Turning… Turning?!

Hij weigerde nog naar de poes te kijken, maar dat idee werd het raam uitgegooid toen de medicine cat hem begon te bedreigen. "Misschien zal deze poes met slechte humor dan maar eens naar die moeder van je toegaan? Eens zien hoeveel manen ik je nog kit kan laten blijven, als straf wegens grof zijn tegen een medicijn kat." Hij siste boos naar haar, "Doe je best maar! Mijn moeder is toch te druk om zich met mij bezig te houden.. Misschien krijg jij haar aandacht wel te pakken," Zijn ogen spoten vuur, en het kon de kitten niets meer boeien of hij straf zou krijgen, hij was het spuugzat dat anderen hem als vuil behandelden, en dat liet hij nu duidelijk merken. Ook toen de poes hem negeerde schoot zijn haar overeind, maar omwille van het poesje naast hem bleef hij stil, er waren namelijk ook nog aardige katten zoals zij, en die moest je niet kwijt raken. "Zo, als je er na enkele dagen nog steeds last van hebt dan kom je nog maar eens langs." Hij gromde zacht, mede dankzij zijn beschermende gevoelens over zijn vriendin, en mede dankzij de kater's zijn woede tegenover zijn moeder, die er nu uitkwam tegen Littlestream. "Ik denk niet dat dat nodig zal zijn," Zei hij, verstaanbaar, maar niet al te luid. 'Kom je, Tall?' Hij knikte, "Ik kom eraan," riep hij over zijn schouder, en keek toen weer naar Littlestream, "Het was me een genoegen," beet hij haar toe, waarna hij zich theatraal omdraaide en naar Cherry liep. 'Zullen we weer spelen?' Meteen keek hij weer wat vrolijker, en liep met haar mee naar buiten, "Lijkt me leuk, wat wil je doen?" Vroeg hij haar, waarna hij stil bleef staan in de opening van de den, en achterom keek naar de grijze poes in de schaduwen, een vurige blik in zijn ogen.

Cherry haalde opgelucht adem toen ze de Den uit waren. Het was een heel gedoe geweest. Kennelijk mochten Tall en Littlestream elkaar niet. Nog een beetje onwennig keek ze naar het witte spul om haar poot. Wanneer zou hen er af mogen? Zou dat vanzelf gaan, of moest ze er iets voor doen? Ze wilde bijna terugkeren om het aan Little te vragen, maar Tall verscheen al naast haar. Het zal zich vanzelf wel wijzen. "Lijkt me leuk, wat wil je doen?" Vroeg haar vriendje als antwoord op haar eerdere vraag. Ze haalde even haar schoudertjes op. 'Mij maakt het niet echt uit, jij mag kiezen.' Miauwde ze. Haar stem klonk weer vrolijk, en ze was blij dat alles gewoon normaal was afgelopen. Het was nog een heel avontuur geweest voor zo'n kleine kitten. 'Als het maar niet al te druk is. Ik ben best wel moe.' Gaf het Chocolate-Point poesje toe.

Hij glimlachte toen hij naast het poesje stond, en de glimlach werd alleen maar breder toen ze hem antwoordde. 'Mij maakt het niet echt uit, jij mag kiezen.' Even grinnikte hij, en keek toen rond het kamp, even genietend van het zonlicht op zijn vacht. Nogmaals viel hem op dat hij bijna twee keer zo groot was als Cherry. 'Als het maar niet al te druk is. Ik ben best wel moe.' Hij knikte, ten teken dat hij het begreep, en sloeg toen beschermend, als een soort grote broer zijn staart om haar heen. "Ik snap het," Zei hij zacht, geen aanstalten makend om weg te gaan, "Wil je ik zie ik zie wat jij niet ziet doen?"

De kleine kitten gaapte even. Snel slot ze haar bekje weer, want ze wilde niet laten zien aan Tall dat ze vermoeid was. Ze voelde hoe Tall beschermend naast haar kwam zitten, en zijn staart om haar heen sloeg. Het was best raar. Meestal was zij de gene die anderen moest beschermen. Ze wilde er altijd zijn voor haar broertjes, en ze wilde niet dat iemand hen ook maar een haar krenkte. Het was een fijn gevoel, om te weten dat er iemand achter je stond om je te vangen als je zou vallen. "Ik snap het," Zei Tall. Cherry glimlachte warm naar hem. "Wil je ik zie ik zie wat jij niet ziet doen?" Het poesje knikte. Dat vond ze altijd al een leuk spelletje, en het koste niet zo veel moeite. 'Zal ik dan maar beginnen?' Haar blauwe oogjes gleden over de omgeving. Zendantenne alles in zich op. Plotseling wist ze het. 'Ik zie ik zie wat jij niet ziet, en het is wit! Miauwde ze met ene brede lach.

Hij grinnikte en knikte toen ze aanbood om te beginnen. "Ja hoor, doe maar," Het maakte echter niet veel uit of hij dat zei, want het poesje was sowieso al begonnen. 'Ik zie ik zie wat jij niet ziet, en het is wit!" Het katertje grinnikte, en sprong omhoog, terwijl hij speels op het poesje sprong, wel voorzichtig om haar gewonde pootje niet te raken. "Dat haartje? Dit haartje? Dat haartje dan?" Vroeg hij lachend, terwijl ze over de grond rolden. Uiteindelijk stopte hij, en lag hij stil op de grond, het poesje naast hem. Een gaap rolde uit zijn mond, en als een reactie daarop legde hij zijn mooie koppie te rusten op de rug van het poesje, zijn pootjes zo uitstrekkend dat Cherry daar haar hoofd zou kunnen leggen.

Ze keek lachend maar Tall toen hij opsprong. Wt zou hij gaan doen? Plotseling voelde ze zijn gewicht speels op har neer komen, toen hij op haar sprong. Het was wel voorzichtig, vast en zeker voor haar pootje. Nu was het sneetje alleen nog maar een handicap tijdens het spelen, voor de rest had ze er geen last meer van. "Dat haartje? Dit haartje? Dat haartje dan?" Vroeg haar vriendje lachend, en zelf lachte ze hard mee. Even bleven ze zo liggen, lachend over elkaar heen. Toen stopte Tall, en legde hij zijn kopje op haar ruggetje. Zij zelf legde haar kopje op zijn pootjes. Haar oogjes twinkelden toen ze hem aankeek. 'Het was trouwens fout.' Mauwde ze met een licht ondeugende ondertoon in haar stem. 'Het was dat witte spul om m'n pootje heen.' Ze liet haar kopje weer rusten op haar vriend, en gaapte even. Wat zouden ze nu gaan doen?

Ze legde haar kopje inderdaad op zijn pootjes, en grinnikte, het katertje grinnikte vrolijk mee. 'Het was trouwens fout.' Haar stem klonk ondeugend, en meteen keek Tallkit haar met een twinkeling in zijn ogen aan. De kitten was vrolijk, en brutaliteit was zijn kenmerk, maar op dit soort momenten leek hij een wijze oude kater die al veel van het leven gezien had. 'Het was dat witte spul om m'n pootje heen.' Ze gaapte, terwijl hij haar porde. "Dat had ik uiteindelijk wel geraden hoor," Pochte hij groots, maar zijn stem klonk niet uiterst serieus. "Oke, mijn beurt," Hij keek even in het rond, en draaide toen zo dat hij op zijn rug lag, met zijn neusje niet ver van die van Cherry verwijderd. "Ik zie ik zie wat jij niet ziet, en de kleur is… Blauw,"

Het poesje voelde een klein porretje in haar zij. "Dat had ik uiteindelijk wel geraden hoor," Zei haar maatje. Cherry lachte naar hem, terwijl ze haar wenkbrauw ophaalde. 'Tuurlijk, Tall, tuurlijk.' Mauwde ze met een lachje. "Oke, mijn beurt," Zei Tall. Ze knikte, ook al was het niet echt een vraag. Tall keek rond, waarna hij zich zo draaide dat hij op zijn rug lag. Hun neusjes raakte elkaar bijna aan. "Ik zie ik zie wat jij niet ziet, en de kleur is… Blauw," Zei het katertje. Even keek Cherry rond. Natuurlijk was de lucht blauw, maar dat leek haar te makkelijk. Haar blauwe oogjes gleden rond. Wacht eens... Haar ogen! Die waren ook blauw. Met een grijns keek ze naar Tall. 'Zijn het mijn ogen?' Miauwde ze met een breder wordende grijns.

Hij grinnikte in zichzelf toen ze ineens naar de lucht keek, en zijn mond vormde het woord 'fout' al. Helaas voor het katertje, 'Zijn het mijn ogen?' Zijn mond viel heel ver open, en met ondeugende, maar verbaasde ogen keek hij het poesje aan. Hij lag nog steeds op zijn rug, met zijn pootjes in de lucht, en een van die twee pootjes sloeg speels naar het poesje. "Hoe wist je dat?!"

Grijnzend keek het poesje naar Tall, toen zijn mond open viel. Ze wist meteen datzelfde het goed had geraden. Met zijn pootjes sloeg Tall speels naar haar. "Hoe wist je dat?!" Zei hij. Cherry ontweek de pootjes, en beet speels in zijn oortje. 'Als je zacht "blauw" is het meestal de lucht, maar ik weet dat jij slim bent en dus wel wat beters kan verzinnen. Toen ging ik rondkijken, en eigenlijk zijn mijn ogen het enige andere hier dat blauw is. Dus eigenlijk was het makkelijk.' Verklaarde het poesje, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Heb ik gewonnen?' Voegde ze er ondeugend aan toe.

Ze beet hem speels in zijn oor, en hij stond het toe, aangezien hij ook wel heel nieuwsgierig was naar hoe ze het had gedaan. 'Als je zacht "blauw" is het meestal de lucht, maar ik weet dat jij slim bent en dus wel wat beters kan verzinnen. Toen ging ik rondkijken, en eigenlijk zijn mijn ogen het enige andere hier dat blauw is. Dus eigenlijk was het makkelijk.' Zijn ogen werden naarmate de kitten vorderde steeds groter, maar het zinnetje dat ze eraan toevoegde was teveel. Dus greep hij fanatiek haar snuitje met zijn pootjes, en hield haar gezicht dicht bij dat van hem. "Nooit," De speelse blik in zijn ogen was onmiskenbaar, maar zijn stem verried hoe serieus hij dat bedoelde. "Verliezen van een poes? Nooit"


- xD De sexist

Cherry lachte toen Tall met zijn pootjes haar snuitje greep, en haar naar zich toetrok. Hun gezichten waren vlakbij elkaar. "Nooit," Zei het katertje, met een speelse blik in zijn gelige oogjes. "Verliezen van een poes? Nooit" Met een ondeugende grijns maakte het poesje zich los uit zijn greep. Ze duwde zijn pootjes tegen de grond, en ging boven op hem staan. Ze lachte speels naar hem, terwijl ze hem een klein porretje gaf. 'Hoe kan het dan dat je toch verloren hebt?' Vroeg ze onschuldig, en een speelse grijns verscheen op haar gezicht.

Kort~

Hij voelde hoe ze zich losmaakte, en hem probeerde te 'overmeesteren'. Gewillig liet hij zich vallen, en moest lachen door de por in zijn buik. 'Hoe kan het dan dat je toch verloren hebt?' Hij boog voorover, keek het poesje intensief in de ogen en.. Gaf haar een lik over haar neusje! In de verwarring draaide hij om, en niet veel later had hij zijn poten zachtjes op de buik van het poesje terwijl ze op de grond lag. Nu grijnsde hij pas echt, en keek trots in haar ogen. "Wie zegt dat ik verloren heb?"

Ze lachte breed toen Tall voorover boog en haar aan keek. Ze verwachtte dat hij haar nu terug zou pakken of zoiets, als een soort wraak, maar plotseling voelde ze zijn tong over haar gezicht gaan. Verrast sprong ze achteruit. Haar kameraadje maakte gebruik van haar beweging, en voor ze door had wat er gebeurde lag ze op de grond, terwijl Tallboven op haar stond. Hij grijnsde breed en keek haar trots aan. "Wie zegt dat ik verloren heb?" Zei hij trots. Het poesje lachte hoofdschuddend. Ze moest het toegeven, hij was sterker. 'Ik.' Miauwde ze rebels, terwijl ze nog steeds in Talls "houdgreep' lag.

Hij grinnikte nog steeds, maar moest zeggen dat haar antwoord wel echt een van de besten was die hij ooit had gehoord. 'Ik.' Klonk het rebels uit haar niet al te grote mondje. Eerst leek het alsof het katertje haar de kieteldood zou geven, maar al snel stapte hij voorzichtig van haar af, en ging zitten. "Het bevel van zo'n mooie dame zou ik niet kunnen weigeren," Grinnikte hij, de ondeugende fonkeling nog steeds in zijn ogen.

Cherry hield haar adem in, wachtend op wat Tall ging doen. Ze verwachtte dat hij haar de kieteldood zou geven of zoiets, maar wat hij deed had ze totaal niet verwacht. Voorzichtig stapte hij van haar af, en het poesje sprong snel overeind. Met een brede glimlah keek ze naar hem. "Het bevel van zo'n mooie dame zou ik niet kunnen weigeren," Grinnikte Tall, en Cherry grijnsde terug. Met haar donzige pootje gaf ze een porretje tegen zijn borst. 'Dan is het nu Cherrystar voor jou.' Mauwde ze ondeugend. 'En jij, Tall... Tall jou benoem ik tot mijn Deputy.' Ze glimlachte breed, maar die glimlach werd al snel vervangen door een gaap die ze snel onderdrukte. Ze wilde nog even spelen.