I've failed miserably..

Dat vreselijke gezoem klonk steeds weer bij zijn oor en uiteindelijk liet de kater al die waarschuwingen die hij hoorde over bijen achter zich en begon geïrriteerd met zijn poot naar het bruine beest te slaan. Deze was het daar helemaal niet mee eens en begon steeds dichter bij zijn oren te zoemen. Ashdrizzle stond op en begon nog harder met zijn voorpoten te slaan, maar de bij had zich al achter hem geplaatst en Ashdrizzle keek verschrikt op toen het beestje zich op zijn rug vestigde. Met een angstige piep zette hij zich af, maar vergat dat een boom zijn weg blokkeerde. Pijnlijk knalde hij met zijn gezicht tegen de bast, maar het gezoem verdween wel. Half grommend tegen zichzelf wreef hij met zijn voorpoot over zijn neus en tot zijn geluk bloedde deze niet. Als hij er last van zou krijgen kon hij beter langs Smokebreath gaan. Plots geen zin meer hebbende om te gaan jagen, verliet de kater het struikgewas, maar hoorde toen plots een zacht gesnik. De kater spitste direct zijn oren en draaide zijn kop in alle mogelijke richtingen. Toen zijn blauwe ogen zich vestigden op de bekende verbrande boom, zag hij een bekend gezicht. Bezorgd rende hij naar Snowynight toe, eenmaal daar aangekomen drukte hij troostend zijn neus tegen haar wang. Een kleine pijnscheut gierde door zijn snuit, maar dit negeerde hij. "Hey.." Mompelde hij zachtjes, haar niet overstuurd willende maken. "Wat is er?" Hij trok zijn neus terug en ging op een klein afstandje van haar zitten, terwijl zijn blauwe ogen haar bezorgd aankeken.

Hij knikte wat beschaamd toen ze vroeg of hij tegen een boom was geknald, dat was vast geen enkele Warrior ooit overkomen. Toch voelde hij zijn oortjes wat tegen zijn nek gaan liggen toen ze haar kopje liet hangen. Wat was er in StarClan's naam gebeurd? "Ik ben een miserabel excuus voor een mentor..." Ashdrizzle deed een kleine pas dichterbij en keek Snowynight wat gefronst aan. "Hoezo zeg je dat nu opeens? Shrewstar gaf jou een Apprentice omdat ze vertrouwen in jou heeft." Mompelde hij bedoelende om haar te troosten. "Wat is er dan gebeurd? Heeft Graypaw iets tegen je gezegd..?" Zijn stem nam op het eind een wat bozere toon aan, als de Apprentice iets tegen zijn vriendin had gezegd, oh, dan had hij nog niet het laatste gehoord van Ashdrizzle!

"Nee.. Nee dat is het juist..." Ashdrizzle legde zijn oren wat in zijn nek, bang voor het antwoord dat moest komen. "Hij is gewond geraakt... Blijvend... Als ik hem beter getrained had.. Dan.. dan.." Zijn oren maakten contact met zijn nek, een lampje ging branden in zijn kop. Ja. Dat was het geweest! Littlepaw had hem verteld over het ongeluk van Graypaw, een van zijn ogen was blind geraakt. De kater drukte zijn snuit weer wat troostend tegen haar wang en keek haar verdrietig aan. "Het is niet jouw schuld.." Mompelde hij wat zachtjes, maar meende elk woord dat over zijn lippen kwam. "Graypaw had moeten uitkijken bij de Twolegs en het zou iedere kat kunnen overkomen. Denk nou niet dat je een slechte Mentor bent, want dat ben je echt niet. Want ik weet dat als je de kans krijgt, je de beste Warrior ooit kan trainen."

"Ik had hem moeten waarschuwen.. We hadden nog geen tour gedaan.. Wat ben ik nou voorn mentor.. De meesten doen de tour als eerste." Ze leek helemaal niet op te beuren van zijn woorden en Ashdrizzle beet peinzend op zijn lip. Wat nu..? "Ik vind het zo vreselijk... Wat als hij ook een elder moet worden?" Hij drukte zijn oortjes tegen zijn kop aan en keek even weg. Die toon kende hij wel, Snowy moest wel door een heel groot verdriet heen gaan. "Het had iedereen kunnen gebeuren, je moet jezelf er niet de schuld van geven." Mompelde hij wat terwijl hij Snowy weer voorzichtig aankeek. "Je moet niet alleen maar aan het slechte denken, daar wordt niemand beter van. Graypaw heeft ook een kans om het te redden." Maar er is natuurlijk ook een grote kans dat hij gelijk de Elder's Den in wordt gestuurd.. Maar Snowy had nu zijn hulp nodig, zoals zij bij hem had gedaan toen hij zich in zo'n dal bevond.

Hij werd er niet blijer van, dat Snowy zijn blikken nauwelijks beantwoordde. "Denk je dat Shrewstar hem de kans gaat geven..?" Ze keek weer op, maar dit keer was Ash degene die zijn blik afwendde, ach, hoe moest hij dat weten..? "Geen idee.." Zei hij terwijl hij een keer zijn schouders niet wetend ophaalde. "Ik denk niet dat ze nóg meer Elders wilt hebben, want ShadowClan heeft al wat krachten moeten inleveren voor dat. Misschien geeft ze hem nog een kans, want ja, zo lijkt ShadowClan heel erg zwak." Antwoordde hij weer wat hoopvoller en keek Snowy weer aan.

Ze knikte wat, maar zag er nog niet helemaal gelukkig uit. Dan moest hij maar alles op alles zetten. "Misschien wel..." Ashdrizzle glimlachte zachtjes. "Kop op!" Snorde hij en gaf haar een vriendschappelijk kop. "Laten we iets gaan doen om je even over iets anders te laten nadenken. Wil je weer gevaarlijk gaan klimmen, of ben je te bang dat ik uit de boom val?" Sprak hij speels, denkend aan de laatste keer dat ze hier waren. Ja, hij herinnerde zich die geschrokken reactie nog, maar ook dat hij zich met alle macht had vastgehouden aan de boom zelf.

Hij begon te snorren toen ze een glimlach op haar gelaat deed verschijnen. Het lukte! "Euh.. D-dat is goed.." Het antwoord kwam na een kleine verstijving, maar Ash bleef haar plagerig aankijken. "Kom op! Wie als laatste boven is staat voor altijd bekend als mousebrain!" Grinnikte hij en draaide zich snel weer om en begon zijn klauwen te haken in de bast, maar wachtte wel even tot Snowy in beweging was gekomen. Nee, hij was zeker niet van plan om haar te laten winnen hoor! Maar er bestond ook zoiets als beleefd zijn.

Hij zag dat ze wat langzaam naar de boom toeliep en rolde een keer met zijn ogen. Om zichzelf niet zo te laten hangen klom hij wat onhandig naar een tak en balanceerde daar op met zijn poten. "Ik kan je ook meteen zo gaan noemen, hè?" Grijnsde hij breed en trok kleine stukjes hout los met zijn tanden en liet deze naast Snowy vallen, hij wilde haar natuurlijk niet verwonden. Speels zwiepte hij een keer met zijn staart.

"Misschien wel ja.." De grijze kater grinnikte, maar zag dat ze wel in beweging kwam. Toen ze op zijn hoogte was, schoof hij wat opzij om haar een plek te geven op de tak zelf. "Wil je nog hoger?" Bij het aanzicht van haar gezichtsuitdrukking schudde hij glimlachend zijn kop. "Alleen als jij wilt." Glimlachte hij plagerig, maar koos ervoor om haar op deze hoogte geen por te geven. "Goed, nu we gelijk staan moeten we wel beide een deel van de boete op ons nemen. Dus, wie ben je liever, Mouse of Brain?"

"Ik ben de kleinere, dus zal ik dan maar Mouse zijn?" Ash grinnikte. "Goed dan, Mouse, dan ben ik Brain, aangenaam." Hij gaf zijn borst een paar vlugge likjes. "Sorry.. Ik heb je het nooit vertelt.. Maar ik ben nogal bang voor hoogtes.." Een van zijn oortjes ging wat hangen, maar hij bleef stil. "Dus..? Moet ik hier nu over gaan lachen?" Grinnikte hij bij het zien van Snowynight's dichtgeknepen ogen. "Ik ben bang voor grotten, dus niemand zal mij ooit in de Highstones krijgen." Grijnsde hij. "Eigenlijk voor alles waar ik mijn zicht totaal niet kan gebruiken, maar hé, niemand heeft daar erg aan."