze, sappige jonge uilskuikens ze sprong en ze pakte er een en begon zich vol te eten.

Emberstorm knipperde een paar maal met haar ogen toen ze gekrijs hoorde en mompelde zwakjes 'Daar ga ik me niet mee bemoeien..'. Ze rekte zich even uit en draaide met haar oren. Ze rook een geurspoor. Ze ademde diep in en sloot haar ogen even geconcentreerd. Daarna liet ze zich dichter tegen de grond zakken en sloop ze in de richting van een oud konijn dat rustig aan een grashalm knaagde. Niet de sappigste prooi, het was immers oud, maar ze had honger en prooi bleef prooi. Poot voor poot stapte ze dichter naar het konijn toe. Totdat ze zich afzette en bovenop het konijn lande. Ze zette haar tanden in de nek van het dier en maakte er snel een einde aan.