Can we.. walk? [+Wolftail]

Het was erg donker en het enige licht was afkomstig van de maan, waardoor het kamp in een zilveren gloed werd gegoten. Shrewstar stak voorzichtig haar kop door de ingang van haar Den, ongerustheid scheen in haar ogen. Langzaam trippelde ze meer naar buiten en ging even zitten, maar zo gingen die gevoelens ook niet weg. Met een wat vermoeide zucht betrad ze de open plek en fronste even. Nee, ze vond het niet leuk om die Clanleader te zijn, dus waarom haar hele leven? Zachtjes, om niemand wakker te maken, trippelde ze naar de Warrior's Den en stak haar kop er doorheen. Oh wat miste ze die verschillende geuren en de warmte van meerdere katten om zich heen..

"Wolftail? Wil je even meekomen?" Zei ze en hervatte zich snel toen ze zichzelf weer eens te streng vond klinken. "Gewoon.. om te wandelen." Vervolgde ze zichzelf snel weer en keerde weer terug naar de open plek en bleef daar staan. Hij hoefde natuurlijk niet te komen, dan zou ze gewoon zelf gaan.

Ze werd weer wat gerustgesteld toen Wolftail uit de Den verscheen en deed toen al een paar passen in de richting van de uitgang. "Kunnen we.. even wat van het kamp af?" Vroeg ze vervolgens met een vragende blik in haar groene ogen. Niet dat ze geheimen had voor de Clan, maar dat kleine beetje respect dat ze had opgebouwd nu wilde ze niet kwijtschelden door haar zwakke kant te tonen. Haar staartpuntje bewoog afwachtend op een antwoord van de tabby. Zoveel dingen waren er gebeurd en hierdoor kon ze nauwelijks nog slaap vatten.

"Tuurlijk." De kater ging haar voor het kamp uit en Shrew wierp nog even snel aan blik naar achteren. Nee, er kon niets fout gaan als ze even weg zou gaan. Geen enkele Clan was dom genoeg om aan te vallen of wat dan ook. Shrew volgde Wolftail al snel het kamp uit. De kater was al gestopt, maar Shrew wilde haar gedachten niet alleen maar op het gesprek richten. Daarom liep ze hem op een rustige pas voorbij en keek nog even over haar schouder. "Ik wilde even met je praten.. over wat er allemaal is gebeurd." Haar stem klonk zacht, wat vreemd klonk vergeleken met wat ze allemaal had gedaan dezer dagen. "Denk jij dat ik een goede beslissing heb genomen?"

Het bleef voor een moment stil, maar geen moment te lang. "Ja, ik vind van wel." Ze wierp even een blik naar achteren, voor een moment twijfelende. Was dit een oprecht antwoord of was hij geen een ja-knikker. Shrew schudde al snel haar kop en richtte haar blik weer op de grond voor zich. Nee, Wolftail zou wel een weerwoordje achter de hand hebben als hij het er niet mee eens was. De Clanleader stopte even in haar pas, om de kater gewoon aan te kunnen kijken. "Bedankt." Snorde ze licht en oprecht dankbaar en gaf haar borst een paar vlugge likken. "Is.. er met jou nog iets gebeurd deze tijd?" Vroeg ze vervolgens om het gesprek eens een andere draai te geven.

"Niet bepaald, alles loopt z'n gangetje." Shrewstar knikte hierop en deed weer een paar passen in een willekeurige richting. Dus in zijn leven was alles wel zo'n beetje simpel gebleven, goed.. Ze kon er jaloers op zijn, maar om de een of andere reden was ze dit niet. De last van het leiden van de Clan was groot, ja, maar het gaf je ook voldoening om bijvoorbeeld in die nerveuze oogjes te kijken van kittens als ze een Apprentice werden. "Dat is goed, neem ik aan?" Glimlachte ze zachtjes en keek even achterom of Wolftail wel meeliep.

De Warrior versnelde zijn pas en hij kwam op gelijke hoogte met haar. "Is er iets?" Shrewstar fronste direct en bleef even stilstaan. Haar groene blik dwaalde af naar de tabby en een wat fellere blik verscheen in de groene glans. "Hoezo?" Vroeg ze wat feller dan bedoeld en voelde zich gelijk ongemakkelijk. Sinds wanneer was er iets mis met wandelen? Blijkbaar had ze Wolftail verkeerd ingeschat. Blijkbaar was hij niet zo iemand als Timesong. Ze legde haar oren wat in haar nek en versnelde haar pas wat, zodat ze Wolftail weer iets achter haar kon laten. Nu wilde ze eigenlijk weer zo snel mogelijk in het kamp terugkeren.

Van binnen zuchtte ze even. Misschien had ze weer eens wat te snel gehandeld. "Ik wil gewoon niet ... dat je iets overkomt. Het is niet dat ik denk dat je niet voor jezelf kan zorgen, maar ik wil mijn daden gewoon terug goed maken." Ergens was ze wel blij dat Wolftail haar niet meteen in de steek had gelaten, maar goed ze kon haar woorden onmogelijk terugdraaien en nog steeds voelde ze zich een beetje gekwetst. Zag ze er dan zo zwak uit..? De Clanleader wierp een zijdelingse blik op de Warrior, maar richtte haar blik snel weer strak voor zich. "Je betekent meer voor me dan ik ooit heb kunnen laten zien, als er jou ook maar iets overkomt zal ik mezelf dat nooit kunnen vergeven." Hij klonk moe en ze had hem nooit naar buiten moeten halen. Zuchtend schudde Shrewstar haar kop, ongeloof scheen in haar ogen. "Echt..?" Ze slikte wat moeizaam en liet haar pas wat verminderen in vaart. "Ik denk dat je maar beter terug kan keren naar het kamp, je lijkt moe." Mompelde ze vervolgens wat schuldig en ging even zitten. Nee. Wolftail mocht zijn rust nemen.. van haar.

De kater bleef eigenwijs om haar heen hangen en Shrewstar keek met een gefronst voorhoofd op. Waarom..? "Dat hoeft niet." De kater ging naast haar liggen en Shrew maakte het haarzelf ook wat gemakkelijker, maar zij zag dat ze zelf niet echt moe was. Bij lange na niet. Toen ze een blik wierp op Wolftail zag ze een kater die zijn ogen gesloten had. Sliep hij..? Wat ongemakkelijk slikte ze en gaf haar witte voorpoten een paar likken. "Bedankt, Wolftail." Snorde ze en drukte haar kop even tegen die van hem. Nu was ze tenminste niet alleen, niet alleen in die vreselijk grote Den.