We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: It hit us like a rock ma 7 apr 2014 - 12:24
Snowdrop
Het lichaampje van de kit bungelde heen en weer toen ze verder liep. Haar ogen waren doelbewust voor zich gericht en ze was opgelucht toen ze dorentunnel in zicht kreeg. Ze spande haar spieren op en sprong met één krachtige sprong door de tunnel heen. Dorens streken langs haar vacht en lieten krassen na op haar grijswitte vacht, maar dat was niks in vergelijking met wat haar poot had. Toen ze neerkwam aan de andere kant van de tunnel, zakte ze bijna door haar poten. Haar voorpoot stook van de pijn. Het was nog maar een paar moons terug dat ze uit de boom was gevallen en haar poot toen ernstig had bezeerd, toen was ze niet naar Maskheart gegaan, maar had ze niks tegen de pijn gedaan. Nu voelde ze opnieuw diezelfde pijn en het werd me de seconde erger en erger. Toch vergde ze er geen aandacht aan, ze was banger voor het lot van de kit dan day van haarzelf. Ze liep naar het midden van het kamp, waar ze de kit neerlegde en even haar kop ophief. "Maskheart? Silverfang?" Haar stem trilde nog een beetje van de plotse schok die door haar poot was gegaan en heet feit dat ze veel werk had verricht in een korte tijd. Ze slikte en keek met een bezorgde blik naar de kit. Ze boog haar kop en duwde even haar neus tegen het lichaampje van de kit, nu was het enkel nog wachten.
Tag:: Open voor iedereen, ookal wil ik eerst dat Nimblekit en Honeydem en eventueel Silverfang of Maskheart post ^^ | Words:: 245
Onderwerp: Re: It hit us like a rock ma 7 apr 2014 - 19:20
De poes zette Nimblekit neer, en meteen dook ze in elkaar. Haar pootje was ongelofelijk gaan bonken, en ze zag hoe nieuw bloed over het opgedroogde bloed stroomde. Ze was intussen duizelig geworden door het bloedverlies, en nog steeds durfde ze niet naar de wond te kijken. Toch kon ze zich even bij elkaar rapen om de witte poes aan te kijken. "Dankjewel," miauwde ze. Ze voelde zich zó schuldig. Door haar onbewingbare nieuwsgierigheid en eigenwijsheid was ze buiten het kamp gegaan, ondanks dat al zo veel katten tegen haar hadden gezegd dat ze dat niet moest doen. Ze had moeten luisteren... De poes zag er gehavend uit, maar leek in orde. Gelukkig maar, dacht ze. Anders had ze zichzelf wel wat aan kunnen doen uit schuldgevoel.
Nimblekit / Nimblepaw - Thunderclan - 9 moons
Silverstar
Editor
Maaike 1775 Actief "No cause is lost if there is but one fool left to fight for it."
Onderwerp: Re: It hit us like a rock wo 9 apr 2014 - 19:28
De geur van bloed in het koude sneeuw prikte scherp in zijn neus. Met een ruk keek Silverfang op toen hij zijn naam hoorde, en hij rende meteen op Snowdrop af eenmaal hij haar met Nimblekit in haar bek naar binnen zag strompelen. ”Wat is er gebeurd?” vroeg hij, terwijl hij zijn neus naar voren stak om het kleintje te controleren op ernstige verwondingen. Haar pootje bloedde en had een lelijke wond, wat hem meteen deed besluiten haar naar de medicine cat te brengen. Snowdrop zag er ook niet zo goed uit, ze had krassen over haar lichaam en ze stond onevenwichtig op haar poten. ”Laten we snel naar de medicine den gaan,” zei hij met zijn warme, toch krachtige stem, terwijl hij de kitten bij haar nekvel pakte en Snowdrop wenkte met hem mee te lopen. Hij ondersteunde de poes door zijn schouder tegen haar aan te zetten en haar de laatste paar vossenlengtes zo min mogelijk op haar pijnlijke poot te laten lopen. De kater wist nog dat ze een tijdje geleden ook al last had gehad, dus hij hoopte dat het niks ernstigs was dat niet meer zou genezen. Dan zou ze geen warrior meer kunnen zijn, maar erger nog, Snowdrop zou verscheurd raken van verdriet. En hoe was de kitten in de positie gekomen om zo’n verwonding op te lopen? Bezorgd besefte Silverfang dat ze uit het kamp moest zijn gegaan. Iets wat streng verboden was voor kittens vanwege de vele gevaren die er buiten de muren waren. Hij hoopte maar dat wat Nimblekit had opgelopen enkel kwam door een kleine val. Hij was geen medicine cat, hij wist het niet. Daarom zou Maskheart er zo snel mogelijk naar moeten kijken. ”Maskheart?” Zijn stem was gedempt doordat hij de kitten nog vasthad, maar zodra hij haar voorzichtig in de den had neergelegd, herhaalde hij zijn naam nogmaals. Ondertussen liet hij zijn blik weer op Snowdrop vallen. ”Ben je gevallen?” vroeg hij, zijn bleekgroene ogen ongerust.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock wo 9 apr 2014 - 19:34
Voor Nimble het wist, werd ze weer aan haar nekvel opgetild een even later weer neergezet. Silverfang, deputy, keerde zich naar Snowdrop en vroeg of ze gevallen was. "Nee," zei Nimblepaw namens haar. "Er was een enorme kater uit de Shadowclan in ons territorium! Honeydew was er ook. We deden helemaal niks. Echt waar! We lokten niks uit! En Whitelion begon ons opeens aan te vallen." Ze wist wel dat ze niet buiten het kamp mocht, en ze wist dat ze in de problemen zat, maar buiten het wegglippen had ze zich niet onverantwoordelijk gedragen! Ze had niks uitgelokt, dat wist ze heel zeker. "Waar is Honeydew?" vroeg ze paniekerig, haar eigen verwondingen vergetend.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock wo 9 apr 2014 - 20:13
"Maskheart?" Hij draaide zich om toen hij zijn naam hoorde en zag Silverfang samen met een kitten en de warrior Snowdrop. Voor hij kon vragen wat er was gebeurd had Silverfang dat al gedaan en hij luisterde mee met de woorden van Nimblekit. "Nee," Ze was dus niet gevallen, maar wat was het dan wel. "Er was een enorme kater uit de Shadowclan in ons territorium! Honeydew was er ook. We deden helemaal niks. Echt waar! We lokten niks uit! En Whitelion begon ons opeens aan te vallen." Whitelion, hij kende de warrior niet, maar het maakte niet uit wat voor een reden hij had, je viel een kitten niet aan. Ook al was de kitten van een andere clan. Hij begon met het pakken van de kruiden. Hij zou sowieso de wond op de poot van Nimblekit moeten laten stoppen met bloeden en dan kijken of er meer beschadigd was. Hij moest ook weten of Snowdrop iets had, maar daar zou hij hopelijk snel achter komen. "Waar is Honeydew?" Hij was net terug met de kruiden en legde ze neer om naar de kitten te kijken. "Als ze bij jullie was, zal ze zo denk ik wel komen." Zeker was hij er niet van, maar hij ging ervan uit dat de poes ook gewond was en dan zou ze hopelijk hierheen komen, tenzij het ernstig was.
Spoiler:
Snowdrop
StarClan
The A Doc 2733 Actief Je t'aime, je t'aime toujour... I am forever yours.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock do 10 apr 2014 - 8:51
Snowdrop
"Dankjewel," Snowdrop neeg haar kop en drukt haar neus tegen het kopje van de kit. "Shhh, het is al goed," fluisterde ze zachtjes. Al snel kwam Silverfang en ze voelde een opgelucht gevoel langs haar borstkast trekken. Nu konden ze de kit helpen. Ze richtte haar kop op. ”Wat is er gebeurd?” Snowdrop zuchtte en liet haar ogen langs de grond glijden. "Teveel," mompelde ze zachtjes. ”Laten we snel naar de medicine den gaan,” Ze knikte en zag hoe Silverfang de kit oppakte en wenkte dat ze hem moest volgen. De pijn schoot haar rechter voorpoot binnen en ze slikte. Nu de spanning van het gevecht en de sprint naar het kamp langzaam wegebde, voelde ze zich miserabel en versleten... Kapot door de beet die grote, witte kater had gemaakt. Ze zette een zelfzekere stap in zijn richting, maar voelde hoe haar spieren protesteerden. Ze slikte. Niet zo lang geleden was ze uit een boom gevallen en toen had ze een paar dagen last gehad van de poot, ze was toen ook met de zilveren kater naar de Shadowclan getrokken, waar de last leek terug te keren. En nu gebeurde het opnieuw. Maar voor ze het besefte, voelde ze de warme pels van Silverfang tegen haar aan. Ze keek even schuin in zijn groene ogen. Ze knikte dankbaar. De laatste passen trok ze haar pijnlijke poot ietwat omhoog en zocht ze steun bij de zilveren kater en dat hielp ook. ”Maskheart?” Ze waren er. Ze liet een blik op de grond vallen en ging zitten. Haar ene goed poot zette ze stevig op de grond, terwijl ze de ander ietwat begon te likken. Bloedvlekken waren overal zichtbaar en het deed haar pijn te zien dat het nog steeds bloedde. Maar goed, dat zou ze nooit aan Maskheart vertellen. Zo snel als ze maar kon likte ze de wonde droog, in de hoop enige aanwijzingen te verbergen die er misschien konden voor zorgen dat ze niet meer kon werken. ”Ben je gevallen?” Ze keek op en zag dat zijn blik de hare kruiste. "Nee," Snowdrop keek even naar de kit. "Er was een enorme kater uit de Shadowclan in ons territorium! Honeydew was er ook. We deden helemaal niks. Echt waar! We lokten niks uit! En Whitelion begon ons opeens aan te vallen." Dat was niet helemaal waar. "Eigenlijk was het een Windclan kater, ik was aan het jagen toen ik ze al vechtend aantrof, ik heb hem kunnen verjagen," Ze twijfelde, maar liet eerst de kit uitspreken voordat zij zou vervolgen. "Waar is Honeydew?" Honeydew moest de andere Thunderclanner zijn... Ze had haar gezegd mee te komen, maar waar was ze nu? "Als ze bij jullie was, zal ze zo denk ik wel komen." Deze keer was het Maskheart die bezig was met de verwondingen van de rossige kit. Nu zag Snowdrop haar kans. Ze liet haar blik over Silverfang glijden en opende haar mond. "Het rare is dat ik hen aantrof bij Sunningrocks," Ze slikte. "Wat doet een Windclanner zo ver van zijn territorium?" Ze liet een bezorgde blik over de kit glijden, hopend dat alles goed zou komen vooor deze kat.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock do 10 apr 2014 - 9:56
(Haha oops ik dacht dat Whitelion een Shadowclanner was xD Oke dat is dom. Ach ik verwerk t wel in Nimblepaw's onwetendheid)
De windclan? Nimble moest duidelijk nog heel veel leren over alle clans. Ze had zelfs nog nooit van die clan gehoord! Nu merkte ze hoeveel opvoeding ze had gemist. Als haar ouders er waren geweest, dan hadden ze haar dit soort dingen kunnen vertellen. Ze keek naar Snowdrop, haar mentor, en besloot haar te vragen of ze haar ook dit soort dingen wilde vertellen, naast dat ze haar alle kunstjes van het jagen en vechten zou leren. "Weten jullie waarom hij ons aanviel?" vroeg Nimble, afleiding zoekend terwijl Maskheart naar haar pootje keek. Ze wilde haar gedachten ergens op zetten, en zo veel mogelijk met katten praten. Zo voelde ze de pijn wat minder.
Nimblekit / Nimblepaw - Thunderclan - 9 moons
Silverstar
Editor
Maaike 1775 Actief "No cause is lost if there is but one fool left to fight for it."
Onderwerp: Re: It hit us like a rock vr 11 apr 2014 - 14:59
Het kleintje leek gelukkig nog genoeg energie over te hebben om uit te leggen wat er gebeurt was. Silverfang's nekharen gingen recht overeind staan toen hij hoorde dat een Shadowclan warrior ze had aangevallen. Dat was de druppel, eerst Dogdance in het kamp gevangen nemen en nu dit. Je kon de vijandigheid in zijn ogen zien oplichten als vlammende toortsen, maar al snel doofde deze weer toen hij de naam Whitelion hoorde vallen. Whitelion? Die was niet van Shadowclan, maar van Windclan. Nimblepaw moest zich vergist hebben. Snowdrop bevestigde dit en door de verwarring moest Silverfang zijn zwijgende verklaring van oorlog even aanpassen. Zijn blik werd weer geërgerd. "Geen zorgen, Windclan zal hiervan te horen krijgen. Al moet ik persoonlijk naar hun kamp gaan om die Whitelion toe te spreken," gromde hij kwaad. "Snowdrop, bedankt dat je te hulp schoot. Als jij er niet was geweest, had hij misschien wel veel ergere schade kunnen aanbrenen." Zijn blik ging even zorgelijk naar Maskheart die net kwam aanlopen en Nimblepaw begon te onderzoeken. 'Waar is Honeydew?' piepte de jonge apprentice paniekerig, duidelijk niet bezig met haar eigen verwondingen. Misschien was dat maar beter ook. De medicine cat stelde haar gerust door te zeggen dat de Thunderclan poes waarschijnlijk zo wel zou komen. Silverfang vermoedde dat ze ook bij de aanval was geweest en had geholpen Nimblepaw te beschermen. Hij nam zich voor haar te gaan zoeken als ze niet bij de den kwam opdagen. Misschien kon zij de zaak nog iets verhelderen. 'Het rare is dat ik hen aantrof bij Sunningrocks,' sprak Snowdrop, waardoor Silverfang zijn kop weer haar kant op draaide. 'Wat doet een Windclanner zo ver van zijn territorium?' De kater schudde met zijn hoofd om aan te geven dat hij dat ook niet wist. Het leek hem onwaarschijnlijk dat de warrior daar alleen maar was om problemen te zoeken. Dan was dat wel heel erg stom, zo midden in vijandig territorium waar je een hele patrouille tegen het lijf kon lopen. Silverfang besloot zijn frustratie jegens de Windclan warrior even opzij te zetten en zich voor nu te focussen op de katten in de medicine cat. "Hoe is de wond? Zal het weer genezen?" vroeg hij aan Maskheart, hopend op goed nieuws zodat Nimblepaw en Snowdrop ook meteen gerust gesteld waren. En hij zelf ook.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock vr 11 apr 2014 - 16:38
Maskheart pakte de spinrag en die drukte hij op de wond van Nimblepaw om het bloeden te stoppen. Het duurde gelukkig niet al te lang voor het bloeden stopte en hij pakte toen de goudsbloem. Het was namelijk niet de bedoeling dat de poot ontstoken zou raken, want dan zou het langer duren voor het zou helen. Hij luisterde ondertussen ook mee met het gesprek tussen Silverfang en Snowdrop en het was voor hem al wel duidelijk dat wat er was gebeurd best wel apart was, want wat deed een windclan warrior alleen op Thunderclan territorium. Hij pakte nu de spinrag en wikkelde het om de poot van de apprentice. "Hoe is de wond? Zal het weer genezen?" Het zou wel even duren voor de wond volledig genezen zou zijn, maar echte schade zou het waarschijnlijk niet achterlaten. "De wond is niet al te diep, maar het zal wel even duren voor het volledig geneest, maar het zal waarschijnlijk niet belemmerend worden." Zei hij tegen Silverfang. Hij richtte zich nu weer tot Nimblepaw. "Probeer je poot nog niet te veel te bewegen, want we willen niet dat de wond weer open gaat." Zei hij. Nu hij klaar was met de apprentice richtte hij zijn aandacht op Snowdrop. "Heb jij nog last van iets?" Vroeg hij. Hij scande de warrior al af om te kijken of ze ergens een wond had die hij zo kon zien.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock vr 11 apr 2014 - 18:25
Nimblepaw voelde hoe Maskheart met haar poot bezig was, maar om zich af te leiden luisterde ze aandacht naar wat Silverfang zei. Toen Maskheart klaar was, vertelde ze dat de wond wel zou genezen. "Gelukkig," zei ze opgelucht, al was ze nog steeds niet helemaal met haar hoofd bij haar eigen verwondingen. "Zal ik doen," reageerde ze verder, maar ze baalde wel. Ze was net apprentice, en mocht eindelijk alle dingen gaan doen zie ze al zo lang wilde! En nu kon ze dat alsnog niet doen.. Teleurgesteld legde ze haar kopje op haar poten. "Dank jullie wel," zei ze nog een keer, maar nu ook gericht aan Maskheart. Daarna richtte ze zich op Silverfang, wetende dat ze nog steeds met de brandende vraag over haar ouders zat die ze graag aan haar wilde stellen. Maar ze was duf en moe geworden door het bloedverlies. Ze zou het haar morgen vragen. "Als je Whitelion ziet, en je spreekt hem, en je weet waarom hij dit deed, zou je het mij dan ook willen vertellen?"
Nimblekit / Nimblepaw - Thunderclan - 9 moons
Snowdrop
StarClan
The A Doc 2733 Actief Je t'aime, je t'aime toujour... I am forever yours.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock za 12 apr 2014 - 16:46
Snowdrop
"Geen zorgen, Windclan zal hiervan te horen krijgen. Al moet ik persoonlijk naar hun kamp gaan om die Whitelion toe te spreken," Snowdrop knikte. "Snowdrop, bedankt dat je te hulp schoot. Als jij er niet was geweest, had hij misschien wel veel ergere schade kunnen aanbrenen." Opnieuw knikte ze. Hoe kon ze hen daar nu laten? Tuurlijk was ze hen te hulp geschoten, anders waren ze hoog waarschijnlijk nog erger verwond, of nog erger, dood. Toen Snow haar vraag aan haar deputy had gesteld, schudde deze zijn kop om aan te tonen dat hij het niet wist. Ze knikte, een beetje onzeker, maar sloeg daarna haar blik van hem en keek bezorgd naar Nimblepaw. "Hoe is de wond? Zal het weer genezen?" Bezorgd keek de mentor van de jonge kat naar haar. "De wond is niet al te diep, maar het zal wel even duren voor het volledig geneest, maar het zal waarschijnlijk niet belemmerend worden." Nimble leek er blij mee te zijn. "Probeer je poot nog niet te veel te bewegen, want we willen niet dat de wond weer open gaat." Ze bevestigde dat ze het advies van de Medicine Cat zou opvolgen. "Ik zal wel een oogje op haar houden," zei de grijswitte kattin. Haar bezorgde blik werd ietwat streng, maar verzachte al snel tot een stiekeme blik. Ze was wel bezorgd om de apprentice, haar apprentice. "Heb jij nog last van iets?" De stem van Maskheart was opeens sterker en ze keek even naar de kat. "Ik heb enkel wat last van mijn poot," zei ze. De warrior tilde de gebeten poot op, bloed lekte alweer langs de wond naar buiten. Ze twijfelde even, maar ze besloot al snel dat ze niks zou zeggen over wat er een paar moons terug was gebeurd. Maar ergens verwachtte ze wel dat hij het niet normaal zou vinden dat ze last had van zo'n klein beetje, tenzij het natuurlijk iets belangrijks had beschadigt. Ze slikte. "Als je Whitelion ziet, en je spreekt hem, en je weet waarom hij dit deed, zou je het mij dan ook willen vertellen?" Snowdrop legde haar goudgele ogen op de contouren van de jonge kat. Ze knikte en richtte zich op Silverfang. "Ik denk dat hij terug zal komen," zei ze op een bezorgde toon, die al snel werd weerspiegeld in haar ogen.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock zo 13 apr 2014 - 11:20
Silverfang
Hij was blij om te horen dat het weer zou genezen. Nimblepaw zou nog gewoon warrior kunnen worden. Even liet Silverfang een opgeluchte uitdrukking zijn blik verzwakken, maar al snel verscheen er weer een ernstigee frons op zijn gezicht toen hij over de situatie begon na te denken. Snowdrop waarschuwde hem dat de kans groot was dat hij terug zou komen. Dat betekende dat hij zo snel mogelijk naar Windclan moest gaan. 'Als je Whitelion ziet, en je spreekt hem, en je weet waarom hij dit deed, zou je het mij dan ook willen vertellen?' piepte het kleine stemmetje van Nimblepaw. Silverfang keek haar weer aan en nadat hij een zwijgende afweging had gemaakt in zijn hoofd, knikte hij. De apprentice verdiende op z'n minst te weten waarom de warrior dit haar had aangedaan. "Al betwijfel ik dat hij er een goede reden voor heeft gehad," mompelde hij met een zucht. "Zoals ik hoor betekend die Whitelion alleen maar problemen." Ondertussen had de medicine cat zijn aandacht nu op Snowdrop gezet en Silverfang keek even toe hoe hij haar poot onderzocht. Zoals gewoonlijk wuifde de katin het weg alsof het niks was. De deputy stapte naar voren. "Toch denk ik dat je die wond even goed moet laten verzorgen Snowdrop, beter dat je nu rust neemt dan dat je straks je taken helemaal niet meer kan uitvoeren." Hij keek haar met een veel betekende blik aan, wetende dat ze er nog niet zo lang geleden ook al last van had gehad. Dat ging hij nu niet tegen Maskheart zeggen, maar het was wel belangrijk dat Snowdrop er wat serieuzer mee om ging.
No cause is lost if there is but one fool left to fight for it
Onderwerp: Re: It hit us like a rock zo 13 apr 2014 - 12:51
Silverfang knikte, en beloofde Nimblepaw te vertellen waarom Whitelion dit had gedaan als ze daarachter zou gekomen. Gelukkig, dacht ze. Ze wilde dit weten. Het kwam nog niet in haar hoofd op dat sommige katten gewoon agressief waren, en zonder reden zoiets konden doen. Ze was nog jong en onwetend.. Haar ogen vielen langzaam dicht, moe door al het bloedverlies. Ze hoopte dat ze nog genoeg energie zou hebben om naar haar eigen nest bij de apprentices den te lopen, maar ze zag die kans met de seconde kleiner worden. Oh wat had ze nu familie gewenst. Een moeder die voor haar zou zorgen, of een vader die er stomme grapjes over maakte in een poging haar wat comfortabeler te laten voelen. Al dat had ze niet, maar ze was blij met deze katten om haar heen. Ze deden allemaal stuk voor stuk hun best om haar te helpen, en ze was ze meer dan dankbaar.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock zo 13 apr 2014 - 12:57
"Ik heb enkel wat last van mijn poot," Kreeg hij als antwoord van de poes. Hij had al wel gezien dat er een wond op de poot zat, maar het leek erop alsof er meer aan de hand was dan dat. Ze kon er namelijk ook niet echt haar gewicht op zetten en dat kon niet komen door die wond. "Toch denk ik dat je die wond even goed moet laten verzorgen Snowdrop, beter dat je nu rust neemt dan dat je straks je taken helemaal niet meer kan uitvoeren." Hij had alvast de kruiden gepakt die hij weer nodig had en hij pakte de spinrag om het tegen de wond te drukken. Hij wachtte tot de wond stopte met bloeden en pakte toen de goudsbloem. Die deed hij op de wond en deed wat spinrag er omheen zodat het zou blijven zitten. Dat was de wond, maar hij wist wel dat er meer aan de hand was dan alleen de wond. Alleen het leek er ook op dat Snowdrop een koppige warrior was en niet snel zou toegeven dat er iets aan de hand was, alleen deze keer zou hij haar toch echt adviseren om een paar dagen rust te nemen. "Je kunt het beste een paar dagen rust houden met die poot, dus dat betekend dat je er eigenlijk niks mee mag doen." Zei hij. Hij had geen idee of de poes het zou opvolgen, maar als ze beter wilde worden was dat wel nodig.
Spoiler:
Snowdrop
StarClan
The A Doc 2733 Actief Je t'aime, je t'aime toujour... I am forever yours.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock ma 14 apr 2014 - 12:12
Snowdrop
"Al betwijfel ik dat hij er een goede reden voor heeft gehad," Hoorde ze de zilveren kater zeggen. "Zoals ik hoor betekend die Whitelion alleen maar problemen." Ze knikte even instemmend. Die kater was waarschijnlijk niet goed in zijn kop. "Toch denk ik dat je die wond even goed moet laten verzorgen Snowdrop, beter dat je nu rust neemt dan dat je straks je taken helemaal niet meer kan uitvoeren." Zei Silverfang toen ze net wilde zeggen dat het waarschijnlijk niks was. Ze legde haar oren in haar nek en knikte langzaam. Ze sloeg haar ogen van hem af, zodat ze nu naar de grond keken. Ondertussen was Maskheart al bezig met de wonde. Hij drukte wat spinrag tegen haar wonde, tot het stopte met bloeden. Daarna begon hij met kruiden op de wonde te doen, gevolgd door het afbinden van spinrag. "Je kunt het beste een paar dagen rust houden met die poot, dus dat betekend dat je er eigenlijk niks mee mag doen." Geschokt keek ze hem aan. Niks? Maar de training van Starling en Nimble? En ze moest nog iets tegen die kater doen, hij zou haar zeker komen opzoeken! En... En... Geschokt sloeg ze haar ogen van de Medicine Cat zodat ze nu recht in de groene ogen van Silverfang keek. Maar ze wist dat protesteren geen zin had. Al snel sloeg Snowdrop haar ogen van de twee af en knikte ze langzaam.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock ma 14 apr 2014 - 15:05
Op de achtergrond hoorde Nimble hoe de katten aan het praten waren over Snowdrops verwondingen. Ze luisterde half, om voor zichzelf zeker te weten dat alles goed zou komen met Snow, haar mentor. De vragen die ze een paar minuten geleden aan Silverfang had willen vragen, maar in had gehouden, brandden toch op haar toch, en ze spookten door haar hoofd. Ze móést het vragen, of in ieder geval aangeven dat ze wat met haar moest bespreken. "Silverfang?" vroeg ze en ze tilde haar kop van haar poten. "Kan ik je morgen spreken?" Ze wilde nu gaan slapen, maar ze zou zich een stuk rustiger voelen als ze wist dat ze Silverfang morgen kon spreken en haar de vragen kon stellen over haar ouders.
(Als je dan tijd hebt, kan ik je even een overzicht sturen van wat je Nimble kan vertellen over haar ouders )
Nimblekit / Nimblepaw - Thunderclan - 9 moons
Silverstar
Editor
Maaike 1775 Actief "No cause is lost if there is but one fool left to fight for it."
Onderwerp: Re: It hit us like a rock ma 14 apr 2014 - 17:28
Hij zag aan haar uitdrukking dat ze er helemaal niet blij mee was, maar Silverfang bleef stug aandringen met zijn strenge blik. Toen ze uiteindelijk haar ogen afsloeg en instemde, knikte hij goedkeurend. Hij voelde zich nog schuldig dat hij haar toentertijd naar het Shadowclan territorium had meegenomen met een geblesseerde poot. Ze had niks gezegd en was gewoon doorgegaan. Dat liet hij zich niet nog een keer gebeuren. ”Maak je niet druk om Starlingpaw, ik zal ervoor zorgen dat haar trainingen tijdelijk worden overgenomen,” zei hij. ”En jou wil ik pas weer uit je den zien als Maskheart dat heeft goedgekeurd.” Hij keek even naar Maskheart voor bevestiging, maar hoorde toen het zachte stemmetje van Nimblepaw. Hij had gedacht dat ze in slaap was gevallen, maar blijkbaar had ze nog een brandende vraag. ‘Kan ik je morgen spreken?’ Verrast knipperde de kater even met zijn ogen, terwijl hij zich zwijgend afvroeg waar de jonge apprentice het met hem over wilde hebben. ”Ja natuurlijk, je kunt altijd naar me toe komen. Maar, ik denk dat het belangrijk is dat je poort eerst geneest.” Hij glimlachte vriendelijk en draaide zich toen om richting de uitgang. ”Als ik Honeydew tegenkom zal ik haar hierheen sturen,” zei hij tegen Maskheart, waarna zijn blik nog één keer naar Snowdrop en Nimblepaw ging. ”En jullie twee, doe rustig aan alsjeblieft. De clan heeft veel meer aan je als je niet kreupel rondloopt,” waarschuwde hij, waarna hij even knipoogde en toen op een kort drafje de den uitliep.[/b]
Onderwerp: Re: It hit us like a rock ma 14 apr 2014 - 17:49
Nimblepaw knikte, al wist ze dat ze niet zou wachten totdat haar poot volledig geneest was. Ze zou nu gaan slapen en hopelijk goed slapen, zodat ze de volgende dag genoeg energie had om Silverfang aan te spreken. Ze wist niet of het gebruikelijk was om hier in slaap te vallen, maar ze kon haar toch al vermoeide oogleden niet meer omhoog houden. Ze legde haar kopje op haar goede poot en viel als een blok in slaap, om de volgende ochtend naar het centrum van het kamp te lopen om Silverfang te spreken.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock ma 14 apr 2014 - 18:17
Het was voor hem al snel duidelijk dat Snowdrop het er niet mee eens was, maar dat maakte hem niet uit. Het ging hem er alleen maar om dat haar poot weer beter werd en dat ze daarna haar warrior taken weer kon doen zonder dat ze last had van haar poot. "Maak je niet druk om Starlingpaw, ik zal ervoor zorgen dat haar trainingen tijdelijk worden overgenomen,” Silverfang's woorden hielpen waarschijnlijk beter dan degene die hij net had gezegd, maar zolang ze rust nam maakte het hem niet uit om welke reden. ”En jou wil ik pas weer uit je den zien als Maskheart dat heeft goedgekeurd.” Hij knikte even naar de kater. Hij was in ieder geval niet van plan om de poes weer wat te laten doen voor haar poot genezen was. "Als ik Honeydew tegenkom zal ik haar hierheen sturen," Hij keek even naar Silverfang en knikte toen. Hij had Honeydew inderdaad nog niet gezien en ze was wel bij het gevecht betrokken geweest. Hij hoopte maar dat alles goed was met haar en dat ze zou komen als er iets mis was. "Je mag wat mij betreft wel weer teruggaan naar de warriors den." Zei hij tegen Snowdrop en wilde tegen Nimblepaw zeggen dat ze naar de apprentices den mocht als ze wilde, maar kwam er toen achter dat ze in slaap was gevallen. Het kon ook eigenlijk geen kwaad als de apprentice hier een nachtje bleef slapen, ze moest vast uitgeput zijn van alles wat er gebeurd was vandaag.
Spoiler:
Snowdrop
StarClan
The A Doc 2733 Actief Je t'aime, je t'aime toujour... I am forever yours.
Onderwerp: Re: It hit us like a rock wo 16 apr 2014 - 10:24
Snowdrop
”Maak je niet druk om Starlingpaw, ik zal ervoor zorgen dat haar trainingen tijdelijk worden overgenomen,” Ze keek op en knikte langzaam. ”En jou wil ik pas weer uit je den zien als Maskheart dat heeft goedgekeurd.” Vervolgde Silverfang. Snowdrop keek even naar de zwart-witte kater en deze knikte naar haar deputy. De kattin liet haar oren wat zakken en sloeg haar ogen van hem af om ook te knikken. Ze hoorde hoe Nimblepaw nog iets vroeg aan Silverfang, maar het enigste waar ze aan dacht was het feit dat Starlingpaw hier niet blij mee zou zijn. Of wel? Ze zuchtte en sloot even haar ogen om de tranen terug te dringen. Ze mocht niet zwak lijken, maar de gedachte alleen al van haar apprentice die haar uitmaakte voor een zwakkeling, liet haar trillen. Toen ze terug haar ogen opende, hoorde ze nog de laatste woorden van Silverfang. ”En jullie twee, doe rustig aan alsjeblieft. De clan heeft veel meer aan je als je niet kreupel rondloopt,” Ze knikte enkel, maar maakte geen oogcontact. In haar ooghoek zag ze hoe hij verdween en ze liet een zucht van opluchting los. "Je mag wat mij betreft wel weer teruggaan naar de warriors den." Ze keek op naar de Medicine cat en knikte. Al snel stond ze op. Ze liet nog een blik op Nimblepaw vallen, voordat ze de den uitstapte. Haar poot deed wel pijn, maar toch wilde ze niet toegeven aan de pijn.
Onderwerp: It hit us like a rock 
ma 7 apr 2014 - 12:24
)