I don't know what to say...[+Brokenkit]

Langzaam opende het zwart-witte katertje zijn ogen. Hij lag heerlijk warm tegen zijn moeder aangedrukt. Haar zachte pels was een heerlijk kleed om op te slapen. Snorrend stond Terrorkit op en rekte al het slaap uit zijn nog kleine ledematen. Toen hij net geboren was dacht hij dat hij nooit zou staan en blind zou zijn. Maar hij was er achter gekomen dat alle kitten niet konden zien en staan bij hun geboorte. Dat had hem opgelucht. Een week nadat hij op de wereld was gezet had hij zijn ogen geopend en de mooie wereld die om hem heen lag gezien. Hij vondt het echt geweldig om te kunnen zien waar hij liep en rende. Maar nuw as hij er onderhand wel aan gewend geraakte. Geeuwend keek de kitten om zich heen. Plots zag hij zijn broertje Brokenkit staan. Brokenkit was een kop groter en grover gebouwd dan hem. Een beetje onzeker keek de kitten naar Brokenkit. Hij zat te twijfelen om hij naar hem toe zou gaan of niet. Na een tijdje te twijfelen stond hij op en liep naar de cyperse kitten af. Even twijfelde hij nog maar liep toch naar het dier toe. Eigenlijk had hij geen idee wat hij moest zeggen ookal was het zijn bloedeigen broer. Het puntje van zijn staart bewoog heen en weer van onzekerheid wat hij moest doen. Een fris broesje waaide hem in het gezicht. De moerasachtige grond veerde zachtjes terug alshij erover heen liep. Op een dag hoopte hij net zo sterk en machtig te worden als Brokenstar. Dat zou hem echt geweldig lijken als hij werd gekozen als deputy. Helaas zou dat denk ik toch maar een droom blijven vreesde de kitten. ZIjn broertje zou waarschijnlijk veel eerder een deputy worden dan hij. Hij was een stuk groter een sterker dan Terrorkit. Onzeker zette hij een stap dichterbij zijn broertje. Zijn oren draaide alle kanten op toen hij nog steeds zat te bedenken wat hij zou gaan zeggen.

“GENTLEMEN, IT'S BEEN A PLEASURE“