Different is better? [Ganzenopdracht]

Nightspark rekte zich uit. Zijn spieren voelde nog wat koud aan van de afgelopen nacht. Ondanks dat newleaf was doorgebroken, was het nog steeds ijzig koud in de nachten en ondanks zijn dikke vacht hielt hij niet altijd goed vol. De kater's blauwe ogen keken het kamp rond. Hij was al bijna een maand een warrior en het leven verliep perfect. Hij had geen ruzie meer met Snowynight, hij moest het alleen nog bijleggen met Ashdrizzle en hij kon het best aardig vinden met Littlepaw. Maar vandaag was hij van plan om alleen op pad te gaan, daarom was hij wat vroeger opgestaan dan normaal. De jonge warrior liep het kamp uit, het Shadowclan territorium in. Hij wilde gaan jagen, maar had niet echt een plek uitgekozen waar hij heen wilde gaan. Daarom besloot hij maar gewoon door het territorium heen te gaan lopen en te kijken waar 'ie uit zou komen.

Na ongeveer een half uurtje te hebben rondgelopen, ving de kater de geur van een vogel op. Hij keek om zich heen en vond een houtduif op een lage tak zitten. Nightspark wandelde om de boom heen, sprong tak voor tak naar de vogel toe en sloeg 'm uit te boom. Hij pinde de vogel tegen de grond en kromp even in een toen deze geluid begon te maken. Maar hij had al snel de keel doorgebeten en siste zachtjes. "Dat nooit meer," mompelde de kater tegen zichzelf. Hij begroef de duif en liep weer verder, misschien zat er nog wel wat prooi hier.
Jammer genoeg vond hij geen prooi meer, totdat hij bij de grenzen aankwam. Daar ging hij eventjes zitten en staarde naar de overkant. Zijn motivatie om wat te gaan doen zakte weg, nu het zonnetje zijn zwarte vacht verwarmde. Af en toe vond hij zelf maar ontzettend saai. Er zat niets van leukigheid in zijn eigen vacht, in die van zijn zusje trouwens ook niet. Gewoon zwart en wit, saai dus.

Nightspark keek op toen hij ene geluid bij de grens hoorde. Hij zat goed verstopt, dus de kans was klein dat hij werd gezien. Daarin tegen zag hij wel een tabby kattin ronddwalen, aan haar kant van de grens. De kater zuchtte zachtjes en zijn blauwe ogen gleden over haar vacht heen, wat zou hij graag van die strepen willen hebben. Maar zijn vacht was maar gewoon zwart.
Een zelfzekere blik verscheen in zijn ogen en hij stond op, de kater draaide zich om en rende terug het territorium in.
Uiteindelijk kwam hij aan bij een modderpoel, precies datgene wat hij zocht. Met zijn poot haalde hij een klodder modder uit de poel en begon strepen te trekken over zijn zwarte vacht.

Na een kwartiertje keek hij op, hij zat helemaal onder de modder en zat er geen enkele streep in, hij zag er nu meer uit als een kitten die het kamp uit was geglipt! Nightspark gaf het op, misschien was het beter als 'ie gewoon zwart bleef. De modder druppelde uit zijn vacht, in zijn ogen en hij gromde zachtjes. Hij zuchtte daarna en droop af in de richting van een waterpoel, waar hij alle modder uit zijn vacht begon te wassen.

Alle modder uit zijn vacht en een humeur die op onweer stond. Nee, Nightspark was er totaal niet blij mee. Maar hij had zichzelf wel bedacht dat hij liever een egale vacht wilde hebben. Daarom rolde de zwarte kater zich op tot een balletje en viel in slaap, in het warme zonnetje, die zijn vacht weer liet opdrogen.