True love {Whitelion}

Smallwing liep verveeld door het kamp. Ze keek naar de een koppel, dat liefdevol de neuzen tegen elkaar wreven. Smallwing zuchtte. De kans dat zij ooit een partner zou vinden, was erg klein. Katten vonden haar niet leuk genoeg, niet knap genoeg, niet charmant genoeg. Maar Smallwing kon het niet helpen. Ze was nou eenmaal niet charmante poes die de hele tijd flirte. Ze hield meer van jagen, rennen, en stoeien. Niet echt charmante dingen. Ze ging zitten bij haar den en verzonk in gedachten. Ze werd pas weer alert toen ze twee paar ogen in haar rug voelde branden. Ze keek op en zag Whitelion, die voor de den stond. "Hallo Whitelion," zei ze. Ze wist niet veel over hem, behalve dat hij net warrior was geworden.

Whitelion

"Hallo Whitelion." De poes die hij a een tijdje zat te bestuderen, had hem eindelijk opgemerkt. Nonchalant stond de witte kater op en liep hij naar haar toe. "Hallo, Smallwing.", antwoordde hij kalm. Whitelion wist dat sommige poezen makkelijk te manipuleren waren. En sinds kittens en apprentices verwonden na een tijdje begon te vervelen, dus had hij besloten om een nieuwe hobby te zoeken. en dit was de allereerste stap. "Hoe gaat het met jou?", vroeg hij, zorgvuldig de kalmte in zijn stem bewarend.

De jonge kater stond op en liep naar haar toe. "Hallo Smallwing," zei hij. "Hoe is het met jou?" Smallwing zuchtte. "Nou, niet zo goed." Ze wist niet zeker of ze deze kater met haar problemen moest opzadelen. Iedereen had al een partner, waarom zij niet? Waarom, waarom, waarom... Peinsde ze. Daarom besloot ze nog even niks te zeggen. De witte Warrior kon altijd nog omdraaien of een rot-opmerking maken. Al vond ze wel dat hij er aardig uitzag. Ze keek in zijn Groen-blauwe ogen, wachtend op antwoord.

Whitelion

"Nou, niet zo goed.", antwoordde de poes. Zo bezorgd als hij kon keek hij haar aan. "Hoezo? Waarom zou zo'n knappe poes nu problemen hebben?", vroeg hij vleiend. Potje voor pootje kwam de witte kater dichterbij, tot ze bijna snuit tegen snuit stonden. "Want zeg nou zelf, een knappe poes zoals jij heeft meestal geen problemen, niet?", fluisterde hij zachtjes in haar oor. Whitelion kon bijna voelen dat ze iemand nodig had om te kunnen liefhebben, die haar ook liefhad. Dus kon hij dat zijn. Voor eventjes, totdat hij er weer genoeg van had. Dan was het game-over, voor haar dan.

"Hoezo? Waarom zou zo'n knappe poes nu problemen hebben?" Was het antwoord. Bezorgd keek hij haar aan. Smallwing keek hevig blozend naar de grond. Meende hij dit echt? Hij stapte dichterbij, zodat zijn snuit en groen-blauwe ogen nog dichterbij waren, en hij keek haar aan. "Want zeg nou zelf, een knappe poes zoals jij heeft meestal geen problemen, niet?" Fluisterde hij zachtjes in haar oor. Smallwing sloeg haar diepblauwe ogen neer. "Meen je dit?" Vroeg ze zacht. Ze kon haast niet geloven dat een kater zoals Whitelion een kat zoals haar leuk vond. Ze was de lelijkste niet, maar niet knap genoeg om een partner te vinden, volgens haarzelf. Ze keek hem aan met een blos op haar wangen, en stamelde: "Dankje..." Ze stonden zo dicht bij elkaar, dat ze zijn vacht tegen de hare kon voelen.