Zar'roc

De warrior keek nu nog verbaasder en trok zelfs al een wenkbrauw op. Wat was zijn probleem?! 'Lieverd, ik probeerde je hier te helpen. Voor hetzelfde geld was je wél aangevallen en lag je hier dood te gaan, en dan was je blij geweest dat ik hier was geweest. Bovendien kan je me niet raar aankijken dat ik een tikkeltje onbegrijpend reageer als je compleet uit het niks begint je gillen om een nestje van je ouders, alleen omdat ik het woord 'nursery' laat vallen', zei hij. "Ik kijk je helemaal niet raar aan? Ik weet dat je alleen maar wilt helpen. En sorry, maar dat is iets persoonlijk, oké?!", verdedigde ze zichzelf. Redwhisker ging weer wat verder naar achter, eindelijk! Tallkit wendde zich terug naar Frostpaw en knipoogde naar haar. Wat was hij van plan? Het beviel haar eigenlijk wel! 'Zo, liefste, wat zullen we nu gaan doen?', vroeg hij. Ze wenkte naar achteren en zette een paar pasjes in de richting. "Wat ben je van plan met die zak?", fluisterde ze zo zacht mogelijk, opgewonden en nieuwsgierig.

Kennelijk had Redwhisker toch gehoord wat ze gezegd had tegen Tallkit, en daar leek hij niet zo blij mee te zijn... 'Pardon?! Hoezo in godsnaam ben ik nou weer een zak?! Ik probeer je te helpen. Ergens een beetje dankbaarheid zou best aardig zijn. Dat je ouders persoonlijk zijn, tuurlijk, prima, die privacy wil ik je prima geven. Maar wat is je reden dat je zo tegen me uitvalt?', zei hij. "Ik viel niet tegen jou uit? Jij viel tegen mij uit! WERELD van verschil!", antwoordde ze een tikje brutaal. Misschien was ze nu wat té ver gegaan..? 'Ik weet niet wat je van plan bent, maar als ik jou was zou ik goed nadenken. Ik dacht dat er zoiets als 'respect' in deze clan heerste, en op dit moment hebben jullie nog geeneens dankjewel gezegd, of gereageerd op dat ik me fatsoenlijk heb verontschuldigd toen ik doorhad dat ik fout zat met je kwaad aanspreken.' Deze keer waren zijn woorden naar Tall gericht. 'Sorry hoor, maar, het is lastig respect te hebben voor iemand die al nijdig wordt als een arme kitten bedolven is onder een apprentice, daarbij, waarom zouden wij perse moeten reageren als u uw excuses aanbied, wij hebben toch zeker niets fout gedaan dat u dat moest doen? Dat was geheel uw eigen fout', was het antwoord van de kitten. 'Ik schrók. Ik werd niet nijdig en reageerde daarom hard. Moet ik dat echt uitleggen? Maar... waar komt je uit de hoogte houding vandaan? Puur omdat je moeder clanleider is? Meestal ben je dankbaar als iemand je probeert te helpen - nodig of niet. Ik ben hier klaar mee. Je zoekt het zelf uit, zoals je blijkbaar kan als kitten. Ik reageerde fout, dat gaf ik toe, maar ben verder respectvol naar je geweest, zoals gesteld in de regels die jouw moeder maakte. Ik heb mijn excuses aangeboden, een clangenoot geprobeert te helpen en ik heb er niks, maar dan ook níks aan positiviteit voor teruggekregen, terwijl ik het goede probeerde te doen. Wat als je een keer écht hulp nodig hebt en ik de enige ben van wie je het kan krijgen? Ga je dan ook roepen: het lukt me zelf wel hoor?' Dat waren de laatste woorden die de warrior uitsprak. Daarna wandelde hij weg, eindelijk! 'Waarom viel je nu flauw dan?', vroeg Tallkit toen Redwhisker uit het oog verdwenen was. Oh nee, nu ging het dus alleen nog tussen haar en de kitten, die nu al met vragen kwam... "Well, ik zit met wat psychische probleempjes, laten we het zo zeggen. Ik heb het de laatste tijd emotioneel gewoon heel moeilijk, en als ik de grens overschrijd gebeurt dus dit...", was het enige wat ze gaf als verklaring. Ze ging het niet gedetailleerder uitleggen, want Tall zou het nog steeds tegen haar kunnen gebruiken.

Het katertje gaf haar even een knikje. 'Maar als je dan in gevecht bent en dan gebeurt dit… Dan heb je een probleem..', gaf Tall als tegenstelling. Frostpaw haalde haar schouders op. "Zo had ik er eigenlijk nog niet over nagedacht...", klonk ze. Ze begon haar probleem nu wel wat serieuzer aan te zien dan daarvoor... "M... Misschien moet ik een van de dagen maar eens binnen springen bij Littlestream?", miauwde de jonge poes een beetje twijfelachtig.

Tallkit klonk diep nadenkend: 'Ik weet niet of ik dat nu wel zou doen.' Verward staarde het poesje hem aan. Wat bedoelde hij daar nou weer mee? 'Misschien besluit ze dan wel dat je elder moet worden', verklaarde de kitten. Er ontstond pure paniek in haar ogen. Nee, geen Elder! Er moest toch een oplossing zijn voor dit probleem? Niet dan? "N.. Nee! Ik wil geen Elder worden! Daar ben ik nog veel te jong voor... Elder zijn is niets voor mij!", miauwde ze paniekerig. "Er moet toch een oplossing zijn..?" Plots rook ze haar 'moeder', Brokensoul. "Euh, sorry. Ik moet weg. Dag." Ze gaf hem een lik over zijn borst waarna ze het camp uit sprintte.

-Frostpaw uit-
OOC; Sorry, anders werd het wat te lang en aangezien Tall nu eigenlijk Apprentice is..^^' ;D Nieuw topic doen? (: