Nationwide

De kitten strompelde langzaam rond. Het feit dat hij veel vriendjes, of eerder gezegd, vriendinnetjes, had. Zinde zijn zusje Running niet, ze had het hem verteld, en Tall had het eigenlijk ook wel aan zien komen. Hij ging nu om met veel meer katten, en niet alleen met zijn siblings, maar dat moest toch kunnen? Hij moest toch ook vrijheid kunnen hebben? Een zucht rolde over de kleine kat's lippen en hij liet zich neerploffen op de zachte sneeuw, waarom was het leven dan ook zo lastig? Elke dag weer was hij aardig tegen anderen, en ja, soms een beetje betweterig misschien, maar dan wist hij het ook gewoon beter! Hij sloot zijn ogen, in de hoop dat alle problemen dan even uit zijn hoofd zouden gaan, maar toen dat niet werkte sprong hij weer gefrustreerd op. "Daarom!" Riep hij hard, toen hij er ineens achterkwam dat er net een grote zwarte kater voor hem langsliep. Meteen schaamde hij zich diep, en keek naar zijn pootjes, "Sorry m'neer,"

- Smokebreath

Hij schrok een beetje van de chagrijnige ogen, en het niet erg vriendelijk kijkende gezicht. Maar Tall hield zijn eer, en die van zijn familie hoog, en dus bleef de kitten staan. "Je moet niet zo hard schreeuwen op de vroege ochtend jong," Er werd schuldbewust geknikt, hij wist het ook wel, hij was het allemaal zat geweest. "Ja m'neer, ik snap het," Hij keek een beetje angstig naar de grond, maar richtte al snel zijn schouders en keek weer omhoog in de andere kater's ogen. "Weet u misschien.. Of siblings lang boos blijven m'neer?"

Een beetje verlegen keek Tallkit op naar de kater, maar toen het antwoord er niet snauwend, of boos uitkwam ontspande hij zich wat meer. "Dat ligt aan de kat." De kater hield even zijn kopje schuin, dit was verwarrend. "Oke," Begon hij langzaam, nog steeds diep in gedachten verzonken. "Maar, wat nou als die poes heel aardig is?" Er was een glans van onrust in zijn glimmende oogjes te zien, in geen tijden had een probleem hem zo geboeid. Normaal hield de kitten van uitdagingen, iets te veel zelfs, maar dit, dit was andere koek. Vragend keek hij op naar de grote kater, "Wat is uw naam eigenlijk?" vroeg hij plotseling, waarna zijn manieren weer in zijn achterhoofd kwamen, en de kitten er snel achteraan voegde hoe hijzelf heette. "Ik ben Tallkit,"

Zijn bezorgde ogen keken op naar de kater, wachtende op het antwoord. Die kater was groot, hij zou het antwoord wel weten. Inderdaad, de kater kwam met een antwoord, rustig en beheerst. "Dan komt het meestal wel goed," Tallkit zuchtte opgelucht, en liet zijn kont automatisch op de grond vallen nu de spanning uit zijn lichaampje verdween. Als deze kater dat ook dacht, dan was het vast wel zo. "Smokebreath is de naam. De jouwe kende ik al." De kitten knikte, keek even naar de grond, maar richtte zijn hoofdje met een ruk weer op de kater toen hij ineens begreep wat hij zojuist had gezegd. "Wacht even," Mompelde de kitten zacht, en sprong toen enthousiast weer op, "Ik ken u!" Hij snoof nog eens diep, en knikte om zichzelf te bevestigen, "Ja, ik herken uw geur," Sprak hij verrast, de naam was ook niet helemaal nieuw, maar waar hij die had gehoord wist de kater niet meer. "Hoe kan dat zijn?"

De kater trok zijn wenkbrauw op, maar beantwoordde zijn vragen rustig en compleet. Terwijl Tallkit luisterde werkten zijn hersenen op volle toeren, waar was het dat hij zijn naam eerder had gehoord? "Ik was bij je geboorte aanwezig en ik heb laatst met je zusje gepraat." De kitten knikte even, was het dat de kater zijn moeder had bezocht? "Waren dit alle vragen of heb je er nog meer?" Nu had hij Tallkit's volledige attentie, hij was nog lang niet klaar met vragen stellen! Een vlaag van paniek verscheen in zijn ogen, "Nee m'neer, wacht nog heel even, bijna m'neer," Antwoordde hij, bang dat Smokebreath nu alweer zou gaan terwijl hij nog lang niet alles wist. "Ehm.. Weet u bijvoorbeeld ook of het Running zou moeten uitmaken, en waarom het haar uitmaakt dat ik meerdere vrienden heb?" Hij keek even vragend op naar de kater, en vroeg toen meteen zijn volgende vraag, nog steeds er niet helemaal van overtuigd dat de ander zou blijven zitten om ze te beantwoorden. "Heeft u trouwens iets bijzonders gedaan laatst? Ik herken de naam," Ratelde hij door, maar viel toen eindelijk stil. Eerst maar eens antwoord op deze vragen, dan kwam de rest wel.