We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: Ha..ha..hatsju! ∞ do 3 okt 2013 - 18:25
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
De twee manen oude kitten rolde zich op zijn buikje en genoot snorrend van de zon die op hem viel. Zijn helderblauwe ogen opende hij en met een kalme blik staarde hij de den door. Hij verveelde zich een beetje, had niets te doen. Het was alsof er niemand was waarmee hij kon spelen. De kitten draaide zich op zijn buikje en keek naar buiten. Zou hij al naar buiten mogen? Hij was toch al twee manen oud nu? Rustig stond hij op en rekte lui zijn pootjes uit, waarna hij enkele passen richting de uitgang zette. Toen hij bij de uitgang stond werd hij half verblind door de zon die in zijn ogen scheen. Een raar gevoel kwam bij hem omhoog en zijn neus kriebelde.. van binnen? ”Ha.. hatsju!” Geschrokken van de plotselinge nies verloor de kitten zijn evenwicht en viel hij op zijn zij. Meteen schoot hij omhoog en keek hij om zich heen of iemand dit gênante moment had gezien. Toen hij er van was overtuigt dat niemand hem gezien had moest hij er zelf eigenlijk wel om lachen. Ach, wat scheelde het. Hij was nog maar een kitten van twee manen oud, domme dingen konden gebeuren, niet? Lachend verliet hij vervolgens de nursery, waarna hij naast de ingang ging zitten en zijn blik richtte op sommige katten in het kamp. Hij merkte op dat veel katten in en uit het kamp gingen, de katten die het kamp weer binnenkwamen hadden vaak prooi bij zich die ze vervolgens op een stapel van prooi gooiden. De kater fronste. Was dat alles wat een warrior deed? Prooi vangen?
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ do 3 okt 2013 - 18:50
Het voelde zo veilig bij haar moeder, warm, eten en natuurlijk bergen van liefde die ze kreeg van Honeyspots. Met zachte snorrende geluiden rolde Quietkit zich op haar zij en liet haar tong een paar keer over haar pluizige witte vacht gaan. Het werd elke dag steeds warmer en daarom wilde de kitten niet te veel aanstalten maken om te spellen. Het was al vermoeiend genoeg om als kitten elke dag weer iets te gaan doen, de spelletjes begonnen daarom ook steeds saaier te worden. Met een gaap hief de kleine kitten zich op en knipperde een paar keer met haar ogen. Haar zicht werd minder vaag en al snel vormde de bekende Nursery zich op haar netvlies. Lopen ging haar steeds beter af, gisteren was ze zelfs geen enkele keer gestruikeld! Trots hief ze haar kop op en sprong speels over de rand van het grote nest. Vanuit haar ooghoeken zag ze een beweging, een nog onbekende kit voor haar verliet de Den. Wat?! Maar dat mocht toch niet? Bezorgd drukte ze haar oortjes wat tegen haar nek en stak ze haar kopje door de ingang van de Nursery. De kitten bevond zich gelukkig nog wel dicht bij de ingang. "Kijk uit!" Mompelde Quietkit zachtjes en keek af en toe opzij, straks zou een Warrior haar nog aanspreken, want zij mocht de Nursery zeker nog niet uit, dat had haar moeder haar wel duidelijk gemaakt. "Straks krijg je nog straf van je mama!" Miauwde ze vervolgens zacht en keek de kitten met een grote frons aan. Ze wilde hem alleen maar helpen..
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ do 3 okt 2013 - 19:28
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
Zijn blik gleed over het kamp heen. Het was best wel saai in het kamp nu, nu veel warriors erop uit waren en vooral de elders, kittens en sommige apprentices nog hier waren. Natuurlijk waren er nog wel een paar warriors in het kamp, maar meestal lagen die warriors samen te kletsen of ze waren iets aan het eten. “Kijk uit!” Hij schrok een beetje van de zachte, fluisterende stem. Zijn blauwe kijkers werden op de ingang van de Nursery gericht en om de bocht zag hij een kitten staan die hem nog niet bekend voorkwam. Hij kende dan ook niet zoveel kittens van de clan. “Straks krijg je nog straf van je mama!” De kitten keek hem nogal serieus aan en Wolfkit fronste diep. Straf van zijn moeder? Zou ze dat echt doen? Hem straf geven voor even buiten de Nursery te zitten? ”Ik ga niet ver hoor.” Miauwde hij, waarna hij zijn blik weer voor zich uit richtte. ”Ik wilde alleen even een luchtje scheppen, het is zo warm in die Nursery!” Miauwde hij een beetje klagend. ”Ik wou dat er wat verkoeling was hier..” Hij keek naar de jonge kitten. ”Kom je ook buiten zitten?” Miauwde hij waarna hij haar een vriendelijke glimlach toewierp.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ do 3 okt 2013 - 20:00
Waarom begreep hij de hint niet gewoon en ging hij weer naar binnen? Dan kan hij daar verder kletsen, maar blijkbaar wilde deze kitten niet naar haar waarschuwingen luisteren. ”Ik ga niet ver hoor.” Quietkit schudde haar kopje toen het oogcontact werd verbroken. Dat moest hij zelf weten. ”Ik wilde alleen even een luchtje scheppen, het is zo warm in die Nursery!” Ze legde haar oortjes wat twijfelend in haar nek. Ja, het was erg warm in die afgesloten Den, máár dat was nog geen reden om zomaar de Nursery uit te gaan en zo tegen de regels in te gaan! ”Kom je ook buiten zitten?” Ze schrok bijna van de ze uitnodiging en keek even terug. Haar moeder sliep nog, dus misschien kon ze een klein gokje wagen..? Quietkit slikte wat nerveus en stapte vervolgens de Nursery uit, voorzichtig trippelde ze naar de kitten toe en rende het laatste eindje, zodat ze niet 'gepakt' kon worden. Met z'n tweeën zagen ze er nog wat onschuldiger uit. Nerveus liet ze haar ogen rond het kamp gaan. Ze was nog nooit overdag naar buiten geweest, alleen met Wretchedkit een keer 's nachts toen het zo hard regende. Maar nu iedereen wakker was en bezig was, voelde het toch wel wat beklemmend. "Weet je zeker dat niemand boos gaat worden..?" Vroeg ze nerveus en haar oortjes leken wel tegen haar nek aan gekleefd.
Het viel hem op dat de kitten twijfelde of ze de Nursery zou verlaten of niet. Ze keek achter zich, waarschijnlijk of haar moeder haar in de gaten hield. Hij grinnikte zachtjes om haar twijfeling. Twijfelen stond niet in zijn woordenboek, als hij niet zeker wist of hij iets ging doen of niet, dan telde hij gewoon tot drie en deed hij het. Zo simpel was het. De calico kitten leek uiteindelijk besloten te hebben dat ze zijn aanbod aannam en stapte de Nursery uit. Eerst zette ze enkele voorzichtige pasjes, waarna ze de laatste maar passen naar hem toe rende. Hij knikte tevreden toen ze bij hem was. "Weet je zeker dat niemand boos gaat worden..?" Hij wiebelde even wat met zijn oren en bekeek de kitten naast hem. Meende ze dat nou serieus? ”Natuurlijk niet!” Miauwde hij haar vrolijk toe. ”We zitten hier helemaal veilig, geen kat die denkt dat we hier niet mogen zijn.” Hij keek haar met een brede glimlach aan terwijl hij dit uitsprak. ”Ontspan wat, joh.” Miauwde hij, waarna hij zijn blik van de kitten afwierp. ”Nou euh, wat is je naam eigenlijk?” Dit keer keek hij haar niet aan, geïnteresseerd bekeek hij de rand van het kamp. In het midden van de rand was een uitgang, vanuit daar kon hij de verre wereld in stappen. Hij wist dat hij nog iets te jong was daarvoor, maar over een paar manen kon geen enkele regel hem tegenhouden om te doen waar hij zin in had.
Ze vond het wel aardig van hem dat hij haar gewoon erbij wilde hebben, maar straks zouden ze gesnapt worden en dan.. ”Natuurlijk niet!” Zijn stem deed haar vervelende gedachten verdwijnen, maar met een grote twijfel keek ze de andere kitten aan. ”We zitten hier helemaal veilig, geen kat die denkt dat we hier niet mogen zijn.” De grote glimlach op zijn gelaat was overtuigen, maar toch bleven de twijfels in haar kop hangen. Er was altijd een 'als' om uit te spreken. ”Ontspan wat, joh.” Quietkit drukte haar oortjes meer tegen haar nek aan en richtte haar blik op haar witte pootjes. Mja, misschien was dat wel het slimste om te doen. ”Nou euh, wat is je naam eigenlijk?” Ze keek wat op, maar keek de kitten niet aan. Haar nekharen sprongen overeind toen er iets bewoog aan de andere kant van het kamp, maar het was maar een Warrior die uit zijn Den kwam. Quietkit probeerde zichzelf te kalmeren en sloeg haar staartje om haar witte voorpootjes. "Ik, uhm, ben Quietkit." Mompelde ze weer met haar gewoonlijke zachte stem en keek weer naar haar voorpootjes. "En wie ben jij?" Vroeg ze terwijl ze haar blik strak op haar pootjes gericht hield. Ze voelde zich nog steeds niet helemaal gerust.
"Ik, uhm, ben Quietkit." Mompelde de kitten erg zacht naast hem. Hij moest zelfs zijn oren spitsen om haar goed te kunnen horen. Zijn helderblauwe ogen werden nu op haar gericht. Quietkit was haar naam dus. Een naam die wel bij haar paste, ze praatte zo zachtjes.. te zacht eigenlijk. "En wie ben jij?" Hij nam de tijd om te antwoorden, terwijl hij toekeek hoe ze enkel nog maar naar haar poten staarde. Was hij zo eng dan? Dat ze hem niet eens durfde aan te kijken? Hij haalde zijn schouders op en miauwde op een vriendelijke manier; ”Ik ben Wolfkit,” Hij sloot zijn ogen en snorde zachtjes. Langzaam opende hij zijn helderblauwe ogen weer. ”Ben je verlegen, Quietkit?” Hij fronste een beetje terwijl hij haar aankeek. Ergens bedoelde hij het heel serieus, maar het kon alsnog hard aankomen voor een ander. Hij dacht meestal niet zo heel lang na over wat hij allemaal zei, hij zei het gewoon maar. Aan de gevolgen dacht hij niet, misschien dat hij Quietkit zelfs kon helpen om niet meer zo verlegen te zijn. ”Ik bijt niet hoor!” Miauwde hij lachend, om de stilte weer te verbreken.
”Ik ben Wolfkit,” Ze voelde zijn blik op haar vacht branden, maar waagde het niet- Nee, durfde het niet om op te kijken. Aan de ene kant was hij zo anders, veel spontaner dan zij en aan de andere kant durfde hij gewoon te gaan en staan waar hij wilde. Toch, hij deed zo aardig, maar goed, ze kende ook weer niet zoveel katten die niet aardig tegen haar waren, maar genoeg verhalen wezen erop dat er ook slechte katten waren. ”Ben je verlegen, Quietkit?” Ze beet vervolgens peinzend op haar lip en kneep haar oogjes toe. Wat moest ze nu antwoord? Nee, dan zou ze liegen en ja, dan stond ze mooi voor schut.. ”Ik bijt niet hoor!” Ze was Wolfkit deels dankbaar dat hij de stilte verbrak die zij creëerde, maar nu leek het alsof ze niet met hem durfde te praten. Langzaam hief ze haar kopje op, probeerde Wolfkit in zijn ogen aan te kijken, maar keek toen snel weer weg. "Misschien een beetje.." Mompelde vervolgens waarna ze haar oortjes beschaamd tegen haar nek aan drukte.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ ma 7 okt 2013 - 17:51
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
Hij wist dat hij de poes naast hem in verlegenheid had gebracht. Ergens voelde hij zich er schuldig over, maar hij zette die gedachte snel weg. Natuurlijk mocht hij dit vragen, wat was er verkeerd aan? Voor hem was het een doodnormale vraag. "Misschien een beetje.." Mompelde de calico kitten, waarna ze haar oren beschaamd in haar nek legde. ”Waarom?” Hij deed net alsof hij haar beschaamde houding niet merkte en vroeg gewoon door. Zijn ogen prikten nieuwsgierig in haar vacht, wachtend op een antwoord. Ze had haar blik al een tijdje van hem afgewend, waarschijnlijk omdat ze te verlegen was hem aan te kijken. Waarom was hij eigenlijk niet verlegen? Hij had een eigen wil, doet en zegt waar hij zin in heeft. Niets of niemand die hem ooit tegen zou houden, hij zou altijd zijn eigen mening en instinct volgen. Nu was het zijn beurt om zijn blik van haar af te wenden, hij moest haar misschien wat tijd geven om te antwoorden. Misschien had Quietkit hier zelf ook nooit over nagedacht.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:21
”Waarom?” Daar kwam de volgende vraag al en zelfs Quietkit begon zich nu een beetje te irriteren aan de stortvloed van opmerkingen en vragen. Was ze dan zo anders? Zo raar? Haar oortjes raakten haar nek nog wat meer aan en ze kneep haar ogen dicht. Nu voelde ze zich niet meer zo goed. Ze haalde haar schouders snel op. "Weet ik niet." Mompelde ze snel en keek in de richting van de Nursery, als Wolfkit geen interesse meer toonde in haar dan zou ze vluchten naar de warme buik van haar mama. Maar natuurlijk zou deze dag in haar geheugen gegrift blijven.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:24
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
Hij merkte op dat Quietkit hier liever niet over wilde praten. Een beetje verbaast fronste hij, terwijl hij wachtte op een antwoord. "Weet ik niet." Meer dan dat kreeg hij niet. Geen uitleg, geen verdere mogelijkheden om vragen te stemmen. Hij merkte dat ze naar de Nursery keek en hij wist dat als hij niet snel iets zou zeggen ze misschien wel zou vluchten en hij nooit meer de kans kreeg om met haar te praten. ”Sorry hoor, ik wil je niet in verlegenheid brengen.” Miauwde hij, waarna hij haar in een staar aankeek. ”Ben je nu boos op mij?” Zijn stem klonk nu volledig onschuldig, een beetje gekwetst zelf.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:26
”Sorry hoor, ik wil je niet in verlegenheid brengen.” Ze schuifelde wat meer van hem af, plots geen zin meer hebbende om met Wolfkit te praten. ”Ben je nu boos op mij?” Ze keek niet op, maar opende alleen haar ogen en keek weer naar haar witte pootjes, die druk bezig waren met de grond te kneden. Ze haalde haar schouders weer wat op en klemde haar kaken op elkaar. Nee, ze was waarschijnlijk 'te verlegen' bezig, volgens Wolfkit.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:38
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
Geen antwoord. Geen enkel woord. Ze keek hem nog niet eens aan. Hij zag dat ze een beetje van hem wegschoof, maar hij schoof met haar mee. Hij wilde niet dat ze weg ging! Hij had gezelschap nodig! ”Quietkit?” Miauwde hij zacht, waarna hij zijn hoofd een beetje boog en zijn nek uitstrekte zodat hij haar gezicht weer kon zien. ”Ik weet dat je niet lang boos op me kunt zijn!” Miauwde hij, waarna hij een brede, lieve glimlach opzette.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:41
Een zachte kittenzucht verliet haar mond toen ze hoorde dat Wolfkit haar kant weer opschoof. ”Quietkit?” Vanuit haar ooghoeken zag ze dat hij haar probeerde aan te kijken, maar de calico draaide zich wat eigenwijs van zijn kopje af. ”Ik weet dat je niet lang boos op me kunt zijn!” De kitten fronste wat en kon haar mondhoeken die wat beverig omhoog schoten niet onderdrukken, maar dit liet ze zeker niet zien! Voorzichtig krabbelde ze weer een beetje van Wolfkit vandaan, ze was nog steeds een beetje.. boos, ja.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:46
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
Hij glimlachte vriendelijk naar haar, maar hij kreeg geen antwoord terug van Quietkit. Het enige wat ze deed was nog een beetje verder weg schijven. Hij keek haar kort even zeilig aan. ”Please?” Miauwde hij, waarna hij naar haar toe schoof en haar een kopje gaf. ”Ik zal het nooit meer zeggen!” Miauwde hij.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:50
”Please?” De kitten kwam weer dichterbij en Quietkit legde haar oren weer een stukje tegen haar nek aan. Plots kreeg ze een kopje. Geschrokken spronge haar nekharen overeind. ”Ik zal het nooit meer zeggen!” Voordat ze de woorden echt goed gehoord had, had ze zich al omgedraaid en Wolfkit een tik met haar pootje gegeven. Haar ogen waren groot van de schrik, wat had hij plots gedaan?
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 22:54
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
Hij keek Quiet lief aan, hopende dat ze hem zou vergeven. Maar daar in tegen reageerde ze nogal fel op zijn kopje, wat voor hem een normaal gebaar was tegenover iemand, was voor haar iets geheel anders. Ze sprong met haar haren omhoog op, draaide zich naar hem toe en gaf hem een tik tegen zijn wang aan. Even keek hij de andere kant op, zichzelf herstellende van de tik die hij net gekregen had, waarna hij zijn blik weer op de calico kitten richtte. ”Dus..” Miauwde hij droogjes. ”Staan we nu quit?” Hij hield zijn hoofd scheef en keek haar liefjes aan.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 1 nov 2013 - 23:22
Ze had hem geen tik willen uitdelen, maar hij had zo plots gehandeld en dat was ze niet gewend van katten! Wat onschuldig keek ze snel weer naar de grond, nu was hij vast boos.. ”Dus..” Quiet's oortjes gingen weer tegen haar nek aan liggen, nu zou hij vast weglopen.. ”Staan we nu quit?” Ze hief haar kopje op en keek hem met een grote frons aan. Huh? Hij was.. niet boos? Quietkit keek even weg. "Alleen als je een muis voor me kunt vangen.." Mompelde ze vervolgens met een kleine glimlach en keek de kitten vanuit haar ooghoeken wat speels aan. Misschien konden ze nog vrienden blijven.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ za 2 nov 2013 - 15:58
w o l f k i t
Sometimes you just have to take a risk
Hij hoopte erop dat Quietkit en hij nu nog vrienden konden zijn en dat ze niet voor eeuwig boos op hem zou zijn. Met zijn lieve glimlach staarde hij haar aan, wachtend op een antwoord van de calico kitten. "Alleen als je een muis voor me kunt vangen.." Hij hief zijn hoofd iets verbaasd op. Een muis vangen? Hoe moest hij dat nou weer doen? Maar de verbazing in zijn ogen verdween al weer snel. ”Natuurlijk! Dat kan ik wel!” Miauwde hij, waarna hij ging staan. ”Dan moeten we wel het kamp uit..” Miauwde hij, zijn stem werd nu veel zachter. ”Kom je mee?” Hij fluisterde nu zo zacht dat alleen Quietkit hem zou kunnen horen, waarna hij zich opdraaide en aanstalten maakte om naar de uitgang te gaan.
Onderwerp: Re: Ha..ha..hatsju! ∞ vr 8 nov 2013 - 16:20
Had.. had ze nu te veel gevraagd van hem en zou hij haar nu gaan negeren? Quietkit zag de flits van verbazing in zijn ogen en legde haar oren weer in haar nek. Net dat ze op het moment stond weer weg te kijken, antwoordde hij al. ”Natuurlijk! Dat kan ik wel!” Ze werd weer een beetje gerustgesteld, maar dit gevoel verdween weer toen hij het volgende zei. ”Dan moeten we wel het kamp uit..” Haar ogen werden groot en ze keek Wolfkit verrast aan. Wat..? ”Kom je mee?” Ze kreeg geen tijd om te antwoorden, want Wolfkit was al opgestaan en liep al naar de uitgang. Met haar oortjes nog steeds in haar nek liep ze achter hem aan, toch steeds weer omkijkende of niemand hen zag. Oh wat zou haar moeder boos worden als ze erachter kwam dat ze het kamp uit zou gaan. De kitten beet op haar lip en probeerde gelijk te lopen met Wolfkit. Het liefst wilde ze zich nu onzichtbaar maken naast hem.
Onderwerp: Ha..ha..hatsju! ∞ 
do 3 okt 2013 - 18:25
