When the night falls [Ashdrizzle]

Hij begon wat nerveuzer te worden toen ze dieper in het territorium kwamen. Waar gingen ze heen? Was het gewoon een grap van Fawnstep en zou ze hem dan weer in de steek laten? De kater beet op zijn lip en uiteindelijk hield ze halt. Ze leek ergens naar te kijken en Ash stapte wat opzij, maar bleef nog wel op een afstandje. "Euh.. wat is dat?"

"E-een bloem," Oh.. was.. was dat het? Maar goed, in Leafbare zag je niet zoveel bloemen en misschien wilde Fawnstep dat gewoon laten zijn? "Sommige dingen zijn sterker in hun element als de situatie waar ze in zitten eigenlijk niet zo gunstig lijkt.." Fronsend keek de kater op, waar kwam die wijsheid opeens vandaan? "Dat vertelde een elder mij ooit toen ik nog kitten was." Oh. De kater knikte en richtte zijn blik weer op het blauwe ding. "Oh.. hij is wel mooi, ja." Mompelde hij zachtjes.

Naja, oké.. het was een bloem midden in Leafbare, een mooie bloem, maar wat moest hij hiermee..? "Misschien moeten we ergens schuilen.." De kater schudde op uit zijn gedachten en keek wat fronsend op naar Fawnstep, maar toen hij naar boven keek, zag hij de donkere wolken over de lucht trekken. "Oh.. uh.. ja.."

Een paar vlokjes dwarrelden al voor zijn snuit naar beneden en Ash drukte zijn oren tegen zijn nek. Hij wilde hoe dan ook niet met een doorweekte vacht terugkeren in het kamp. Ziek zijn was het laatste wat hij wilde zijn. Snel glipte hij het hol in waar Fawnstep in was gekropen en drukte zich tegen de andere wand, net op tijd, want hij zag de vlokjes steeds meer en meer worden. "Denk je dat we.. hier lang moeten blijven..?" Vroeg hij en wierp een zijwaartste blik op Fawnstep.

"Ik weet het niet.." Werd er geantwoord met een schouderophaal en wat hopeloos zuchtte Ash en ging wat gemakkelijker liggen. Het was koud hier, zeker omdat de sneeuw zich langzaam begon op te hopen en de koud maar door bleef schemeren. Een rilling gleed over zijn rug en de kater gaf zijn grijze vacht een paar snelle likken. Als ze maar niet ingesneeuwd zouden raken, want aan voedsel ze hier onmogelijk komen. Of je wilde sneeuw eten.

Hij hield zijn blauwe ogen op de vallende sneeuw gericht en hield zijn kop voor een moment buiten het hol om naar de lucht te kijken, maar de moed zonk hem in de poten. Een vol grijs wolkenveld. Damn. Met een zucht trok hij zich weer terug en wierp een blik op de zwarte poes aan de andere kant. Ze.. ging toch niet slapen? Iet wat bezorgd kroop hij op haar af en porde haar zachtjes. "Niet gaan slapen.. straks raak je onderkoeld." Mompelde hij zachtjes en drukte zijn grijze vacht tegen haar aan toen hij weer ging liggen. Nu bleven ze tenminste een beetje warm.

"B-bedankt Ash.." Hoorde hij haar stilletjes naast hem zeggen en de grijze kater haalde zijn schouders wat op, als teken dat het niet veel was geweest. Langzaam begon hij zijn vacht wat te likken, zodat hij nog wel een beetje bewoog, maar niet te veel energie opmaakte. Hopelijk zou dit niet te lang duren, anders zou hij gewoon door de sneeuw heen beuken. Waarom waren ze ook zo ver het territorium ingegaan..?

Toen hij een wat schokkerige beweging naast hem voelde, keek hij verbaasd naar Fawnstep om. Huh? "Wat.. is er? Je wordt toch niet ziek..?" Mompelde hij met een grote frons op zijn gelaat.

"N-nee.. ik houd niet echt van dit soort weer.." De grijze kater spitste zijn oren toen hij een geluid van buiten het hol hoorde, maar toen hij de Warrior naast zich wat in een voelde krimpen, besloot hij op zijn plek te blijven. "Je.. uhm.. kan anders wel even gaan slapen, als je toch moe bent en dan hoef je niet bang te zijn. Ik houd wel in de gaten of je niet te koud wordt. Als je wilt, natuurlijk." Mompelde hij zachtjes en krulde zijn grijze staart langs zijn lijf.

Naast hem zag hij dat Fawnstep zich klaarmaakte om iets te gaan slapen en snel wendde hij zijn blik weer af naar het sneeuwende weer buiten. Kon het nu gewoon niet stoppen? Konden de roze bloemetjes nu niet gewoon naar boven schieten met een zonnige zonnetje? Ash zuchtte even en legde zijn kop voor een moment op zijn poten. Toen zijn blauwe ogen naar buiten keken, zag hij een kleine vermindering in de vallende sneeuw. Er was nog een beetje hoop. Zonder dat hij het echt merkte, gleden zijn oogleden dicht en drukte hij zich nog wat tegen Fawnstep aan.

Voorzichtig kroop hij wat naar buiten, er voor zorgend dat Fawnstep niets zou merken en schrok toen hij de bijna zwarte lucht zag. Een paar heldere sterren verlichtten het ShadowClan territorium en de witte sneeuw gaf een mooi effect. Het was al zo laat. Meteen glipte de kater weer naar binnen. Hoe lang waren ze wel niet hier gebleven? Zijn verkleumde spieren begonnen al pijn te doen en zachtjes porde hij Fawnstep wakker. "Het is al nacht, ik denk dat we terug moeten voordat katten ongerust worden." Mompelde hij zachtjes, alsof hij bang was dat iemand hen zou horen.