{SPT}{Eriksen} So we meet again ~

Je kon het toeval noemen, maar toch had de kater het weer weten laten gebeuren. Vlak voor hem stond het leegstaande huis, waar hij al eens eerder een kater had ontmoet. Maar was het wel slim om hier langs te gaan? Kon hij niet beter terug naar de Twoleg Place? Nee. Zijn gevoel drong hem aan om even te gaan kijken, wie weet was hij er wel niet. Eriksen trippelde voorzichtig naar het huis toe, zijn oren geprikkeld voor elk geluidje wat er maar was. Maar toen stond hij plots op een staart van een muisje dat hem blijkbaar niet had aan zien komen en rende het er piepend van door. Zijn nekharen schoten overeind bij het harde geluid en hij keek snel om zich heen. Misschien had niemand het wel gehoord?

"Eriksen, dat is een tijdje geleden niet waar?" De kater die hij herkende als Guidetti kwam tevoorschijn uit een gat dat zich ergens in de muur bevond. "Wat uh, doe je eigenlijk hier?" Hij werd redelijk verrast door de vraag, omdat Eriksen eigenlijk wel had verwacht van hun vorige ontmoeting dat hij niet echt het vechtersbaasje was wat de meeste Rogues wel waren. Wat onverschillig haalde hij zijn schouders op en keek Guidetti wat vriendelijk aan. Hij was er nog niet zeker van of de kater hem mocht of juist aan stukken wilde scheuren. "Misschien een leuk bezoekje brengen aan een vriend?" Mompelde hij met een kleine glimlach op zijn gezicht.

OOC; Het zal wel 'vriendschap' zijn ja, x'D

"Dan, erm. Wens ik je welkom. Als je hier dan een tijdje wilt blijven ofcourse." Om eerlijk te zijn vond Eriksen het wel lichtelijk amuserend hoe Guidetti nu tegen hem aan het praten was. De ongemakkelijke toon paste namelijk totaal niet bij de kater. Maar ach, ieder zo zijn eigen ding. "Dus hoe gaat het met je?" De rossige kater haalde gemakkelijk zijn schouderbladen op en keek even naar de gene onder zijn poten. "Ach, wel goed. Geen gevechten of vervelende katten opgelopen, maar ook niet iets waarvan ik zou denken dat het geweldig was om mee te maken. Jij?" Hij keek Guidetti weer aan toen hij degene was die de vraag stelde. Wel zo beleefd natuurlijk.

"Niks anders gedaan dan wat poesjes van die 'Clans' versierd. En gedumpt ofcourse." Eriksen keek Guidetti wat verbaasd aan toen hij zijn zegje deed. Dus hij vond dat.. normaal? Goed, hij mocht geen oordelen geven over andermans bezigheden, maar was dit niet gewoon een hartenbreker? Eriksen schudde het idee uit zijn kop. "Mijn eerste slachtoffer was een tenger wit poesje, ze viel meteen voor me. Te geniaal." Eriksen zette een wat onschuldige glimlach op zijn gezicht, maar viel toen wel stil. Wat ongemakkelijk schuifelde hij met zijn lichte voorpoot over de grond en probeerde om iets te bedenken. "Er, uhm, zitten toch geen gevolgen aan vast, eh? Met je versier'pogingen'?"

"Eh, hoezo?" De vraag kwam wat onverwacht voor de rossige kater, maar hij hield zijn blik alleen maar wat verbaasd. "Nouja, ik weet niet. Ik probeer zo mijn echte liefde te vinden, maar als ik dat niet vind... Dan maak ik het nog liever een drama weet je..." Eriksen knikte wat kortaf en waagde het nog niet om Guidetti ook werkelijk aan te kijken. Ze hadden weer eens een kloof gevonden in hun karakters. "Dat, uhm, kan een goed plan zijn. Maar denk je dan niet na over de katten die je zo gebroken achterlaat?" Vroeg Eriksen na een tijdje en waagde het om een moment zijn blik te richten op Guidetti, maar wendde deze al snel weer af.

"Zie het zo, ik maak hun na een relatie duidelijk dat het niet samen past." En blijkbaar waren zijn handelingen niet echt de beste geweest, en nu? "Je hebt gelijk." Bewegingen die hij vanuit zijn ooghoek detecteerden duidden erop dat Guidetti zich nu ook van hem had afgewend. "Waar was ik in hemelsnaam mee bezig?" Eriksen slikte wat schuldig, maar hield zijn blik nog even afgewend. "Gash, ik had er nooit bij stilgestaan... Ik dacht dat ik dit wel kon maken... Maar dat mag ik niet. Ik mag het niet meer, ook niet van mezelf..." De trillerige stem van Guidetti toonde aan dat alles misliep. Eriksen hief zijn kop weer op en stond gelijk weer op zijn poten. "Uhm.." Hij was hier ook niet de beste in, dus bleef hij nog even op een afstandje staan. "Je.. uhm, kan er ook mee stoppen, toch? Liefde hoort je pad gewoon te kruisen wanneer het denkt dat je er klaar voor bent. Je kan het niet hopeloos gaan lopen zoeken, daarmee put je alleen maar jezelf uit."

Guidetti leek het wat moeilijker te hebben en Eriksen had zo'n gevoel dat het door hem kwam. Wat ongemakkelijk keek de rossige kater wat naar zijn staart. "Eh," Begon Guidetti, maar Eriksen hield zijn blik strak op zijn poten gericht. "Blijf je hier nog een tijdje? Kan je even goed uitrusten en erm.." De Rogue bewoog wat met zijn oortjes, maar meer veranderde niet aan zijn houding. " dan kun je uitrusten en wat eten voordat je verder gaat met je reis?" Heel voorzichtig keek de kater op. "Ik wil je geen last doen." Mompelde hij met een wat onschuldige blik.

"Je bent geen last voor me hoor." Eriksen beet wat op zijn lip, er leek zoveel te zijn veranderd sinds hun laatste ontmoeting en alles ging zo snel. Zijn kop kon het bijna niet meer bijhouden. "Het is juist gezellig als er iemand een keer bij me slaapt, ik zit toch in een huis voor mij alleen, dag in dag uit alleen." De Rogue begon een beetje medelijden te krijgen met Guidetti. Dus met een vaste plek, dan had je ook nadelen? "Dus voel je vrij, vang een muis en doe jezelf er goed aan." Guidetti keek vervolgens weg. "Oké.." Mompelde Eriksen vervolgens wat stilletjes, zijn keel leek plots te droog om nog iets te zeggen en de grond onder zijn poten werd telkens weer fijn gekneden.

"Dat is dan geregeld." Eriksen keek voorzichtig op, dahc even dat hij de spinnende toon zelf had bedacht en zag hoe Guidetti zich al aan de nieuwe situatie had aangepast. "Ik ga, erm, naar binnen. Je mag wel meekomen nu, maar je mag ook nog even buiten blijven als je wilt.." Vervolgens verdween hij in zijn verblijfplaats, Eriksen besloot nog even buiten te blijven nog steeds niet zeker zijnde van zijn mening naar deze situatie. Een frisse wind blies tegen zijn rug en de Rogue kneep zijn ogen even kalm dicht. Guidetti was gewoon een goede vriend die hem een verblijfplaats had gegund, het was toch ook leuk om niet langer alleen te hoeven blijven? Met een simpele schouderophaal stond Eriksen op en trippelde hij met een wat versnelde pas naar zijn nieuwe verblijfplaats. Binnen kon hij teken meer zien van de andere Rogue en moest hij het maar hebben van de geur en geluk. Zijn instincten lieten hem door een gat in de muur kruipen, aangekomen in de tweede ruimte moest hij even goed kijken naar waar hij alles moest vinden. Via een kleine tafel kon hij op een kast springen, waar een gat naar een hogere etage leidde, met een sterkere geur van Guidetti. Voorzichtig krabbelde hij naar boven en nam opgelucht adem toen hij de Rogue zag. "Mooi plekje heb je hier.." Zei de kater terwijl hij zijn blik door de ruimte liet gaan.

"Dankje," Klonk de stem van Guidetti en Eriksen keek direct weer naar de andere Rogue. "Wat denk je, zie je je hier wel verblijven?" Eriksen fronste even, maar zijn mondhoeken kropen wat omhoog. Het was wel grappig, Guidetti die al meteen wilde weten hoe lang en wanneer. Toch haalde de tweekleurige Rogue zijn schouders wat op. "Geen idee, zodra je misschien merkt hoe vervelend ik kan zijn." Grijnsde de kater met een grote grijns op zijn gelaat. Natuurlijk zou hij zijn gastheer niet gaan vervelen, maar ach, zo af en toe iets leuks uithalen kon toch geen kwaad?