Would you shut up?! (Loci)

Langzaam liep Hate over het zachte gras. De bomen om hem heen waren groener dan hij ze ooit gezien had. Hij was ergens, op een plek, in niemandsland en hij had geen flauw idee waar. Ergens was hij wel blij dat er niemand was, maar aan de andere kant... Niemand die hij kon pesten. Hate zuchtte en keek nog eens om zich heen. Ineens viel de grond onder hem weg.
Met een schok werd Hate wakker. De droom was best vredig geweest... Niemand die er was, zacht gras, groene bomen... Maar ergens was hij er bang van geworden. Dat bange stopte hij weg in een ver hoekje van zijn brein. Angst was nergens voor nodig. Angst had hij al genoeg gevoeld. Hij keek om zich heen, zoekend naar iemand die hij eens lekker kon pesten. Daar had hij zin in. Ineens zag hij hem. De kat die even zwart was als hij. Stil sloop hij naar hem toe.

Loci zat in het bloedclankamp. Hij was al een tijdje niet meer in het kamp geweest maar vanochtend was hij teruggekomen. Hij had een paar kittypets en wat rogue's de stuipen op het lijf gejaagd . De meeste andere katten lagen nog te slapen. Hij merkte niet dat Hate naar hem toe sloop. Hij was te diep in gedachten verzonken...

De kat had het niet in de gaten dat Hate achter hem stond. Zelf was Hate even vergeten hoe de kat heette, maar nu wist hij het weer: Loci. Dat is een domme naam. Ineens begon hij te spreken. `Jouw naam is Loci, toch?' begon hij vriendelijk. Hij hoopte dat de kat schrok. `De mijne is Hate, als je het wilt weten.' Hij liep om de kat heen. `Ik verveel me. Weet jij wat ik kan doen?' vroeg hij. Aardig blijven... Aardig blijven... Aardig blijven... Hate probeerde te glimlachen, maar het zag er meer uit als een grimas.

Ineens begon er iemand achter Loci te spreken. `Jouw naam is Loci, toch?' begon de kater vriendelijk. Loci knikte langzaam. Loci was er niet van geschrokken dat de kat opeens achter hem stond. Hij schrok nooit, dus waarom deze keer wel. `De mijne is Hate, als je het wilt weten.' Hate liep om de Loci heen. `Ik verveel me. Weet jij wat ik kan doen?' vroeg de kat. Hate glimlachte, maar het zag er meer uit als een grimas. Het was wel heel duidelijk dat deze kat het niet gewoon was om vriendelijk te zijn. 'Ja ik ben Loci, en als je je verveelt ga je toch gewoon een paar rogue's of kittypets gaan pesten.' zei Loci aardig.

'Ja, ik ben Loci, en als je je verveelt ga je toch gewoon een paar rogue's of kittypets gaan pesten,' zei Loci. Hate zuchtte en schudde zijn hoofd. `Neehee, dat is niet leuk! Ik weet iets veel leukers!' zei hij terwijl hij uitviel naar Loci. `Die geven zo snel op. Ik verwacht wat van je!' siste hij in Loci's oor. Hij sprong naar achteren en ging rustig zitten. `Nee, ik wil graag een eerlijk gevecht. Laten we het anders doen...' Hij keek Loci recht in zijn ogen aan. `We gaan naar een Kittypet toe en vragen of die de scheidsrechter wilt zijn.' Het klonk te lief uit zijn mond, maar dat maakte hem niet uit. `Wat vind je? Oh ja, ik was er vergeten bij te zeggen dat als je niet meewerkt ik je hier al af maak.'

Hate zuchtte en schudde zijn hoofd. `Neehee, dat is niet leuk! Ik weet iets veel leukers!' zei hij terwijl hij uitviel naar Loci. `Die geven zo snel op. Ik verwacht wat van je!' siste de kater in Loci's oor. Hate sprong naar achteren en ging rustig zitten. `Nee, ik wil graag een eerlijk gevecht. Laten we het anders doen...' hate kijk Loci recht in zijn donkergroene ogen aan. `We gaan naar een Kittypet toe en vragen of die de scheidsrechter wilt zijn.' Het klonk te lief uit zijn mond. `Wat vind je? Oh ja, ik was er vergeten bij te zeggen dat als je niet meewerkt ik je hier al af maak.' 'Ik heb wel zin in een wandeling.' zei Loci en hij stond op, waarbij zijn ogen licht oplaaiden. Loci was veel kleiner dan de andere kater. Maar dat had geen belang.

`Ik heb wel zin in een wandeling,' zei Loci. Hij stond op en zijn ogen laaiden licht op. `Goed zo, dat dacht ik al' mompelde Hate. Hij stond ook op en ging Loci voor het Camp uit. `Kijk, het zit zo: iedere keer als ik een Kittypet een mep geef, slaan ze op de vlucht. Het is zó irritant!' Hij begon sneller te lopen. `Niet er stiekem tussenuit knijpen, hè?' riep hij over zijn schouder. Toen keek hij om om er zeker van te zijn dat Loci er nog was. Ondertussen ratelde hij door over hoe irritant Clankatten waren en zijn. Af en toe keek hij om.
Na een tijdje lopen kwamen ze een mooie Kittypet poes tegen. Ze had een witte vacht en blauwe ogen. Er hing een roze halsbandje met een belletje om haar nek. `Zo, schoonheid, heb jij zin om iets voor ons te doen?' vroeg Hate.

`Goed zo, dat dacht ik al' mompelde Hate. De kater stond ook op en ging Loci voor het Camp uit. `Kijk, het zit zo: iedere keer als ik een Kittypet een mep geef, slaan ze op de vlucht. Het is zó irritant!' Hij begon sneller te lopen. `Niet er stiekem tussenuit knijpen, hè?' riep hij over zijn schouder. Hij keek af en toe of Loci er nog was. Ondertussen ratelde de kater door over hoe irritant Clankatten waren en zijn. Loci vond eerder dat deze kater knap iritant was.
Na een tijdje lopen kwamen ze een mooie Kittypet poes tegen. Ze had een witte vacht en blauwe ogen. Er hing een roze halsbandje met een belletje om haar nek. `Zo, schoonheid, heb jij zin om iets voor ons te doen?' vroeg Hate. Loci vond deze kater maar vervelend. Hij wou iets leuks doen, wel Loci zou hem wel iets leuks te doen geven.

De poes keek afkeurend naar de twee katten. `Ja,' zei ze vinnig. `Nou, pech voor jou, want jij moet scheidsrechter spelen met het spelletje wat mijn vriend Loci en ik gaan spelen,' antwoordde Hate. `En wat nou als ik dat niet ga doen?' vroeg de poes. `Nou...' Hate dacht na. `Dan vermoord ik je zo.' De poes keek hem recht in zijn ogen aan. Hij zag er twinkelende lichtjes in. `Mag je proberen,' zei ze. Hate snorde. Hij hield wel van lekker pittig. Hij liep naar de poes toe. Zijn staart zwiepte in haar gezicht. `Dat wil je niet,' fluisterde hij.

De poes keek afkeurend naar de twee katten. `Ja,' zei ze vinnig. `Nou, pech voor jou, want jij moet scheidsrechter spelen met het spelletje wat mijn vriend Loci en ik gaan spelen,' antwoordde Hate. `En wat nou als ik dat niet ga doen?' vroeg de poes. `Nou...' Hate dacht na. `Dan vermoord ik je zo.' De poes keek de kater naast hem recht in zijn ogen aan. Loci zag er twinkelende lichtjes in. `Mag je proberen,' zei ze. Hate snorde. Hij liep naar de poes toe. Zijn staart zwiepte in haar gezicht. `Dat wil je niet,' fluisterde hij. 'waarom hebben we eigenlijk een scheidsrechter nodig?' vroeg Loci. 'Ik weet zo al dat je vals gaat spelen.'

`Waarom hebben we eigenlijk een scheidsrechter nodig?' vroeg Loci. `Ik weet zo al dat je vals gaat spelen.' Hate grinnikte. `Dat weet ik. Het is meer dat jij vals gaat spelen,' zei hij. Hij keek weer naar de poes. `En jij gaat ons daar mee helpen, schoonheid,' zei hij. De poes keek van Loci naar Hate en weer terug. `Dan zal ik zorgen dat de wedstrijd eerlijk verloopt. Ook voor jou,' zei ze terwijl ze indringend naar Hate bleef kijken. Hate keek terug. `Is goed,' zei hij. Ik maak ze toch wel allebei dood.

`Waarom hebben we eigenlijk een scheidsrechter nodig?' vroeg Loci. `Ik weet zo al dat je vals gaat spelen.' Hate grinnikte. `Dat weet ik. Het is meer dat jij vals gaat spelen,' zei hij. Hij keek weer naar de poes. `En jij gaat ons daar mee helpen, schoonheid,' zei hij. De poes keek van Loci naar Hate en weer terug. `Dan zal ik zorgen dat de wedstrijd eerlijk verloopt. Ook voor jou,' zei ze terwijl ze indringend naar Hate bleef kijken. De kater keek terug. `Is goed,' zei hij. 'Jij maakt zeker veel vrienden hé, Hate' zei Loci tegen de kater. Loci was echt klein in vergelijking met de andere 2 katten, maar hij zou Hate wel laten weten dat hij niet met hem kon spotten.

`Jij maakt zeker veel vrienden hè, Hate?' vroeg Loci aan Hate. Hate wierp hem een boze blik toe. `Nee, jij wel dan? Klein onderkruipseltje?' antwoordde hij. Hij draaide zich om en begon te praten. `De regels zijn: Tijdens het vechten niet flirten met die knappe poes die zo aardig is om ons te helpen en niet bijten in andermans staart.' Hij draaide zich weer om naar de twee katten. `Dat was het wel. Laten we niet te veel meer praten en gewoon beginnen. Zou jij het startsein willen geven, honey?'

Hate wierp hem een boze blik toe. `Nee, jij wel dan? Klein onderkruipseltje?' antwoordde hij. Ja, Loci maakte veel meer 'vrieden' dan deze kat. En een onderkruipsel? Het was niet omdat hij door zijn lengte overal onderdoor kon kruipen dat hij het pikte om zo genoemd te worden. De kater draaide zich om en begon te praten. `De regels zijn: Tijdens het vechten niet flirten met die knappe poes die zo aardig is om ons te helpen en niet bijten in andermans staart.' Hij draaide zich weer om naar de twee katten. `Dat was het wel. Laten we niet te veel meer praten en gewoon beginnen. Zou jij het startsein willen geven, honey?' De poes gaf het startsein en Loci draaide rond de andere kat heen. Tot hij weg sprong om zich onverwachts tegen een boomwortel af te zetten, en op de andere kater te springen.

De poes gaf het startsein en Loci begon rond Hate te lopen. Hate deed het spelletje mee en liep in dezelfde richting rond Loci. Het leek alsof dit een eeuwigheid door leek te duren, tot Loci ineens weg sprong om zich tegen een boomwortel af te zetten en op hem landde. Hate maaide wild naar de zwarte kater en probeerde hem te bijten. Stomme kat! Hij zette zijn klauwen in Loci's flanken en zorgde dat de kater veel pijn leed. Hij rolde op Loci, maar verloor de grip en rolde door. StarClan, wat is Loci zwaar! Hij beet hem in zijn nek en probeerde weer boven te komen, maar dat mislukte.

De kater maaide wild naar Loci en probeerde hem te bijten. Hij zette zijn klauwen in Loci's flanken en zorgde dat de kater veel pijn leed. Hij rolde op Loci, maar verloor de grip en rolde door. Wat een idioot. Dacht Loci. Deze had al zijn gewicht naar 1 kant verplaatst waardoor ze door bleven rollen. De andere kat beet hem in zijn nek en probeerde weer boven te komen, maar dat mislukte. Loci was veel kleiner en voor hem was dat een voordeel. Hij was minder groot en sterk dan al de andere katten. Maar zijn strategieën en ideeën waren altijd in het voordeel. Hij rukte zich los en sprong over de grote kater heen om hem langs de andere kant aan te vallen. Eenmaal aan de andere kant van de kat sloeg hij zijn klauwen in de kat voor hem, en liet hij niet meer los, en los zou hij niet rap laten.

Hate voelde Loci's klauwen diep in zijn huid slaan. Het deed pijn. Ongelofelijk veel pijn. Hate wou schreeuwen, maar hij deed het niet. Niet laten merken dat je zwak bent! Hij rolde opzij, in de hoop dat Loci los zou laten. Het deed nog meer pijn dan eerst. Hate wrong zich in iedere mogelijke bocht, maar wat hij ook deed, de pijn was overal. Op een gegeven moment dacht hij dat hij op zou geven, maar iets weerhield hem daarvan. Hate boog zijn hoofd richting Loci's poot en beet. Lang en hard. Vooral pijnlijk.

De kater waar hij tegen vacht leed pijn. Ongelofelijk veel pijn. Hij rolde opzij, in de hoop dat Loci los zou laten. Maar Loci liet niet los. Het deed nog meer pijn dan eerst. Hate wrong zich in iedere mogelijke bocht, maar wat hij ook deed, Loci liet niet los. Loci zag dat de kat aan opgeven dacht, maar dat deed de kater niet. Hate boog zijn hoofd richting Loci's poot en beet. Lang en hard. Vooral pijnlijk. Loci probeerde zich er niets van aan te trekken, en liet niet los. Hij schopte met zijn ppot alle richtingen uit, maar de tanden bleven in zijn poot zitten. Hij zag Hate's onbeschremde nek, en beet, niet hard genoeg om hem te doden, maar hij hoopte dat het genoeg zou zijn om zijn poot te kunnen bevrijden.

Een beet in zijn nek. Pijn. Overal. Hate keek Loci vol afschuw aan en liet los. Hij wierp een snelle blik op de poes. Ze lachte hem uit! `Stop!' hijgde hij. `Volgende ronde.' Hij probeerde zich uit Loci's grip te wurmen. Dat deed zo veel pijn dat hij een kreet slaakte. Hij liet zich slap hangen. Ga je nu opgeven? Lafaard! De wolken dreven voorbij. Het was zo vredig. Zo vredig... En als er iets was wat hij haatte was dat vrede. En Clankatten. En de wereld. Het was gewoon zo ziekmakend allemaal. Alles. `Ik was je vergeten te vertellen dat we met rondes werken,' zei hij. `Maar ach... Laat ronde twee beginnen!'

Hate keek Loci vol afschuw aan en liet los. Hij wierp een snelle blik op de poes. Ze lachte de andere kater uit! `Stop!' hijgde hij. `Volgende ronde.' Hij probeerde zich uit Loci's grip te wurmen. Dat deed zo veel pijn dat hij een kreet slaakte. Hij liet zich slap hangen. 'Ga je nu opgeven?' Loci lachte in zichzelf, deze kat had gedacht dat hij ooit zou winnen. En als er iets was wat hij haatte was dat verliezen . En zijn broer. `Ik was je vergeten te vertellen dat we met rondes werken,' zei Hate. `Maar ach... Laat ronde twee beginnen!' Loci liet de kater los en sprong naar achteren, waarbij hij bijna door zijn poot zakte. Hij liep op drie poten terug rond Hate, die nu serieus aan het bloeden was.

Onderwerp: Re: Would you shut up?! (Loci)