Turning… Turning?!

Hij grinnikte, en zette haar voorzichtig weer rechtop, 'Oke, oke, jij bent de sterkste.' Ze klonk geïrriteerd, maar Tall maakte zich er geen zorgen om, ze hadden een connectie, die was niet zomaar van de ene op de andere zin weg. "Mooi, dan hebben we da.." Hij stopte en keek verbaasd naar het poesje die wegstuifte, de zinnen die ze had gezegd galmden nog na in zijn oren. 'Ik ben wel veel sneller!', Hij keek weer op, en hoorde haar uitlokking, 'Pak me dan, als je kan!' Meteen sprong hij op, en rende lachend achter haar aan, "Oooh! Careful what you wish for! Ik pak je Cherry!" Hij rende zo snel als hij kon, aangezien hij nooit zou toegeven dat ze sneller was, maar hij moest het de ander nageven, snel was ze inderdaad, heel snel.

Met grote stappen rende de kitten door het Camp. Har donzige pootjes raakte de aarde onder haar klauwtjes amper. Ze genoot van de wind die door haar haar waaide. "Oooh! Careful what you wish for! Ik pak je Cherry!" Hoorde ze van achter haar. Ze lachte. Het zou hem toch niet lukken! Even keek ze over haar schouder, zonder te stoppen. Tall was ook aan het rennen, en won wat terrein. Snel keek Cherry weer voor haar. Ze zette nog een tandje bij, zodat ze nog harder ging. Nu zal hij haar nooit inhalen! Ze keek weer over haar schouder, en ze zag dat de afstand tussen haar en haar tegenstander wat groter werd. Ha. 'Ik ga lekker... Au!', Riep ze. Haar zin ging over in een licht gilletje toen ze met haar pootje achter een steen bleef haken en een dubbele salto naar voren maakte. Even bleef ze stil liggen op de grond. Toen tilde ze haar kopje op, waar een hoopje sneeuw op lag. 'Auw...', Herhaalde ze zachtjes. Ze keek naar het pootje war ze mee was blijven haken. Het deed erg vele pijn. Er kwam een soort.. Rood... Wat was het? Water... Een soort rood water uit het plekje waar de steen haar pootje had geraakt. 'Auw...' Jammerde ze nog een keer.

Hij begon terrein te winnen en een overwinningskreet was al af te lezen in zijn ogen. Eerst moest hij haar echter nog in zien te halen, wat niet erg makkelijk ging worden, aangezien het poesje echt hard kon rennen, en nu ook weer, opnieuw versnelde! Een klein beetje gefrustreerd, maar nog steeds vrolijk zette Tallkit zijn pootjes nóg harder aan het werk, en hij was al klaar om een antwoord te geven op de uitlokkende zin van Cherry, 'Ik ga lekker... Au!' Hij remde af, kwam slippend tot stilstand naast het poesje, en keek bezorgd naar haar. Auw was nooit goed, altijd slecht. Altijd. Meteen begon Tall een klein beetje te panieken, en liep hij even een rondje om het poesje heen om zichzelf weer te kalmeren, daarna wierp hij een blik op de poot van het poesje. Dat spul kende hij! Bloed, bloed zat op de poot van Cherrykit, maar het leek niet veel. Opgelucht haalde Tallkit adem, en likte het poesje even lief over haar hoofdje, 'Auw...' Klonk het nog een keer, en als reactie kreeg ze een kopje. "Het ziet er tot nu toe denk ik niet vreselijk uit, kom op, ik draag je naar de Medicine den," Hij keek haar stoer aan, maar wist nog niet helemaal hoe hij dat precies wilde doen. Langzaam wrong hij zijn brede schoudertjes onder het tengere lijfje van zijn speelkameraatje, en hees haar omhoog, zodat ze over hem heen lag. "Zo goed?" Vroeg hij, met een bezorgde ondertoon in zijn stem, terwijl hij voorzichtig, stapje voor stapje, zijn weg naar de den toe zocht. Hopelijk was het inderdaad niet erg.

Zachtjes piepte het poesje. Het deed zo'n pijn! Wat deed dat rode water met haar pootje! Het moest weg gaan! Ga weg raar water! Ze hoorde hoe Tallkit naast haar kwam staan. Oh nee... Die dacht zeker dat ze een watje was! En ze ging nog wel zo hard! Boos keek ze naar de steen waar ze over was gestruikeld. Het was allemaal zijn schuld. Plotseling voelde ze hoe Tall een likje over haar hoofd gaf. Wacht eens even? Lachte hij haar niet uit? Vond hij haar niet zwak? Hij gaf haar nog een kopje. "Het ziet er tot nu toe denk ik niet vreselijk uit, kom op, ik draag je naar de Medicine den," Miauwde hij. Cherry knikte zachtjes. Het deed best wel pijn, maar hij zal wel gelijk hebben. De Medicine Den he? Was dat niet dat hol waar zei en haar broertjes een paar daagjes hadden gelegen, toen ze net aankwamen? Er was daar een lieve poes die hun toen had geholpen, misschien zou die haar nu wel weer helpen. Het kwam wel goed. Ze voelde hoe Tallkit haar op zijn schouders nam. "Zo goed?" Vroeg hij. Zijn stem klonk bezorgd. Dus hij vond haar geen slappeling! Weer knikte het poesje. Langzaam liepen ze samen naar de Medicine Den, waar ze geholpen zou worden.

Ooc: Het is niet heel ernstig hoor, Cherry overdrijft gewoon een beetje ;D

Hij grinnikte even bij het horen van haar angstige stemmetje, maar wilde niet graag dat ze dacht dat hij haar uitlachte dus verontschuldigde het katertje zich snel. "Sorry, ik lach je niet uit, het is alleen dat je zo licht bent, en zo klein terwijl we maar een moon verschillen" Hij keek even omhoog, en glimlachte naar haar. De medicine den was al in zicht, en langzaam liet hij haar voor de ingang zakken. "Little.." Riep hij zachtjes naar binnen terwijl hij Cherrykit vragend aankeek. "Weet jij hoe ze precies heet?"

Langzaam schommelde het kleine lichaampje heen en weer. Het voelde grappig. Even grinnikte de kater die haar droeg. Wat? Grinnikte hij? L..L-lachte hij haar uit... Dus toch... "Sorry, ik lach je niet uit, het is alleen dat je zo licht bent, en zo klein terwijl we maar een moon verschillen" Hoorde ze hem zeggen. Ze zuchtte opgelucht. Gelukkig. Een glimlachte hij naar haar, en Cherry glimlachte terug. Plotseling merkte het poesje dat ze voor de inging van een Den stonden. Dit was zeker die Den waar Tall het over had. "Little.." Hoorde ze hem roepen. Vragen keek hij haar aan. "Weet jij hoe ze precies heet?" Little... Little wat? Hoe heette ze nou ook al weer? Die ene naam die ze de tijd in die Den zo vaak voorbij had horen komen. Little.. Water? Nee... Little.. Little... Littlebeam? Nee, Littlestream! Dat was het. 'Littlestream.', Miauwde ze trots. Aarzelend keek ze hem aan. 'Toch?', Voegde ze er verlegen aan toe.

Het poesje sprong van zijn rug, en reageerde niet veel later op Tall's vraag. Ze dacht na, net als hij, en hij zag hoe ze het gevonden had toen haar gezicht ineens opklaarde. Haar stem klonk helder met een vleugje trots toen de naam van de Medicine cat apprentice gezegd werd. 'Littlestream.', Het katertje dacht even na, en knikte toen als antwoord op haar tweede vraag. "Je hebt gelijk! Knap dat je dat zomaar weet," Hij kee even verwonderd naar de andere kitten en haalde toen denkbeeldig zijn schouders op, Cherry mocht in één ding wel de beste zijn van hem. "Ken je haar? Is ze aardig?"

De grijze poes keek eventjes op met gespitste oortjes toen ze haar naam hoorde, of toch een deel daarvan.. Nieuwsgierig schoof ze de kruiden waarmee ze bezig was aan de kant en trippelde ze voorzichtig naar de uitgang van haar den toe, waar ze twee kleine kittens tegenkwam. Beide kittens herkende ze onder de namen Tallkit en Cherrykit. Van Tallkit wist ze dat zijn moeder Shrewstar was, maar Cherrykit's ouders waren haar onbekend. "Is er iets?" Vroeg ze vriendelijk terwijl ze haar groene ogen over de twee liet glijden. Het gebeurde wel vaker dat kittens kwamen aankloppen door een of ander klein wondje. Vaak vond ze het wel grappig, al gebeurde het ook wel eens dat ze net op een ongepast moment kwamen. Echter bleef ze altijd vriendelijk, aangezien het nog steeds kleine zielen waren waar ze mee te maken had.

Cherry voelde hoe Tallkit onder haar knikte. "Je hebt gelijk! Knap dat je dat zomaar weet," Zei hij. Trots keek ze hem aan, met een lief glimlachje. Langzaam liet ze zich van Tall af zakken, en ging ze weer op haar eigen pootjes staan. Wel hield ze het pootje dat pijn deed gebogen. "Ken je haar? Is ze aardig?" Vroeg Tall aan haar. Cherry knikte. 'Toen ik en mijn broertjes hier kwamen heeft ze ons beter gemaakt. Ze was heel lief voor ons, geloof ik.' Voegde ze er aan toe. Ze kon het zich niet helemaal meer herinneren, ze was nog erg klein toen. Plotseling hoorde ze Littlestreams stem. "Is er iets?" Vroeg ze vriendelijk. Zie je wel, ze was wel lief. Cherry knikte naar haar. 'Ik ben net gevallen...', Miauwde ze een beetje verlegen. 'En mijn pootje doet pijn..' Voegde ze er aan toe terwijl ze haar gewonde pootje naar voren stak. Ze wist niet precies wat Littlestream er aan zou kunnen doen, maar ze vertrouwde haar en Tall. Vooral Tall.

Hij boog door zijn knietjes zodat het poesje makkelijker af kon stappen, en luisterde met een schuin hoofdje naar haar verhaal. 'Toen ik en mijn broertjes hier kwamen heeft ze ons beter gemaakt. Ze was heel lief voor ons, geloof ik.' Hij knikte, en een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Toen was je zeker nóg kleiner dan nu," Klierde hij haar, op een lieve manier. Hij schrok echter op van een stem, en sprong achter Cherry, waarna hij met zijn borst trots vooruit, en met een beschaamde blik in zijn ogen, snel weer achter haar vandaan stapte. Het was Littlestream maar, 'Ik ben net gevallen...', Snel schoof hij naar voren en ging dicht naast het poesje staan, 'En mijn pootje doet pijn..' Ze stak het pootje naar voren, en Tall kon zien dat ze het best eng vond. Hij wist niet zeker of hij de grijze poes tegenover hem moest vertrouwen, zo snel van vertrouwen was hij namelijk niet. "Wat gaat u er precies aan doen?" Vroeg hij, deels nieuwsgierig, deels beschermend, hij zou het poesje naast hem niet aan haar lot overlaten.

'Ik ben net gevallen...' Verklaarde het poesje. Zij was dus het slachtoffer? Ze had ook niet anders verwacht, aangezien Tallkit haar zonet nog op zijn rug droeg. 'En mijn pootje doet pijn..' Nog voordat de poes de kans kreeg om iets te zeggen of te doen onderbrak Tallkit haar al. "Wat gaat u er precies aan doen?" Littlestream keek hem even aan, maar rechtte nadien haar rug weer en draaide zich om. Met haar staart gaf ze aan dat de twee haar moesten volgen. "Zorgen dat het niet gaat ontsteken en het bloeden stoppen." Miauwde ze rustig waarna ze naar de snel wat borage en spinrag pakte. Rustig draaide ze zich weer om en keek ze het tweetal weer aan. "Het kan wel zijn dat je poot er zal afvallen binnen de twee dagen, maar geen zorgen, dan naai ik hem er wel weer aan." Een grijns stond op haar gelaat toen ze dit zei.

De poes keek hem even aan, maar hij wendde zijn indringende ogen niet af, vertrouwen moest verdiend worden. Uiteindelijk gebood de poes hen om te volgen, en dus deed hij dat, rustig, op zijn hoede en zo nu en dan kijkend of het goed ging met Cherry. "Zorgen dat het niet gaat ontsteken en het bloeden stoppen." Hij knikte, maar vertrouwde de spullen die ze pakte niet helemaal, een beetje beschermend richtte hij zich op, en snoof wantrouwend aan het gekke blad voor hem. Zijn gezicht vertrok, en meteen priemde zijn oogjes in die van de medicine cat, "Wat is dat?" Stellig ging het katertje zitten, en wachtte op antwoord, niet happy met hoe dit allemaal liep. De volgende mededeling deed hem echter opspringen met zijn haren rechtovereind, en er verschenen vlammetjes in zijn ogen. "Het kan wel zijn dat je poot er zal afvallen binnen de twee dagen, maar geen zorgen, dan naai ik hem er wel weer aan." Een diepe grom weerklonk, en zonder zijn blik van haar af te houden ging hij recht voor Cherry staan. "We zoeken wel iemand anders," Gromde hij, eerder een beetje bang, en ontzet dan echt boos, "Kom Cherry,"

"Wat gaat u er precies aan doen?" Hoorde ze Tall zeggen vrijwel meteen nadat zei haar zegje had gedaan. Ze zag hoe Littlestream de Den weer in liep, en ze volgde haar, samen met Tall. Ze hinkte een beetje met haar gewonde pootje. "Zorgen dat het niet gaat ontsteken en het bloeden stoppen." Miauwde Littlestream als antwoord op Talls vraag. Ontsteken? Dat klonk niet goed... Gelukkig kon Littlestream er voor zorgen dat dat niet ging gebeuren. Het kwam allemaal gelukkig goed. Of toch niet.. Littlestream draaide zich om met wat in haar bek. "Wat is dat?" Vroeg Tall. Cherry knikte. Dat wilde ze ook wel weten. Littlestream keek haar en Tall aan. "Het kan wel zijn dat je poot er zal afvallen binnen de twee dagen, maar geen zorgen, dan naai ik hem er wel weer aan." Wat!? Kon haar pootje er af vallen! Geschrokken keek ze naar de desbetreffende poot. Ze wilde hem nog niet kwijt! Naast haar hoorde ze Tall grommen. Gelukkig kwam hij voor haar op. "We zoeken wel iemand anders," Zei hij terwijl hij beschermend voor haar ging staan. "Kom Cherry," Het kleine poesje knikte angstig. Ze keek nog even naar Littlestream. Haar twee blauwe oogjes keken haar angstig aan. Maar Littlestream was toch lief..?

Ergens voelde ze zich gemeen, maar ergens voelde ze ook weer een lachbui opkomen. Ze wist dat ze de twee kits goed had laten schrikken, dat zag ze dan ook aan hun geschrokken reactie. Misschien had ze ergens toch wat het gedrag van Smokebreath overgekregen? Maar goed, ze kon de twee nu ook weer niet ongeholpen wegsturen. Snel sprong ze voor de twee kittens en belandde ze sierlijk weer op alle vier pootjes. "Ik maakte maar een grapje, de kans dat je poot er zal afvallen is nog kleiner dan de kans dat Smokebreath ooit vriendelijk word." Bijna iedere kat kende haar vorige mentor wel, dus deze kits vast ook. Dat hoopte ze tenminste toch. "Moet ik jullie nu nog helpen?" Vroeg ze uiteindelijk terwijl ze deze keer doodserieus ging zitten, haar uiterste best doende om niet in de lach te schieten.

Het poesje achter zijn rug knikte, en het katertje maakte al aanstalten om te vertrekken. Dit alles hoefden ze niet te pikken, en al helemaal niet van die poes voor hen. "Ik maakte maar een grapje, de kans dat je poot er zal afvallen is nog kleiner dan de kans dat Smokebreath ooit vriendelijk word." Hij fronste en keek toch nog even om naar de poes, zijn nieuwsgierigheid gewekt. "Maar mijn zusje vindt hem juist heel aardig," Hij ging zitten, en wilde wel graag weten waarom de poes het eigenlijk zei, dat haar voormalige mentor zo slecht was, hij had hem zelf nog nooit ontmoet. "Moet ik jullie nu nog helpen?" Vragend keek hij naar Cherrykit, die nog steeds achter hem stond, "Kies jij maar, anders gaan we gewoon naar Smokebreath,"

Ze vernauwden haar ogen even toen ze Tallkit's stem weer hoorde. "Maar mijn zusje vindt hem juist heel aardig," Haar oortjes legden zich plat in haar nek toen de kater haar tegensprak. Bijna meteen draaide de poes zich in een ruk om en priemde ze haar groene ogen in die van Tallkit. "Kies jij maar, anders gaan we gewoon naar Smokebreath," Miauwde het katertje tegen de poes achter hem, waardoor ze een nog schuwere blik aannam. "En wie ben jij om mij zomaar tegen te spreken?" De manier waarop ze dit zei maakte duidelijk dat ze geen zin had in commentaar van de bruine kater. "Ik maakte maar een grapje, en als jij daar nog niet eens mee om kan hoe ga je dan in starclan's naam later tegen de commentaar van je mentor kunnen?" Mauwde ze, deze keer iets feller. Nee, ze kon er totaal niet tegen dat wanneer ze iemand probeerde te helpen, deze uiteindelijk haar de rug toe draaide. Dan zaten ze bij de verkeerde kat.

(Had zin in wat drama) xD

Net toen de twee weg wilden lopen bood Littlestream haar excuses aan. "Ik maakte maar een grapje, de kans dat je poot er zal afvallen is nog kleiner dan de kans dat Smokebreath ooit vriendelijk word." Zei ze. Cherry haalde haar schoudertjes op en draaide zich weer om. Littlestream was wel lief, ze had het nog gezegd. En gelukkig hield ze haar pootje ook nog gewoon. "Maar mijn zusje vindt hem juist heel aardig," Zei Tall, die naast haar zat, duidend op die Smokebreath. Wie was dat nou? Talls zusje vond hem aardig, en Littlestream gemeen.. Wat een rare kat. "Moet ik jullie nu nog helpen?" Vroeg Littlestream. Tall keek haar vragend aan. "Kies jij maar, anders gaan we gewoon naar Smokebreath," Zei hij. Weer die rare Smokebreath, wie was dat toch? Ze wilde net haar mond open trekken toen Littlestream haar onderbrak. "En wie ben jij om mij zomaar tegen te spreken?" Zei ze. Cherry schrok een beetje, maar bleef stil. "Ik maakte maar een grapje, en als jij daar nog niet eens mee om kan hoe ga je dan in starclan's naam later tegen de commentaar van je mentor kunnen?" Mauwde Littlestream. Met een klein kuchje probeerde Cherry de aandacht te krijgen. 'Ik weet niet eens wie die Smokebreath is...' Miauwde ze zachtjes. 'Littlestream? Wil je alsjeblieft zorgen dat m'n poot er niet afvalt?', Voegde ze er met een licht smekende ondertoon aan toe. Ook al had de kitten het idee dat ze nu twee dingen door elkaar haalde, ze hoopte dat Littlestream haar wel begreep.

{Cherry snapt er niks meer van xD}

Hij keek nukkig naar de poes voor hem, maar zijn blik veranderde al snel in pure ontzetting toen ze hem wilde vermanen. "En wie ben jij om mij zomaar tegen te spreken?" Hij richtte zich op, en keek met zijn vlammende oogjes naar de oh-zo-lieve Littlestream. "Ik ben Tallkit, de zoon van Shrewstar en Wolftail, jij weet dat als geen ander dus wat vraag je nou?" Geërgerd bleef hij zitten, en weigerde toe te geven aan de poes. "Ik maakte maar een grapje, en als jij daar nog niet eens mee om kan hoe ga je dan in starclan's naam later tegen de commentaar van je mentor kunnen?" Hij snoof hard, en wierp een korte blik op Cherry die achter hem zat. "Slecht gevoel voor humor," Mompelde hij geïrriteerd, terwijl hij besloot om het kuchje van Cherry niet te negeren. 'Ik weet niet eens wie die Smokebreath is...' Hij snoof weer even kort, maar keek toen met lievere ogen naar het poesje, net voor hij antwoord wilde geven nam ze het compleet verkeerde besluit. 'Littlestream? Wil je alsjeblieft zorgen dat m'n poot er niet afvalt?' Nu rolde het katertje wel met zijn ogen, en wierp hij een veelbetekenende, boze blik naar de grijze poes. "Je poot gaat er niet afvallen, en ik weet niet of het een goede keuze zou zijn om haar je te laten helpen," Met een schuin oog bleef hij op de poes lette terwijl hij weer naast het kleinere poesje ging staan, "Maar zoals ik al zei, het is jouw keuze,"

- En Tall is het zat xD

"Ik ben Tallkit, de zoon van Shrewstar en Wolftail, jij weet dat als geen ander dus wat vraag je nou?" Oh? Nou kwam het kleine stuiterding ook nog af met arrogantie? Een bijna vermoedelijke grijns kwam op haar gezicht te staan. "Slecht gevoel voor humor," Waarna hij ook nog rolde met zijn ogen. "Misschien zal deze poes met slechte humor dan maar eens naar die moeder van je toegaan? Eens zien hoeveel manen ik je nog kit kan laten blijven, als straf wegens grof zijn tegen een medicijn kat." Een bijna geamuseerde toon kwam uit haar mond gerold toen ze hem uitdagend aankeek. En als Tallkit haar nog niet serieus nam, dan zou ze er wel voor zorgen dat hij dat uiteindelijk ging doen. De tijd dat ze anderen nog met haar liet sollen was allang voorbij, nog voordat deze kleine kat zelfs geboren was. 'Littlestream? Wil je alsjeblieft zorgen dat m'n poot er niet afvalt?' Haar wat zachtere blik ging terug naar het poesje, en met een vriendelijke knik bevestigde ze haar vraag. Voor de rest negeerde ze de woorden van Tallkit nog en pakte ze de kruiden die ze zonet nog had laten liggen. Snel maar keurig behandelde ze de wonde van Cherrykit met borage, om er nadien een flinke dot spinrag rond te wikkelen. "Zo, als je er na enkele dagen nog steeds last van hebt dan kom je nog maar eens langs." Mauwde ze kalm tegen het kleine ding.

Ze voelde zich erg overbodig terwijl Littlestream en Tallkit kibbelden. Dit was allemaal haar schuld... Als Tall nu straf zou krijgen, dan was het ook haar schuld. Een beetje verdrietig staarde Cherry maar de grond. Haar blik ging weer naar Littlestream, die knikte als antwoord op haar vraag. Ergens was ze opgelucht, maar aan de andere kant ook weer niet. Zou Tall nu boos op haar zijn? Ze hoopte van niet. Tall was haar eerste vriend, op haar broertjes na. Ze wilde hem nog niet kwijt. De kleine kitten voelde hoe Littlestream een soort gras ofzo op haar pootje deed. Eerst prikte het een beetje, maar al snel ging de pijn weg. Daarna deed Littlestream wat wit touw-achtig spul om haar pootje, waardoor het niet meer bloedde. "Zo, als je er na enkele dagen nog steeds last van hebt dan kom je nog maar eens langs." Mauwde Little. Blij knikte Cherry naar de grijze poes. Nu was alles gelukkig voorbij. 'Kom je, Tall?' Miauwde ze naar haar vriendje, terwijl ze aanstalten maakte om te vertrekken. 'Zullen we weer spelen?'