After the storm

Onderwerp: After the storm vr 21 maa 2014 - 9:13

_{Snel had hij zich een weg gebaand door de sneeuw in het kamp, de wondjes hadden zijn vacht een beetje gevuld met rode bloedvlekken, maar het zag er eigenlijk extremer uit dan het was. Doordat zijn vacht zo wit was en doordat de omgeving zo wit was, zag dat rood er heel gevaarlijk uit. Alsof het levensbedreigend was, maar het waren maar kleine wondjes en de doornen die erin zaten moesten er gewoon even uitgehaald worden zodat hij er geen ontstekingen aan zou kunnen krijgen. Hij was eigenlijk nog nooit in de medicine den geweest en daarom keek hij ook zijn ogen uit toen hij naar binnen stapte. "Hallo?" Miauwde hij, terwijl zijn blik over de verschillende bladeren gleed, kruiden werden ze genoemd. "Ik.. euh, ben een beetje gewond geraakt." Zei hij zachtjes, zich een klein beetje schamend dat hij zo wild door de ingang was gerend. Maar misschien had het het leven van Sycamorekit gered, en daar deed hij het voor. "Ik.. ik was het kamp uit gegaan met Sycamorekit en Blossomkit en toen kwam er een grooooote vogel en ik moest hulp gaan halen van Sycamorekit.. een warrior is nu naar haar toe en ik hoop dat het goed gaat met haar want ze zat vast in de sneeuw en ik kon haar er niet uithalen!" Zei hij opgewekt. "Dus ik rende heel snel het kamp binnen en ben toen .. per ongeluk tegen de rand aangekomen." Hij wierp zijn blik op de rode vlekken. "Is het gevaarlijk?" Miauwde hij zachtjes, bang dat hij ook misschien in levensgevaar zou zijn.

{Medicine Cats & Eventueel Silverfang/Dogdance, aangezien die hem aan het zoeken waren 8D}}

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: After the storm za 22 maa 2014 - 16:00

000 words

tagged: Dustkit

Location: Medicine cat den

Notes: -

ty sophia

"Dustkit!" Zijn verfomfaaide vacht stond alle kanten op toen hij de medicine cat den binnen kwam rennen, een teken dat hij buiten het kamp was geweest. Zijn pels rook naar koude winterlucht en angst, van de zorgen om zijn zoontje toen hij te horen had kregen wat er gebeurd was. Hij had minstens het halve territorium al afgezocht, wanneer er een warrior naar hem toe was gekomen en zei dat Dustkit weer terecht was. De kitten was het kamp binnen gestormd en had geschreeuwd om hulp. Blijkbaar iets over een roofvogel. Silverfang had niet langer gewacht en was meteen weer terug gerend. Zijn bleekgroene ogen waren in een poel van onrust veranderd. Dit werd alleen maar groter toen hij het bloed in het vachtje van Dustkit zag. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij snel, terwijl hij naar hem toe liep en met een vlugge blik keek hoe erg de schade was. Hij werd gek bij het idee dat een roofvogel hem had gegrepen. De gedachte alleen al dat het dier zijn zoontje mee had kunnen nemen als avondmaal, gaf hem het wraakzuchtige gevoel het iets aan te doen. Wat volkomen onlogisch was, het was een roofvogel. Silverfang zag tot zijn opluchting dat de krassen niet van klauwen afkomstig waren en dat het ook niet zo erg was als dat het op het eerste gezicht leek. Niet dat hij hem zo weer mee terug kon nemen naar de nursery, Dogdance kreeg dan waarschijnlijk een hartverzakking. Hij trok zijn kop terug en keek met een strenge blik op Dustkit neer. "Jij gaat voorlopig niet meer de nursery uit. Hoor je me?! Weet je wel niet hoe ongerust je moeder en ik waren?" bromde hij zowel boos als opgelucht.

t h a n k s . s o p h i a

STORY BEHIND

Onderwerp: Re: After the storm za 22 maa 2014 - 18:06

_{Geschrokken keek de kitten op toen hij de stem van zijn vader hoorde en hij bekeek zijn vader even rustig. Silverfang zag er wild uit, wat was met hem gebeurd? Hij wilde meteen vragen stellen, hem vertellen wat er aan de hand was, maar er kwam één vraag van Silverfang die hij maar eens eerst moest behandelen. "Wat is er gebeurd?" Dustkit ging rechtop zitten en keek even naar zijn wondjes. "Nou! Kijk hé, Sycamorekit kwam op mij en Blossomkit afgelopen en ze zei dat het héél leuk was buiten, zeg maar, en ik ben met haar mee gegaan naar buiten. Het was wel leuk.. maar er kwam een reusachtige.." Dustkit was erg goed in overdrijven. ".. vogel op ons afgevlogen en Sycamorekit zat vast in de sneeuw en en ik heb haar er nog proberen uit te trekken, papa, maar ik was te zwak." Hij liet zijn oortjes hangen. "Ik kon hem niet beschermen tegen het grote ding, dus ik heb hem gezegd dat ik hulp ging halen.. h-hoe gaat het met hem?" Mompelde hij als laatste er nog achter. Hij keek even voor zich uit. Wat als hij te langzaam had gerend? "Jij gaat voorlopig niet meer de nursery uit. Hoor je me?! Weet je wel niet hoe ongerust je moeder en ik waren?" De kitten keek verbaasd op, zijn helderblauwe ogen werden groot. "Wát?! Waarom?!" Zei hij opstandig. "M-maar.. papa.." Zijn blauwe oogjes vulden zich met tranen. "Het spijt me, ik zal het nooit meer doen! Maar sluit me niet op in die nursery, i-ik.. ik kan niet de hele dag daar binnen blijven!" Paniek schoot al in hem op bij het idee dat hij daar de hele dag moest blijven.}

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: After the storm di 25 maa 2014 - 19:06

000 words

tagged: Dustkit

Location: Medicine cat den

Notes: -

ty sophia

Met een frons op zijn gezicht luisterde hij naar Dustkit's verhaal, en begon hij ondertussen de doorns uit zijn vacht te halen. Zijn zorgen groeide toen hij hoorde wat er met Sycamorekit was gebeurd. 'H-hoe gaat het met hem?' vroeg zijn zoontje met hangende oren. Silverfang stopte met plukken en keek hem even aan. "Ik weet het niet," zei hij. "Ik heb hem nog niet gezien, maar hij is vast oke." Zijn stem wist de ongerustheid goed te verbergen. Silverfang achtte de kans dat Sycamorekit het gehaald had zeer klein, maar dat ging hij Dustkit nog niet vertellen. Hij wilde het eerst zeker weten, misschien was een warrior op tijd geweest en had hij de kitten nog kunnen redden voordat het kleine diertje slachtoffer was geworden aan de klauwen. Silverfang hoopte het ten allerzeerste. Ze hadden nooit het kamp uit moeten gaan..
Duskit leek dit echter niet te begrijpen. 'Wát?! Waarom?!' riep hij opstandig, terwijl Silverfang net weer verder wou met de doorns. Doordat Dustkit zich omdraaide kon hij er niet bij en met een geërgerde zucht keek hij zijn zoon weer aan. Die probeerde alles uit de kast te halen om zijn straf te ontlopen. "We hebben het er nog wel met je moeder over," bromde hij tactisch. Het streng zijn bij het ouderschap was niet zijn sterkste kant, dat ging Dogdance veel beter af. Vandaar dat hij het heel wijselijk haar kant op schoof, want de kinderen hadden maar al te goed door dat hij nogal snel bezweek onder die grote pruilende ogen. Hij draaide Dustkit weer om met zijn poot en bestudeerde zijn staart. "Nou, heb je nog ergens doornen zitten?" vroeg hij, terwijl hij het bloed er een beetje begon af te wassen met zijn poot. Voor zover dat ging.

t h a n k s . s o p h i a

STORY BEHIND

Onderwerp: Re: After the storm di 25 maa 2014 - 20:48

_{Zijn ogen staarden opstandig naar zijn vader, groot van de schrik van de plotselinge straf die hem opeens werd toegeworpen. Hij wilde geen straf hebben! Hij zou er alles aan doen om die te ontlopen, sowieso! "Ik weet het niet," Sprak Silverfang. "Ik heb hem nog niet gezien, maar hij is vast oke." Hij knikte, een beetje meer geruster nu zijn vader hem dit zei. Hij hoopte het maar! "We hebben het er nog wel met je moeder over," Dustkit keek zijn vader even vragend aan. Moesten ze het perse aan hun moeder vertellen? "Moeten we.. het.. aan mama vertellen?" Zei hij voorzichtig. "Ze schrikt zich kapot.." Mompelde hij daarna, hopende er nog steeds onderuit te kunnen komen. "Nou, heb je nog ergens doornen zitten?" Silverfang had ondertussen dat de twee hadden gepraat, vele doornen uit zijn vacht weten te plukken en Dustkit keek even over hij nog iets voelde. Het stak nog een beetje bij zijn poot en dus tilde hij op, erachter komende dat hij er nog een paar in zijn pootje had zitten. Daarmee was hij tegen de struik aangelopen, zeker weten. Hij draaide zich weer naar zijn vader, die hem had omgedraaid om zijn staart nog even te controleren en stak zijn pootje naar hem toe. "Daar doet het nog pijn." Zei hij zachtjes, waarna zijn helderblauwe ogen naar de poot staarden.

Dustkit test hem xD En oh, sorry als het een beetje een wat slechtere post is xD Ik heb het druk en wilde toch heel graag posten hier ^-^}

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: After the storm za 29 maa 2014 - 11:24

000 words

tagged: Dustkit

Location: Medicine cat den

Notes: -

ty sophia

Dustkit keek hem met opstandige ogen aan, maar Silverfang negeerde de blik en begon met een natte poot het ergste van het bloed weg te halen. Toen Dustkit zijn voorpootje optilde boog hij voorover om de doorn eruit te halen. Gelukkig zat die niet diep in zijn pootkussentje. Met de sneeuw om het schoon te houden zou het waarschijnlijk zo weer genezen. Toch besloot Silverfang later nog even terug te komen zodat Maskheart hem volledig kon nakijken. 'Moeten we het aan mama vertellen?' Dustkit leek niet echt blij te zijn met het idee, en Silverfang kon hem geen ongelijk geven. Ze werd waarschijnlijk woest als ze hem zo zag en hij wilde haar liever niet onnodig ongerust maken. Dustkit speelde daar slim op in, maar toch zou Silverfang nooit iets voor Dogdance achter houden. "Ja, ze moet weten wat er gebeurd is." zei hij, terwijl hij met een kritische blik Dustkit's staat bestudeerde. Hij zag er niet uit. Hier en daar had hij nog steeds rode plekken en zijn vacht piekte alle kanten op. Er zaten zelfs nog een aantal takjes tussen zijn lange haren, die Silverfang er met geen mogelijkheid had uitgekregen. Nog zoiets waar hij niet zo sterk in was in het ouderschap, zijn kinderen schoon houden. Dogdance ging waarschijnlijk zijn oren eraf klauwen als hij zo met Dustkit kwam aanzetten. Hij slaakte een zucht, ze moesten er maar het beste van maken. "Kom, we gaan naar je moeder," miauwde hij, terwijl hij zijn zoontje wenkte met zijn staart. Vervolgens begon hij met rustige passen naar de nursery te lopen.

t h a n k s . s o p h i a

STORY BEHIND

Onderwerp: Re: After the storm za 29 maa 2014 - 12:26

_{Dustkit piepte even van de pijn toen zijn vader de doorn uit zijn pootkussentje haalde, enkele bloeddruppeltjes druppelden op de grond en zijn blauwe ogen gleden uiteindelijk, aangezien hij er nog geen aandacht aan had geschonken, over zijn vacht. Zijn lange vacht stak alle kanten op er zat bloed in dat begon op te drogen en hij voelde zich vies. Zijn vader probeerde het weg te krijgen, maar het lukte hem niet echt. Dustkit likte enkele malen met zijn tong over zijn vacht heen, zijn vacht wat meer in model brengende; al lukte het niet geheel. Hij wierp zijn blauwe oogjes weer op zijn vader. Wat gingen ze nu doen? "Kom, we gaan naar je moeder," Zei deze en Dustkit slaakte opvallend een zucht. Daar had hij dus echt geen zin in, hij stapte achter zijn vader aan de den uit en even wierp hij een snelle blik naar de uitgang. "Wat duurt het lang.." Mompelde hij zacht, meer naar zichzelf dan naar Silverfang. Eigenlijk zei iets in hem om weg te rennen, Sycamorekit te gaan halen; dat ze nog leefde maar dat niemand haar kon vinden. Hij slikte zachtjes en besloot gewoon zijn vader te volgen. Dat zou op dit moment het beste zijn. Op naar zijn moeder, zijn hersenen draaiden op volle toeren; hoe moest hij zich hieruit halen?}

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: After the storm wo 2 apr 2014 - 18:22

Haar nest lag ondertussen aan gruzelementen, zoveel mos had ze eruit geplukt in haar nervositeit. Waar was hij, waar was hij? Ze haatte het dat ze nog te vermoeid was om te lang buiten het kamp te zijn, anders was ze het jonkie hoogstpersoonlijk gaan zoeken. (En dan was hij tevens nog lang niet jarig geweest als ze hem gevonden had) Maar nu kon ze alleen maar wachten, eindeloos wachten. Ze had Runekit en Squirrelkit al een paar keer gecheckt, maar de andere twee bengels waren nog gewoon in het kamp. Waarom kon die kleine bandiet dat dan ook niet?! In haar frustratie werd weer een pluk mos uit haar nest losgetrokken en weggegooid. Maar toen rook ze de geur van Silverfang en hoorde ze zijn zwaardere voetvallen. Dustkit's nog jonge geur, die nog niet zo sterk was als die van Silverfang, kon ze niet onderscheiden door de muren van de nursery. Meteen hief Dogdance zich omhoog en spurtte naar buiten. "Silver-" Begon ze, haar toon geschrokken. Zou hij nieuws hebben? Maar haar stem werd afgekapt toen ze haar kleine Dustkit zag. "Dustkit!" Kwam er geschrokken uit. Zijn vacht rood bevlekt en overeind staande.. Meteen dook ze op haar zoontje en sloot hem tussen haar voorpoten, haar kop begravende in zijn warme vacht. Meteen neusde ze vlug zijn pels door op zoek naar ernstige verwondingen, zachte troostende geluidjes uitende. "Ik was zo bezorgd.." Mompelde ze terwijl ze weer half overeind kwam. Maar daarna leek ze een gedaanteverwisseling te ondergaan, zoals bijna alleen Dogdance dat kon. Ze had de geur van het territorium in zijn pels geroken. Hij was dus echt... Haar ogen begonnen op te vlammen en vernauwden zich, haar nekharen rezen lichtjes overeind. Een storm was op komst. "Hoe kon je het kamp uit gaan! Ik en je vader hebben je zo vaak gewaarschuwd!" Miauwde ze, haar toon scherp door bezorgdheid en angst, maar hierna koelde ze weer lichtjes af, al bleef haar toon ferm. "Het kan me niets schelen of Starclan zelf zijn neergedaald om je te vertellen dat je het kamp uit moest." Miauwde ze vervolgens met vernauwde ogen, meteen alle mogelijke smoesjes afkappende, "De eerst volgende maan help je mee de elders te verzorgen en als je nog een keer het kamp uitglipt, komt daar een maan nursery arrest bij." Ze wierp eventjes een blik op Silverfang, alsof ze hem uitdaagde om ertegenin te gaan. Hierna krulde ze zich weer rond de kleine, hem een lik gevende over z'n koppie. De uitbarsting had haar uitgeput. "Kijk hoe je eruit ziet.." Mompelde ze vervolgens zachtjes, terwijl ze z'n pels begon te wassen. "Doe dit nooit meer.. Je bent ons veel te dierbaar om je kwijt te raken, snap je dat?" Mompelde ze erachteraan.

We are siamese if you please <3
After the storm SignatureDogdance-1

StampsC::

Awesome<3:

Onderwerp: Re: After the storm za 5 apr 2014 - 0:05

000 words

tagged: Dustkit

Location: Medicine cat den

Notes: -

ty sophia

Dustkit zeurde dat het te lang duurde, maar Silverfang besloot hem niet te gaan dragen. Dat zou waarschijnlijk nog dramatischer overkomen bij Dogdance, en dat was nergens voor nodig. Op dit moment maakte ze zich waarschijnlijk al gek van de zorgen. Dat had hij ook gedaan toen hij naar hem was gaan zoeken, denkende aan al de vreselijke dingen die hem had kunnen overkomen. Hij had niet verwacht dat hij zich ooit zo druk kon maken om iets, maar blijkbaar had het vaderschap daar veel invloed op.
Toen ze bij de nursery aankwamen spurtte Dogdance al naar buiten. Hij zag haar bezorgde, verwilderde blik en had meteen spijt dat hij Dustkit niet wat beter had verzorgd. Of het in ieder geval had laten doen. Je kon aan Dogdance zien dat ze dacht dat hij was aangevallen door minstens een heel leger honden. 'Dustkit! Ik was zo bezorgd..' Ze trok de kitten meteen naar zich toe en begon met haar neus zijn vacht te onderzoeken. Silverfang stond er een beetje onhandig bij, maar was minstens net zo opgelucht als haar dat Dustkit weer veilig terecht was. "Geen zorgen, hij is in orde. Hij heeft een klein avontuur gehad buiten het kamp," zei Silverfang om de schade iets in te dimmen. Dogdance kwam weer overeind en haar gelaatsuitdrukking veranderde in de strenge blik die hij had zien aankomen. 'Hoe kon je het kamp uit gaan! Ik en je vader hebben je zo vaak gewaarschuwd!' miauwde ze scherp van bezorgdheid, waarna ze een preek begon te geven zoals alleen zei dat kon. Silverfang zag haar waarschuwende blik om ertegen in te gaan, en trok zijn oren iets naar achter om aan te geven dat hij haar maar liet gaan. Hij ging haar op dit moment niet tegen spreken, hij zou niet durven.. Na de uitbarsting trok ze de kitten weer naar zich toe en begon ze hem te wassen. Silverfang ging er naast zitten en knikte instemmend bij het horen van haar woorden. "Je bent nog te jong, en zonder onze bescherming kan het buiten het kamp heel gevaarlijk zijn. Dat heb je wel gezien." Hij keek Dogdance even aan en liet zijn blik toen weer op Dustkit vallen. De kitten was vast uitgeput na alles wat hem vandaag was overkomen. Hij liet zijn lange zilvere staart even op de rug van Dogdance rusten. "Kom laten we naar binnen gaan, dan kan ik je vertellen wat er gebeurd is," zei hij zacht, terwijl hij al voorover boog om Dustkit van haar over te nemen.

t h a n k s . s o p h i a

STORY BEHIND

Onderwerp: Re: After the storm za 5 apr 2014 - 23:34

_{Met zijn helderblauwe ogen op de uitgang van het kamp gericht, liep hij achter zijn vader aan richting de Nursery. Waar bleef Sycamorekit? Waar was hij? Zachtjes slikte Dustkit. Wat als Sycamorekit gestorven was, dan was het zijn schuld! Dan was hij te zwak geweest. De kitten spande zijn spieren aan toen hij zijn moeder zag, haar verschrikte blik en al snel rook hij haar vertrouwde geur. Hij verborg zijn kopje meteen in haar zachte vacht, iets wat zo vertrouwd voelde. "Ik was zo bezorgd.." Mompelde ze en Dustkit keek even in de blauwe ogen van zijn moeder. Eigenlijk leken ze nog best wel veel op elkaar. Zijn moeder veranderde opeens, haar uitdrukking werd net zoals die van Starlingpaw. Was ze nu boos? Hij keek haar geschrokken aan en trok zich zachtjes terug. Waarom deed ze dat? "Hoe kon je het kamp uit gaan! Ik en je vader hebben je zo vaak gewaarschuwd!" Beschaamd keek hij naar de grond. "I-ik kan het uitl-" Mompelde hij, maar hij werd onderbroken door zijn moeder. "Het kan me niets schelen of Starclan zelf zijn neergedaald om je te vertellen dat je het kamp uit moest." Hij sloot zijn kaken stevig op elkaar en staarde naar zijn pootjes. "De eerst volgende maan help je mee de elders te verzorgen en als je nog een keer het kamp uitglipt, komt daar een maan nursery arrest bij." Zachtjes zuchtte hij, eigenlijk was het voor hem meer een opgeluchte zucht. Niet in de Nursery zitten, gelukkig. Hij moest de elders.. helpen? Dat was toch niet zo erg? Dustkit keek op en een zwakke glimlach verscheen op zijn gezicht. "Sorry, mama." Zei hij zachtjes, waarna hij zijn kopje weer begroef in haar vacht. "Ik zal het niet meer doen, dat beloof ik!" Piepte hij. "Kijk hoe je eruit ziet.." Haar ruwe, maar warme, tong gleed over hem heen terwijl ze een poging deed om zijn vacht weer wat te fatsoeneren. Dustkit deed niets, zijn blauwe ogen gleden naar zijn vader. "Doe dit nooit meer.. Je bent ons veel te dierbaar om je kwijt te raken, snap je dat?" Afwezig knikte hij, niet meer echt oplettende, terwijl zijn ogen naar de uitgang dwaalden. "Ik.." Zijn ogen vulden zich met tranen. "Mama, ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld." Piepte hij zachtjes, zijn hoofd in de vacht van zijn moeder verbergende om de tranen niet te laten zien. "Kom laten we naar binnen gaan, dan kan ik je vertellen wat er gebeurd is," Hoorde Dustkit zijn vader nog zeggen, terwijl de traantjes over zijn wangen heen gleden.}

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: After the storm zo 6 apr 2014 - 0:26

Fervent bleef Dogdance Dustkit troostende likjes over zijn kop geven en krulde zich nog wat meer om het katertje heen, om hem warmte en bescherming te bieden. Zachtjes murmelde ze troostende geluidjes. Ze kon er niet tegen dat één van haar kleintjes van streek was. "Geen zorgen, hij is in orde. Hij heeft een klein avontuur gehad buiten het kamp," hoorde ze Silverfang miauwen. Dogdance draaide haar kop met een ruk om en de blue lynx poes vernauwde haar blauwe ogen lichtjes. “Klein? Silverfang?“ Miauwde de poes, haar toon lichtjes scherp. “Noem je dit klein?“ Haar staart zwiepte nerveus heen en weer. Ze had hem hiervan niet kunnen behoeden, ze had hem niet kunnen beschermen… Ze luisterde zwijgend naar Dustkit’s woorden en trok weer een takje uit z’n pels. “Het is al goed lieverd…“ Murmelde ze zachtjes, maar de kitten bleef van streek. “Zolang je dat maar onthoudt.. De wereld buiten het kamp is gevaarlijk voor een kitten. Maar geen zorgen… Je zal als je eenmaal apprentice bent, en niet eerder, leren hoe je je niet meer machteloos. Dan zul je een grote en sterke warrior worden.“ Silverfang probeerde nu op haar in te praten. Zwijgend knikte ze naar Silverfang en tilde Dustkit aan zijn nekvel op. Ze ging niet het risico nemen om nog vaker hem kwijt te raken. Hierna liep ze de nursery in en zette ze hem neer in haar nest, zichzelf om hem hen krullende.

We are siamese if you please <3
After the storm SignatureDogdance-1

StampsC::

Awesome<3:

Onderwerp: Re: After the storm zo 13 apr 2014 - 11:39

000 words

tagged: Dustkit

Location: Medicine cat den

Notes: -

ty sophia

Silverfang had nooit gedacht dat hij zo'n over sentimenteel watje zou worden, maar het was hartverscheurend om Dustkit bij Dogdance te zien huilen. Terwijl hij er naar keek, wilde hij zich het liefst rondom hen heen krullen en ze nooit meer verlaten. Hij had het gevoel dat hij gefaald had, omdat hij z'n zoontje niet had kunnen beschermen tegen het trauma dat hij had opgelopen. Voor een vader was er bijna niks ergers. De kater zuchtte even om zijn kalmte terug te vinden en liep toen met Dogdance mee terug de nursery in. Daar hielp hij Dustkit om goed bij zijn moeder te nestelen. Hij was vast kapot na alles wat hij had meegemaakt. "Ga maar lekker slapen, alles komt goed nu. Je bent veilig bij ons," zei hij troostend, terwijl hij hem één keer een lik over zijn kop gaf. Vervolgens ging hij naast hen liggen en wachtte hij totdat Dustkit in slaap was gevallen. Dogdance wilde waarschijnlijk graag weten wat er gebeurd is, maar hij ging daar Dustkit niet meer mee confronteren. Belangrijk was dat de jonge kitten nu eerst rustig werd.

t h a n k s . s o p h i a

STORY BEHIND

Onderwerp: Re: After the storm za 19 apr 2014 - 9:59

_{De kitten nestelde zijn gezicht in zijn moeders vacht en snoof haar warme, vertrouwde geur naar binnen. Ze zou hem wel beschermen, toch? Hij wilde zich nooit meer zo voelen, nooit meer! “Klein? Silverfang?“ Weerklonk de stem van haar moeder, Dustkit bewoog niet en bleef stilletjes zitten. Gingen ze nu ruzie maken? “Noem je dit klein?“ Haar stem leek alweer wat af te zwakken en Dustkit trok zijn kopje terug, haar even aankijkende. Hij was er nog, hij was nog heel en wel. Niemand had hem aangeraakt. “Zolang je dat maar onthoudt.. De wereld buiten het kamp is gevaarlijk voor een kitten. Maar geen zorgen… Je zal als je eenmaal apprentice bent, en niet eerder, leren hoe je je niet meer machteloos. Dan zul je een grote en sterke warrior worden.“ Het duurde even voordat hij werd opgetild en uit de kou werd gedragen, terug de Nursery in. Daar nestelde hij zich bij zijn moeder om weer lekker warm te worden. Zijn oogleden vielen al bijna dicht en nadat zijn vader hem vertelde dat hij kon gaan slapen en dat alles veilig was, viel hij rustig in slaap.}

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.: