That day you know ... +Shrew

Met twee muizen in zijn bek keek hij naar de leaders den. Damn, waar kwamen die zenuwen vandaan, hij had wel ergere dingen mee gemaakt, dan vechten met een clan genoot, en wat dan nog! Ashdrizzle was begonnen. Tenslotte had hij geen zin om hem te beschuldigen. Maar ergens, ergens wou hij ook gewoon zijn hart luchten, vertellen over Snowynight, en wat er in hem om ging als hij aan de witte poes dacht. Vertellen over zijn failures, en dat hij gewoon zo'n spijt had van zijn daden...
Hij haalde diep adem, en liep in de richting van de leaders den. Hij stak zijn kop naar binnen en liet de muizen vallen. "Mam, ik ben er," miauwde hij een tikkeltje behoedzaam, als een schuldige kitten.

De poes spitste haar oren toen ze het geluid van naderende pootstappen hoorde. Al snel werd dit gevolgd door een bekende kop die door de ingang van de Den werd gestoken. Shrewstar snorde licht bij het horen van de stem van haar zoon en begroette hem met een hecht kopje. Ze was blij dat hij toch besloten had om te komen. "Goed, Thrushdive, wil je meteen terzake komen of moet ik je eerst vragen hoe het met je gaat?" Glimlachte ze zachtjes en richtte haar groene ogen op de tabby.

Ergens werd hij overdonderd door de liefde die zijn moeder hem gaf, en hoe zij hem begroette, met een hecht kopje. Maar hij aarzelde niet, en gaf het zelfde terug, het gene wat hij moons gemist had. Hij boog zijn kop en pakte de twee muisjes, en kwam verder de den binnen, een van de muizen liet hij vallen voor Shrewstar. "Ik dacht, je lust vast nog wel wat," miauwde hij snorrend tegen zijn moeder.
"Goed, Thrushdive, wil je meteen terzake komen of moet ik je eerst vragen hoe het met je gaat?" Thrushdive zweeg kort. En schudde toen zijn kop. "Nee... Ik zeg wel gewoon waar het op staat," hij zuchtte. "Ashdrizzle en ik... hebben gevochten... om Snowynight..." ratelde hij beschaamd, de woorden herhalend in zijn kop, en beseffend hoe dom het eigenlijk klonk.

"Thrushdive.." Thrushive keek zijn moeder aan. Ik ben niet begonnen, dacht hij, zich zelf verdedigend. Alleen door de toon van zijn moeder voelde hij zich al aangevallen, ja, daar moest hij écht iets aan doen. "Waarom zijn jullie begonnen met vechten..? Het maakt mij niet uit wie er is begonnen, maar waarom kies je vechten boven praten? Vertel me gewoon wat er allemaal is gebeurd." Thrushdive slikte zijn eerste reactie weg, die was namelijk niet helemaal oké. "Ik koos er niet voor om te vechten. In eerste instantie koos ik er voor hem te negeren, en een gevecht juist te voorkomen... en toen... toen vocht ik terug, eerst verdedigen..." miauwde hij. "Écht... dit allemaal had nooit zo hoeven te lopen... als ik niet zo'n hoge dunk van me zelf had gehad toen ik apprentice werd..." murmelde hij meer tegen zich zelf dan tegen zijn moeder.

"Ik koos er niet voor om te vechten. In eerste instantie koos ik er voor hem te negeren, en een gevecht juist te voorkomen... en toen... toen vocht ik terug, eerst verdedigen..." Shrew gaf slechts een knikje, ze wilde hem nu niet onderbreken. "Écht... dit allemaal had nooit zo hoeven te lopen... als ik niet zo'n hoge dunk van me zelf had gehad toen ik apprentice werd..." Toen ze had begrepen dat hij was uitgepraat wierp ze even een blik naar de zijkant en liet haar groene ogen in de muur van de Den branden. "Ik snap het en iedere kat zou ervoor gekozen hebben zichzelf ook te verdedigen, maar je Mentor heeft je toch wel verteld dat vechten met Clangenoten, hoe erg je diegene ook haat, verboden is? En nee, Ashdrizzle krijgt hier zeker ook nog van te horen en beiden zullen jullie een gepaste straf krijgen. En Snowynight? Heb je ooit eraan gedacht hoe zij het vindt als haar twee beste vrienden, neem ik aan, met elkaar aan het vechten zijn?" Ze probeerde het zo neutraal mogelijk te houden, omdat ze geen kant wilde kiezen.

"Ik snap het en iedere kat zou ervoor gekozen hebben zichzelf ook te verdedigen, maar je Mentor heeft je toch wel verteld dat vechten met Clangenoten, hoe erg je diegene ook haat, verboden is? En nee, Ashdrizzle krijgt hier zeker ook nog van te horen en beiden zullen jullie een gepaste straf krijgen. En Snowynight? Heb je ooit eraan gedacht hoe zij het vindt als haar twee beste vrienden, neem ik aan, met elkaar aan het vechten zijn?" Thrushdive staarde naar zijn muis, en had op eens even geen trek meer. "Ik... ja... Voor haar wou ik het ook niet... Maar, het liep op..." zeker weten dat hij iets aan zijn zelfbeheersing doen moest. Thrushdive zuchtte. "Het was gewoon zo dom... en ik schaam me er voor," murmelde Thrushdive die met zijn poot de muis heen en weer rolde.

"Ik... ja... Voor haar wou ik het ook niet... Maar, het liep op..." Shrewstar keek haar zoon met medelijden aan. Tja.. "Het was gewoon zo dom... en ik schaam me er voor," Ze knikte nogmaals. "Voel je dan iets.. voor Snowynight?" Vroeg ze vervolgens met een lichte nieuwsgierige toon, want ja, twee katers vochten niet zomaar om een poes. Nee, daar wist zij alles wel vanaf.

Thrushdive keek op bij het horen van Shrewstars volgende woorden. "Voel je dan iets.. voor Snowynight?" Thrushdive hoefde daar niet over na te denken. Ja, hij voelde van alles voor Snowynight, en haar aanwezigheid deed hem zo goed. Hij wou haar beschermen, tegen alle gevaren in deze wereld. Hij wou er voor haar zijn, springen door het vuur, als het moest. "J... ja..." murmelde hij. Hij schudde met zijn kop. "Ik weet niet wat ik er mee aan moet... hoe ik er mee om moet gaan... wat ik doen moet..." zei hij. "Ik dacht... dat ze gewoon mijn beste vriendin is... maar nu deze gevoelens... het is zo verwarrend... en... ze is ook mijn beste vriendin..." he schudde met zijn kop, maar het voelde goed zijn hart gelucht te hebben bij zijn moeder.

"J... ja..." Was het antwoord op haar vraag en Shrew gaf weer eens een knikje. "Ik weet niet wat ik er mee aan moet... hoe ik er mee om moet gaan... wat ik doen moet..." Een wat zorgelijke frons verscheen op haar gezicht, maar ze besloot haar kaken nog even op elkaar te houden. "Ik dacht... dat ze gewoon mijn beste vriendin is... maar nu deze gevoelens... het is zo verwarrend... en... ze is ook mijn beste vriendin..." Shrew glimlachte zachtjes. "Ik begrijp het, geloof me, ik bevond me een paar Moons geleden in precies dezelfde situatie als Snowynight zelf. Waarschijnlijk heeft Ashdrizzle dezelfde gevoelens, want anders zou hij toch niet zomaar met je zijn gaan vechten? Jullie moeten het haar niet te benauwd maken en haar gewoon rust en tijd geven om na te denken. Voor nu moet je gewoon met haar omgaan als je vriend, je beste vriend als dat zo is. Uiteindelijk zal zij de juiste keuze maken." Zei ze vervolgens en stond even op om haar zoon een trotse lik over haar kop te geven. "Ik vind het al hartstikke knap dat je hier niet zomaar iedereen de schuld geeft en gewoon je hartje lucht. Eet nou maar wat, je hebt je energie denk ik wel nodig."

Thrushdive liet de tips van Shrewstar bezinken, en knikte vervolgens. "Dank je," murmelde hij. "Ik vind het al hartstikke knap dat je hier niet zomaar iedereen de schuld geeft en gewoon je hartje lucht. Eet nou maar wat, je hebt je energie denk ik wel nodig." Thrushdive glimlachte na die lovende woorden van zijn moeder, waarna hij zijn kop boog en een hap van zijn muis nam. Na dat hij zijn hap had door geslikte keek hij zijn moeder aan. "Dank je wel, mam," miauwde hij warm, waarna hij naar zijn moeder toe liep en zich tegen haar aan drukte en een kopje gaf. Dit had hij gemist, hij had zijn moeder gemist.

"Dank je wel, mam," Sprak de kater nadat hij een hap had genomen en haar een kopje gaf. Shrew snorde zachtjes en gaf hem een kopje terug. "En nog een belangrijk ding," Begon ze en keek de tabby in zijn ogen aan. "Nooit met je mond vol praten als er een dame bij is." Glimlachte ze tenslotte nog.

"En nog een belangrijk ding," miauwde Shrewstar. Thrushdive spitste vragend zijn oren en keek haar net zo vragend aan. "Nooit met je mond vol praten als er een dame bij is." Thrushdive slikte zijn hap door en glimlachte loom, waarna hij verder at.
Toen zijn muis op was gaapte hij. Het was al laat, en vele katten waren zich al aan het klaar maken voor bed. "Nou mam. Ik denk dat ik maar eens terug ga naar de Warriors den, en m'n nest op zoek, heb m'n energie wel nodig," miauwde hij, gevolgd door nog een gaap. "Weltrusten," snorde hij terwijl hij zijn moeder een kopje gaf, en zich om draaide. "Tot morgen," miauwde hij vervolgens. Waarna hij de den uit liep op weg naar de warriors den.

OOC: Topic uit~