You are not alone

Onderwerp: You are not alone za 30 maa 2013 - 18:24

Met een geïrriteerd gekreun, gooide de nacht zwarte poes zich bijna letterlijk na wat wel een eeuwigheid leek over de Shadowclan grens. Met de spreeuw stevig tussen haar kaken geklemd was Nightwing helemaal van WindClan territorium naar hier gehinkt, buiten haar voorpoot was haar ego ook flink ingedeukt. Ze was weggekomen, ja, ze was weggekomen en had gewonnen. Maar waarom voelde het dan zo bitterzoet? Grommend rukte ze zichzelf los toen haar achterpoot bleef haken in een doornstruik. Heel onhandig landde ze met haar kop in een kleine modderpoel. Luid vloekend en veel lachwekkender dan voorheen kwam ze overeind en vervloekte ze alles wat ze maar op kon noemen de naam Quietwind in het speciaal. ”Stomme, waardeloze, vunzige, achterbakste, grondkruipende, haas jagende, kwijlende vlooienzak!” Brieste ze en ze hinkte woedend richting het kamp. Haar azuurblauwe ogen gingen het kamp rond toen ze binnen kwam hinken alsof ze elke kat die haar blik beantwoordde uitdaagde om een opmerking te maken. Hier stond ze dan. Vacht door de war. Één poot omhoog. Een erg toegetakelde spreeuw in haar bek en de WindClan geur overal om haar heen. Zonder poot omdraai ging ze naar de medicijn den, ze ging de vogel niet eens neerleggen. ”Smokebreath!? Birchpaw!?” Kondigde ze luid aan toen ze de vogel voor zich neer gegooid had en naar binnen hinkte. Haar staart ging wild heen en weer en ze had haar oren plat in haar nek. ”Halloooo?” Vervolgde ze op een irritant hoge toon.

Thanks Babs<3:

Onderwerp: Re: You are not alone zo 31 maa 2013 - 17:08

Zwijgend rolde Smokebreath de besjes over de grond heen, één voor één, secuur aangedreven voor zijn uitgeklapte klauw. Eén, twee, drie... Hij wilde zijn voorraden goed in het zicht en op peil houden. Maar het was hem niet gegund, duidelijk. Een irritant hoge stem galmde door de den heen en een paar tellen later nog een keer. Geïrriteerd hief hij zich omhoog en verscheen hij. Zwijgend zocht hij nog eventjes naar zijn fatsoen en een vriendelijk gezicht, maar helaas voor Nightwing waren die blijkbaar uit jagen. "Wat wil je? Dat de vogels met gehoorschade uit de lucht vallen?" Miauwde hij, op tot zijn eigen verbazing nog een neutrale toon, "Wat is het probleem? Lijkt me niet dat het in je stem zit." Nee, als me met Smokebreath sprak, moest je niet verbaasd zijn als je een sneer kreeg of dergelijke. Maar hier stond hij ook om bekend.

Fun stuff:

Onderwerp: Re: You are not alone ma 1 apr 2013 - 12:59

Zwijgend trok Nightwing met haar oren toen er een onvriendelijk antwoord haar kant op kwam van diep achter in de den. Haar azuur blauwe ogen vernauwde zich en ze beet hard op haar tong om niet een opmerking terug te gooien. Dit was de medicine kat, hier moest je respect voor hebben .. ‘Wat is het probleem? Lijkt me niet dat het in je stem zit’ Antwoordde Smokebreath die haar kant op kwam. De slanke poes slikte haar ego in en miauwde heel neutraal ”Nou, ik sta hier niet met één poot omhoog omdat ik zere pootkussentjes heb, of niet?” Ze hinkte naar haar vogel die verderop lag en ging er naast zitten met haar azuur blauwe ogen nog steeds vernauwd. Met WindClan geur overal aan haar vacht geplakt en ook nog een laagje modder begon ze haar vacht schoon te maken. Tussen likken door miauwde ze dramatisch ”Mijn voorpoot hier doet enorm veel zeer toen ik- aangevallen werd door een WindClan krijger. Ik denk dat hij gebroken is!” Ze wierp hem een blik toe en keek hem strak aan.

Thanks Babs<3:

Onderwerp: Re: You are not alone wo 3 apr 2013 - 18:59

Hij moest van binnen glimlachen dat de poes zich zo duidelijk in moest houden om nog een beetje normaal op zijn woorden te reageren. Hij maakte echter wel een mentale notitie dat hij moest oppassen met zijn woorden. Dat de poes zich nu kon inhouden, hoefde nog niet te betekenen dat ze dat zo meteen ook nog steeds kon. Om dit bezoek zo 'pijnloos' en vlug mogelijk te houden, zou hij haar niet teveel op de kast jagen. Of tenminste, hier zou hij een poging tot doen. ”Nou, ik sta hier niet met één poot omhoog omdat ik zere pootkussentjes heb, of niet?” Miauwde de poes. Smokebreath haalde zijn schouders op. "Ach, wie weet. Ik krijg hier zat dramaqueens binnen." Miauwde hij poes lief. Je kon dit op twee manieren opvatten, precies zoals hij het wilde. ”Mijn voorpoot hier doet enorm veel zeer toen ik- aangevallen werd door een WindClan krijger. Ik denk dat hij gebroken is!” Miauwde de poes dramatisch. Het ergerde hem. "Laat mij dat maar uitmaken." Bromde de kater, "Als je nog zo graag heen en weer loopt naar je vogel toe, dan lijkt het me niet dat het gebroken is." Vervolgde hij stoïcijns. "Ruzie zoeken met Windclan is overigens ook nooit een goed idee." Miauwde hij terwijl hij naar haar toe trippelde om haar poot te onderzoeken.

Fun stuff:

Onderwerp: Re: You are not alone zo 7 apr 2013 - 18:54

Nightwing maakte een mentale notitie naar zichzelf toe om de volgende keer als ze een wond had gewoon maar in een rustig hoekje te gaan liggen. Zulke norse opmerkingen waren niet aan haar besteed. Maar de medicijn katten waren er voor een reden en het was aan de andere kant ook dom om het niet te doen. Alleen als het echt ernstig is- ‘Ruzie zoeken met Windclan is overigens ook nooit een goed idee’ Hoorde ze Smokebreath zeggen. Ze wierp hem een vuile blik toe. ”Híj begon overigens, ik zou nooit zo hersenloos zijn om zo maar zonder aanleiding naar een WindClan kat toe te lopen” Ze hoorde Quietwind zijn honende lach gewoon. Als hij haar nu eens kon horen. ”Focus je nu maar op mijn poot, als hij gebroken is heb ik een groot probleem!” Verviel ze weer in haar dramatische toon van eerst en ze keek oprecht angstig toen ze haar blik met die vak Smokebreath liet kruisen.

Thanks Babs<3:

Onderwerp: Re: You are not alone do 11 apr 2013 - 21:49

Rustig bestudeerde Smokebreath de poot van Nightwing met zijn eigen poot en zijn neus. ”Híj begon overigens, ik zou nooit zo hersenloos zijn om zo maar zonder aanleiding naar een WindClan kat toe te lopen” Rustig knikte de kater, zichzelf weg laten zinkende in de professionaliteit van zijn eigen vak. Als hij eenmaal in zo'n bui kwam, ging het allemaal wel weer. Sadistisch vermaak was over. "Ja, ja, tuurlijk." Mompelde hij terwijl hij een experimenteel duwtje tegen haar poot gaf. ”Focus je nu maar op mijn poot, als hij gebroken is heb ik een groot probleem!” Miauwde de poes, irritant hoog en dramatisch. "Dan moet ik je teleurstellen. Het is waarschijnlijk niet gebroken." Miauwde de kater droogjes, "Probeer hem voorzichtig te strekken, als je hem nog kunt strekken, is het bot nog heel en het is dus alleen maar een verstuiking of een verrekking."

Fun stuff: