ϟ Lost in my own mind ϟ

Onderwerp: ϟ Lost in my own mind ϟ zo 5 jan 2014 - 16:34

Geschrokken schoot hij omhoog uit het nest toen de Nursery verlicht werd en een luide knal vervolgde. Hij wist dat dit het onweer was, waar zijn moeder waarschijnlijk zijn naam van had. Lightning.. bliksem. De lichtflits die door de hemel schoot, hij vond het eigenlijk wel cool en fascinerend dat zijn moeder hem zo had genoemd. Het paste wel bij hem. Hij stapte voorzichtig, met langzame passen, richting de uitgang. Waar hij echter achter bleef zitten, want buiten regende het keihard. Weer een flits, deze keer kon hij hem nog duidelijker zien. Gespannen bleef hij naar de hemel staren, zijn oren bewogen telkens bij iedere knal en zijn ogen werden groot bij iedere flits. Hij vond dit onweer wel cool.. maar ergens ook weer eng. Wat als die flits naar hem toe zou komen? Zou dat pijn doen?

{Lightninghowl}

I can feel this darkness inside of me, growing fast into a bolt of lightning.
I know one spark will shock the world.

_{Shysong was al vroeg gaan jagen, maar was zo snel als ze kon teruggekeerd wanneer ze doorkreeg dat er een hevig onweer op komst was. Er was nergens prooi te bespeuren, en zelf was ze als de dood voor onweer, dus leek het haar beter om in het camp te gaan schuilen. Regenen deed het al, daar had ze geen problemen mee, maar plots hoorde ze een luide knal en verlichtte een bliksemschicht het camp. Ze was momenteel het dichtste bij de Nusery, waar ze dus snel naar binnen schoot om te gaan schuilen. Shy zag de jonge kitten van Shrewstar staan: Lightningkit. Hij was vernoemd naar de bliksem, wat de poes best wel verontrustend vond. "Hallo, Lightningkit", zij ze met een kleine bibber in haar stem. Ineengedoken stond ze naast de kleine kitten, te staren naar het onweer. Elke knal die ze hoorde kwamen haar haren opnieuw overeind te staan, ze vond hier echt niets aan!}

Art:

Het onweer fascineerde hem eigenlijk wel. Hij keek er met grote ogen naar en volgde de bliksemschicht met zijn ogen totdat het verdween, luisterde naar de knallen die erna kwamen. Nu het leek alsof de bliksemschichten niet dichterbij kwamen en gewoon weg bleven, bleef Lightningkit gewoon rustig zitten. Hij was niet bang voor iets waar hij naar was vernoemd! "Hallo, Lightningkit" Hij hief zijn oortjes verbaasd op toen hij een bibberende stem hoorde. Daar zag hij een poes zitten, ze leek een beetje op zijn eigen moeder met een wit met zwarte vacht en ze had blauwe ogen. Lightningkit bekeek haar even. "Hallo.. mevrouw.." Hij wist haar naam niet, eigenlijk wist hij de naam van vele katten in de clan nog niet. Een flits verlichtte de Nursery waardoor hij haar beter kon zien, ze lag ineen gedoken en bij iedere knal schoten haar haren opnieuw overeind. Even keek hij haar vragend aan. "Bent u bang voor de knallen?" Besloot hij te vragen, waarna hij zijn blik weer van haar afwende en naar buiten staarde.

{Lightninghowl}

I can feel this darkness inside of me, growing fast into a bolt of lightning.
I know one spark will shock the world.