It hit us like a rock

Onderwerp: Re: It hit us like a rock za 19 apr 2014 - 20:53

'Hallo...' Een zachte, uitgeputte stem klonk door de doornentunnel. Het was Honeydew. Ze was achterop geraakt toen Snowdrop en Nimblepaw terug naar het kamp gingen en had hun geuren gevolgd, terug naar het kamp en het doornenhol. Ze kwam Snowdrop tegen op haar weg naar buiten, en ze begroette haar even. Snowdrop was een ontzettend goede vechtster en Honeydew had ook niets dan lof voor haar. Zonder de witte poes waren zowel Honeydew als Nimblepaw vermoord. Honeydew stapte naar binnen en haar blik gleed langs de katten die er waren. Silverfang, de ThunderClan Deputy - ze knikte toen ze hem zag - en Maskheart, de Medicine Cat. 'Sorry dat ik zo lang over de tocht heb gedaan. Sorry voor de ongerustheid die ik heb veroorzaakt.' Ze boog haar kop en sloeg haar ogen naar de grond. 'Ik kon niet sneller lopen,' vervolgde ze en richtte haar blik op de groep katten. 'Mijn nek en mijn zij bloedden ontzettend... Elke stap die ik zette deed pijn.' Ze kromp even ineen toen ze haar kop ophief, ze voelde de bloedende korsten op haar nek en haar zij, en keek naar Nimblepaw, die er behalve een bloedend pootje redelijk uitzag. Honeydew slaakte even een zucht van opluchting. 'Whitelion heeft ons aangevallen. Ik weet niet waarom.' Dat weet je wél, voegde ze er in gedachte aan toe.

It hit us like a rock - Pagina 2 2a5n4tt

Follow you down to the red oak tree
As the air moves thick through the hollow reeds
Will you wait for me there until someone comes
To carry me, carry me down

::

Onderwerp: Re: It hit us like a rock zo 20 apr 2014 - 10:48

Nimblepaw was in een onrustige slaap gevallen, en woelde en maakte onrustige geluidjes. Maar ze schoot wakker toen ze de stem van Honeydew hoorde. Haar ogen sprongen open en ze keek om zich heen, hopend dat het niet een droom was dat ze hier was. Opgelucht haalde ze adem toen ze zag dat Honeydew het gered had naar het kamp. Ze tilde haar kopje op. "Honeydew," zei ze zachtjes. "Sorry." Ze had niet veel puf om meer te zeggen, maar ze wilde haar laten weten dat het haar speet dat ze zo in de problemen gekomen waren omdat zij zo koppig was geweest om het kamp te verlaten.
"Silverfang gaat de windclan confronteren," legde Nimblepaw uit. "Misschien komt er dan een antwoord uit hem." Ze geloofde er niet in, maar ze probeerde nog een beetje hoop te hebben dat ze dit zouden gaan snappen.

It hit us like a rock - Pagina 2 Xoh5Z6o

Nimblekit / Nimblepaw - Thunderclan - 9 moons

It hit us like a rock - Pagina 2 FROc2GQ

Onderwerp: Re: It hit us like a rock zo 20 apr 2014 - 15:43

Honeydew zag dat Nimblepaw geluidjes maakte in haar slaap, en net toen ze naar haar toe wilde lopen om haar te kalmeren, werd ze zelf wakker. 'Sorry,' zei Nimblepaw, en Honeydew voelde zélf een golf van spijt door haar lichaam. 'Je hoeft geen sorry te zeggen,' antwoordde Honeydew. 'Wij hebben niks fout gedaan. Whitelion was fout, je hoeft jezelf echt niks te verwijten.' Honeydew liep maar Nimblepaw en legde haar kop op haar schouder. Toen Nimblepaw vertelde dat Silverfang de Windclan zou gaan confronteren met Whitelions gedrag, knikte ze instemmend. 'Goed plan. Misschien wordt hij wel uit de Clan gegooid. Dit soort gedrag mag niet getolereerd worden. Everstar heeft vast dezelfde mening als wij.' Heel zeker was Honeydew er niet van dat Everstar Whitelion zou aanspreken. Veel wist ze niet over de WindClan, maar Honeydew had geruchten gehoord dat Everstar de andere Clankatten ontzettend wantrouwde. 'We zien wel wat er gaat gebeuren.'

Follow you down to the red oak tree
As the air moves thick through the hollow reeds
Will you wait for me there until someone comes
To carry me, carry me down

::

Onderwerp: Re: It hit us like a rock zo 20 apr 2014 - 16:04

Langzaam knikte Nimblepaw. Ze wist wel dat het waar was wat Honeydew zei, maar toch voelde ze zich schuldig. Ze liet haar blik glijden over Honeydew's vacht, en zag dat er op verschillende plaatsen bloed kleefde. "Komt het goed met je?" vroeg ze terwijl haar donkerbruine ogen de gouden van Honeydew zochten. Ze was moe, en wilde eigenlijk verder slapen, wetende dat dat vast beter zou gaan nu ze wist dat Honeydew hier veilig aangekomen was, maar ze wilde Maskheart horen zeggen dat Honey zou genezen.

Nimblekit / Nimblepaw - Thunderclan - 9 moons

Onderwerp: Re: It hit us like a rock zo 20 apr 2014 - 16:18

Maskheart keek op toen hij Honeydew binnen zag komen. Hij had zich toch wel zorgen gemaakt om de poes, aangezien de andere twee hadden gezegd dat ze bij hun was geweest maar nog niet was komen opdagen. Maar gelukkig was de poes er nu wel en kon hij kijken wat hij voor haar kon doen. Als eerste zou hij de wonden schoon moeten maken, maar hij moest er ook weer voor zorgen dat ze niet weer open zouden gaan, want dat zou het erger kunnen maken. "Blijf zo stil mogelijk zitten." Zei hij tegen de poes terwijl hij haar wonden onderzocht. Hij moest sowieso het bloed een beetje weghalen, want anders had hij helemaal geen goed overzicht. Nadat hij dit gedaan had pakte hij de goudsbloem en deed wat op de wond waarna hij er wat spinrag overheen deed om het op de wond te houden. "Voor jou geldt hetzelfde als voor de andere twee. Ik wil dat je zo min mogelijk beweegt en pas weer aan de slag gaat als de wonden volledig geheeld zijn." In dit soort gevallen moest hij altijd streng zijn. Er waren genoeg warriors die ertegen waren, maar dat maakte voor hem niet uit.

It hit us like a rock - Pagina 2 14o90k6

Spoiler:

Onderwerp: Re: It hit us like a rock ma 21 apr 2014 - 14:43

Honeydew luisterde naar de bezorgde opmerking en glimlachte lief. 'Natuurlijk komt het goed. Mijn rug en nek doen al bijna geen pijn meer.' Om haar opmerking kracht bij te zetten draaide ze haar kop om haar Maskheart, die naar haar toe kwam lopen. Ze voelde elke spier in haar lijf protesteren tegen de beweging, maar Honeydew probeerde nog steeds te glimlachen. 'Zie je?' piepte ze tegen Nimblepaw. 'Er is niks aan de hand.' Honeydew bleef zo stil mogelijk zitten toen Maskheart haar onderzocht, hoe moeilijk het ook was. Ze voelde haar gezicht vertrekken en siste zachtjes. Toen Maskheart het opgedroogde bloed had weggehaald, voelde ze zichzelf opgelucht ademhalen. Honeydew voelde dat Maskheart nog wat goudsbloem en spinrag op de wonden deed, waarschijnlijk om ze niet open te laten springen. Veel wist Honeydew niet van medicijnen, maar als ze hielpen, vond ze het prima. Ze luisterde naar het advies van Maskheart en knikte heel voorzichtig om de spinrag niet te breken. 'Dat zal ik doen.' Het kwam als een opluchting dat ze zo min mogelijk mocht bewegen.

Follow you down to the red oak tree
As the air moves thick through the hollow reeds
Will you wait for me there until someone comes
To carry me, carry me down

::